Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
der See herumschwebeten, und plünderte die Küste von Gallicien, und Can-
tabrien5. Endlich aber vereinigte Remismundus, Masdrae Sohn, ums Jahr
465. das gesammte Volck wiederum unter seinem Zepter. Derselbe erneu-
erte mit den alten Landsassen von Gallicien und Lusitanien die vorigen Ver-
gleiche; und damit er von den Gothen nichts zu befürchten haben möchte, so
ließ er beym Könige Theodorico II. um seine Tochter anhalten. Theodori-
cus
schlug auch diese Schwägerschafft nicht aus6. Aber diese Vermählung
mag Anlaß gegeben haben, daß der König, und die Nation der Sveven, sich
zur Secte der Arianer, welcher die West-Gothen zugethan waren, gewen-
det7: da sie sich bis dahin zur Catholischen Kirche bekannt hatten. Jm übrigen
ist der Land-Friede mit den Provintzialen so genau nicht gehalten worden,
daß nicht bisweilen die Sveven ihre Herrschafft erweitert: wie wir insonder-
heit finden, daß sie Coimbra mit Gewalt8, Lissabon aber durch Ubergabe9,
unter ihre Bothmäßigkeit gebracht.

XXV. Was aber die West-Gothen anbelanget, so hatte Theodo-
Euricus, Kö-
nig der West-
Gothen, ero-
bert einen Theil
von Spanien.
ricus nach Maioriani Tod mit den Römern gebrochen: und die Uneinig-
keit unter den Grossen des Römischen Reichs beförderte ietzt den Untergang
der Monarchie, wie vormals den Verlust der Freyheit. Agrippinus, der sich
mit Aegidio, magistro militum in Gallien nicht vertragen konnte, liefferte
den Gothen im Jahr 462. Narbonne, welches bis dahin die stärckste Gräntz-
Vestung der Römer von selbiger Seite gewesen war1. Hingegen schlug
Aegidius des Königes Bruder, Fridericum im Gebieth der Armoricorum2.

Theodo-
[Beginn Spaltensatz] labim, cui aduersabatur, obtinet ciuitatem. Sca-
labis
heist ietzo Santaren, und liegt in Portugall,
in der Provintz Estremadura.
5 idativs ad annum primum ma-
ioriani.
De Erulorum gente septem
nauibus in Lucensi litore aliquanti aduecti, uiri
ferme CCCC. expediti, superuentu multitudinis
congregatae duobus tantum ex suo numero effugan-
tur occisis. qui ad sedes proprias redeuntes, Can-
tabriarum, & Varduliarum loca maritima cru-
delissime depraedati sunt.
Die Varduli wohneten in
dem Theil von Biscaia, so ietzo insonderheit Gui-
puscoa
heißt. idem ad A. III. maioriani.
Eruli maritima conuentus Lucensis loca non nulla
crudelissime inuadunt, ad Baeticam perten-
dentes.
6 idativs in chron. ad A. III. severi.
Frumario mortuo, Remismundus omnibus Sueuis
in suam ditionem regali iure reuocatis, pacem re-
format elapsam. Legatos Remismundus mittit ad
Theodoricum, qui similiter suos ad Remismundum
remittit, cum armorum adiectione, uel munerum,
directa & coniuge, quam haberet.
7 idem ad A. IV. severi. Aiax natione Ga-
[Spaltenumbruch] lata, effectus apostata, & senior Arianus, inter
Sueuos regis sui auxilio hostis catholicae fidei, &
diuinae trinitatis emergit.
conf. pag. ad h. A.
8 idem ad A. II. anthemii: Conimbrica
in pace decepta diripitur, domus destruuntur cum
aliqua parte murorum, habitatoribusque captis
atque dispersis, & regio desolatur, & ciuitas.
9 idem ad A. III. anthemii. Vlixippona
a Sueuis occupatur, ciue suo, qui illic praeerat,
tradente Lusidio. Hac re cognita Gothi, qui ue-
nerant, inuadunt, & Sueuos depraedantur, pa-
riter & Romanos, ipsis in Lusitaniae regionibus
seruientes.
1 §. XXV. 1. idativs ad A. II. severi.
Agrippinus Gallus, & comes, & cinis, Aegidio
uiro insigni inimicus, ut Gothorum mereretur au-
xilia, Narbonam tradidit Theudorico.
2 idem ibidem. Aduersus Aegidium comi-
tem utriusque militiae, uirum ut fama commen-
dat, deo bonis operibus complacentem, in Armo-
ricana prouincia Fretiricus frater Theuderici re-

[Ende Spaltensatz]
gis

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
der See herumſchwebeten, und pluͤnderte die Kuͤſte von Gallicien, und Can-
tabrien5. Endlich aber vereinigte Remismundus, Masdrae Sohn, ums Jahr
465. das geſammte Volck wiederum unter ſeinem Zepter. Derſelbe erneu-
erte mit den alten Landſaſſen von Gallicien und Luſitanien die vorigen Ver-
gleiche; und damit er von den Gothen nichts zu befuͤrchten haben moͤchte, ſo
ließ er beym Koͤnige Theodorico II. um ſeine Tochter anhalten. Theodori-
cus
ſchlug auch dieſe Schwaͤgerſchafft nicht aus6. Aber dieſe Vermaͤhlung
mag Anlaß gegeben haben, daß der Koͤnig, und die Nation der Sveven, ſich
zur Secte der Arianer, welcher die Weſt-Gothen zugethan waren, gewen-
det7: da ſie ſich bis dahin zur Catholiſchen Kirche bekannt hatten. Jm uͤbrigen
iſt der Land-Friede mit den Provintzialen ſo genau nicht gehalten worden,
daß nicht bisweilen die Sveven ihre Herrſchafft erweitert: wie wir inſonder-
heit finden, daß ſie Coimbra mit Gewalt8, Liſſabon aber durch Ubergabe9,
unter ihre Bothmaͤßigkeit gebracht.

XXV. Was aber die Weſt-Gothen anbelanget, ſo hatte Theodo-
Euricus, Koͤ-
nig der Weſt-
Gothen, ero-
bert einẽ Theil
von Spanien.
ricus nach Maioriani Tod mit den Roͤmern gebrochen: und die Uneinig-
keit unter den Groſſen des Roͤmiſchen Reichs befoͤrderte ietzt den Untergang
der Monarchie, wie vormals den Verluſt der Freyheit. Agrippinus, der ſich
mit Aegidio, magiſtro militum in Gallien nicht vertragen konnte, liefferte
den Gothen im Jahr 462. Narbonne, welches bis dahin die ſtaͤrckſte Graͤntz-
Veſtung der Roͤmer von ſelbiger Seite geweſen war1. Hingegen ſchlug
Aegidius des Koͤniges Bruder, Fridericum im Gebieth der Armoricorum2.

Theodo-
[Beginn Spaltensatz] labim, cui aduerſabatur, obtinet ciuitatem. Sca-
labis
heiſt ietzo Santaren, und liegt in Portugall,
in der Provintz Eſtremadura.
5 idativs ad annum primum ma-
ioriani.
De Erulorum gente ſeptem
nauibus in Lucenſi litore aliquanti aduecti, uiri
ferme CCCC. expediti, ſuperuentu multitudinis
congregatae duobus tantum ex ſuo numero effugan-
tur occiſis. qui ad ſedes proprias redeuntes, Can-
tabriarum, & Varduliarum loca maritima cru-
deliſſime depraedati ſunt.
Die Varduli wohneten in
dem Theil von Biscaia, ſo ietzo inſonderheit Gui-
puſcoa
heißt. idem ad A. III. maioriani.
Eruli maritima conuentus Lucenſis loca non nulla
crudeliſſime inuadunt, ad Baeticam perten-
dentes.
6 idativs in chron. ad A. III. severi.
Frumario mortuo, Remismundus omnibus Sueuis
in ſuam ditionem regali iure reuocatis, pacem re-
format elapſam. Legatos Remismundus mittit ad
Theodoricum, qui ſimiliter ſuos ad Remismundum
remittit, cum armorum adiectione, uel munerum,
directa & coniuge, quam haberet.
7 idem ad A. IV. severi. Aiax natione Ga-
[Spaltenumbruch] lata, effectus apoſtata, & ſenior Arianus, inter
Sueuos regis ſui auxilio hoſtis catholicae fidei, &
diuinae trinitatis emergit.
conf. pag. ad h. A.
8 idem ad A. II. anthemii: Conimbrica
in pace decepta diripitur, domus deſtruuntur cum
aliqua parte murorum, habitatoribusque captis
atque diſperſis, & regio deſolatur, & ciuitas.
9 idem ad A. III. anthemii. Vlixippona
a Sueuis occupatur, ciue ſuo, qui illic praeerat,
tradente Luſidio. Hac re cognita Gothi, qui ue-
nerant, inuadunt, & Sueuos depraedantur, pa-
riter & Romanos, ipſis in Luſitaniae regionibus
ſeruientes.
1 §. XXV. 1. idativs ad A. II. severi.
Agrippinus Gallus, & comes, & cinis, Aegidio
uiro inſigni inimicus, ut Gothorum mereretur au-
xilia, Narbonam tradidit Theudorico.
2 idem ibidem. Aduerſus Aegidium comi-
tem utriusque militiae, uirum ut fama commen-
dat, deo bonis operibus complacentem, in Armo-
ricana prouincia Fretiricus frater Theuderici re-

[Ende Spaltensatz]
gis
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0518" n="484"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
der See herum&#x017F;chwebeten, und plu&#x0364;nderte die Ku&#x0364;&#x017F;te von Gallicien, und Can-<lb/>
tabrien<note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad annum primum <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ma-<lb/>
ioriani.</hi></hi> <hi rendition="#i">De Erulorum gente &#x017F;eptem<lb/>
nauibus in Lucen&#x017F;i litore aliquanti aduecti, uiri<lb/>
ferme <hi rendition="#g">CCCC.</hi> expediti, &#x017F;uperuentu multitudinis<lb/>
congregatae duobus tantum ex &#x017F;uo numero effugan-<lb/>
tur occi&#x017F;is. qui ad &#x017F;edes proprias redeuntes, Can-<lb/>
tabriarum, &amp; Varduliarum loca maritima cru-<lb/>
deli&#x017F;&#x017F;ime depraedati &#x017F;unt.</hi></hi> Die <hi rendition="#aq">Varduli</hi> wohneten in<lb/>
dem Theil von <hi rendition="#aq">Biscaia,</hi> &#x017F;o ietzo in&#x017F;onderheit <hi rendition="#aq">Gui-<lb/>
pu&#x017F;coa</hi> heißt. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> ad A. III. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">maioriani.</hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Eruli maritima conuentus Lucen&#x017F;is loca non nulla<lb/>
crudeli&#x017F;&#x017F;ime inuadunt, ad Baeticam perten-<lb/>
dentes.</hi></hi></note>. Endlich aber vereinigte <hi rendition="#aq">Remismundus, Masdrae</hi> Sohn, ums Jahr<lb/>
465. das ge&#x017F;ammte Volck wiederum unter &#x017F;einem Zepter. Der&#x017F;elbe erneu-<lb/>
erte mit den alten Land&#x017F;a&#x017F;&#x017F;en von Gallicien und Lu&#x017F;itanien die vorigen Ver-<lb/>
gleiche; und damit er von den Gothen nichts zu befu&#x0364;rchten haben mo&#x0364;chte, &#x017F;o<lb/>
ließ er beym Ko&#x0364;nige <hi rendition="#aq">Theodorico II.</hi> um &#x017F;eine Tochter anhalten. <hi rendition="#aq">Theodori-<lb/>
cus</hi> &#x017F;chlug auch die&#x017F;e Schwa&#x0364;ger&#x017F;chafft nicht aus<note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> in chron. ad A. III. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">severi.</hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Frumario mortuo, Remismundus omnibus Sueuis<lb/>
in &#x017F;uam ditionem regali iure reuocatis, pacem re-<lb/>
format elap&#x017F;am. Legatos Remismundus mittit ad<lb/>
Theodoricum, qui &#x017F;imiliter &#x017F;uos ad Remismundum<lb/>
remittit, cum armorum adiectione, uel munerum,<lb/>
directa &amp; coniuge, quam haberet.</hi></hi></note>. Aber die&#x017F;e Verma&#x0364;hlung<lb/>
mag Anlaß gegeben haben, daß der Ko&#x0364;nig, und die Nation der Sveven, &#x017F;ich<lb/>
zur Secte der Arianer, welcher die We&#x017F;t-Gothen zugethan waren, gewen-<lb/>
det<note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">idem</hi> ad A. IV. <hi rendition="#k">severi.</hi> <hi rendition="#i">Aiax natione Ga-<lb/><cb/>
lata, effectus apo&#x017F;tata, &amp; &#x017F;enior Arianus, inter<lb/>
Sueuos regis &#x017F;ui auxilio ho&#x017F;tis catholicae fidei, &amp;<lb/>
diuinae trinitatis emergit.</hi> conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pag.</hi></hi> ad h. A.</hi></note>: da &#x017F;ie &#x017F;ich bis dahin zur Catholi&#x017F;chen Kirche bekannt hatten. Jm u&#x0364;brigen<lb/>
i&#x017F;t der Land-Friede mit den Provintzialen &#x017F;o genau nicht gehalten worden,<lb/>
daß nicht bisweilen die Sveven ihre Herr&#x017F;chafft erweitert: wie wir in&#x017F;onder-<lb/>
heit finden, daß &#x017F;ie <hi rendition="#aq">Coimbra</hi> mit Gewalt<note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> ad A. II. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">anthemii:</hi></hi> <hi rendition="#i">Conimbrica<lb/>
in pace decepta diripitur, domus de&#x017F;truuntur cum<lb/>
aliqua parte murorum, habitatoribusque captis<lb/>
atque di&#x017F;per&#x017F;is, &amp; regio de&#x017F;olatur, &amp; ciuitas.</hi></hi></note>, Li&#x017F;&#x017F;abon aber durch Ubergabe<note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> ad A. III. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">anthemii.</hi></hi> <hi rendition="#i">Vlixippona<lb/>
a Sueuis occupatur, ciue &#x017F;uo, qui illic praeerat,<lb/>
tradente Lu&#x017F;idio. Hac re cognita Gothi, qui ue-<lb/>
nerant, inuadunt, &amp; Sueuos depraedantur, pa-<lb/>
riter &amp; Romanos, ip&#x017F;is in Lu&#x017F;itaniae regionibus<lb/>
&#x017F;eruientes.</hi></hi></note>,<lb/>
unter ihre Bothma&#x0364;ßigkeit gebracht.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXV.</hi> Was aber die We&#x017F;t-Gothen anbelanget, &#x017F;o hatte <hi rendition="#aq">Theodo-</hi><lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Euricus,</hi> Ko&#x0364;-<lb/>
nig der We&#x017F;t-<lb/>
Gothen, ero-<lb/>
bert eine&#x0303; Theil<lb/>
von Spanien.</note><hi rendition="#aq">ricus</hi> nach <hi rendition="#aq">Maioriani</hi> Tod mit den Ro&#x0364;mern gebrochen: und die Uneinig-<lb/>
keit unter den Gro&#x017F;&#x017F;en des Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reichs befo&#x0364;rderte ietzt den Untergang<lb/>
der Monarchie, wie vormals den Verlu&#x017F;t der Freyheit. <hi rendition="#aq">Agrippinus,</hi> der &#x017F;ich<lb/>
mit <hi rendition="#aq">Aegidio, magi&#x017F;tro militum</hi> in Gallien nicht vertragen konnte, liefferte<lb/>
den Gothen im Jahr 462. <hi rendition="#aq">Narbonne,</hi> welches bis dahin die &#x017F;ta&#x0364;rck&#x017F;te Gra&#x0364;ntz-<lb/>
Ve&#x017F;tung der Ro&#x0364;mer von &#x017F;elbiger Seite gewe&#x017F;en war<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. II. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">severi.</hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Agrippinus Gallus, &amp; comes, &amp; cinis, Aegidio<lb/>
uiro in&#x017F;igni inimicus, ut Gothorum mereretur au-<lb/>
xilia, Narbonam tradidit Theudorico.</hi></hi></note>. Hingegen &#x017F;chlug<lb/><hi rendition="#aq">Aegidius</hi> des Ko&#x0364;niges Bruder, <hi rendition="#aq">Fridericum</hi> im Gebieth der <hi rendition="#aq">Armoricorum</hi><note xml:id="FN518_02_01" next="#FN518_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem ibidem.</hi></hi><hi rendition="#i">Aduer&#x017F;us Aegidium comi-<lb/>
tem utriusque militiae, uirum ut fama commen-<lb/>
dat, deo bonis operibus complacentem, in Armo-<lb/>
ricana prouincia Fretiricus frater Theuderici re-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">gis</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">Theodo-</hi></fw><lb/><note xml:id="FN517_04_02" prev="#FN517_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">labim, cui aduer&#x017F;abatur, obtinet ciuitatem.</hi> Sca-<lb/>
labis</hi> hei&#x017F;t ietzo Santaren, und liegt in Portugall,<lb/>
in der Provintz <hi rendition="#aq">E&#x017F;tremadura.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[484/0518] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, der See herumſchwebeten, und pluͤnderte die Kuͤſte von Gallicien, und Can- tabrien 5. Endlich aber vereinigte Remismundus, Masdrae Sohn, ums Jahr 465. das geſammte Volck wiederum unter ſeinem Zepter. Derſelbe erneu- erte mit den alten Landſaſſen von Gallicien und Luſitanien die vorigen Ver- gleiche; und damit er von den Gothen nichts zu befuͤrchten haben moͤchte, ſo ließ er beym Koͤnige Theodorico II. um ſeine Tochter anhalten. Theodori- cus ſchlug auch dieſe Schwaͤgerſchafft nicht aus 6. Aber dieſe Vermaͤhlung mag Anlaß gegeben haben, daß der Koͤnig, und die Nation der Sveven, ſich zur Secte der Arianer, welcher die Weſt-Gothen zugethan waren, gewen- det 7: da ſie ſich bis dahin zur Catholiſchen Kirche bekannt hatten. Jm uͤbrigen iſt der Land-Friede mit den Provintzialen ſo genau nicht gehalten worden, daß nicht bisweilen die Sveven ihre Herrſchafft erweitert: wie wir inſonder- heit finden, daß ſie Coimbra mit Gewalt 8, Liſſabon aber durch Ubergabe 9, unter ihre Bothmaͤßigkeit gebracht. XXV. Was aber die Weſt-Gothen anbelanget, ſo hatte Theodo- ricus nach Maioriani Tod mit den Roͤmern gebrochen: und die Uneinig- keit unter den Groſſen des Roͤmiſchen Reichs befoͤrderte ietzt den Untergang der Monarchie, wie vormals den Verluſt der Freyheit. Agrippinus, der ſich mit Aegidio, magiſtro militum in Gallien nicht vertragen konnte, liefferte den Gothen im Jahr 462. Narbonne, welches bis dahin die ſtaͤrckſte Graͤntz- Veſtung der Roͤmer von ſelbiger Seite geweſen war 1. Hingegen ſchlug Aegidius des Koͤniges Bruder, Fridericum im Gebieth der Armoricorum 2. Theodo- 4 Euricus, Koͤ- nig der Weſt- Gothen, ero- bert einẽ Theil von Spanien. 5 idativs ad annum primum ma- ioriani. De Erulorum gente ſeptem nauibus in Lucenſi litore aliquanti aduecti, uiri ferme CCCC. expediti, ſuperuentu multitudinis congregatae duobus tantum ex ſuo numero effugan- tur occiſis. qui ad ſedes proprias redeuntes, Can- tabriarum, & Varduliarum loca maritima cru- deliſſime depraedati ſunt. Die Varduli wohneten in dem Theil von Biscaia, ſo ietzo inſonderheit Gui- puſcoa heißt. idem ad A. III. maioriani. Eruli maritima conuentus Lucenſis loca non nulla crudeliſſime inuadunt, ad Baeticam perten- dentes. 6 idativs in chron. ad A. III. severi. Frumario mortuo, Remismundus omnibus Sueuis in ſuam ditionem regali iure reuocatis, pacem re- format elapſam. Legatos Remismundus mittit ad Theodoricum, qui ſimiliter ſuos ad Remismundum remittit, cum armorum adiectione, uel munerum, directa & coniuge, quam haberet. 7 idem ad A. IV. severi. Aiax natione Ga- lata, effectus apoſtata, & ſenior Arianus, inter Sueuos regis ſui auxilio hoſtis catholicae fidei, & diuinae trinitatis emergit. conf. pag. ad h. A. 8 idem ad A. II. anthemii: Conimbrica in pace decepta diripitur, domus deſtruuntur cum aliqua parte murorum, habitatoribusque captis atque diſperſis, & regio deſolatur, & ciuitas. 9 idem ad A. III. anthemii. Vlixippona a Sueuis occupatur, ciue ſuo, qui illic praeerat, tradente Luſidio. Hac re cognita Gothi, qui ue- nerant, inuadunt, & Sueuos depraedantur, pa- riter & Romanos, ipſis in Luſitaniae regionibus ſeruientes. 1 §. XXV. 1. idativs ad A. II. severi. Agrippinus Gallus, & comes, & cinis, Aegidio uiro inſigni inimicus, ut Gothorum mereretur au- xilia, Narbonam tradidit Theudorico. 2 idem ibidem. Aduerſus Aegidium comi- tem utriusque militiae, uirum ut fama commen- dat, deo bonis operibus complacentem, in Armo- ricana prouincia Fretiricus frater Theuderici re- gis 4 labim, cui aduerſabatur, obtinet ciuitatem. Sca- labis heiſt ietzo Santaren, und liegt in Portugall, in der Provintz Eſtremadura.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/518
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 484. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/518>, abgerufen am 06.06.2024.