Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
Könige der West-Gothen, zu Hülffe mit nach Spanien gezogen, und Auiti
Partie gegen Maiorianum Anfangs unterstützet, auch bey solcher Gelegenheit
das Reich der Burgunder in Gallien ziemlich erweitert, nachmals aber mit
dem Römischen Reich Friede gehalten. Von Chilperico finden wir sonst
wenig zuverläßige Nachricht. Gundeucus aber ist magister militum ge-
wesen, und hat den Königlichen Stamm fortgepflantzet. Seine vier Söhne
theileten das Reich unter sich. Gundobald hat sich gegen seine Brüder sehr
übel verhalten, wie an seinem Ort, mit mehreren wird fürgestellet werden;
hingegen hat er sich ums Römische Reich trefflich verdient gemacht7. Jm
übrigen siehet man aus sidonio apollinari, der viel unter den Bur-
gundern gegolten, daß sie um diese Zeit ihre Teutsche Sprache, und Sitten
noch immer beybehalten8: auch mancher vornehmer Römer, der an dem Bur-
gundischen Hofe sein Glück gesucht, sich ihrer Sprache befleißigen müssen.
Er rühmet insonderheit an einem Ort Syagrium, der sie so wohl gelernet,
daß die Burgunder selbst, wenn sie mit ihm geredet, sich in acht nehmen müssen9.

Daher
[Beginn Spaltensatz] Gundobaldus, Godegisilus, Chilpericus, & Godo-
marus. Igitur Gundobaldus Chilpericum fratrem
suum interfecit gladio, uxoremque eius, ligato ad
collum lapide, aquis immersit. Huius duas filias
exilio condemnauit; quarum senior, mutata ueste
Mucurena, iunior Chrotildis uocabatur.
7 ennodivs beschreibet in uita Epiphanii
die Gesandtschafft, die dieser Prälat, im Namen
Theodorici, Königes der Ost-Gothen in Jtalien,
bey Gundobaldo verrichtet. Bey selbiger wird
Epiphanius eingeführet, wie er dem Könige von
Burgund, die grossen Dienste, so er vormals Jta-
lien geleistet, zu Gemüthe führet. p. 404. Audi Ita-
liam, nunquam a te diuisam & multum de ani-
mi tui clementia considentem: quae si una uoce
uteretur haec diceret: quoties pro me, si remini-
sceris, ferratum pectus hostibus obtulisti? quoties
pugnasti consilio, ne bella subreperent?
8 sidonivs carm. XII. p. 368.
Quid me, & si ualeam, parare carmen
Fescenninicolae iubes Diones,
Inter crinigeras situm cateruas,
Et Germanica uerba sustinentem,
Laudantem tetrico subinde uultu,
Quod Burgundio cantat esculentus,
Infundens acido comam butyro?
Vis dicam tibi, quid poema frangat?
Ex hoc barbaricis abacta plectris
Spernit senipedem stylum Thalia,
Ex quo septipedes uidet patronos.
Felices oculos tuos & aures,
Felicemque libet uocare nasum,
[Spaltenumbruch] Cui non allia, sordidaeque cepae,
Ructant mune nouo decem apparatus.
Quem non ut uetulum patris parentem,
Nutricisque uirum, die nec orto,
Tot tantique petunt simul gigantes,
Quot uix Alcinoi culina ferret.
Sed iam Musa tacet, tenetque habenas
Paucis hendecasyllabis iocata,
Ne quisquam satyram uel hos uocaret.
9 sidonivs Lib. V. ep. 5. p. 132. Immane
narratu est, quantum stupeam sermonis te Ger-
manici notitiam tanta facilitate rapuisse. Atqui
pueritiam tuam competenter scholis liberalibus me-
mini imbutam, & saepe numero acriter eloquen-
terque declamasse coram oratore, satis habeo com-
pertum. Atque haec cum ita sint, uelim dicas,
unde subito hauserunt pectora tua euphoniam gen-
tis alienae? ut modo mihi post ferulas lectionis
Maronianae, postque desudatam uaricosi Arpina-
tis opulentiam loquacitatemque, quasi de hilario
uetere nouus falco prorumpas? Aestimari minime
potest, quanto mihi ceterisque sit risui quoties au-
dio, quod te praesente formidet facere linguae suae
barbarus barbarismum. Adstupet tibi epistolas
interpretanti curua Germanorum senectus, & ne-
gotiis mutuis arbitrum te disceptatoremque desumit.
Nouus Burgundionum Solon in legibus disserendis;
nouus Amphion in citharis, sed tricordibus tem-
perandis amaris, frequentaris, expeteris, oble-
ctas, eligeris, adhiberis, decernis, audiris. Et
quanquam aeque corporibus ac sensu rigidi sint,
indolatilesque, amplectuntur in te pariter, & di-
scunt sermonem patrium, cor Latinum. Restat

[Ende Spaltensatz]
hoc
P p p

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
Koͤnige der Weſt-Gothen, zu Huͤlffe mit nach Spanien gezogen, und Auiti
Partie gegen Maiorianum Anfangs unterſtuͤtzet, auch bey ſolcher Gelegenheit
das Reich der Burgunder in Gallien ziemlich erweitert, nachmals aber mit
dem Roͤmiſchen Reich Friede gehalten. Von Chilperico finden wir ſonſt
wenig zuverlaͤßige Nachricht. Gundeucus aber iſt magiſter militum ge-
weſen, und hat den Koͤniglichen Stamm fortgepflantzet. Seine vier Soͤhne
theileten das Reich unter ſich. Gundobald hat ſich gegen ſeine Bruͤder ſehr
uͤbel verhalten, wie an ſeinem Ort, mit mehreren wird fuͤrgeſtellet werden;
hingegen hat er ſich ums Roͤmiſche Reich trefflich verdient gemacht7. Jm
uͤbrigen ſiehet man aus sidonio apollinari, der viel unter den Bur-
gundern gegolten, daß ſie um dieſe Zeit ihre Teutſche Sprache, und Sitten
noch immer beybehalten8: auch mancher vornehmer Roͤmer, der an dem Bur-
gundiſchen Hofe ſein Gluͤck geſucht, ſich ihrer Sprache befleißigen muͤſſen.
Er ruͤhmet inſonderheit an einem Ort Syagrium, der ſie ſo wohl gelernet,
daß die Burgunder ſelbſt, wenn ſie mit ihm geredet, ſich in acht nehmen muͤſſen9.

Daher
[Beginn Spaltensatz] Gundobaldus, Godegiſilus, Chilpericus, & Godo-
marus. Igitur Gundobaldus Chilpericum fratrem
ſuum interfecit gladio, uxoremque eius, ligato ad
collum lapide, aquis immerſit. Huius duas filias
exilio condemnauit; quarum ſenior, mutata ueſte
Mucurena, iunior Chrotildis uocabatur.
7 ennodivs beſchreibet in uita Epiphanii
die Geſandtſchafft, die dieſer Praͤlat, im Namen
Theodorici, Koͤniges der Oſt-Gothen in Jtalien,
bey Gundobaldo verrichtet. Bey ſelbiger wird
Epiphanius eingefuͤhret, wie er dem Koͤnige von
Burgund, die groſſen Dienſte, ſo er vormals Jta-
lien geleiſtet, zu Gemuͤthe fuͤhret. p. 404. Audi Ita-
liam, nunquam a te diuiſam & multum de ani-
mi tui clementia conſidentem: quae ſi una uoce
uteretur haec diceret: quoties pro me, ſi remini-
ſceris, ferratum pectus hoſtibus obtuliſti? quoties
pugnaſti conſilio, ne bella ſubreperent?
8 sidonivs carm. XII. p. 368.
Quid me, & ſi ualeam, parare carmen
Feſcenninicolae iubes Diones,
Inter crinigeras ſitum cateruas,
Et Germanica uerba ſuſtinentem,
Laudantem tetrico ſubinde uultu,
Quod Burgundio cantat eſculentus,
Infundens acido comam butyro?
Vis dicam tibi, quid poëma frangat?
Ex hoc barbaricis abacta plectris
Spernit ſenipedem ſtylum Thalia,
Ex quo ſeptipedes uidet patronos.
Felices oculos tuos & aures,
Felicemque libet uocare naſum,
[Spaltenumbruch] Cui non allia, ſordidaeque cepae,
Ructant mune nouo decem apparatus.
Quem non ut uetulum patris parentem,
Nutricisque uirum, die nec orto,
Tot tantique petunt ſimul gigantes,
Quot uix Alcinoi culina ferret.
Sed iam Muſa tacet, tenetque habenas
Paucis hendecaſyllabis iocata,
Ne quisquam ſatyram uel hos uocaret.
9 sidonivs Lib. V. ep. 5. p. 132. Immane
narratu eſt, quantum ſtupeam ſermonis te Ger-
manici notitiam tanta facilitate rapuiſſe. Atqui
pueritiam tuam competenter ſcholis liberalibus me-
mini imbutam, & ſaepe numero acriter eloquen-
terque declamaſſe coram oratore, ſatis habeo com-
pertum. Atque haec cum ita ſint, uelim dicas,
unde ſubito hauſerunt pectora tua euphoniam gen-
tis alienae? ut modo mihi poſt ferulas lectionis
Maronianae, poſtque deſudatam uaricoſi Arpina-
tis opulentiam loquacitatemque, quaſi de hilario
uetere nouus falco prorumpas? Aeſtimari minime
poteſt, quanto mihi ceterisque ſit riſui quoties au-
dio, quod te praeſente formidet facere linguae ſuae
barbarus barbariſmum. Adſtupet tibi epiſtolas
interpretanti curua Germanorum ſenectus, & ne-
gotiis mutuis arbitrum te diſceptatoremque deſumit.
Nouus Burgundionum Solon in legibus diſſerendis;
nouus Amphion in citharis, ſed tricordibus tem-
perandis amaris, frequentaris, expeteris, oble-
ctas, eligeris, adhiberis, decernis, audiris. Et
quanquam aeque corporibus ac ſenſu rigidi ſint,
indolatilesque, amplectuntur in te pariter, & di-
ſcunt ſermonem patrium, cor Latinum. Reſtat

[Ende Spaltensatz]
hoc
P p p
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0515" n="481"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
Ko&#x0364;nige der We&#x017F;t-Gothen, zu Hu&#x0364;lffe mit nach Spanien gezogen<note xml:id="FN514_02_02" prev="#FN514_02_01" place="foot" n="2"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, und <hi rendition="#aq">Auiti</hi><lb/>
Partie gegen <hi rendition="#aq">Maiorianum</hi> Anfangs unter&#x017F;tu&#x0364;tzet, auch bey &#x017F;olcher Gelegenheit<lb/>
das Reich der Burgunder in Gallien ziemlich erweitert<note xml:id="FN514_03_02" prev="#FN514_03_01" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, nachmals aber mit<lb/>
dem Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reich Friede gehalten. Von <hi rendition="#aq">Chilperico</hi> finden wir &#x017F;on&#x017F;t<lb/>
wenig zuverla&#x0364;ßige Nachricht<note xml:id="FN514_04_02" prev="#FN514_03_01" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. <hi rendition="#aq">Gundeucus</hi> aber i&#x017F;t <hi rendition="#aq">magi&#x017F;ter militum</hi> ge-<lb/>
we&#x017F;en<note xml:id="FN514_05_02" prev="#FN514_05_01" place="foot" n="5"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, und hat den Ko&#x0364;niglichen Stamm fortgepflantzet. Seine vier So&#x0364;hne<lb/>
theileten das Reich unter &#x017F;ich. Gundobald hat &#x017F;ich gegen &#x017F;eine Bru&#x0364;der &#x017F;ehr<lb/>
u&#x0364;bel verhalten, wie an &#x017F;einem Ort, mit mehreren wird fu&#x0364;rge&#x017F;tellet werden<note xml:id="FN514_06_02" prev="#FN514_06_01" place="foot" n="6"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Gundobaldus, Godegi&#x017F;ilus, Chilpericus, &amp; Godo-<lb/>
marus. Igitur Gundobaldus Chilpericum fratrem<lb/>
&#x017F;uum interfecit gladio, uxoremque eius, ligato ad<lb/>
collum lapide, aquis immer&#x017F;it. Huius duas filias<lb/>
exilio condemnauit; quarum &#x017F;enior, mutata ue&#x017F;te<lb/>
Mucurena, iunior Chrotildis uocabatur.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>;<lb/>
hingegen hat er &#x017F;ich ums Ro&#x0364;mi&#x017F;che Reich trefflich verdient gemacht<note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ennodivs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet <hi rendition="#aq">in uita Epiphanii</hi><lb/>
die Ge&#x017F;andt&#x017F;chafft, die die&#x017F;er Pra&#x0364;lat, im Namen<lb/><hi rendition="#aq">Theodorici,</hi> Ko&#x0364;niges der O&#x017F;t-Gothen in Jtalien,<lb/>
bey <hi rendition="#aq">Gundobaldo</hi> verrichtet. Bey &#x017F;elbiger wird<lb/><hi rendition="#aq">Epiphanius</hi> eingefu&#x0364;hret, wie er dem Ko&#x0364;nige von<lb/>
Burgund, die gro&#x017F;&#x017F;en Dien&#x017F;te, &#x017F;o er vormals Jta-<lb/>
lien gelei&#x017F;tet, zu Gemu&#x0364;the fu&#x0364;hret. <hi rendition="#aq">p. 404. <hi rendition="#i">Audi Ita-<lb/>
liam, nunquam a te diui&#x017F;am &amp; multum de ani-<lb/>
mi tui clementia con&#x017F;identem: quae &#x017F;i una uoce<lb/>
uteretur haec diceret: quoties pro me, &#x017F;i remini-<lb/>
&#x017F;ceris, ferratum pectus ho&#x017F;tibus obtuli&#x017F;ti? quoties<lb/>
pugna&#x017F;ti con&#x017F;ilio, ne bella &#x017F;ubreperent?</hi></hi></note>. Jm<lb/>
u&#x0364;brigen &#x017F;iehet man aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonio apollinari,</hi></hi></hi> der viel unter den Bur-<lb/>
gundern gegolten, daß &#x017F;ie um die&#x017F;e Zeit ihre Teut&#x017F;che Sprache, und Sitten<lb/>
noch immer beybehalten<note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi> carm. XII. p.</hi> 368.<lb/><quote><lg type="poem"><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quid me, &amp; &#x017F;i ualeam, parare carmen</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Fe&#x017F;cenninicolae iubes Diones,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Inter crinigeras &#x017F;itum cateruas,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Et Germanica uerba &#x017F;u&#x017F;tinentem,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Laudantem tetrico &#x017F;ubinde uultu,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quod Burgundio cantat e&#x017F;culentus,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Infundens acido comam butyro?</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Vis dicam tibi, quid poëma frangat?</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ex hoc barbaricis abacta plectris</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Spernit &#x017F;enipedem &#x017F;tylum Thalia,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ex quo &#x017F;eptipedes uidet patronos.</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Felices oculos tuos &amp; aures,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Felicemque libet uocare na&#x017F;um,</hi></hi></l><lb/><cb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Cui non allia, &#x017F;ordidaeque cepae,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ructant mune nouo decem apparatus.</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quem non ut uetulum patris parentem,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nutricisque uirum, die nec orto,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Tot tantique petunt &#x017F;imul gigantes,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quot uix Alcinoi culina ferret.</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Sed iam Mu&#x017F;a tacet, tenetque habenas</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Paucis hendeca&#x017F;yllabis iocata,</hi></hi></l><lb/><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ne quisquam &#x017F;atyram uel hos uocaret.</hi></hi></l></lg></quote></note>: auch mancher vornehmer Ro&#x0364;mer, der an dem Bur-<lb/>
gundi&#x017F;chen Hofe &#x017F;ein Glu&#x0364;ck ge&#x017F;ucht, &#x017F;ich ihrer Sprache befleißigen mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en.<lb/>
Er ru&#x0364;hmet in&#x017F;onderheit an einem Ort <hi rendition="#aq">Syagrium,</hi> der &#x017F;ie &#x017F;o wohl gelernet,<lb/>
daß die Burgunder &#x017F;elb&#x017F;t, wenn &#x017F;ie mit ihm geredet, &#x017F;ich in acht nehmen mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en<note xml:id="FN515_09_01" next="#FN515_09_02" place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi> Lib. V. ep. 5. p. 132. <hi rendition="#i">Immane<lb/>
narratu e&#x017F;t, quantum &#x017F;tupeam &#x017F;ermonis te Ger-<lb/>
manici notitiam tanta facilitate rapui&#x017F;&#x017F;e. Atqui<lb/>
pueritiam tuam competenter &#x017F;cholis liberalibus me-<lb/>
mini imbutam, &amp; &#x017F;aepe numero acriter eloquen-<lb/>
terque declama&#x017F;&#x017F;e coram oratore, &#x017F;atis habeo com-<lb/>
pertum. Atque haec cum ita &#x017F;int, uelim dicas,<lb/>
unde &#x017F;ubito hau&#x017F;erunt pectora tua euphoniam gen-<lb/>
tis alienae? ut modo mihi po&#x017F;t ferulas lectionis<lb/>
Maronianae, po&#x017F;tque de&#x017F;udatam uarico&#x017F;i Arpina-<lb/>
tis opulentiam loquacitatemque, qua&#x017F;i de hilario<lb/>
uetere nouus falco prorumpas? Ae&#x017F;timari minime<lb/>
pote&#x017F;t, quanto mihi ceterisque &#x017F;it ri&#x017F;ui quoties au-<lb/>
dio, quod te prae&#x017F;ente formidet facere linguae &#x017F;uae<lb/>
barbarus barbari&#x017F;mum. Ad&#x017F;tupet tibi epi&#x017F;tolas<lb/>
interpretanti curua Germanorum &#x017F;enectus, &amp; ne-<lb/>
gotiis mutuis arbitrum te di&#x017F;ceptatoremque de&#x017F;umit.<lb/>
Nouus Burgundionum Solon in legibus di&#x017F;&#x017F;erendis;<lb/>
nouus Amphion in citharis, &#x017F;ed tricordibus tem-<lb/>
perandis amaris, frequentaris, expeteris, oble-<lb/>
ctas, eligeris, adhiberis, decernis, audiris. Et<lb/>
quanquam aeque corporibus ac &#x017F;en&#x017F;u rigidi &#x017F;int,<lb/>
indolatilesque, amplectuntur in te pariter, &amp; di-<lb/>
&#x017F;cunt &#x017F;ermonem patrium, cor Latinum. Re&#x017F;tat</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">hoc</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">P p p</fw><lb/><cb type="end"/></note>.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Daher</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[481/0515] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. Koͤnige der Weſt-Gothen, zu Huͤlffe mit nach Spanien gezogen 2, und Auiti Partie gegen Maiorianum Anfangs unterſtuͤtzet, auch bey ſolcher Gelegenheit das Reich der Burgunder in Gallien ziemlich erweitert 3, nachmals aber mit dem Roͤmiſchen Reich Friede gehalten. Von Chilperico finden wir ſonſt wenig zuverlaͤßige Nachricht 4. Gundeucus aber iſt magiſter militum ge- weſen 5, und hat den Koͤniglichen Stamm fortgepflantzet. Seine vier Soͤhne theileten das Reich unter ſich. Gundobald hat ſich gegen ſeine Bruͤder ſehr uͤbel verhalten, wie an ſeinem Ort, mit mehreren wird fuͤrgeſtellet werden 6; hingegen hat er ſich ums Roͤmiſche Reich trefflich verdient gemacht 7. Jm uͤbrigen ſiehet man aus sidonio apollinari, der viel unter den Bur- gundern gegolten, daß ſie um dieſe Zeit ihre Teutſche Sprache, und Sitten noch immer beybehalten 8: auch mancher vornehmer Roͤmer, der an dem Bur- gundiſchen Hofe ſein Gluͤck geſucht, ſich ihrer Sprache befleißigen muͤſſen. Er ruͤhmet inſonderheit an einem Ort Syagrium, der ſie ſo wohl gelernet, daß die Burgunder ſelbſt, wenn ſie mit ihm geredet, ſich in acht nehmen muͤſſen 9. Daher 2 3 4 5 6 Gundobaldus, Godegiſilus, Chilpericus, & Godo- marus. Igitur Gundobaldus Chilpericum fratrem ſuum interfecit gladio, uxoremque eius, ligato ad collum lapide, aquis immerſit. Huius duas filias exilio condemnauit; quarum ſenior, mutata ueſte Mucurena, iunior Chrotildis uocabatur. 7 ennodivs beſchreibet in uita Epiphanii die Geſandtſchafft, die dieſer Praͤlat, im Namen Theodorici, Koͤniges der Oſt-Gothen in Jtalien, bey Gundobaldo verrichtet. Bey ſelbiger wird Epiphanius eingefuͤhret, wie er dem Koͤnige von Burgund, die groſſen Dienſte, ſo er vormals Jta- lien geleiſtet, zu Gemuͤthe fuͤhret. p. 404. Audi Ita- liam, nunquam a te diuiſam & multum de ani- mi tui clementia conſidentem: quae ſi una uoce uteretur haec diceret: quoties pro me, ſi remini- ſceris, ferratum pectus hoſtibus obtuliſti? quoties pugnaſti conſilio, ne bella ſubreperent? 8 sidonivs carm. XII. p. 368. Quid me, & ſi ualeam, parare carmen Feſcenninicolae iubes Diones, Inter crinigeras ſitum cateruas, Et Germanica uerba ſuſtinentem, Laudantem tetrico ſubinde uultu, Quod Burgundio cantat eſculentus, Infundens acido comam butyro? Vis dicam tibi, quid poëma frangat? Ex hoc barbaricis abacta plectris Spernit ſenipedem ſtylum Thalia, Ex quo ſeptipedes uidet patronos. Felices oculos tuos & aures, Felicemque libet uocare naſum, Cui non allia, ſordidaeque cepae, Ructant mune nouo decem apparatus. Quem non ut uetulum patris parentem, Nutricisque uirum, die nec orto, Tot tantique petunt ſimul gigantes, Quot uix Alcinoi culina ferret. Sed iam Muſa tacet, tenetque habenas Paucis hendecaſyllabis iocata, Ne quisquam ſatyram uel hos uocaret. 9 sidonivs Lib. V. ep. 5. p. 132. Immane narratu eſt, quantum ſtupeam ſermonis te Ger- manici notitiam tanta facilitate rapuiſſe. Atqui pueritiam tuam competenter ſcholis liberalibus me- mini imbutam, & ſaepe numero acriter eloquen- terque declamaſſe coram oratore, ſatis habeo com- pertum. Atque haec cum ita ſint, uelim dicas, unde ſubito hauſerunt pectora tua euphoniam gen- tis alienae? ut modo mihi poſt ferulas lectionis Maronianae, poſtque deſudatam uaricoſi Arpina- tis opulentiam loquacitatemque, quaſi de hilario uetere nouus falco prorumpas? Aeſtimari minime poteſt, quanto mihi ceterisque ſit riſui quoties au- dio, quod te praeſente formidet facere linguae ſuae barbarus barbariſmum. Adſtupet tibi epiſtolas interpretanti curua Germanorum ſenectus, & ne- gotiis mutuis arbitrum te diſceptatoremque deſumit. Nouus Burgundionum Solon in legibus diſſerendis; nouus Amphion in citharis, ſed tricordibus tem- perandis amaris, frequentaris, expeteris, oble- ctas, eligeris, adhiberis, decernis, audiris. Et quanquam aeque corporibus ac ſenſu rigidi ſint, indolatilesque, amplectuntur in te pariter, & di- ſcunt ſermonem patrium, cor Latinum. Reſtat hoc P p p

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/515
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 481. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/515>, abgerufen am 06.06.2024.