Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Obrecht, Georg: Fünff Vnderschiedliche Secreta Politica. Straßburg, 1617.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

recte Epaminundas, Meneclidi dissuadenti Thebanis bel-
lum, & suadenti pacem, Fallis ait, verbo cives tuos quod hos,
a bello a vocas. Ocij enim nomine ser vitutem imponis.

19.

Praeterea nobis associandi videntur, Moscorum princeps,
& Rex Persarum Sophus. Nam etsi a nobis procul sint re-
moti: sunt tamen vicini Turcis, & nobis, adversus Turcam
bellum gerentibus maximo emolumento esse possunt: sicut
quotidie audimus, Regem Persarum magna vi Turcam op-
pugnare, & aliquot jam provincias Turcicas in potestatem
suam redegisse.

20.

Sunt quoque illi populi amicitia praeveniendi & Turcae
cripiendi, qui amici in bello plurimum prodesse, at inimici
nocere possunt: & qui armis, viris, alijsque rebus necessarijs
21.sunt instructi: quales sunt Walachi, Moldavi, Poloni. Sin
autem hi callide nobiscum & simulate agant: ne nobis offi-
cere possint, quibuscunq; rationibus, sunt impediendi. Ha-
rum rationum prima est: Ne quid ijs permittatur in nostra
regione facere, aut experiri, quod ipsis occasionem praebeat,
se adversus nos muniendi. Altera est, ut nostri fine pra si-
dijs atq; munitionibus bene sirmentur: ne qua vis nobis in-
opinantibus inferatur. Tertia vero est, ut ijs impedimenta
injiciantur: ne novis amicitits & opibus crescant: & ut ratio
ineatur, quo sumptibus exhauriantur, seque ipsos debili-
tent: & quo omnes illis amicitae & pra sidia, quibus contra
nos uti possunt, detrahantut.

22.

Haec & alia ubi M. T. ex suo latere cognovit: e diverso
quoque diligenter perpendet, qua sint fiducia, quibusve
v ribus Turcae, & illorum soci, Tarcari. quae & quanta auxi-
23.lia nancisei queant. Non temere ijs credendum est, qui vi-
res Turcarum extenuant: sed omnia potius metuenda, &

plena

rectè Epaminundas, Meneclidi diſſuadenti Thebanis bel-
lum, & ſuadenti pacem, Fallis ait, verbo cives tuos quod hos,
à bello a vocas. Ocij enim nomine ſer vitutem imponis.

19.

Præterea nobis aſſociandi videntur, Moſcorum princeps,
& Rex Perſarum Sophus. Nam etſi à nobis procul ſint re-
moti: ſunt tamen vicini Turcis, & nobis, adverſus Turcam
bellum gerentibus maximo emolumento eſſe poſſunt: ſicut
quotidie audimus, Regem Perſarum magna vi Turcam op-
pugnare, & aliquot jam provincias Turcicas in poteſtatem
ſuam redegiſſe.

20.

Sunt quoque illi populi amicitia præveniendi & Turcæ
cripiendi, qui amici in bello plurimùm prodeſſe, at inimici
nocere poſſunt: & qui armis, viris, alijſque rebus neceſſarijs
21.ſunt inſtructi: quales ſunt Walachi, Moldavi, Poloni. Sin
autem hi callidè nobiſcum & ſimulatè agant: nè nobis offi-
cere poſſint, quibuſcunq; rationibus, ſunt impediendi. Ha-
rum rationum prima est: Nè quid ijs permittatur in noſtra
regione facere, aut experiri, quod ipſis occaſionem præbeat,
ſe adverſus nos muniendi. Altera est, ut noſtri fine pra ſi-
dijs atq; munitionibus benè ſirmentur: nè qua vis nobis in-
opinantibus inferatur. Tertia vero est, ut ijs impedimenta
injiciantur: nè novis amicitits & opibus creſcant: & ut ratio
ineatur, quò ſumptibus exhauriantur, ſeque ipſos debili-
tent: & quo omnes illis amicitæ & pra ſidia, quibus contra
nos uti poſſunt, detrahantut.

22.

Hæc & alia ubi M. T. ex ſuo latere cognovit: è diverſo
quoque diligenter perpendet, qua ſint fiducia, quibuſve
v ribus Turcæ, & illorum ſoci, Tarcari. quæ & quanta auxi-
23.lia nanciſei queant. Non temerè ijs credendum eſt, qui vi-
res Turcarum extenuant: ſed omnia potius metuenda, &

plena
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div xml:lang="lat" n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p>
              <pb facs="#f0026" n="10"/> <hi rendition="#aq">rectè Epaminundas, Meneclidi di&#x017F;&#x017F;uadenti Thebanis bel-<lb/>
lum, &amp; &#x017F;uadenti pacem, <hi rendition="#i">Fallis</hi> ait, <hi rendition="#i">verbo cives tuos quod hos,<lb/>
à bello a vocas. Ocij enim nomine &#x017F;er vitutem imponis.</hi></hi> </p><lb/>
            <note place="left">19.</note>
            <p> <hi rendition="#aq">Præterea nobis a&#x017F;&#x017F;ociandi videntur, Mo&#x017F;corum princeps,<lb/>
&amp; Rex Per&#x017F;arum Sophus. Nam et&#x017F;i à nobis procul &#x017F;int re-<lb/>
moti: &#x017F;unt tamen vicini Turcis, &amp; nobis, adver&#x017F;us Turcam<lb/>
bellum gerentibus maximo emolumento e&#x017F;&#x017F;e po&#x017F;&#x017F;unt: &#x017F;icut<lb/>
quotidie audimus, Regem Per&#x017F;arum magna vi Turcam op-<lb/>
pugnare, &amp; aliquot jam provincias Turcicas in pote&#x017F;tatem<lb/>
&#x017F;uam redegi&#x017F;&#x017F;e.</hi> </p><lb/>
            <note place="left">20.</note>
            <p> <hi rendition="#aq">Sunt quoque illi populi amicitia præveniendi &amp; Turcæ<lb/>
cripiendi, qui amici in bello plurimùm prode&#x017F;&#x017F;e, at inimici<lb/>
nocere po&#x017F;&#x017F;unt: &amp; qui armis, viris, alij&#x017F;que rebus nece&#x017F;&#x017F;arijs<lb/><note place="left">21.</note>&#x017F;unt in&#x017F;tructi: quales &#x017F;unt Walachi, Moldavi, Poloni. Sin<lb/>
autem hi callidè nobi&#x017F;cum &amp; &#x017F;imulatè agant: nè nobis offi-<lb/>
cere po&#x017F;&#x017F;int, quibu&#x017F;cunq; rationibus, &#x017F;unt impediendi. <hi rendition="#i">Ha-<lb/>
rum rationum prima est:</hi> Nè quid ijs permittatur in no&#x017F;tra<lb/>
regione facere, aut experiri, quod ip&#x017F;is occa&#x017F;ionem præbeat,<lb/>
&#x017F;e adver&#x017F;us nos muniendi. <hi rendition="#i">Altera est,</hi> ut no&#x017F;tri fine pra &#x017F;i-<lb/>
dijs atq; munitionibus benè &#x017F;irmentur: nè qua vis nobis in-<lb/>
opinantibus inferatur. <hi rendition="#i">Tertia vero est,</hi> ut ijs impedimenta<lb/>
injiciantur: nè novis amicitits &amp; opibus cre&#x017F;cant: &amp; ut ratio<lb/>
ineatur, quò &#x017F;umptibus exhauriantur, &#x017F;eque ip&#x017F;os debili-<lb/>
tent: &amp; quo omnes illis amicitæ &amp; pra &#x017F;idia, quibus contra<lb/>
nos uti po&#x017F;&#x017F;unt, detrahantut.</hi> </p><lb/>
            <note place="left">22.</note>
            <p> <hi rendition="#aq">Hæc &amp; alia ubi M. T. ex &#x017F;uo latere cognovit: è diver&#x017F;o<lb/>
quoque diligenter perpendet, qua &#x017F;int fiducia, quibu&#x017F;ve<lb/>
v ribus Turcæ, &amp; illorum &#x017F;oci, Tarcari. quæ &amp; quanta auxi-<lb/><note place="left">23.</note>lia nanci&#x017F;ei queant. Non temerè ijs credendum e&#x017F;t, qui vi-<lb/>
res Turcarum extenuant: &#x017F;ed omnia potius metuenda, &amp;</hi><lb/>
              <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">plena</hi> </fw><lb/>
            </p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[10/0026] rectè Epaminundas, Meneclidi diſſuadenti Thebanis bel- lum, & ſuadenti pacem, Fallis ait, verbo cives tuos quod hos, à bello a vocas. Ocij enim nomine ſer vitutem imponis. Præterea nobis aſſociandi videntur, Moſcorum princeps, & Rex Perſarum Sophus. Nam etſi à nobis procul ſint re- moti: ſunt tamen vicini Turcis, & nobis, adverſus Turcam bellum gerentibus maximo emolumento eſſe poſſunt: ſicut quotidie audimus, Regem Perſarum magna vi Turcam op- pugnare, & aliquot jam provincias Turcicas in poteſtatem ſuam redegiſſe. Sunt quoque illi populi amicitia præveniendi & Turcæ cripiendi, qui amici in bello plurimùm prodeſſe, at inimici nocere poſſunt: & qui armis, viris, alijſque rebus neceſſarijs ſunt inſtructi: quales ſunt Walachi, Moldavi, Poloni. Sin autem hi callidè nobiſcum & ſimulatè agant: nè nobis offi- cere poſſint, quibuſcunq; rationibus, ſunt impediendi. Ha- rum rationum prima est: Nè quid ijs permittatur in noſtra regione facere, aut experiri, quod ipſis occaſionem præbeat, ſe adverſus nos muniendi. Altera est, ut noſtri fine pra ſi- dijs atq; munitionibus benè ſirmentur: nè qua vis nobis in- opinantibus inferatur. Tertia vero est, ut ijs impedimenta injiciantur: nè novis amicitits & opibus creſcant: & ut ratio ineatur, quò ſumptibus exhauriantur, ſeque ipſos debili- tent: & quo omnes illis amicitæ & pra ſidia, quibus contra nos uti poſſunt, detrahantut. Hæc & alia ubi M. T. ex ſuo latere cognovit: è diverſo quoque diligenter perpendet, qua ſint fiducia, quibuſve v ribus Turcæ, & illorum ſoci, Tarcari. quæ & quanta auxi- lia nanciſei queant. Non temerè ijs credendum eſt, qui vi- res Turcarum extenuant: ſed omnia potius metuenda, & plena

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/obrecht_secreta_1617
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/obrecht_secreta_1617/26
Zitationshilfe: Obrecht, Georg: Fünff Vnderschiedliche Secreta Politica. Straßburg, 1617, S. 10. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/obrecht_secreta_1617/26>, abgerufen am 24.11.2024.