Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
tze Vorhaben ins Stecken geraehen: und wir müssen ietzt die Geschichte dieses
Reichs, nur bloß aus dessen Feinden sammlen. Der Unterschied in der Re-
ligion machte den überwundenen Ländern sothane Veränderung am aller em-
pfindlichsten. Euricus war ein eyfriger Arianer, und seine Geistliche bilde-
ten ihm ein, daß alles Glück seiner Waffen, eine Belohnung seines Eyfers,
den sie Gottesfurcht nenneten, wäre5. Es mag an Religions-Gesprächen
nicht gemangelt haben: sidonivs apollinaris rühmet, wie tapffer
Basilius, Bischoff zu Aix, einen Gothen, der ein eyfriger Verfechter des Ari-
anischen Jrrthums gewesen, eingetrieben6. Aber eine Partie, die den Hof
vor sich hat, und im Stande ist Gewalt zu brauchen, läßt es selten blos bey
der Uberzeugung bleiben. Zwar finden wir nicht, daß die Verfolgung so
hart gewesen, als sie gregorivs tvronensis macht7. Doch that
der König schon dadurch der Kirche Schaden genug, daß er die Bischöffe ab-
sterben ließ8. Crocus, Bischoff von Nimes, und noch ein anderer Bischoff,
Simplicius, sind ins Elend vertrieben worden9: allein es ist ungewiß, ob es
der Religion, oder einiger weltlichen Händel halber geschehen.

XXIX. Jetzo erfordern die Bewegungen, so die Gothen in Thracien,
Des Käisers
Leonis Hän-
del mit den
Gothen in
Thracien.
und Pannonien gemacht, die Feder gen Orient zu lencken. Aspar, patri-
cius,
und magister militum praesentium, hatte an dem Hofe zu Constan-
tinopel bisher den größten Antheil an den Staats-Geschäfften gehabt. Sein
Arm hatte mehr als einmal das Käiserthum erhalten, und Leo selbst muste

ihm
[Beginn Spaltensatz] que tantam sententiam amplector, idoneum quip-
pe pronuncias ad opera maiora, quem mediocria
putas deserere debere. Sed quod fatendum est,
facilius audeo huiusmodi suspicere iudicium, quam
suscipere consilium. Res quidem digna quam tu
iuberes: sed non minus digna quam faceres.
Namque & antiquitus, cum C. Cornelius C. Se-
cundo paria suasisset, ipse postmodum quod in-
iunxit arripuit. Eoque ab exemplo nunc me me-
lius aggrederis: quia & ego Plinio, ut discipulus
assurgo, & tu uetusto genere narrandi iure Cor-
nelium anteuenis; qui saeculo nostro si reuiuisce-
ret, teque qualis in literis & quantus habeare
conspicaretur, modo uerius Tacitus esset. Itaque
tu molem thematis missi recte capessis; cui prae-
ter eloquentiam singularem, scientiae ingentis
magna opportunitas. Quotidie namque per po-
tentissimi consilia regis, totius sollicitus orbis, pa-
riter eius negotia & iura, foedera & bella, lo-
ca, spatia, merita cognoscis. Vnde quis iustius
sese ad ista succinxerit, quam ille, quem constat
gentium motus, legationum unrietates, facta du-
cum, pacta regnantum, tota denique publicarum
rerum secreta didicisse? quique praestanti positus
[Spaltenumbruch] in culmine, non necesse habet, uel supprimere ue-
rum, uel concinnare mendacium?
5 sidonivs Lib. VII. ep. 6. Sed quod fa-
tendum est, praefatum regem Gothorum, quan-
quam sit ob uirium merita terribilis, non tam Ro-
manis moenibus, quam legibus Christianis insidi-
aturum pauesco. Tantum, ut ferunt, ori, tan-
tum pectori suo catholici mentio nominis acet, ut
ambigeas, ampliusne suae gentis, an suae sectae
teneat principatum. Ad hoc, armis potens, acer
animis, alacer annis, hunc solum patitur erro-
rem, quod putat sibi tractatuum consiliorumque
successum tribui pro religione legitima, quem po-
tius assequitur pro felicitate terrena. Propter
quod discite cito catholici status ualetudinem occul-
tam, ut apertam festinetis adhibere medicinam.
Burdegala, Petrocorii, Ruteni, Lemouices, Ga-
balitani, Elusani, Vasates, Conuenae, Auscen-
ses, multoque iam maior numerus ciuitatum,
summis sacerdotibus ipsorum morte truncatis, nec
ullis deinceps episcopis in defunctorum officia suf-
fectis,
(per quos utique minorum ordinum mini-

[Ende Spaltensatz]
steria
6
7
8
9

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
tze Vorhaben ins Stecken geraehen: und wir muͤſſen ietzt die Geſchichte dieſes
Reichs, nur bloß aus deſſen Feinden ſammlen. Der Unterſchied in der Re-
ligion machte den uͤberwundenen Laͤndern ſothane Veraͤnderung am aller em-
pfindlichſten. Euricus war ein eyfriger Arianer, und ſeine Geiſtliche bilde-
ten ihm ein, daß alles Gluͤck ſeiner Waffen, eine Belohnung ſeines Eyfers,
den ſie Gottesfurcht nenneten, waͤre5. Es mag an Religions-Geſpraͤchen
nicht gemangelt haben: sidonivs apollinaris ruͤhmet, wie tapffer
Baſilius, Biſchoff zu Aix, einen Gothen, der ein eyfriger Verfechter des Ari-
aniſchen Jrrthums geweſen, eingetrieben6. Aber eine Partie, die den Hof
vor ſich hat, und im Stande iſt Gewalt zu brauchen, laͤßt es ſelten blos bey
der Uberzeugung bleiben. Zwar finden wir nicht, daß die Verfolgung ſo
hart geweſen, als ſie gregorivs tvronensis macht7. Doch that
der Koͤnig ſchon dadurch der Kirche Schaden genug, daß er die Biſchoͤffe ab-
ſterben ließ8. Crocus, Biſchoff von Nimes, und noch ein anderer Biſchoff,
Simplicius, ſind ins Elend vertrieben worden9: allein es iſt ungewiß, ob es
der Religion, oder einiger weltlichen Haͤndel halber geſchehen.

XXIX. Jetzo erfordern die Bewegungen, ſo die Gothen in Thracien,
Des Kaͤiſers
Leonis Haͤn-
del mit den
Gothen in
Thracien.
und Pannonien gemacht, die Feder gen Orient zu lencken. Aſpar, patri-
cius,
und magiſter militum praeſentium, hatte an dem Hofe zu Conſtan-
tinopel bisher den groͤßten Antheil an den Staats-Geſchaͤfften gehabt. Sein
Arm hatte mehr als einmal das Kaͤiſerthum erhalten, und Leo ſelbſt muſte

ihm
[Beginn Spaltensatz] que tantam ſententiam amplector, idoneum quip-
pe pronuncias ad opera maiora, quem mediocria
putas deſerere debere. Sed quod fatendum eſt,
facilius audeo huiusmodi ſuſpicere iudicium, quam
ſuſcipere conſilium. Res quidem digna quam tu
iuberes: ſed non minus digna quam faceres.
Namque & antiquitus, cum C. Cornelius C. Se-
cundo paria ſuaſiſſet, ipſe poſtmodum quod in-
iunxit arripuit. Eoque ab exemplo nunc me me-
lius aggrederis: quia & ego Plinio, ut diſcipulus
aſſurgo, & tu uetuſto genere narrandi iure Cor-
nelium anteuenis; qui ſaeculo noſtro ſi reuiuiſce-
ret, teque qualis in literis & quantus habeare
conſpicaretur, modo uerius Tacitus eſſet. Itaque
tu molem thematis miſſi recte capeſſis; cui prae-
ter eloquentiam ſingularem, ſcientiae ingentis
magna opportunitas. Quotidie namque per po-
tentiſſimi conſilia regis, totius ſollicitus orbis, pa-
riter eius negotia & iura, foedera & bella, lo-
ca, ſpatia, merita cognoſcis. Vnde quis iuſtius
ſeſe ad iſta ſuccinxerit, quam ille, quem conſtat
gentium motus, legationum unrietates, facta du-
cum, pacta regnantum, tota denique publicarum
rerum ſecreta didiciſſe? quique praeſtanti poſitus
[Spaltenumbruch] in culmine, non neceſſe habet, uel ſupprimere ue-
rum, uel concinnare mendacium?
5 sidonivs Lib. VII. ep. 6. Sed quod fa-
tendum eſt, praefatum regem Gothorum, quan-
quam ſit ob uirium merita terribilis, non tam Ro-
manis moenibus, quam legibus Chriſtianis inſidi-
aturum paueſco. Tantum, ut ferunt, ori, tan-
tum pectori ſuo catholici mentio nominis acet, ut
ambigeas, ampliusne ſuae gentis, an ſuae ſectae
teneat principatum. Ad hoc, armis potens, acer
animis, alacer annis, hunc ſolum patitur erro-
rem, quod putat ſibi tractatuum conſiliorumque
ſucceſſum tribui pro religione legitima, quem po-
tius aſſequitur pro felicitate terrena. Propter
quod diſcite cito catholici ſtatus ualetudinem occul-
tam, ut apertam feſtinetis adhibere medicinam.
Burdegala, Petrocorii, Ruteni, Lemouices, Ga-
balitani, Eluſani, Vaſates, Conuenae, Auſcen-
ſes, multoque iam maior numerus ciuitatum,
ſummis ſacerdotibus ipſorum morte truncatis, nec
ullis deinceps epiſcopis in defunctorum officia ſuf-
fectis,
(per quos utique minorum ordinum mini-

[Ende Spaltensatz]
ſteria
6
7
8
9
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0526" n="492"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
tze Vorhaben ins Stecken geraehen: und wir mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en ietzt die Ge&#x017F;chichte die&#x017F;es<lb/>
Reichs, nur bloß aus de&#x017F;&#x017F;en Feinden &#x017F;ammlen. Der Unter&#x017F;chied in der Re-<lb/>
ligion machte den u&#x0364;berwundenen La&#x0364;ndern &#x017F;othane Vera&#x0364;nderung am aller em-<lb/>
pfindlich&#x017F;ten. <hi rendition="#aq">Euricus</hi> war ein eyfriger Arianer, und &#x017F;eine Gei&#x017F;tliche bilde-<lb/>
ten ihm ein, daß alles Glu&#x0364;ck &#x017F;einer Waffen, eine Belohnung &#x017F;eines Eyfers,<lb/>
den &#x017F;ie Gottesfurcht nenneten, wa&#x0364;re<note xml:id="FN526_05_01" next="#FN526_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi> Lib. VII. ep. 6. <hi rendition="#i">Sed quod fa-<lb/>
tendum e&#x017F;t, praefatum regem Gothorum, quan-<lb/>
quam &#x017F;it ob uirium merita terribilis, non tam Ro-<lb/>
manis moenibus, quam legibus Chri&#x017F;tianis in&#x017F;idi-<lb/>
aturum paue&#x017F;co. Tantum, ut ferunt, ori, tan-<lb/>
tum pectori &#x017F;uo catholici mentio nominis acet, ut<lb/>
ambigeas, ampliusne &#x017F;uae gentis, an &#x017F;uae &#x017F;ectae<lb/>
teneat principatum. Ad hoc, armis potens, acer<lb/>
animis, alacer annis, hunc &#x017F;olum patitur erro-<lb/>
rem, quod putat &#x017F;ibi tractatuum con&#x017F;iliorumque<lb/>
&#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;um tribui pro religione legitima, quem po-<lb/>
tius a&#x017F;&#x017F;equitur pro felicitate terrena. Propter<lb/>
quod di&#x017F;cite cito catholici &#x017F;tatus ualetudinem occul-<lb/>
tam, ut apertam fe&#x017F;tinetis adhibere medicinam.<lb/>
Burdegala, Petrocorii, Ruteni, Lemouices, Ga-<lb/>
balitani, Elu&#x017F;ani, Va&#x017F;ates, Conuenae, Au&#x017F;cen-<lb/>
&#x017F;es, multoque iam maior numerus ciuitatum,<lb/>
&#x017F;ummis &#x017F;acerdotibus ip&#x017F;orum morte truncatis, nec<lb/>
ullis deinceps epi&#x017F;copis in defunctorum officia &#x017F;uf-<lb/>
fectis,</hi> (<hi rendition="#i">per quos utique minorum ordinum mini-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&#x017F;teria</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. Es mag an Religions-Ge&#x017F;pra&#x0364;chen<lb/>
nicht gemangelt haben: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet, wie tapffer<lb/><hi rendition="#aq">Ba&#x017F;ilius,</hi> Bi&#x017F;choff zu <hi rendition="#aq">Aix,</hi> einen Gothen, der ein eyfriger Verfechter des Ari-<lb/>
ani&#x017F;chen Jrrthums gewe&#x017F;en, eingetrieben<note xml:id="FN526_06_01" next="#FN526_06_02" place="foot" n="6"/>. Aber eine Partie, die den Hof<lb/>
vor &#x017F;ich hat, und im Stande i&#x017F;t Gewalt zu brauchen, la&#x0364;ßt es &#x017F;elten blos bey<lb/>
der Uberzeugung bleiben. Zwar finden wir nicht, daß die Verfolgung &#x017F;o<lb/>
hart gewe&#x017F;en, als &#x017F;ie <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs tvronensis</hi></hi></hi> macht<note xml:id="FN526_07_01" next="#FN526_07_02" place="foot" n="7"/>. Doch that<lb/>
der Ko&#x0364;nig &#x017F;chon dadurch der Kirche Schaden genug, daß er die Bi&#x017F;cho&#x0364;ffe ab-<lb/>
&#x017F;terben ließ<note xml:id="FN526_08_01" next="#FN526_08_02" place="foot" n="8"/>. <hi rendition="#aq">Crocus,</hi> Bi&#x017F;choff von <hi rendition="#aq">Nimes,</hi> und noch ein anderer Bi&#x017F;choff,<lb/><hi rendition="#aq">Simplicius,</hi> &#x017F;ind ins Elend vertrieben worden<note xml:id="FN526_09_01" next="#FN526_09_02" place="foot" n="9"/>: allein es i&#x017F;t ungewiß, ob es<lb/>
der Religion, oder einiger weltlichen Ha&#x0364;ndel halber ge&#x017F;chehen.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIX.</hi> Jetzo erfordern die Bewegungen, &#x017F;o die Gothen in Thracien,<lb/><note place="left">Des Ka&#x0364;i&#x017F;ers<lb/><hi rendition="#aq">Leonis</hi> Ha&#x0364;n-<lb/>
del mit den<lb/><hi rendition="#g">Gothen</hi> in<lb/>
Thracien.</note>und Pannonien gemacht, die Feder gen Orient zu lencken. <hi rendition="#aq">A&#x017F;par, patri-<lb/>
cius,</hi> und <hi rendition="#aq">magi&#x017F;ter militum prae&#x017F;entium</hi>, hatte an dem Hofe zu Con&#x017F;tan-<lb/>
tinopel bisher den gro&#x0364;ßten Antheil an den Staats-Ge&#x017F;cha&#x0364;fften gehabt. Sein<lb/>
Arm hatte mehr als einmal das Ka&#x0364;i&#x017F;erthum erhalten, und <hi rendition="#aq">Leo</hi> &#x017F;elb&#x017F;t mu&#x017F;te<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ihm</fw><lb/><note xml:id="FN525_04_02" prev="#FN525_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">que tantam &#x017F;ententiam amplector, idoneum quip-<lb/>
pe pronuncias ad opera maiora, quem mediocria<lb/>
putas de&#x017F;erere debere. Sed quod fatendum e&#x017F;t,<lb/>
facilius audeo huiusmodi &#x017F;u&#x017F;picere iudicium, quam<lb/>
&#x017F;u&#x017F;cipere con&#x017F;ilium. Res quidem digna quam tu<lb/>
iuberes: &#x017F;ed non minus digna quam faceres.<lb/>
Namque &amp; antiquitus, cum C. Cornelius C. Se-<lb/>
cundo paria &#x017F;ua&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et, ip&#x017F;e po&#x017F;tmodum quod in-<lb/>
iunxit arripuit. Eoque ab exemplo nunc me me-<lb/>
lius aggrederis: quia &amp; ego Plinio, ut di&#x017F;cipulus<lb/>
a&#x017F;&#x017F;urgo, &amp; tu uetu&#x017F;to genere narrandi iure Cor-<lb/>
nelium anteuenis; qui &#x017F;aeculo no&#x017F;tro &#x017F;i reuiui&#x017F;ce-<lb/>
ret, teque qualis in literis &amp; quantus habeare<lb/>
con&#x017F;picaretur, modo uerius Tacitus e&#x017F;&#x017F;et. Itaque<lb/>
tu molem thematis mi&#x017F;&#x017F;i recte cape&#x017F;&#x017F;is; cui prae-<lb/>
ter eloquentiam &#x017F;ingularem, &#x017F;cientiae ingentis<lb/>
magna opportunitas. Quotidie namque per po-<lb/>
tenti&#x017F;&#x017F;imi con&#x017F;ilia regis, totius &#x017F;ollicitus orbis, pa-<lb/>
riter eius negotia &amp; iura, foedera &amp; bella, lo-<lb/>
ca, &#x017F;patia, merita cogno&#x017F;cis. Vnde quis iu&#x017F;tius<lb/>
&#x017F;e&#x017F;e ad i&#x017F;ta &#x017F;uccinxerit, quam ille, quem con&#x017F;tat<lb/>
gentium motus, legationum unrietates, facta du-<lb/>
cum, pacta regnantum, tota denique publicarum<lb/>
rerum &#x017F;ecreta didici&#x017F;&#x017F;e? quique prae&#x017F;tanti po&#x017F;itus<lb/><cb/>
in culmine, non nece&#x017F;&#x017F;e habet, uel &#x017F;upprimere ue-<lb/>
rum, uel concinnare mendacium?</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[492/0526] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, tze Vorhaben ins Stecken geraehen: und wir muͤſſen ietzt die Geſchichte dieſes Reichs, nur bloß aus deſſen Feinden ſammlen. Der Unterſchied in der Re- ligion machte den uͤberwundenen Laͤndern ſothane Veraͤnderung am aller em- pfindlichſten. Euricus war ein eyfriger Arianer, und ſeine Geiſtliche bilde- ten ihm ein, daß alles Gluͤck ſeiner Waffen, eine Belohnung ſeines Eyfers, den ſie Gottesfurcht nenneten, waͤre 5. Es mag an Religions-Geſpraͤchen nicht gemangelt haben: sidonivs apollinaris ruͤhmet, wie tapffer Baſilius, Biſchoff zu Aix, einen Gothen, der ein eyfriger Verfechter des Ari- aniſchen Jrrthums geweſen, eingetrieben 6. Aber eine Partie, die den Hof vor ſich hat, und im Stande iſt Gewalt zu brauchen, laͤßt es ſelten blos bey der Uberzeugung bleiben. Zwar finden wir nicht, daß die Verfolgung ſo hart geweſen, als ſie gregorivs tvronensis macht 7. Doch that der Koͤnig ſchon dadurch der Kirche Schaden genug, daß er die Biſchoͤffe ab- ſterben ließ 8. Crocus, Biſchoff von Nimes, und noch ein anderer Biſchoff, Simplicius, ſind ins Elend vertrieben worden 9: allein es iſt ungewiß, ob es der Religion, oder einiger weltlichen Haͤndel halber geſchehen. XXIX. Jetzo erfordern die Bewegungen, ſo die Gothen in Thracien, und Pannonien gemacht, die Feder gen Orient zu lencken. Aſpar, patri- cius, und magiſter militum praeſentium, hatte an dem Hofe zu Conſtan- tinopel bisher den groͤßten Antheil an den Staats-Geſchaͤfften gehabt. Sein Arm hatte mehr als einmal das Kaͤiſerthum erhalten, und Leo ſelbſt muſte ihm 4 Des Kaͤiſers Leonis Haͤn- del mit den Gothen in Thracien. 5 sidonivs Lib. VII. ep. 6. Sed quod fa- tendum eſt, praefatum regem Gothorum, quan- quam ſit ob uirium merita terribilis, non tam Ro- manis moenibus, quam legibus Chriſtianis inſidi- aturum paueſco. Tantum, ut ferunt, ori, tan- tum pectori ſuo catholici mentio nominis acet, ut ambigeas, ampliusne ſuae gentis, an ſuae ſectae teneat principatum. Ad hoc, armis potens, acer animis, alacer annis, hunc ſolum patitur erro- rem, quod putat ſibi tractatuum conſiliorumque ſucceſſum tribui pro religione legitima, quem po- tius aſſequitur pro felicitate terrena. Propter quod diſcite cito catholici ſtatus ualetudinem occul- tam, ut apertam feſtinetis adhibere medicinam. Burdegala, Petrocorii, Ruteni, Lemouices, Ga- balitani, Eluſani, Vaſates, Conuenae, Auſcen- ſes, multoque iam maior numerus ciuitatum, ſummis ſacerdotibus ipſorum morte truncatis, nec ullis deinceps epiſcopis in defunctorum officia ſuf- fectis, (per quos utique minorum ordinum mini- ſteria 6 7 8 9 4 que tantam ſententiam amplector, idoneum quip- pe pronuncias ad opera maiora, quem mediocria putas deſerere debere. Sed quod fatendum eſt, facilius audeo huiusmodi ſuſpicere iudicium, quam ſuſcipere conſilium. Res quidem digna quam tu iuberes: ſed non minus digna quam faceres. Namque & antiquitus, cum C. Cornelius C. Se- cundo paria ſuaſiſſet, ipſe poſtmodum quod in- iunxit arripuit. Eoque ab exemplo nunc me me- lius aggrederis: quia & ego Plinio, ut diſcipulus aſſurgo, & tu uetuſto genere narrandi iure Cor- nelium anteuenis; qui ſaeculo noſtro ſi reuiuiſce- ret, teque qualis in literis & quantus habeare conſpicaretur, modo uerius Tacitus eſſet. Itaque tu molem thematis miſſi recte capeſſis; cui prae- ter eloquentiam ſingularem, ſcientiae ingentis magna opportunitas. Quotidie namque per po- tentiſſimi conſilia regis, totius ſollicitus orbis, pa- riter eius negotia & iura, foedera & bella, lo- ca, ſpatia, merita cognoſcis. Vnde quis iuſtius ſeſe ad iſta ſuccinxerit, quam ille, quem conſtat gentium motus, legationum unrietates, facta du- cum, pacta regnantum, tota denique publicarum rerum ſecreta didiciſſe? quique praeſtanti poſitus in culmine, non neceſſe habet, uel ſupprimere ue- rum, uel concinnare mendacium?

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/526
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 492. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/526>, abgerufen am 06.06.2024.