periculoso ac incredibili labore, neque sumptibus exiguis pera- gramus; & impense hoc agimus, ne similes patriae ac nobis videa- mur. Sic dum effrenata quadam cupidine peregrinum idioma addi- scimus, negligimus nostrum, ac in contemptum adducimus. Quasi vero non eorundem vitiorum tellus nostra, atque dissiti loci, sit fe- rax, & ab hac gente libidines, ab ista petulantiam, abilla fastum & superbiam petere sit necesse. Quae & perpetrari heic possunt singu- la; & nisi possent, salvo, ut opinor, Reipublicae statu fieret. Tanti profecto morum novitas & mercimonia linguarum neutiquam e- menda sunt Ego tamen, non ut utilissima peregrinandi consuetudo intermittatur suadeo: sed ut desideratissimae patriae nostrae dignitas salubri auxilio conservetur. Sedulo hoc agamus, ut qui a Gallis ac Italis humanitatem mutuamur & elegantiam: non minus ab ipsis & linguam nostram, quod certatim eos facere in sua animad verti- mus, & perpolire accurate, & exornare addiscamus. Verum ita na- tura comparatum est, ut in proprio quisque negotio hebetior sit, quam in alieno: sive id fastidio familiarium rerum, sive exterarum allubescentia, sive denique inexplebili sciendi aviditate accidit. Ea enim mentis humanae ratio est, ut libero & effreni cursu volitet per omnia, & studio inusitata noscendi, sui ipsius saepe obliviscatur. Multa scire, quam multum, quilibet desiderat: ut ambitioni modo suae ac gloriae velificetur. Si quis strabo saltem oculo Alpes trans- misit, interesse suae existimationis autumat, ne quis tam horribile secretum ignoret. Quae omnia sapiens animus ridet, & alto super- Vide lo. a Wouvver Po- lymath. cap. 30.cilio contemnit. + Nam & aliud agenti possunt haec accidere, & plausum populi magis, quam laudem eruditorum merentur; & a vi- ris gravibus nonnunquam etiam plane respuuntur. Magistratum certe Romanum nunquam nisi Latine Graecis responsa dare, eosq; per interpretem loqui coegisse, non in urbe solum, sed ipsa Graecia & Asia, Valerius Maximus autor est. Nunc pudet patriae; & saepe lib. 2. cap. 2.hoc agimus, ut nihil minus quam Teutonicum idioma callere videa- mur.
Hoc fonte derivata clades In patriam populumque fluxit.
Contemnimus itaque nos ipsi; & contem nimur: Interim purissi- ma & a peregrino squalore libera hactenus lingua mutat, & in mi- ras loquendi formulas degenerat. Monstra vocabulorum & carci- [n]omata irrepunt occulte, ad quae genuinus aliquis Germanusquan-
doq;
periculoſo ac incredibili labore, neque ſumptibus exiguis pera- gramus; & impensè hoc agimus, ne ſimiles patriæ ac nobis videa- mur. Sic dum effrenatâ quâdam cupidine peregrinum idioma addi- ſcimus, negligimus noſtrum, ac in contemptum adducimus. Quaſi verò non eorundem vitiorum tellus noſtra, atque diſſiti loci, ſit fe- rax, & ab hâc gente libidines, ab iſtâ petulantiam, abillâ faſtum & ſuperbiam petere ſit neceſſe. Quæ & perpetrari hîc poſſunt ſingu- la; & niſi poſſent, ſalvo, ut opinor, Reipublicæ ſtatu fieret. Tanti profectò morum novitas & mercimonia linguarum neutiquam e- menda ſunt Ego tamen, non ut utiliſſima peregrinandi conſuetudo intermittatur ſuadeo: ſed ut deſideratiſſimæ patriæ noſtræ dignitas ſalubri auxilio conſervetur. Sedulò hoc agamus, ut qui à Gallis ac Italis humanitatem mutuamur & elegantiam: non minùs ab ipſis & linguam noſtram, quod certatim eos facere in ſuâ animad verti- mus, & perpolire accuratè, & exornare addiſcamus. Verùm ita na- turâ comparatum eſt, ut in proprio quiſque negotio hebetior ſit, quàm in alieno: ſive id faſtidio familiarium rerum, ſive exterarum allubeſcentiâ, ſive denique inexplebili ſciendi aviditate accidit. Ea enim mentis humanæ ratio eſt, ut libero & effreni curſu volitet per omnia, & ſtudio inuſitata noſcendi, ſui ipſius ſæpe obliviſcatur. Multa ſcire, quàm multum, quilibet deſiderat: ut ambitioni modò ſuæ ac gloriæ velificetur. Si quis ſtrabo ſaltem oculo Alpes tranſ- miſit, intereſſe ſuæ exiſtimationis autumat, ne quis tam horribile ſecretum ignoret. Quæ omnia ſapiens animus ridet, & alto ſuper- Vide lo. à Wouvver Po- lymath. cap. 30.cilio contemnit. † Nam & aliud agenti poſſunt hæc accidere, & plauſum populi magis, quàm laudem eruditorum merentur; & à vi- ris gravibus nonnunquam etiam planè reſpuuntur. Magiſtratum certè Romanum nunquam niſi Latinè Græcis reſponſa dare, eóſq; per interpretem loqui coëgiſſe, non in urbe ſolùm, ſed ipſâ Græciâ & Aſiâ, Valerius Maximus autor eſt. Nunc pudet patriæ; & ſæpè lib. 2. cap. 2.hoc agimus, ut nihil minus quàm Teutonicum idioma callere videa- mur.
Hoc fonte derivata clades In patriam populúmque fluxit.
Contemnimus itaque nos ipſi; & contem nimur: Interim puriſſi- ma & à peregrino ſqualore libera hactenus lingua mutat, & in mi- ras loquendi formulas degenerat. Monſtra vocabulorum & carci- [n]omata irrepunt occultè, ad quæ genuinus aliquis Germanusquan-
doq;
<TEI><text><body><divn="1"><p><pbfacs="#f0128"n="108"/><hirendition="#aq">periculoſo ac incredibili labore, neque ſumptibus exiguis pera-<lb/>
gramus; & impensè hoc agimus, ne ſimiles patriæ ac nobis videa-<lb/>
mur. Sic dum effrenatâ quâdam cupidine peregrinum idioma addi-<lb/>ſcimus, negligimus noſtrum, ac in contemptum adducimus. Quaſi<lb/>
verò non eorundem vitiorum tellus noſtra, atque diſſiti loci, ſit fe-<lb/>
rax, & ab hâc gente libidines, ab iſtâ petulantiam, abillâ faſtum &<lb/>ſuperbiam petere ſit neceſſe. Quæ & perpetrari hîc poſſunt ſingu-<lb/>
la; & niſi poſſent, ſalvo, ut opinor, Reipublicæ ſtatu fieret. Tanti<lb/>
profectò morum novitas & mercimonia linguarum neutiquam e-<lb/>
menda ſunt Ego tamen, non ut utiliſſima peregrinandi conſuetudo<lb/>
intermittatur ſuadeo: ſed ut deſideratiſſimæ patriæ noſtræ dignitas<lb/>ſalubri auxilio conſervetur. Sedulò hoc agamus, ut qui à Gallis ac<lb/>
Italis humanitatem mutuamur & elegantiam: non minùs ab ipſis<lb/>& linguam noſtram, quod certatim eos facere in ſuâ animad verti-<lb/>
mus, & perpolire accuratè, & exornare addiſcamus. Verùm ita na-<lb/>
turâ comparatum eſt, ut in proprio quiſque negotio hebetior ſit,<lb/>
quàm in alieno: ſive id faſtidio familiarium rerum, ſive exterarum<lb/>
allubeſcentiâ, ſive denique inexplebili ſciendi aviditate accidit. Ea<lb/>
enim mentis humanæ ratio eſt, ut libero & effreni curſu volitet per<lb/>
omnia, &ſtudio inuſitata noſcendi, ſui ipſius ſæpe obliviſcatur.<lb/>
Multa ſcire, quàm multum, quilibet deſiderat: ut ambitioni modò<lb/>ſuæ ac gloriæ velificetur. Si quis ſtrabo ſaltem oculo Alpes tranſ-<lb/>
miſit, intereſſe ſuæ exiſtimationis autumat, ne quis tam horribile<lb/>ſecretum ignoret. Quæ omnia ſapiens animus ridet, & alto ſuper-</hi><lb/><noteplace="left"><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Vide lo. à<lb/>
Wouvver Po-<lb/>
lymath. cap.</hi></hi><lb/>
30.</note><hirendition="#aq">cilio contemnit. † Nam & aliud agenti poſſunt hæc accidere, &<lb/>
plauſum populi magis, quàm laudem eruditorum merentur; & à vi-<lb/>
ris gravibus nonnunquam etiam planè reſpuuntur. Magiſtratum<lb/>
certè Romanum nunquam niſi Latinè Græcis reſponſa dare, eóſq;<lb/>
per interpretem loqui coëgiſſe, non in urbe ſolùm, ſed ipſâ Græciâ<lb/>& Aſiâ, Valerius Maximus autor eſt. Nunc pudet patriæ; &ſæpè</hi><lb/><noteplace="left"><hirendition="#aq"><hirendition="#i">lib.</hi> 2. <hirendition="#i">cap.</hi></hi> 2.</note><hirendition="#aq">hoc agimus, ut nihil minus quàm Teutonicum idioma callere videa-<lb/>
mur.</hi></p><lb/><p><hirendition="#et"><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Hoc fonte derivata clades<lb/>
In patriam populúmque fluxit.</hi></hi></hi></p><lb/><p><hirendition="#aq">Contemnimus itaque nos ipſi; & contem nimur: Interim puriſſi-<lb/>
ma & à peregrino ſqualore libera hactenus lingua mutat, & in mi-<lb/>
ras loquendi formulas degenerat. Monſtra vocabulorum & carci-<lb/><supplied>n</supplied>omata irrepunt occultè, ad quæ genuinus aliquis Germanusquan-</hi><lb/><fwplace="bottom"type="catch"><hirendition="#aq">doq;</hi></fw><lb/></p></div></body></text></TEI>
[108/0128]
periculoſo ac incredibili labore, neque ſumptibus exiguis pera-
gramus; & impensè hoc agimus, ne ſimiles patriæ ac nobis videa-
mur. Sic dum effrenatâ quâdam cupidine peregrinum idioma addi-
ſcimus, negligimus noſtrum, ac in contemptum adducimus. Quaſi
verò non eorundem vitiorum tellus noſtra, atque diſſiti loci, ſit fe-
rax, & ab hâc gente libidines, ab iſtâ petulantiam, abillâ faſtum &
ſuperbiam petere ſit neceſſe. Quæ & perpetrari hîc poſſunt ſingu-
la; & niſi poſſent, ſalvo, ut opinor, Reipublicæ ſtatu fieret. Tanti
profectò morum novitas & mercimonia linguarum neutiquam e-
menda ſunt Ego tamen, non ut utiliſſima peregrinandi conſuetudo
intermittatur ſuadeo: ſed ut deſideratiſſimæ patriæ noſtræ dignitas
ſalubri auxilio conſervetur. Sedulò hoc agamus, ut qui à Gallis ac
Italis humanitatem mutuamur & elegantiam: non minùs ab ipſis
& linguam noſtram, quod certatim eos facere in ſuâ animad verti-
mus, & perpolire accuratè, & exornare addiſcamus. Verùm ita na-
turâ comparatum eſt, ut in proprio quiſque negotio hebetior ſit,
quàm in alieno: ſive id faſtidio familiarium rerum, ſive exterarum
allubeſcentiâ, ſive denique inexplebili ſciendi aviditate accidit. Ea
enim mentis humanæ ratio eſt, ut libero & effreni curſu volitet per
omnia, & ſtudio inuſitata noſcendi, ſui ipſius ſæpe obliviſcatur.
Multa ſcire, quàm multum, quilibet deſiderat: ut ambitioni modò
ſuæ ac gloriæ velificetur. Si quis ſtrabo ſaltem oculo Alpes tranſ-
miſit, intereſſe ſuæ exiſtimationis autumat, ne quis tam horribile
ſecretum ignoret. Quæ omnia ſapiens animus ridet, & alto ſuper-
cilio contemnit. † Nam & aliud agenti poſſunt hæc accidere, &
plauſum populi magis, quàm laudem eruditorum merentur; & à vi-
ris gravibus nonnunquam etiam planè reſpuuntur. Magiſtratum
certè Romanum nunquam niſi Latinè Græcis reſponſa dare, eóſq;
per interpretem loqui coëgiſſe, non in urbe ſolùm, ſed ipſâ Græciâ
& Aſiâ, Valerius Maximus autor eſt. Nunc pudet patriæ; & ſæpè
hoc agimus, ut nihil minus quàm Teutonicum idioma callere videa-
mur.
Vide lo. à
Wouvver Po-
lymath. cap.
30.
lib. 2. cap. 2.
Hoc fonte derivata clades
In patriam populúmque fluxit.
Contemnimus itaque nos ipſi; & contem nimur: Interim puriſſi-
ma & à peregrino ſqualore libera hactenus lingua mutat, & in mi-
ras loquendi formulas degenerat. Monſtra vocabulorum & carci-
nomata irrepunt occultè, ad quæ genuinus aliquis Germanusquan-
doq;
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 108. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/128>, abgerufen am 28.07.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.