Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
nennete, eine von Valentiniani Töchtern zu1. Avitum, dessen gute in
Gallien geleistete Dienste bereits etlichemal angemercket worden, machte er
zum magistro militum. sidonivs rühmet, daß er durch seine gute
Anstallten Gallien bald wieder beruhiget; daß die Alemannen um Friede an-
suchen lassen: und die Sachsen sowohl als die Chatten, welche Nation unter
dem Namen der Francken mit begrieffen war, ihre Streiffereyen eingestellet2.
Er gieng selbst an den Gothischen Hof nach Tholouse, um den Frieden mit
dem Könige Theodorico II. zu verneuern: und mit selbigem Hofe ein gu-
tes Vernehmen3, das der neuen Regierung sehr zuträglich seyn konte, zu stiff-
ten. Er hatte bey Theodorici Vater viel vermocht, und stund bey der gantzen
Gothischen Nation in gutem Ansehen4: weßwegen der neue Käiser sich desto
mehr von seinen Handlungen versprechen konte. Er ward auch mit grossen
Ehrenbezeugungen empfangen. Der König, und dessen Bruder hohlten ihn
selbst ein, und er hielt in der Mitte, zwischen beyden seinen Einzug in Tho-
5

louse
[Beginn Spaltensatz] Francus Germanum primum, Belgamque se-
cundum
Sternebat, Rhenumque ferox Alamanne bi-
bebas
Romanis ripis, & utroque superbus in agro
Vel ciuis, uel uictor eras.
1 §. II. 1. S. idativm beym vorigen §. not. 8.
2 sidonivs apollinaris u. 388.
Vt primum ingesti pondus suscepit honoris,
Legas, qui ueniam poscant Alamanne furoris.
Saxonis incursus cessat, Chattumque palustri
Alligat Albis aqua. uixque hoc ter menstrua
Luna uidet. totum
3 idem u. 392.
Iämque ad populos & rura feroci
Tenta Getae protendit iter, qua pulsus ab
aestu
Oceanus, refluum spargit per culta Garu-
mnam
In flumen currente mari: transcendit ama-
rus
Blanda fluenta latex, fluuiique impacta per
alueum
Salsa peregrinum sibi nauigat unda profun-
dum.
Hic iam disposito laxantes fraena duello
Vesorum proceres raptim suspendit ab ira
Rumor, succincto referens diplomate Auitum
Iam Geticas intrare domos, positaque pa-
rumper
[Spaltenumbruch] Mole magisterii legati iura subisse.
Obstupuere duces pariter Scythicusque sena-
tus,
Et timuere, suam pacem ne forte negaret.
4 sidonivs carm. VII. u. 469-484.
Foedera prisca precor, quae nunc meus ille
teneret,
Iussissem si forte, senex, cui semper Auitum
Sectari creuisse fuit. tractare solebam
Res Geticas olim: scis te nescisse frequenter
Quae suasi, nisi facta. Tamen fortuna pri-
orem
Abripuit genium. periit quodcunque merebar,
Cum genitore tuo. Narbonem tabe solutum
Ambierat,
(tu paruus eras) trepidantia cin-
gens
Millia, in infames iam iamque coegerat escas:
Iam tristis propriae credebat defore praedae,
Si clausus fortasse perit: cum nostra probauit
Consilia, & refugo laxauit moenia bello.
Teque ipsum
(sunt ecce senes) hoc pectore
fotum
Hae flentem tenuere manus, si forsitan altrix
Te mihi, cum nolles lactandum tolleret. Ecce
Aduenio, & prisci repeto modo pignus amoris.
5 ibidem. u. 432.
- - - Rex atque magister
Propter constiterant. hic uultu erectus, at ille
Laetitia erubuit, ueniamque rubore poposcit.
Post hinc germano regis, hinc rege retento.
Palladiam implicitis manibus suhiere Tolo-
sam.

[Ende Spaltensatz]
Haud

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
nennete, eine von Valentiniani Toͤchtern zu1. Avitum, deſſen gute in
Gallien geleiſtete Dienſte bereits etlichemal angemercket worden, machte er
zum magiſtro militum. sidonivs ruͤhmet, daß er durch ſeine gute
Anſtallten Gallien bald wieder beruhiget; daß die Alemannen um Friede an-
ſuchen laſſen: und die Sachſen ſowohl als die Chatten, welche Nation unter
dem Namen der Francken mit begrieffen war, ihre Streiffereyen eingeſtellet2.
Er gieng ſelbſt an den Gothiſchen Hof nach Tholouſe, um den Frieden mit
dem Koͤnige Theodorico II. zu verneuern: und mit ſelbigem Hofe ein gu-
tes Vernehmen3, das der neuen Regierung ſehr zutraͤglich ſeyn konte, zu ſtiff-
ten. Er hatte bey Theodorici Vater viel vermocht, und ſtund bey der gantzen
Gothiſchen Nation in gutem Anſehen4: weßwegen der neue Kaͤiſer ſich deſto
mehr von ſeinen Handlungen verſprechen konte. Er ward auch mit groſſen
Ehrenbezeugungen empfangen. Der Koͤnig, und deſſen Bruder hohlten ihn
ſelbſt ein, und er hielt in der Mitte, zwiſchen beyden ſeinen Einzug in Tho-
5

louſe
[Beginn Spaltensatz] Francus Germanum primum, Belgamque ſe-
cundum
Sternebat, Rhenumque ferox Alamanne bi-
bebas
Romanis ripis, & utroque ſuperbus in agro
Vel ciuis, uel uictor eras.
1 §. II. 1. S. idativm beym vorigen §. not. 8.
2 sidonivs apollinaris u. 388.
Vt primum ingeſti pondus ſuſcepit honoris,
Legas, qui ueniam poſcant Alamanne furoris.
Saxonis incurſus ceſſat, Chattumque paluſtri
Alligat Albis aqua. uixque hoc ter menſtrua
Luna uidet. totum
3 idem u. 392.
Iämque ad populos & rura feroci
Tenta Getae protendit iter, qua pulſus ab
aeſtu
Oceanus, refluum ſpargit per culta Garu-
mnam
In flumen currente mari: tranſcendit ama-
rus
Blanda fluenta latex, fluuiique impacta per
alueum
Salſa peregrinum ſibi nauigat unda profun-
dum.
Hic iam diſpoſito laxantes fraena duello
Veſorum proceres raptim ſuſpendit ab ira
Rumor, ſuccincto referens diplomate Auitum
Iam Geticas intrare domos, poſitaque pa-
rumper
[Spaltenumbruch] Mole magiſterii legati iura ſubiſſe.
Obſtupuere duces pariter Scythicusque ſena-
tus,
Et timuere, ſuam pacem ne forte negaret.
4 sidonivs carm. VII. u. 469-484.
Foedera priſca precor, quae nunc meus ille
teneret,
Iuſſiſſem ſi forte, ſenex, cui ſemper Auitum
Sectari creuiſſe fuit. tractare ſolebam
Res Geticas olim: ſcis te neſciſſe frequenter
Quae ſuaſi, niſi facta. Tamen fortuna pri-
orem
Abripuit genium. periit quodcunque merebar,
Cum genitore tuo. Narbonem tabe ſolutum
Ambierat,
(tu paruus eras) trepidantia cin-
gens
Millia, in infames iam iamque coëgerat eſcas:
Iam triſtis propriae credebat defore praedae,
Si clauſus fortaſſe perit: cum noſtra probauit
Conſilia, & refugo laxauit moenia bello.
Teque ipſum
(ſunt ecce ſenes) hoc pectore
fotum
Hae flentem tenuere manus, ſi forſitan altrix
Te mihi, cum nolles lactandum tolleret. Ecce
Aduenio, & priſci repeto modo pignus amoris.
5 ibidem. u. 432.
‒ ‒ ‒ Rex atque magiſter
Propter conſtiterant. hic uultu erectus, at ille
Laetitia erubuit, ueniamque rubore popoſcit.
Poſt hinc germano regis, hinc rege retento.
Palladiam implicitis manibus ſuhiere Tolo-
ſam.

[Ende Spaltensatz]
Haud
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0482" n="448"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
nennete, eine von <hi rendition="#aq">Valentiniani</hi> To&#x0364;chtern zu<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">II</hi>. 1. S. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativm</hi></hi></hi> beym vorigen §. <hi rendition="#aq">not.</hi> 8.</note>. <hi rendition="#aq">Avitum,</hi> de&#x017F;&#x017F;en gute in<lb/>
Gallien gelei&#x017F;tete Dien&#x017F;te bereits etlichemal angemercket worden, machte er<lb/>
zum <hi rendition="#aq">magi&#x017F;tro militum. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet, daß er durch &#x017F;eine gute<lb/>
An&#x017F;tallten Gallien bald wieder beruhiget; daß die Alemannen um Friede an-<lb/>
&#x017F;uchen la&#x017F;&#x017F;en: und die Sach&#x017F;en &#x017F;owohl als die Chatten, welche Nation unter<lb/>
dem Namen der Francken mit begrieffen war, ihre Streiffereyen einge&#x017F;tellet<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> u. 388.<lb/><hi rendition="#i">Vt primum inge&#x017F;ti pondus &#x017F;u&#x017F;cepit honoris,<lb/>
Legas, qui ueniam po&#x017F;cant Alamanne furoris.<lb/>
Saxonis incur&#x017F;us ce&#x017F;&#x017F;at, Chattumque palu&#x017F;tri<lb/>
Alligat Albis aqua. uixque hoc ter men&#x017F;trua<lb/>
Luna uidet. <hi rendition="#et">totum</hi></hi></hi></note>.<lb/>
Er gieng &#x017F;elb&#x017F;t an den Gothi&#x017F;chen Hof nach <hi rendition="#aq">Tholou&#x017F;e,</hi> um den Frieden mit<lb/>
dem Ko&#x0364;nige <hi rendition="#aq">Theodorico II.</hi> zu verneuern: und mit &#x017F;elbigem Hofe ein gu-<lb/>
tes Vernehmen<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> u. 392.<lb/><hi rendition="#i">Iämque ad populos &amp; rura feroci<lb/>
Tenta Getae protendit iter, qua pul&#x017F;us ab<lb/><hi rendition="#et">ae&#x017F;tu</hi><lb/>
Oceanus, refluum &#x017F;pargit per culta Garu-<lb/><hi rendition="#et">mnam</hi><lb/>
In flumen currente mari: tran&#x017F;cendit ama-<lb/><hi rendition="#et">rus</hi><lb/>
Blanda fluenta latex, fluuiique impacta per<lb/><hi rendition="#et">alueum</hi><lb/>
Sal&#x017F;a peregrinum &#x017F;ibi nauigat unda profun-<lb/><hi rendition="#et">dum.</hi><lb/>
Hic iam di&#x017F;po&#x017F;ito laxantes fraena duello<lb/>
Ve&#x017F;orum proceres raptim &#x017F;u&#x017F;pendit ab ira<lb/>
Rumor, &#x017F;uccincto referens diplomate Auitum<lb/>
Iam Geticas intrare domos, po&#x017F;itaque pa-<lb/><hi rendition="#et">rumper</hi><lb/><cb/>
Mole magi&#x017F;terii legati iura &#x017F;ubi&#x017F;&#x017F;e.<lb/>
Ob&#x017F;tupuere duces pariter Scythicusque &#x017F;ena-<lb/><hi rendition="#et">tus,</hi><lb/>
Et timuere, &#x017F;uam pacem ne forte negaret.</hi></hi></note>, das der neuen Regierung &#x017F;ehr zutra&#x0364;glich &#x017F;eyn konte, zu &#x017F;tiff-<lb/>
ten. Er hatte bey <hi rendition="#aq">Theodorici</hi> Vater viel vermocht, und &#x017F;tund bey der gantzen<lb/>
Gothi&#x017F;chen Nation in gutem An&#x017F;ehen<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi> carm. VII. u. 469-484.<lb/><hi rendition="#i">Foedera pri&#x017F;ca precor, quae nunc meus ille<lb/><hi rendition="#et">teneret,</hi><lb/>
Iu&#x017F;&#x017F;i&#x017F;&#x017F;em &#x017F;i forte, &#x017F;enex, cui &#x017F;emper Auitum<lb/>
Sectari creui&#x017F;&#x017F;e fuit. tractare &#x017F;olebam<lb/>
Res Geticas olim: &#x017F;cis te ne&#x017F;ci&#x017F;&#x017F;e frequenter<lb/>
Quae &#x017F;ua&#x017F;i, ni&#x017F;i facta. Tamen fortuna pri-<lb/><hi rendition="#et">orem</hi><lb/>
Abripuit genium. periit quodcunque merebar,<lb/>
Cum genitore tuo. Narbonem tabe &#x017F;olutum<lb/>
Ambierat,</hi> (<hi rendition="#i">tu paruus eras</hi>) <hi rendition="#i">trepidantia cin-<lb/><hi rendition="#et">gens</hi><lb/>
Millia, in infames iam iamque coëgerat e&#x017F;cas:<lb/>
Iam tri&#x017F;tis propriae credebat defore praedae,<lb/>
Si clau&#x017F;us forta&#x017F;&#x017F;e perit: cum no&#x017F;tra probauit<lb/>
Con&#x017F;ilia, &amp; refugo laxauit moenia bello.<lb/>
Teque ip&#x017F;um</hi> (<hi rendition="#i">&#x017F;unt ecce &#x017F;enes</hi>) <hi rendition="#i">hoc pectore<lb/><hi rendition="#et">fotum</hi><lb/>
Hae flentem tenuere manus, &#x017F;i for&#x017F;itan altrix<lb/>
Te mihi, cum nolles lactandum tolleret. Ecce<lb/>
Aduenio, &amp; pri&#x017F;ci repeto modo pignus amoris.</hi></hi></note>: weßwegen der neue Ka&#x0364;i&#x017F;er &#x017F;ich de&#x017F;to<lb/>
mehr von &#x017F;einen Handlungen ver&#x017F;prechen konte. Er ward auch mit gro&#x017F;&#x017F;en<lb/>
Ehrenbezeugungen empfangen. Der Ko&#x0364;nig, und de&#x017F;&#x017F;en Bruder hohlten ihn<lb/>
&#x017F;elb&#x017F;t ein, und er hielt in der Mitte, zwi&#x017F;chen beyden &#x017F;einen Einzug in <hi rendition="#aq">Tho-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">lou&#x017F;e</hi></fw><lb/><note xml:id="FN481_03_02" prev="#FN481_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Francus Germanum primum, Belgamque &#x017F;e-<lb/><hi rendition="#et">cundum</hi><lb/>
Sternebat, Rhenumque ferox Alamanne bi-<lb/><hi rendition="#et">bebas</hi><lb/>
Romanis ripis, &amp; utroque &#x017F;uperbus in agro<lb/>
Vel ciuis, uel uictor eras.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN482_05_01" next="#FN482_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibidem.</hi></hi> u. 432.<lb/>
&#x2012; &#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Rex atque magi&#x017F;ter<lb/>
Propter con&#x017F;titerant. hic uultu erectus, at ille<lb/>
Laetitia erubuit, ueniamque rubore popo&#x017F;cit.<lb/>
Po&#x017F;t hinc germano regis, hinc rege retento.<lb/>
Palladiam implicitis manibus &#x017F;uhiere Tolo-<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;am.</hi></hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Haud</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[448/0482] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, nennete, eine von Valentiniani Toͤchtern zu 1. Avitum, deſſen gute in Gallien geleiſtete Dienſte bereits etlichemal angemercket worden, machte er zum magiſtro militum. sidonivs ruͤhmet, daß er durch ſeine gute Anſtallten Gallien bald wieder beruhiget; daß die Alemannen um Friede an- ſuchen laſſen: und die Sachſen ſowohl als die Chatten, welche Nation unter dem Namen der Francken mit begrieffen war, ihre Streiffereyen eingeſtellet 2. Er gieng ſelbſt an den Gothiſchen Hof nach Tholouſe, um den Frieden mit dem Koͤnige Theodorico II. zu verneuern: und mit ſelbigem Hofe ein gu- tes Vernehmen 3, das der neuen Regierung ſehr zutraͤglich ſeyn konte, zu ſtiff- ten. Er hatte bey Theodorici Vater viel vermocht, und ſtund bey der gantzen Gothiſchen Nation in gutem Anſehen 4: weßwegen der neue Kaͤiſer ſich deſto mehr von ſeinen Handlungen verſprechen konte. Er ward auch mit groſſen Ehrenbezeugungen empfangen. Der Koͤnig, und deſſen Bruder hohlten ihn ſelbſt ein, und er hielt in der Mitte, zwiſchen beyden ſeinen Einzug in Tho- louſe 3 5 1 §. II. 1. S. idativm beym vorigen §. not. 8. 2 sidonivs apollinaris u. 388. Vt primum ingeſti pondus ſuſcepit honoris, Legas, qui ueniam poſcant Alamanne furoris. Saxonis incurſus ceſſat, Chattumque paluſtri Alligat Albis aqua. uixque hoc ter menſtrua Luna uidet. totum 3 idem u. 392. Iämque ad populos & rura feroci Tenta Getae protendit iter, qua pulſus ab aeſtu Oceanus, refluum ſpargit per culta Garu- mnam In flumen currente mari: tranſcendit ama- rus Blanda fluenta latex, fluuiique impacta per alueum Salſa peregrinum ſibi nauigat unda profun- dum. Hic iam diſpoſito laxantes fraena duello Veſorum proceres raptim ſuſpendit ab ira Rumor, ſuccincto referens diplomate Auitum Iam Geticas intrare domos, poſitaque pa- rumper Mole magiſterii legati iura ſubiſſe. Obſtupuere duces pariter Scythicusque ſena- tus, Et timuere, ſuam pacem ne forte negaret. 4 sidonivs carm. VII. u. 469-484. Foedera priſca precor, quae nunc meus ille teneret, Iuſſiſſem ſi forte, ſenex, cui ſemper Auitum Sectari creuiſſe fuit. tractare ſolebam Res Geticas olim: ſcis te neſciſſe frequenter Quae ſuaſi, niſi facta. Tamen fortuna pri- orem Abripuit genium. periit quodcunque merebar, Cum genitore tuo. Narbonem tabe ſolutum Ambierat, (tu paruus eras) trepidantia cin- gens Millia, in infames iam iamque coëgerat eſcas: Iam triſtis propriae credebat defore praedae, Si clauſus fortaſſe perit: cum noſtra probauit Conſilia, & refugo laxauit moenia bello. Teque ipſum (ſunt ecce ſenes) hoc pectore fotum Hae flentem tenuere manus, ſi forſitan altrix Te mihi, cum nolles lactandum tolleret. Ecce Aduenio, & priſci repeto modo pignus amoris. 3 Francus Germanum primum, Belgamque ſe- cundum Sternebat, Rhenumque ferox Alamanne bi- bebas Romanis ripis, & utroque ſuperbus in agro Vel ciuis, uel uictor eras. 5 ibidem. u. 432. ‒ ‒ ‒ Rex atque magiſter Propter conſtiterant. hic uultu erectus, at ille Laetitia erubuit, ueniamque rubore popoſcit. Poſt hinc germano regis, hinc rege retento. Palladiam implicitis manibus ſuhiere Tolo- ſam. Haud

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/482
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 448. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/482>, abgerufen am 06.06.2024.