Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Melander, Otto: Joco-seria Das ist Schimpff vnd Ernst. Bd. 1. Lich, 1605.

Bild:
<< vorherige Seite

quatus ließ seinen Sohn am Leben straffen/
nach dem er wider sein Gebott den Feindt
angetastet vnnd erleget hatte. Daucht ihn
besser sein/ daß er/ als ein Vatter entrathe
seines tapffern Sohn/ als daß das Vatter-
land kein Kriegs ordnung haben solte. Valer.
Max. lib. 2. cap. 2. vnd Titus Livius 1. Decad.
lib. 8. Aeneas hat seinen Kriegs Knechten be-
fohlen/ das sie in abwesen vnd ohn vorwissen
seiner nichts gegen den Feindt vornehmen
solten. Virg. lib. 6. Aen.

Namque ita discedens praeceperat oprimus ar-
mis
AEneas, si qua interea fortuna fuisset,
Nec struere auderent aciem, nec credere campo
Castra modo & tutos servarent aggere muros.

Doch halten etliche dafür/ man solle billich
dem Hauptmann schonen/ wenn er gleich sei-
nes Fürsten befehl wegen einer newen vnd da-
malß noch vnbewusten vrsachen nit nach käme/
per text. valde singularem & mente tenendum in l.
si hominem 30. D. Mandat. Ubi generalis procura-
tor potest ex justa causa, quam Dominus ignora-
bat, fines mandati excedere, & mutare ea quae sibi
a Domino specialiter erant commissa. Ita tenet
Francis. Cremens. d. singul. 151. Anton. Trigon. sing.
32. num. 2. Anton. Corset. in singul. suis in verbo, ju-
ramentum. Alexand. ad Rubric. & ad lib. 1. D.
de offic. ei. cui mandat. est jurisdict. Iaso. in l. non
solum § Morte, num. 17. D. de nov. oper. nun ciat.

Eben dieses sollen auch der HErren Commis-
sarii observiren/ das/ wo jrgent ein newe sach
eingefallen/ darumb der HErr nicht gewust/
sie als dann etwas von dem Mandat abwei-
chen mögen/ sonderlich/ wann diß General

Clausul

quatus ließ ſeinen Sohn am Leben ſtraffen/
nach dem er wider ſein Gebott den Feindt
angetaſtet vnnd erleget hatte. Daucht ihn
beſſer ſein/ daß er/ als ein Vatter entrathe
ſeines tapffern Sohn/ als daß das Vatter-
land kein Kriegs ordnung haben ſolte. Valer.
Max. lib. 2. cap. 2. vnd Titus Livius 1. Decad.
lib. 8. Aeneas hat ſeinen Kriegs Knechten be-
fohlen/ das ſie in abweſen vnd ohn vorwiſſen
ſeiner nichts gegen den Feindt vornehmen
ſolten. Virg. lib. 6. Aen.

Namque ita diſcedens præceperat oprimus ar-
mis
Æneas, ſi qua interea fortuna fuiſſet,
Nec ſtruere auderent aciem, nec credere campo
Caſtra modo & tutos ſervarent aggere muros.

Doch halten etliche dafuͤr/ man ſolle billich
dem Hauptmann ſchonen/ wenn er gleich ſei-
nes Fuͤrſten befehl wegen einer newen vnd da-
malß noch vnbewuſten vrſachẽ nit nach kaͤme/
per text. valde ſingularem & mente tenendum in l.
ſi hominem 30. D. Mandat. Ubi generalis procura-
tor poteſt ex juſta cauſa, quam Dominus ignora-
bat, fines mandati excedere, & mutare ea quæ ſibi
à Domino ſpecialiter erant commiſſa. Ita tenet
Franciſ. Cremenſ. d. ſingul. 151. Anton. Trigon. ſing.
32. num. 2. Anton. Corſet. in ſingul. ſuis in verbo, ju-
ramentum. Alexand. ad Rubric. & ad lib. 1. D.
de offic. ei. cui mandat. eſt juriſdict. Iaſo. in l. non
ſolum § Morte, num. 17. D. de nov. oper. nun ciat.

Eben dieſes ſollen auch der HErren Commiſ-
ſarii obſerviren/ das/ wo jrgent ein newe ſach
eingefallen/ darumb der HErr nicht gewuſt/
ſie als dann etwas von dem Mandat abwei-
chen moͤgen/ ſonderlich/ wann diß General

Clauſul
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0212" n="204"/>
quatus ließ &#x017F;einen Sohn am Leben &#x017F;traffen/<lb/>
nach dem er wider &#x017F;ein Gebott den Feindt<lb/>
angeta&#x017F;tet vnnd erleget hatte. Daucht ihn<lb/>
be&#x017F;&#x017F;er &#x017F;ein/ daß er/ als ein Vatter entrathe<lb/>
&#x017F;eines tapffern Sohn/ als daß das Vatter-<lb/>
land kein Kriegs ordnung haben &#x017F;olte. Valer.<lb/>
Max. lib. 2. cap. 2. vnd Titus Livius 1. Decad.<lb/>
lib. 8. Aeneas hat &#x017F;einen Kriegs Knechten be-<lb/>
fohlen/ das &#x017F;ie in abwe&#x017F;en vnd ohn vorwi&#x017F;&#x017F;en<lb/>
&#x017F;einer nichts gegen den Feindt vornehmen<lb/>
&#x017F;olten. Virg. lib. 6. Aen.</p><lb/>
        <cit>
          <quote> <hi rendition="#aq">Namque ita di&#x017F;cedens præceperat oprimus ar-<lb/><hi rendition="#et">mis</hi><lb/>
Æneas, &#x017F;i qua interea fortuna fui&#x017F;&#x017F;et,<lb/>
Nec &#x017F;truere auderent aciem, nec credere campo<lb/>
Ca&#x017F;tra modo &amp; tutos &#x017F;ervarent aggere muros.</hi> </quote>
        </cit><lb/>
        <p>Doch halten etliche dafu&#x0364;r/ man &#x017F;olle billich<lb/>
dem Hauptmann &#x017F;chonen/ wenn er gleich &#x017F;ei-<lb/>
nes Fu&#x0364;r&#x017F;ten befehl wegen einer newen vnd da-<lb/>
malß noch vnbewu&#x017F;ten vr&#x017F;ache&#x0303; nit nach ka&#x0364;me/<lb/><hi rendition="#aq">per text. valde &#x017F;ingularem &amp; mente tenendum in l.<lb/>
&#x017F;i hominem 30. D. Mandat. Ubi generalis procura-<lb/>
tor pote&#x017F;t ex ju&#x017F;ta cau&#x017F;a, quam Dominus ignora-<lb/>
bat, fines mandati excedere, &amp; mutare ea quæ &#x017F;ibi<lb/>
à Domino &#x017F;pecialiter erant commi&#x017F;&#x017F;a. Ita tenet<lb/>
Franci&#x017F;. Cremen&#x017F;. d. &#x017F;ingul. <hi rendition="#i">1</hi>51. Anton. Trigon. &#x017F;ing.<lb/>
32. num. <hi rendition="#i">2.</hi> Anton. Cor&#x017F;et. in &#x017F;ingul. &#x017F;uis in verbo, ju-<lb/>
ramentum. Alexand. ad Rubric. &amp; ad lib. 1. D.<lb/>
de offic. ei. cui mandat. e&#x017F;t juri&#x017F;dict. Ia&#x017F;o. in l. non<lb/>
&#x017F;olum § Morte, num. 17. D. de nov. oper. nun ciat.</hi><lb/>
Eben die&#x017F;es &#x017F;ollen auch der HErren Commi&#x017F;-<lb/>
&#x017F;arii ob&#x017F;erviren/ das/ wo jrgent ein newe &#x017F;ach<lb/>
eingefallen/ darumb der HErr nicht gewu&#x017F;t/<lb/>
&#x017F;ie als dann etwas von dem Mandat abwei-<lb/>
chen mo&#x0364;gen/ &#x017F;onderlich/ wann diß General<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Clau&#x017F;ul</fw><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[204/0212] quatus ließ ſeinen Sohn am Leben ſtraffen/ nach dem er wider ſein Gebott den Feindt angetaſtet vnnd erleget hatte. Daucht ihn beſſer ſein/ daß er/ als ein Vatter entrathe ſeines tapffern Sohn/ als daß das Vatter- land kein Kriegs ordnung haben ſolte. Valer. Max. lib. 2. cap. 2. vnd Titus Livius 1. Decad. lib. 8. Aeneas hat ſeinen Kriegs Knechten be- fohlen/ das ſie in abweſen vnd ohn vorwiſſen ſeiner nichts gegen den Feindt vornehmen ſolten. Virg. lib. 6. Aen. Namque ita diſcedens præceperat oprimus ar- mis Æneas, ſi qua interea fortuna fuiſſet, Nec ſtruere auderent aciem, nec credere campo Caſtra modo & tutos ſervarent aggere muros. Doch halten etliche dafuͤr/ man ſolle billich dem Hauptmann ſchonen/ wenn er gleich ſei- nes Fuͤrſten befehl wegen einer newen vnd da- malß noch vnbewuſten vrſachẽ nit nach kaͤme/ per text. valde ſingularem & mente tenendum in l. ſi hominem 30. D. Mandat. Ubi generalis procura- tor poteſt ex juſta cauſa, quam Dominus ignora- bat, fines mandati excedere, & mutare ea quæ ſibi à Domino ſpecialiter erant commiſſa. Ita tenet Franciſ. Cremenſ. d. ſingul. 151. Anton. Trigon. ſing. 32. num. 2. Anton. Corſet. in ſingul. ſuis in verbo, ju- ramentum. Alexand. ad Rubric. & ad lib. 1. D. de offic. ei. cui mandat. eſt juriſdict. Iaſo. in l. non ſolum § Morte, num. 17. D. de nov. oper. nun ciat. Eben dieſes ſollen auch der HErren Commiſ- ſarii obſerviren/ das/ wo jrgent ein newe ſach eingefallen/ darumb der HErr nicht gewuſt/ ſie als dann etwas von dem Mandat abwei- chen moͤgen/ ſonderlich/ wann diß General Clauſul

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/melander_jocoseria01_1605
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/melander_jocoseria01_1605/212
Zitationshilfe: Melander, Otto: Joco-seria Das ist Schimpff vnd Ernst. Bd. 1. Lich, 1605, S. 204. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/melander_jocoseria01_1605/212>, abgerufen am 02.05.2024.