Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
muthlich eben derjenige, dessen güldne Müntzen, wie sich aus den Burgundi-
schen Gesetzen ergiebt, lange Zeit im Handel und Wandel gangbar gewesen8.
Jm übrigen obgleich die Gepiden ietzund Meister von Dacien geblieben, so mö-
gen sich auch einige Hunnen hin und wieder darinnen erhalten haben. Jm-
massen man insgemein die Zeckler in Siebenbürgen für Reste von Attilae
Krieges-Heer hält9.

VII. Da also die Ost-Gothen sahen, daß ihre alte Heymath am
Die Gothen
retiriren sich
in die Römi-
sche Provintzen.
Schwartzen-Meer ietzo von Hunnen angefüllet, und die Gepiden sich Daci-
ens bemächtiget, giengen sie nebst den Scyrren, und einem Theil Rügen
und Alanen über die Donau, und liessen sich mit dem Römischen Reich eben-
falls in Handlung ein. Man gestattete den Gothen desto leichter in Panno-
nien sich niederzulassen, da die gesamten Länder, von der Sau bis an Novi
in Thracien, Attilae gehöret hatten, und also ohnedem ietzo einem ieden offen
stunden1. iornandes setzt die Gräntzen dieser neuen Wohnung von
Sirmium bis Wien; nach welcher Beschreibung das ietzige Nieder-Un-

garn
[Beginn Spaltensatz] cap. 2. p. 178. A. Plurima quidem superioribus fu-
ere temporibus, hodieque sunt nationes Gothicae;
sed inter illas Gothi, Vandali, Visigothi & Ge-
paedes cum numero, tum dignitate praestant.
Olim Sauromatae dicebantur ac Melanchlaeni:
quidam etiam Getarum nomen ipsis tribuerunt.
Vocabulis quidem omnes, ut dictum est; nulla ue-
ro re praeterea inter se differunt. Cutis omnibus
candida, flaua caesaries, corpus procerum, fa-
cies liberalis, eaedem leges, eadem sacra, Aria-
na scilicet, una demum lingua, quam Gothicam
uocamus: ita ut ad unam uniuersos gentem perti-
nuisse quondam, ac suorum deinde ducum nomi-
nibus discretos fuisse, existimem. Antiquae eorum
sedes trans flumen Istrum. Exin Gepaedes Sin-
gedonem ac Sirmium cum uicino tractu, qua cis,
qua ultra fluuium Istrum, ubi etiamnum habitant,
occuparunt.
Diese Stelle hat der autor historiae
miscellae
für Augen gehabt, der noch hinzu füget,
daß die Langobarden Anfangs mit unter diesem
Namen begrieffen gewesen: L. XIV. p. 408. Eo-
dem tempore erant Gothi & aliae gentes multae
ac maximae trans Danubium in Hyperboreis locis
habitantes: ex quibus rationabiliores quatuor
sunt, Gothi scilicet, Hypo-Gothi, Gepides &
Vandali, nomen tantum & nihil aliud mutantes,
unaque lingua utentes: omnes autem fidei erant
Arianae malignitatis. Isti sub Arcadio & Ho-
norio Danubium transeuntes, locati sunt in terra
Romanorum. Et Gepides quidem, ex quibus post-
modum diuisi sunt Langobardi & Auares, uillas
quae sunt circa Singidonem & Sirmium habitaue-
[Spaltenumbruch] re. Hypo-Gothi uero post Alaricum Romam de-
populantes in Gallias abierunt & quae ibidem sunt,
obtinuere: deinde decimo octauo anno Theodosii
imperatoris iunioris, Thraciae uillas habitauerunt:
& per annos 58. in Thrace morantes occidentis
quoque obtinuerunt imperium
:
8 V. additamentum II. ad leges Burgundio-
num n. VI. De monetis solidorum praecipimus
custodire, ut omne aurum, quodcunque pensaue-
rit, accipiatur, praeter quatuor tantum monetas,
Valentiniani, Genauensis, & Gothium, qui a tem-
pore regis Alarici adaerati sunt & Ardaricos: quodsi
quiscunque praeter istas quatuor monetas aurum
pensatum non acceperit, quod uendere uolebat
non accepto praetio pendat.
9 Der Name ist aus dem Hunnischen Szek-
hely
entstanden. Von diesem ihren angezeigten Ur-
sprung handelt mit mehrern otrokocsi in ori-
ginibus Hungar. P. I. p.
454. und toppelti-
nvs
origin. Transsylu. p.
46.
1 §. VII. 1. § VII. iornandes c. 50. Haec causa Ar-
darici regis Gepidarum felix adfuit diuersis na-
tionibus, qui Hunnorum regimini inuiti famula-
bantur, eorumque diu moestissimos animos ad hi-
laritatem libertatis uotiuam erexit. Venientes-
que multi per legatos suos ad solum Romanorum,
& a principe tunc Marciano gratissime suscepti,
distributas sedes, quas incolerent, accepere. Nam
Gepidae Hunnorum sibi sedes uiribus uendicantes,
totius Daciae fines, uelut uictores, potiti, nihil
aliud a Romano imperio, nisi pacem & annua so-
lennia, ut strenui uiri amica pactione postulaue-

[Ende Spaltensatz]
re.

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
muthlich eben derjenige, deſſen guͤldne Muͤntzen, wie ſich aus den Burgundi-
ſchen Geſetzen ergiebt, lange Zeit im Handel und Wandel gangbar geweſen8.
Jm uͤbrigen obgleich die Gepiden ietzund Meiſter von Dacien geblieben, ſo moͤ-
gen ſich auch einige Hunnen hin und wieder darinnen erhalten haben. Jm-
maſſen man insgemein die Zeckler in Siebenbuͤrgen fuͤr Reſte von Attilae
Krieges-Heer haͤlt9.

VII. Da alſo die Oſt-Gothen ſahen, daß ihre alte Heymath am
Die Gothen
retiriren ſich
in die Roͤmi-
ſche Provintzẽ.
Schwartzen-Meer ietzo von Hunnen angefuͤllet, und die Gepiden ſich Daci-
ens bemaͤchtiget, giengen ſie nebſt den Scyrren, und einem Theil Ruͤgen
und Alanen uͤber die Donau, und lieſſen ſich mit dem Roͤmiſchen Reich eben-
falls in Handlung ein. Man geſtattete den Gothen deſto leichter in Panno-
nien ſich niederzulaſſen, da die geſamten Laͤnder, von der Sau bis an Novi
in Thracien, Attilae gehoͤret hatten, und alſo ohnedem ietzo einem ieden offen
ſtunden1. iornandes ſetzt die Graͤntzen dieſer neuen Wohnung von
Sirmium bis Wien; nach welcher Beſchreibung das ietzige Nieder-Un-

garn
[Beginn Spaltensatz] cap. 2. p. 178. A. Plurima quidem ſuperioribus fu-
ere temporibus, hodieque ſunt nationes Gothicae;
ſed inter illas Gothi, Vandali, Viſigothi & Ge-
paedes cum numero, tum dignitate praeſtant.
Olim Sauromatae dicebantur ac Melanchlaeni:
quidam etiam Getarum nomen ipſis tribuerunt.
Vocabulis quidem omnes, ut dictum eſt; nulla ue-
ro re praeterea inter ſe differunt. Cutis omnibus
candida, flaua caeſaries, corpus procerum, fa-
cies liberalis, eaedem leges, eadem ſacra, Aria-
na ſcilicet, una demum lingua, quam Gothicam
uocamus: ita ut ad unam uniuerſos gentem perti-
nuiſſe quondam, ac ſuorum deinde ducum nomi-
nibus diſcretos fuiſſe, exiſtimem. Antiquae eorum
ſedes trans flumen Iſtrum. Exin Gepaedes Sin-
gedonem ac Sirmium cum uicino tractu, qua cis,
qua ultra fluuium Iſtrum, ubi etiamnum habitant,
occuparunt.
Dieſe Stelle hat der autor hiſtoriae
miſcellae
fuͤr Augen gehabt, der noch hinzu fuͤget,
daß die Langobarden Anfangs mit unter dieſem
Namen begrieffen geweſen: L. XIV. p. 408. Eo-
dem tempore erant Gothi & aliae gentes multae
ac maximae trans Danubium in Hyperboreis locis
habitantes: ex quibus rationabiliores quatuor
ſunt, Gothi ſcilicet, Hypo-Gothi, Gepides &
Vandali, nomen tantum & nihil aliud mutantes,
unaque lingua utentes: omnes autem fidei erant
Arianae malignitatis. Iſti ſub Arcadio & Ho-
norio Danubium tranſeuntes, locati ſunt in terra
Romanorum. Et Gepides quidem, ex quibus poſt-
modum diuiſi ſunt Langobardi & Auares, uillas
quae ſunt circa Singidonem & Sirmium habitaue-
[Spaltenumbruch] re. Hypo-Gothi uero poſt Alaricum Romam de-
populantes in Gallias abierunt & quae ibidem ſunt,
obtinuere: deinde decimo octauo anno Theodoſii
imperatoris iunioris, Thraciae uillas habitauerunt:
& per annos 58. in Thrace morantes occidentis
quoque obtinuerunt imperium
:
8 V. additamentum II. ad leges Burgundio-
num n. VI. De monetis ſolidorum praecipimus
cuſtodire, ut omne aurum, quodcunque penſaue-
rit, accipiatur, praeter quatuor tantum monetas,
Valentiniani, Genauenſis, & Gothium, qui a tem-
pore regis Alarici adaerati ſunt & Ardaricos: quodſi
quiscunque praeter iſtas quatuor monetas aurum
penſatum non acceperit, quod uendere uolebat
non accepto praetio pendat.
9 Der Name iſt aus dem Hunniſchen Szek-
hely
entſtanden. Von dieſem ihren angezeigten Ur-
ſprung handelt mit mehrern otrokocsi in ori-
ginibus Hungar. P. I. p.
454. und toppelti-
nvs
origin. Transſylu. p.
46.
1 §. VII. 1. § VII. iornandes c. 50. Haec cauſa Ar-
darici regis Gepidarum felix adfuit diuerſis na-
tionibus, qui Hunnorum regimini inuiti famula-
bantur, eorumque diu moeſtiſſimos animos ad hi-
laritatem libertatis uotiuam erexit. Venientes-
que multi per legatos ſuos ad ſolum Romanorum,
& a principe tunc Marciano gratiſſime ſuſcepti,
diſtributas ſedes, quas incolerent, accepere. Nam
Gepidae Hunnorum ſibi ſedes uiribus uendicantes,
totius Daciae fines, uelut uictores, potiti, nihil
aliud a Romano imperio, niſi pacem & annua ſo-
lennia, ut ſtrenui uiri amica pactione poſtulaue-

[Ende Spaltensatz]
re.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0490" n="456"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
muthlich eben derjenige, de&#x017F;&#x017F;en gu&#x0364;ldne Mu&#x0364;ntzen, wie &#x017F;ich aus den Burgundi-<lb/>
&#x017F;chen Ge&#x017F;etzen ergiebt, lange Zeit im Handel und Wandel gangbar gewe&#x017F;en<note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq">V. additamentum II. ad leges Burgundio-<lb/>
num n. VI. <hi rendition="#i">De monetis &#x017F;olidorum praecipimus<lb/>
cu&#x017F;todire, ut omne aurum, quodcunque pen&#x017F;aue-<lb/>
rit, accipiatur, praeter quatuor tantum monetas,<lb/>
Valentiniani, Genauen&#x017F;is, &amp; Gothium, qui a tem-<lb/>
pore regis Alarici adaerati &#x017F;unt &amp; Ardaricos: quod&#x017F;i<lb/>
quiscunque praeter i&#x017F;tas quatuor monetas aurum<lb/>
pen&#x017F;atum non acceperit, quod uendere uolebat<lb/>
non accepto praetio pendat.</hi></hi></note>.<lb/>
Jm u&#x0364;brigen obgleich die Gepiden ietzund Mei&#x017F;ter von Dacien geblieben, &#x017F;o mo&#x0364;-<lb/>
gen &#x017F;ich auch einige Hunnen hin und wieder darinnen erhalten haben. Jm-<lb/>
ma&#x017F;&#x017F;en man insgemein die Zeckler in Siebenbu&#x0364;rgen fu&#x0364;r Re&#x017F;te von <hi rendition="#aq">Attilae</hi><lb/>
Krieges-Heer ha&#x0364;lt<note place="foot" n="9">Der Name i&#x017F;t aus dem Hunni&#x017F;chen <hi rendition="#aq">Szek-<lb/>
hely</hi> ent&#x017F;tanden. Von die&#x017F;em ihren angezeigten Ur-<lb/>
&#x017F;prung handelt mit mehrern <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">otrokocsi</hi></hi> in ori-<lb/>
ginibus Hungar. P. I. p.</hi> 454. und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">toppelti-<lb/>
nvs</hi></hi> origin. Trans&#x017F;ylu. p.</hi> 46.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">VII.</hi> Da al&#x017F;o die O&#x017F;t-Gothen &#x017F;ahen, daß ihre alte Heymath am<lb/><note place="left">Die Gothen<lb/>
retiriren &#x017F;ich<lb/>
in die Ro&#x0364;mi-<lb/>
&#x017F;che Provintze&#x0303;.</note>Schwartzen-Meer ietzo von Hunnen angefu&#x0364;llet, und die Gepiden &#x017F;ich Daci-<lb/>
ens bema&#x0364;chtiget, giengen &#x017F;ie neb&#x017F;t den Scyrren, und einem Theil Ru&#x0364;gen<lb/>
und Alanen u&#x0364;ber die Donau, und lie&#x017F;&#x017F;en &#x017F;ich mit dem Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reich eben-<lb/>
falls in Handlung ein. Man ge&#x017F;tattete den Gothen de&#x017F;to leichter in Panno-<lb/>
nien &#x017F;ich niederzula&#x017F;&#x017F;en, da die ge&#x017F;amten La&#x0364;nder, von der Sau bis an Novi<lb/>
in Thracien, <hi rendition="#aq">Attilae</hi> geho&#x0364;ret hatten, und al&#x017F;o ohnedem ietzo einem ieden offen<lb/>
&#x017F;tunden<note xml:id="FN490_01_01" next="#FN490_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">VII</hi>. 1. <hi rendition="#aq">§ VII. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 50. <hi rendition="#i">Haec cau&#x017F;a Ar-<lb/>
darici regis Gepidarum felix adfuit diuer&#x017F;is na-<lb/>
tionibus, qui Hunnorum regimini inuiti famula-<lb/>
bantur, eorumque diu moe&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imos animos ad hi-<lb/>
laritatem libertatis uotiuam erexit. Venientes-<lb/>
que multi per legatos &#x017F;uos ad &#x017F;olum Romanorum,<lb/>
&amp; a principe tunc Marciano grati&#x017F;&#x017F;ime &#x017F;u&#x017F;cepti,<lb/>
di&#x017F;tributas &#x017F;edes, quas incolerent, accepere. Nam<lb/>
Gepidae Hunnorum &#x017F;ibi &#x017F;edes uiribus uendicantes,<lb/>
totius Daciae fines, uelut uictores, potiti, nihil<lb/>
aliud a Romano imperio, ni&#x017F;i pacem &amp; annua &#x017F;o-<lb/>
lennia, ut &#x017F;trenui uiri amica pactione po&#x017F;tulaue-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">re.</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> &#x017F;etzt die Gra&#x0364;ntzen die&#x017F;er neuen Wohnung von<lb/><hi rendition="#aq">Sirmium</hi> bis Wien; nach welcher Be&#x017F;chreibung das ietzige Nieder-Un-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">garn</fw><lb/><note xml:id="FN489_07_02" prev="#FN489_07_01" place="foot" n="7"><cb type="start"/><hi rendition="#aq">cap. 2. p. 178. A. <hi rendition="#i">Plurima quidem &#x017F;uperioribus fu-<lb/>
ere temporibus, hodieque &#x017F;unt nationes Gothicae;<lb/>
&#x017F;ed inter illas Gothi, Vandali, Vi&#x017F;igothi &amp; Ge-<lb/>
paedes cum numero, tum dignitate prae&#x017F;tant.<lb/>
Olim Sauromatae dicebantur ac Melanchlaeni:<lb/>
quidam etiam Getarum nomen ip&#x017F;is tribuerunt.<lb/>
Vocabulis quidem omnes, ut dictum e&#x017F;t; nulla ue-<lb/>
ro re praeterea inter &#x017F;e differunt. Cutis omnibus<lb/>
candida, flaua cae&#x017F;aries, corpus procerum, fa-<lb/>
cies liberalis, eaedem leges, eadem &#x017F;acra, Aria-<lb/>
na &#x017F;cilicet, una demum lingua, quam Gothicam<lb/>
uocamus: ita ut ad unam uniuer&#x017F;os gentem perti-<lb/>
nui&#x017F;&#x017F;e quondam, ac &#x017F;uorum deinde ducum nomi-<lb/>
nibus di&#x017F;cretos fui&#x017F;&#x017F;e, exi&#x017F;timem. Antiquae eorum<lb/>
&#x017F;edes trans flumen I&#x017F;trum. Exin Gepaedes Sin-<lb/>
gedonem ac Sirmium cum uicino tractu, qua cis,<lb/>
qua ultra fluuium I&#x017F;trum, ubi etiamnum habitant,<lb/>
occuparunt.</hi></hi> Die&#x017F;e Stelle hat der <hi rendition="#aq">autor hi&#x017F;toriae<lb/>
mi&#x017F;cellae</hi> fu&#x0364;r Augen gehabt, der noch hinzu fu&#x0364;get,<lb/>
daß die Langobarden Anfangs mit unter die&#x017F;em<lb/>
Namen begrieffen gewe&#x017F;en: <hi rendition="#aq">L. XIV. p. 408. <hi rendition="#i">Eo-<lb/>
dem tempore erant Gothi &amp; aliae gentes multae<lb/>
ac maximae trans Danubium in Hyperboreis locis<lb/>
habitantes: ex quibus rationabiliores quatuor<lb/>
&#x017F;unt, Gothi &#x017F;cilicet, Hypo-Gothi, Gepides &amp;<lb/>
Vandali, nomen tantum &amp; nihil aliud mutantes,<lb/>
unaque lingua utentes: omnes autem fidei erant<lb/>
Arianae malignitatis. I&#x017F;ti &#x017F;ub Arcadio &amp; Ho-<lb/>
norio Danubium tran&#x017F;euntes, locati &#x017F;unt in terra<lb/>
Romanorum. Et Gepides quidem, ex quibus po&#x017F;t-<lb/>
modum diui&#x017F;i &#x017F;unt Langobardi &amp; Auares, uillas<lb/>
quae &#x017F;unt circa Singidonem &amp; Sirmium habitaue-<lb/><cb/>
re. Hypo-Gothi uero po&#x017F;t Alaricum Romam de-<lb/>
populantes in Gallias abierunt &amp; quae ibidem &#x017F;unt,<lb/>
obtinuere: deinde decimo octauo anno Theodo&#x017F;ii<lb/>
imperatoris iunioris, Thraciae uillas habitauerunt:<lb/>
&amp; per annos 58. in Thrace morantes occidentis<lb/>
quoque obtinuerunt imperium</hi></hi>:<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[456/0490] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, muthlich eben derjenige, deſſen guͤldne Muͤntzen, wie ſich aus den Burgundi- ſchen Geſetzen ergiebt, lange Zeit im Handel und Wandel gangbar geweſen 8. Jm uͤbrigen obgleich die Gepiden ietzund Meiſter von Dacien geblieben, ſo moͤ- gen ſich auch einige Hunnen hin und wieder darinnen erhalten haben. Jm- maſſen man insgemein die Zeckler in Siebenbuͤrgen fuͤr Reſte von Attilae Krieges-Heer haͤlt 9. VII. Da alſo die Oſt-Gothen ſahen, daß ihre alte Heymath am Schwartzen-Meer ietzo von Hunnen angefuͤllet, und die Gepiden ſich Daci- ens bemaͤchtiget, giengen ſie nebſt den Scyrren, und einem Theil Ruͤgen und Alanen uͤber die Donau, und lieſſen ſich mit dem Roͤmiſchen Reich eben- falls in Handlung ein. Man geſtattete den Gothen deſto leichter in Panno- nien ſich niederzulaſſen, da die geſamten Laͤnder, von der Sau bis an Novi in Thracien, Attilae gehoͤret hatten, und alſo ohnedem ietzo einem ieden offen ſtunden 1. iornandes ſetzt die Graͤntzen dieſer neuen Wohnung von Sirmium bis Wien; nach welcher Beſchreibung das ietzige Nieder-Un- garn 7 Die Gothen retiriren ſich in die Roͤmi- ſche Provintzẽ. 8 V. additamentum II. ad leges Burgundio- num n. VI. De monetis ſolidorum praecipimus cuſtodire, ut omne aurum, quodcunque penſaue- rit, accipiatur, praeter quatuor tantum monetas, Valentiniani, Genauenſis, & Gothium, qui a tem- pore regis Alarici adaerati ſunt & Ardaricos: quodſi quiscunque praeter iſtas quatuor monetas aurum penſatum non acceperit, quod uendere uolebat non accepto praetio pendat. 9 Der Name iſt aus dem Hunniſchen Szek- hely entſtanden. Von dieſem ihren angezeigten Ur- ſprung handelt mit mehrern otrokocsi in ori- ginibus Hungar. P. I. p. 454. und toppelti- nvs origin. Transſylu. p. 46. 1 §. VII. 1. § VII. iornandes c. 50. Haec cauſa Ar- darici regis Gepidarum felix adfuit diuerſis na- tionibus, qui Hunnorum regimini inuiti famula- bantur, eorumque diu moeſtiſſimos animos ad hi- laritatem libertatis uotiuam erexit. Venientes- que multi per legatos ſuos ad ſolum Romanorum, & a principe tunc Marciano gratiſſime ſuſcepti, diſtributas ſedes, quas incolerent, accepere. Nam Gepidae Hunnorum ſibi ſedes uiribus uendicantes, totius Daciae fines, uelut uictores, potiti, nihil aliud a Romano imperio, niſi pacem & annua ſo- lennia, ut ſtrenui uiri amica pactione poſtulaue- re. 7 cap. 2. p. 178. A. Plurima quidem ſuperioribus fu- ere temporibus, hodieque ſunt nationes Gothicae; ſed inter illas Gothi, Vandali, Viſigothi & Ge- paedes cum numero, tum dignitate praeſtant. Olim Sauromatae dicebantur ac Melanchlaeni: quidam etiam Getarum nomen ipſis tribuerunt. Vocabulis quidem omnes, ut dictum eſt; nulla ue- ro re praeterea inter ſe differunt. Cutis omnibus candida, flaua caeſaries, corpus procerum, fa- cies liberalis, eaedem leges, eadem ſacra, Aria- na ſcilicet, una demum lingua, quam Gothicam uocamus: ita ut ad unam uniuerſos gentem perti- nuiſſe quondam, ac ſuorum deinde ducum nomi- nibus diſcretos fuiſſe, exiſtimem. Antiquae eorum ſedes trans flumen Iſtrum. Exin Gepaedes Sin- gedonem ac Sirmium cum uicino tractu, qua cis, qua ultra fluuium Iſtrum, ubi etiamnum habitant, occuparunt. Dieſe Stelle hat der autor hiſtoriae miſcellae fuͤr Augen gehabt, der noch hinzu fuͤget, daß die Langobarden Anfangs mit unter dieſem Namen begrieffen geweſen: L. XIV. p. 408. Eo- dem tempore erant Gothi & aliae gentes multae ac maximae trans Danubium in Hyperboreis locis habitantes: ex quibus rationabiliores quatuor ſunt, Gothi ſcilicet, Hypo-Gothi, Gepides & Vandali, nomen tantum & nihil aliud mutantes, unaque lingua utentes: omnes autem fidei erant Arianae malignitatis. Iſti ſub Arcadio & Ho- norio Danubium tranſeuntes, locati ſunt in terra Romanorum. Et Gepides quidem, ex quibus poſt- modum diuiſi ſunt Langobardi & Auares, uillas quae ſunt circa Singidonem & Sirmium habitaue- re. Hypo-Gothi uero poſt Alaricum Romam de- populantes in Gallias abierunt & quae ibidem ſunt, obtinuere: deinde decimo octauo anno Theodoſii imperatoris iunioris, Thraciae uillas habitauerunt: & per annos 58. in Thrace morantes occidentis quoque obtinuerunt imperium:

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/490
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 456. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/490>, abgerufen am 06.06.2024.