Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
fet2. Aber es fehlte an Truppen, die man den Gothen hätte entgegen stellen
können. Euricus gieng also über die Rhone, und nahm Arles und Mar-
seille
weg3. Es waren eben etliche tausend Britten, die sich in ihrem Va-
terlande den Sachsen nicht hatten unterwerffen wollen, und doch auch
nicht wiederstehen können, nach Gallien entwiechen, und hatten sich
unter den Armoricis gesetzet, allwo das Land nach ihnen Britannia genen-
net worden. Diese neue Ankömmlinge dingete Anthemius gegen
die Gothen. Jhr Anführer Reotinus+, den iornandes einen
König tituliret, setzte sich zu Bourges, und wollte daselbst die Römische Trup-
pen erwarten. Aber Euricus schlug ihn: und was davon kommen konte,
flohe in die angräntzenden Länder der Burgunder, die mit dem Römischen Reich
in Fried und Bündnisse stunden4. Anthemii Unvermögen5, und die folgen-
de Veränderungen liessen also den Gothen freye Hände. Sie wendeten ihre
Waffen gegen Auvergne, welches Land, seiner Lage nach, ihnen dienen
konte, die Rhone und Loire gleichsam zu fesseln, und ihre zwischen beyden
6

Flüssen,
[Beginn Spaltensatz] Petronius, maxima rerum uerborumque scientia
praediti, & inter principalia patriae decora po-
nendi, praeuium Aruandum publico nomine accu-
saturi cum gestis decretalibus insequuntur. Qui
inter cetera quae sibi prouinciales agenda manda-
uerunt, interceptas literas deferebant, quas Ar-
uandi scriba correptus dominum dictasse prositeba-
tur. Haec ad regem Gothorum charta uidebatur
emitti, pacem cum Graeco imperatore dissuadens,
Britannos supra Ligerim sitos impugnari oportere
demonstrans, cum Burgundionibus iure gentium
Gallias diuidi debere consirmans, & in hunc fer-
me modum plurima insana, quae iram regi feroci,
placido uerecundiam inferrent. Hanc epistolam
laesae maiestatis crimine ardenter iurisconsulti
interpretabantur.
2 sidonivs apollinaris beschreibet
den gantzen Proceß: L. I. ep. 7. Er gedencket Lib. II.
epist.
1. eines andern, Namens Seronati, der mit
gleichen Anschlägen umgegangen: Exultans Go-
thus, insultansque Romanis, illudens praefectis,
colludensque numerariis: leges Theodosianas cal-
cans, Theodoricianasque proponens, ueteres cul-
pas, noua tributa perquirit.
Er ziehet Lib. V.
ep.
13. noch ärger auf ihn los, und sagt L. VII. ep.
7. von seinen Aruernis: Illi amore reipublicae,
Seronatum BARBARIS PROVINCIAS
PROPINANTEM,
non timuere legibus tra-
dere; quem conuictum deinceps respublica uix
praesumsit occidere.
3 S. isidori und iornandis Zeugnis-
se beym vorigen §. not. 4. 5.
+ [Spaltenumbruch] Unter sidonii apollinaris Briefen
ist Lib. III. ep. 9. einer an riothamvm:
welcher nach sirmondi Muthmassung eben der
Anführer der Britten ist, dessen iornan-
des
gedencket.
4 iornandes de rebus Geticis c. 45. Eu-
ricus ergo Vesegotharum rex crebram mutationem
Romanorum principum cernens, Gallias suo iure
nisus est occupare. Quod comperiens Anthemius
imperator, protinus solatia Britonum postulauit.
Quorum rex Riothimus cum XII. millibus ueniens,
in Biturigas ciuitatem oceano e nauibus egressus,
susceptus est. Ad quos rex Vesegotharum Euri-
cus innumerum ductans exercitum aduenit, diu-
que pugnans, Riothimum Britonum regem, ante
quam Romani in eius societate coniungerentur,
superauit. Qui ampla parte exercitus amissa, cum
quibus potuit fugiens, ad Burgundionnm gentem
uicinam, Romanis in eo tempore foederatam ad-
uenit.
5 sidonivs apollinaris L. II. ep. 1.
ad Ecdicium. Si nullae a republica uires,
nulla praesidia; si nullae, quantum rumor est, An-
themii principis opes: statuit te auctore nobilitas,
seu patriam dimittere, seu capillos.
6 sidonivs apollinaris L. VII. ep.
1. Rumor est, Gothos in Romanum solum castra
mouisse. Huic semper irruptioni nos miseri Ar-
uerni ianua sumus. Namque odiis inimicorum
hinc peculiaria fomenta subministramus, quia
quod necdum terminos suos ab oceano in Rhoda-
num Ligeris alueo limitauerunt, solam sub ope

[Ende Spaltensatz]
Christi

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
fet2. Aber es fehlte an Truppen, die man den Gothen haͤtte entgegen ſtellen
koͤnnen. Euricus gieng alſo uͤber die Rhone, und nahm Arles und Mar-
ſeille
weg3. Es waren eben etliche tauſend Britten, die ſich in ihrem Va-
terlande den Sachſen nicht hatten unterwerffen wollen, und doch auch
nicht wiederſtehen koͤnnen, nach Gallien entwiechen, und hatten ſich
unter den Armoricis geſetzet, allwo das Land nach ihnen Britannia genen-
net worden. Dieſe neue Ankoͤmmlinge dingete Anthemius gegen
die Gothen. Jhr Anfuͤhrer Reotinus, den iornandes einen
Koͤnig tituliret, ſetzte ſich zu Bourges, und wollte daſelbſt die Roͤmiſche Trup-
pen erwarten. Aber Euricus ſchlug ihn: und was davon kommen konte,
flohe in die angraͤntzenden Laͤnder der Burgunder, die mit dem Roͤmiſchen Reich
in Fried und Buͤndniſſe ſtunden4. Anthemii Unvermoͤgen5, und die folgen-
de Veraͤnderungen lieſſen alſo den Gothen freye Haͤnde. Sie wendeten ihre
Waffen gegen Auvergne, welches Land, ſeiner Lage nach, ihnen dienen
konte, die Rhone und Loire gleichſam zu feſſeln, und ihre zwiſchen beyden
6

Fluͤſſen,
[Beginn Spaltensatz] Petronius, maxima rerum uerborumque ſcientia
praediti, & inter principalia patriae decora po-
nendi, praeuium Aruandum publico nomine accu-
ſaturi cum geſtis decretalibus inſequuntur. Qui
inter cetera quae ſibi prouinciales agenda manda-
uerunt, interceptas literas deferebant, quas Ar-
uandi ſcriba correptus dominum dictaſſe proſiteba-
tur. Haec ad regem Gothorum charta uidebatur
emitti, pacem cum Graeco imperatore diſſuadens,
Britannos ſupra Ligerim ſitos impugnari oportere
demonſtrans, cum Burgundionibus iure gentium
Gallias diuidi debere conſirmans, & in hunc fer-
me modum plurima inſana, quae iram regi feroci,
placido uerecundiam inferrent. Hanc epiſtolam
laeſae maieſtatis crimine ardenter iurisconſulti
interpretabantur.
2 sidonivs apollinaris beſchreibet
den gantzen Proceß: L. I. ep. 7. Er gedencket Lib. II.
epiſt.
1. eines andern, Namens Seronati, der mit
gleichen Anſchlaͤgen umgegangen: Exultans Go-
thus, inſultansque Romanis, illudens praefectis,
colludensque numerariis: leges Theodoſianas cal-
cans, Theodoricianasque proponens, ueteres cul-
pas, noua tributa perquirit.
Er ziehet Lib. V.
ep.
13. noch aͤrger auf ihn los, und ſagt L. VII. ep.
7. von ſeinen Aruernis: Illi amore reipublicae,
Seronatum BARBARIS PROVINCIAS
PROPINANTEM,
non timuere legibus tra-
dere; quem conuictum deinceps respublica uix
praeſumſit occidere.
3 S. isidori und iornandis Zeugniſ-
ſe beym vorigen §. not. 4. 5.
[Spaltenumbruch] Unter sidonii apollinaris Briefen
iſt Lib. III. ep. 9. einer an riothamvm:
welcher nach sirmondi Muthmaſſung eben der
Anfuͤhrer der Britten iſt, deſſen iornan-
des
gedencket.
4 iornandes de rebus Geticis c. 45. Eu-
ricus ergo Veſegotharum rex crebram mutationem
Romanorum principum cernens, Gallias ſuo iure
niſus eſt occupare. Quod comperiens Anthemius
imperator, protinus ſolatia Britonum poſtulauit.
Quorum rex Riothimus cum XII. millibus ueniens,
in Biturigas ciuitatem oceano e nauibus egreſſus,
ſuſceptus eſt. Ad quos rex Veſegotharum Euri-
cus innumerum ductans exercitum aduenit, diu-
que pugnans, Riothimum Britonum regem, ante
quam Romani in eius ſocietate coniungerentur,
ſuperauit. Qui ampla parte exercitus amiſſa, cum
quibus potuit fugiens, ad Burgundionnm gentem
uicinam, Romanis in eo tempore foederatam ad-
uenit.
5 sidonivs apollinaris L. II. ep. 1.
ad Ecdicium. Si nullae a republica uires,
nulla praeſidia; ſi nullae, quantum rumor eſt, An-
themii principis opes: ſtatuit te auctore nobilitas,
ſeu patriam dimittere, ſeu capillos.
6 sidonivs apollinaris L. VII. ep.
1. Rumor eſt, Gothos in Romanum ſolum caſtra
mouiſſe. Huic ſemper irruptioni nos miſeri Ar-
uerni ianua ſumus. Namque odiis inimicorum
hinc peculiaria fomenta ſubminiſtramus, quia
quod necdum terminos ſuos ab oceano in Rhoda-
num Ligeris alueo limitauerunt, ſolam ſub ope

[Ende Spaltensatz]
Chriſti
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0520" n="486"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
fet<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet<lb/>
den gantzen Proceß: <hi rendition="#aq">L. I. ep.</hi> 7. Er gedencket <hi rendition="#aq">Lib. II.<lb/>
epi&#x017F;t.</hi> 1. eines andern, Namens <hi rendition="#aq">Seronati,</hi> der mit<lb/>
gleichen An&#x017F;chla&#x0364;gen umgegangen: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Exultans Go-<lb/>
thus, in&#x017F;ultansque Romanis, illudens praefectis,<lb/>
colludensque numerariis: leges Theodo&#x017F;ianas cal-<lb/>
cans, Theodoricianasque proponens, ueteres cul-<lb/>
pas, noua tributa perquirit.</hi></hi> Er ziehet <hi rendition="#aq">Lib. V.<lb/>
ep.</hi> 13. noch a&#x0364;rger auf ihn los, und &#x017F;agt <hi rendition="#aq">L. VII. ep.</hi><lb/>
7. von &#x017F;einen <hi rendition="#aq">Aruernis: <hi rendition="#i">Illi amore reipublicae,<lb/>
Seronatum <hi rendition="#g">BARBARIS PROVINCIAS<lb/>
PROPINANTEM,</hi> non timuere legibus tra-<lb/>
dere; quem conuictum deinceps respublica uix<lb/>
prae&#x017F;um&#x017F;it occidere.</hi></hi></note>. Aber es fehlte an Truppen, die man den Gothen ha&#x0364;tte entgegen &#x017F;tellen<lb/>
ko&#x0364;nnen. <hi rendition="#aq">Euricus</hi> gieng al&#x017F;o u&#x0364;ber die <hi rendition="#aq">Rhone,</hi> und nahm <hi rendition="#aq">Arles</hi> und <hi rendition="#aq">Mar-<lb/>
&#x017F;eille</hi> weg<note place="foot" n="3">S. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">isidori</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandis</hi></hi></hi> Zeugni&#x017F;-<lb/>
&#x017F;e beym vorigen §. <hi rendition="#aq">not.</hi> 4. 5.</note>. Es waren eben etliche tau&#x017F;end Britten, die &#x017F;ich in ihrem Va-<lb/>
terlande den Sach&#x017F;en nicht hatten unterwerffen wollen, und doch auch<lb/>
nicht wieder&#x017F;tehen ko&#x0364;nnen, nach Gallien entwiechen, und hatten &#x017F;ich<lb/>
unter den <hi rendition="#aq">Armoricis</hi> ge&#x017F;etzet, allwo das Land nach ihnen <hi rendition="#aq">Britannia</hi> genen-<lb/>
net worden. Die&#x017F;e neue Anko&#x0364;mmlinge dingete <hi rendition="#aq">Anthemius</hi> gegen<lb/>
die Gothen. Jhr Anfu&#x0364;hrer <hi rendition="#aq">Reotinus</hi><note place="foot" n="&#x2020;"><cb/>
Unter <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonii apollinaris</hi></hi></hi> Briefen<lb/>
i&#x017F;t <hi rendition="#aq">Lib. III. ep.</hi> 9. einer an <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">riothamvm:</hi></hi></hi><lb/>
welcher nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sirmondi</hi></hi></hi> Muthma&#x017F;&#x017F;ung eben der<lb/>
Anfu&#x0364;hrer der Britten i&#x017F;t, de&#x017F;&#x017F;en <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornan-<lb/>
des</hi></hi></hi> gedencket.</note>, den <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> einen<lb/>
Ko&#x0364;nig tituliret, &#x017F;etzte &#x017F;ich zu <hi rendition="#aq">Bourges,</hi> und wollte da&#x017F;elb&#x017F;t die Ro&#x0364;mi&#x017F;che Trup-<lb/>
pen erwarten. Aber <hi rendition="#aq">Euricus</hi> &#x017F;chlug ihn: und was davon kommen konte,<lb/>
flohe in die angra&#x0364;ntzenden La&#x0364;nder der Burgunder, die mit dem Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reich<lb/>
in Fried und Bu&#x0364;ndni&#x017F;&#x017F;e &#x017F;tunden<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> de rebus Geticis c. 45. <hi rendition="#i">Eu-<lb/>
ricus ergo Ve&#x017F;egotharum rex crebram mutationem<lb/>
Romanorum principum cernens, Gallias &#x017F;uo iure<lb/>
ni&#x017F;us e&#x017F;t occupare. Quod comperiens Anthemius<lb/>
imperator, protinus &#x017F;olatia Britonum po&#x017F;tulauit.<lb/>
Quorum rex Riothimus cum XII. millibus ueniens,<lb/>
in Biturigas ciuitatem oceano e nauibus egre&#x017F;&#x017F;us,<lb/>
&#x017F;u&#x017F;ceptus e&#x017F;t. Ad quos rex Ve&#x017F;egotharum Euri-<lb/>
cus innumerum ductans exercitum aduenit, diu-<lb/>
que pugnans, Riothimum Britonum regem, ante<lb/>
quam Romani in eius &#x017F;ocietate coniungerentur,<lb/>
&#x017F;uperauit. Qui ampla parte exercitus ami&#x017F;&#x017F;a, cum<lb/>
quibus potuit fugiens, ad Burgundionnm gentem<lb/>
uicinam, Romanis in eo tempore foederatam ad-<lb/>
uenit.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Anthemii</hi> Unvermo&#x0364;gen<note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> L. II. ep. 1.<lb/>
ad Ecdicium. <hi rendition="#i">Si nullae a republica uires,<lb/>
nulla prae&#x017F;idia; &#x017F;i nullae, quantum rumor e&#x017F;t, An-<lb/>
themii principis opes: &#x017F;tatuit te auctore nobilitas,<lb/>
&#x017F;eu patriam dimittere, &#x017F;eu capillos.</hi></hi></note>, und die folgen-<lb/>
de Vera&#x0364;nderungen lie&#x017F;&#x017F;en al&#x017F;o den Gothen freye Ha&#x0364;nde. Sie wendeten ihre<lb/>
Waffen gegen <hi rendition="#aq">Auvergne,</hi> welches Land, &#x017F;einer Lage nach, ihnen dienen<lb/>
konte, die <hi rendition="#aq">Rhone</hi> und <hi rendition="#aq">Loire</hi> gleich&#x017F;am zu fe&#x017F;&#x017F;eln, und ihre zwi&#x017F;chen beyden<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Flu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en,</fw><lb/><note xml:id="FN519_01_02" prev="#FN519_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Petronius, maxima rerum uerborumque &#x017F;cientia<lb/>
praediti, &amp; inter principalia patriae decora po-<lb/>
nendi, praeuium Aruandum publico nomine accu-<lb/>
&#x017F;aturi cum ge&#x017F;tis decretalibus in&#x017F;equuntur. Qui<lb/>
inter cetera quae &#x017F;ibi prouinciales agenda manda-<lb/>
uerunt, interceptas literas deferebant, quas Ar-<lb/>
uandi &#x017F;criba correptus dominum dicta&#x017F;&#x017F;e pro&#x017F;iteba-<lb/>
tur. Haec ad regem Gothorum charta uidebatur<lb/>
emitti, pacem cum Graeco imperatore di&#x017F;&#x017F;uadens,<lb/>
Britannos &#x017F;upra Ligerim &#x017F;itos impugnari oportere<lb/>
demon&#x017F;trans, cum Burgundionibus iure gentium<lb/>
Gallias diuidi debere con&#x017F;irmans, &amp; in hunc fer-<lb/>
me modum plurima in&#x017F;ana, quae iram regi feroci,<lb/>
placido uerecundiam inferrent. Hanc epi&#x017F;tolam<lb/>
lae&#x017F;ae maie&#x017F;tatis crimine ardenter iuriscon&#x017F;ulti<lb/>
interpretabantur.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN520_06_01" next="#FN520_06_02" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> L. VII. ep.<lb/>
1. <hi rendition="#i">Rumor e&#x017F;t, Gothos in Romanum &#x017F;olum ca&#x017F;tra<lb/>
moui&#x017F;&#x017F;e. Huic &#x017F;emper irruptioni nos mi&#x017F;eri Ar-<lb/>
uerni ianua &#x017F;umus. Namque odiis inimicorum<lb/>
hinc peculiaria fomenta &#x017F;ubmini&#x017F;tramus, quia<lb/>
quod necdum terminos &#x017F;uos ab oceano in Rhoda-<lb/>
num Ligeris alueo limitauerunt, &#x017F;olam &#x017F;ub ope</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Chri&#x017F;ti</hi></hi></fw><cb type="end"/></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[486/0520] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, fet 2. Aber es fehlte an Truppen, die man den Gothen haͤtte entgegen ſtellen koͤnnen. Euricus gieng alſo uͤber die Rhone, und nahm Arles und Mar- ſeille weg 3. Es waren eben etliche tauſend Britten, die ſich in ihrem Va- terlande den Sachſen nicht hatten unterwerffen wollen, und doch auch nicht wiederſtehen koͤnnen, nach Gallien entwiechen, und hatten ſich unter den Armoricis geſetzet, allwo das Land nach ihnen Britannia genen- net worden. Dieſe neue Ankoͤmmlinge dingete Anthemius gegen die Gothen. Jhr Anfuͤhrer Reotinus †, den iornandes einen Koͤnig tituliret, ſetzte ſich zu Bourges, und wollte daſelbſt die Roͤmiſche Trup- pen erwarten. Aber Euricus ſchlug ihn: und was davon kommen konte, flohe in die angraͤntzenden Laͤnder der Burgunder, die mit dem Roͤmiſchen Reich in Fried und Buͤndniſſe ſtunden 4. Anthemii Unvermoͤgen 5, und die folgen- de Veraͤnderungen lieſſen alſo den Gothen freye Haͤnde. Sie wendeten ihre Waffen gegen Auvergne, welches Land, ſeiner Lage nach, ihnen dienen konte, die Rhone und Loire gleichſam zu feſſeln, und ihre zwiſchen beyden Fluͤſſen, 1 6 2 sidonivs apollinaris beſchreibet den gantzen Proceß: L. I. ep. 7. Er gedencket Lib. II. epiſt. 1. eines andern, Namens Seronati, der mit gleichen Anſchlaͤgen umgegangen: Exultans Go- thus, inſultansque Romanis, illudens praefectis, colludensque numerariis: leges Theodoſianas cal- cans, Theodoricianasque proponens, ueteres cul- pas, noua tributa perquirit. Er ziehet Lib. V. ep. 13. noch aͤrger auf ihn los, und ſagt L. VII. ep. 7. von ſeinen Aruernis: Illi amore reipublicae, Seronatum BARBARIS PROVINCIAS PROPINANTEM, non timuere legibus tra- dere; quem conuictum deinceps respublica uix praeſumſit occidere. 3 S. isidori und iornandis Zeugniſ- ſe beym vorigen §. not. 4. 5. † Unter sidonii apollinaris Briefen iſt Lib. III. ep. 9. einer an riothamvm: welcher nach sirmondi Muthmaſſung eben der Anfuͤhrer der Britten iſt, deſſen iornan- des gedencket. 4 iornandes de rebus Geticis c. 45. Eu- ricus ergo Veſegotharum rex crebram mutationem Romanorum principum cernens, Gallias ſuo iure niſus eſt occupare. Quod comperiens Anthemius imperator, protinus ſolatia Britonum poſtulauit. Quorum rex Riothimus cum XII. millibus ueniens, in Biturigas ciuitatem oceano e nauibus egreſſus, ſuſceptus eſt. Ad quos rex Veſegotharum Euri- cus innumerum ductans exercitum aduenit, diu- que pugnans, Riothimum Britonum regem, ante quam Romani in eius ſocietate coniungerentur, ſuperauit. Qui ampla parte exercitus amiſſa, cum quibus potuit fugiens, ad Burgundionnm gentem uicinam, Romanis in eo tempore foederatam ad- uenit. 5 sidonivs apollinaris L. II. ep. 1. ad Ecdicium. Si nullae a republica uires, nulla praeſidia; ſi nullae, quantum rumor eſt, An- themii principis opes: ſtatuit te auctore nobilitas, ſeu patriam dimittere, ſeu capillos. 1 Petronius, maxima rerum uerborumque ſcientia praediti, & inter principalia patriae decora po- nendi, praeuium Aruandum publico nomine accu- ſaturi cum geſtis decretalibus inſequuntur. Qui inter cetera quae ſibi prouinciales agenda manda- uerunt, interceptas literas deferebant, quas Ar- uandi ſcriba correptus dominum dictaſſe proſiteba- tur. Haec ad regem Gothorum charta uidebatur emitti, pacem cum Graeco imperatore diſſuadens, Britannos ſupra Ligerim ſitos impugnari oportere demonſtrans, cum Burgundionibus iure gentium Gallias diuidi debere conſirmans, & in hunc fer- me modum plurima inſana, quae iram regi feroci, placido uerecundiam inferrent. Hanc epiſtolam laeſae maieſtatis crimine ardenter iurisconſulti interpretabantur. 6 sidonivs apollinaris L. VII. ep. 1. Rumor eſt, Gothos in Romanum ſolum caſtra mouiſſe. Huic ſemper irruptioni nos miſeri Ar- uerni ianua ſumus. Namque odiis inimicorum hinc peculiaria fomenta ſubminiſtramus, quia quod necdum terminos ſuos ab oceano in Rhoda- num Ligeris alueo limitauerunt, ſolam ſub ope Chriſti

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/520
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 486. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/520>, abgerufen am 06.06.2024.