Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
Staaten gegen das Römische Käiserthum anbetrifft, so schreibt zwar oro-
sivs,
daß die Könige derselben sich mit Honorio, ein ieder absonderlich ge-
setzet 8; welcher gestalt sie denn ein völliges Recht über dasjenige, so sie bis
dahin nur bloß dem Lauf des Krieges zu dancken gehabt, erlanget hätten:
doch veranlassen die folgenden Bezeigungen der Römer die Vermuthung, daß
sie den Vergleich nicht lange gehalten 9, und dergleichen einzele Tractaten sich
nur zu Nutze gemacht, ein Volck durch das andere aufzureiben.

XXXIV. Jn Gallien aber, war Honorii General mit Constantino
Iovinus wirfft
sich zu Maintz
mit Teutscher
Hülffe zum
Käiser auf.
noch nicht fertig, als Iovinus 1, ein vornehmer Gallier 2 sich zu Mayntz
zum Käiser aufwarff. Er verließ sich am meisten darauf, daß er Goarem, den
König der Alanen, dessen wir bereits oben gedacht, und den König der Bur-
gunder, Gunthicarium, zur Seiten hatte 3. Nach frigeridi Erzeh-
lung, von welcher uns gregorivs tvronensis etwas aufgehoben,
sind auch Alamannen und Francken in seinen Diensten gewesen 4. Und aus
den Müntzen siehet man, daß er zu Trier für einen Käiser erkant gewesen.

XXXV. Es spann sich also eine neue Verwirrung an; und dieselbe ward
Ataulph komt
nach Gallien:
wirfft Iovi-
desto grösser, da Ataulph eben im Jahr 412. in Gallien ankam, und Attalum
mitbrachte. Daher einige die Daurung des Visigothischen Reichs in Gal-

lien
8 [Beginn Spaltensatz] idem Lib. VII. c. 43. Nachdem er den,
von Valia mit Honorio gemachten Frieden be-
schrieben, fähret er fort: Romanae securitati pe-
riculum suum obtulit, ut aduersum caeteras gen-
tes, quae per Hispanias consedissent, sibi pugna-
ret, & Romanis uinceret: quamuis & caeteri A-
lanorum, Vandalorum, Sueuorumque reges eodem
nobiscum placito depacti forent, mandantes im-
peratori Honorio: tu cum omnibus pacem habe,
omniumque obsides accipe: nos nobiscum confligi-
mus, nobis perimus, tibi uincimus. Immortalis
uero quaestus erit reipublicae tuae, si utrique
pereamus.
9 procopivs de bello Vandalico Lib. I.
c.
3. erzehlet, was insonderheit die Vandalen anbe-
trifft, nachfolgenden besondern Umstand. Inde,
Godigiscli ductu, in ea parte Hispaniae, quae oram
habet imperii Romani primam ab oceano, sedes
fixerunt, ea conditione, de qua tunc inter Hono-
rium & Godigisclum conuenit, ut illis partibus ni-
hil nocerent. Cum autem haec esset Romana lex,
si qui sua non possiderent, spatiumque efflueret
annorum XXX., illis non esse amplius actionem ad-
uersus malae fidei possessores, sed praescriptione
desiisse ius adeundi ad iudicem, lege cauit Hono-
rius, ne tempus, quo Vandali in Romano imperio
commorarentur, ad eam XXX. annorum prae-
[Spaltenumbruch] scriptionem euaderet.
1 §. XXXIV. 1. De eo conf. sidonivs a-
poll.
Lib. V. epist.
9.
2 orosivs S. die Stelle beym folgenden §.
not. 6.
3 olympiodorvs p. 7. B. Iouinus apud
Mundiacum, Germaniae alterius urbem, studio
Goaris, Alani. & Guntiarii, Burgundionum
praefecti, tyrannus creatus est. Cui, ut sese ad-
iungeret, Ataulpho auctor fuit Attalus. Et uero
bic cum copiis ad illum se confert. Iouinus tamen,
Ataulphi aduentu offensus, obscure & ueluti per
aenigmata Attalum accusat, quod aduentum sua-
sisset. Sarus item ad Iouinum uenturus erat, sed
Ataulphus, cognita re, collectis decem millibus
militum, occurrit Saro, uiros octodecim aut uigin-
ti apud se habenti, quem gesta heroica & stupore
digna edentem,
scutis adhibitis, uiuum aegre ca-
pere potuerunt, tandemque occidunt. Desciuerat
autem ab Honorio Sarus, audito, Belleridem do-
mesticum suum interfectum, nullam tamen caedis
rationem duxisse imperatorem.
add. labevs in
notis ad h. l.
4 frigeridvs apud gregorivm
tvronensem
Lib. II. c. 9. Vix dum quar-

[Ende Spaltensatz]
tus

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
Staaten gegen das Roͤmiſche Kaͤiſerthum anbetrifft, ſo ſchreibt zwar oro-
sivs,
daß die Koͤnige derſelben ſich mit Honorio, ein ieder abſonderlich ge-
ſetzet 8; welcher geſtalt ſie denn ein voͤlliges Recht uͤber dasjenige, ſo ſie bis
dahin nur bloß dem Lauf des Krieges zu dancken gehabt, erlanget haͤtten:
doch veranlaſſen die folgenden Bezeigungen der Roͤmer die Vermuthung, daß
ſie den Vergleich nicht lange gehalten 9, und dergleichen einzele Tractaten ſich
nur zu Nutze gemacht, ein Volck durch das andere aufzureiben.

XXXIV. Jn Gallien aber, war Honorii General mit Conſtantino
Iovinus wiꝛfft
ſich zu Maintz
mit Teutſcher
Huͤlffe zum
Kaͤiſer auf.
noch nicht fertig, als Iovinus 1, ein vornehmer Gallier 2 ſich zu Mayntz
zum Kaͤiſer aufwarff. Er verließ ſich am meiſten darauf, daß er Goarem, den
Koͤnig der Alanen, deſſen wir bereits oben gedacht, und den Koͤnig der Bur-
gunder, Gunthicarium, zur Seiten hatte 3. Nach frigeridi Erzeh-
lung, von welcher uns gregorivs tvronensis etwas aufgehoben,
ſind auch Alamannen und Francken in ſeinen Dienſten geweſen 4. Und aus
den Muͤntzen ſiehet man, daß er zu Trier fuͤr einen Kaͤiſer erkant geweſen.

XXXV. Es ſpann ſich alſo eine neue Verwirrung an; und dieſelbe ward
Ataulph komt
nach Gallien:
wirfft Iovi-
deſto groͤſſer, da Ataulph eben im Jahr 412. in Gallien ankam, und Attalum
mitbrachte. Daher einige die Daurung des Viſigothiſchen Reichs in Gal-

lien
8 [Beginn Spaltensatz] idem Lib. VII. c. 43. Nachdem er den,
von Valia mit Honorio gemachten Frieden be-
ſchrieben, faͤhret er fort: Romanae ſecuritati pe-
riculum ſuum obtulit, ut aduerſum caeteras gen-
tes, quae per Hiſpanias conſediſſent, ſibi pugna-
ret, & Romanis uinceret: quamuis & caeteri A-
lanorum, Vandalorum, Sueuorumque reges eodem
nobiſcum placito depacti forent, mandantes im-
peratori Honorio: tu cum omnibus pacem habe,
omniumque obſides accipe: nos nobiſcum confligi-
mus, nobis perimus, tibi uincimus. Immortalis
uero quaeſtus erit reipublicae tuae, ſi utrique
pereamus.
9 procopivs de bello Vandalico Lib. I.
c.
3. erzehlet, was inſonderheit die Vandalen anbe-
trifft, nachfolgenden beſondern Umſtand. Inde,
Godigiſcli ductu, in ea parte Hiſpaniae, quae oram
habet imperii Romani primam ab oceano, ſedes
fixerunt, ea conditione, de qua tunc inter Hono-
rium & Godigiſclum conuenit, ut illis partibus ni-
hil nocerent. Cum autem haec eſſet Romana lex,
ſi qui ſua non poſſiderent, ſpatiumque efflueret
annorum XXX., illis non eſſe amplius actionem ad-
uerſus malae fidei poſſeſſores, ſed praeſcriptione
deſiiſſe ius adeundi ad iudicem, lege cauit Hono-
rius, ne tempus, quo Vandali in Romano imperio
commorarentur, ad eam XXX. annorum prae-
[Spaltenumbruch] ſcriptionem euaderet.
1 §. XXXIV. 1. De eo conf. sidonivs a-
poll.
Lib. V. epiſt.
9.
2 orosivs S. die Stelle beym folgenden §.
not. 6.
3 olympiodorvs p. 7. B. Iouinus apud
Mundiacum, Germaniae alterius urbem, ſtudio
Goaris, Alani. & Guntiarii, Burgundionum
praefecti, tyrannus creatus eſt. Cui, ut ſeſe ad-
iungeret, Ataulpho auctor fuit Attalus. Et uero
bic cum copiis ad illum ſe confert. Iouinus tamen,
Ataulphi aduentu offenſus, obſcure & ueluti per
aenigmata Attalum accuſat, quod aduentum ſua-
ſiſſet. Sarus item ad Iouinum uenturus erat, ſed
Ataulphus, cognita re, collectis decem millibus
militum, occurrit Saro, uiros octodecim aut uigin-
ti apud ſe habenti, quem geſta heroica & ſtupore
digna edentem,
ſcutis adhibitis, uiuum aegre ca-
pere potuerunt, tandemque occidunt. Deſciuerat
autem ab Honorio Sarus, audito, Belleridem do-
meſticum ſuum interfectum, nullam tamen caedis
rationem duxiſſe imperatorem.
add. labevs in
notis ad h. l.
4 frigeridvs apud gregorivm
tvronensem
Lib. II. c. 9. Vix dum quar-

[Ende Spaltensatz]
tus
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0408" n="374"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
Staaten gegen das Ro&#x0364;mi&#x017F;che Ka&#x0364;i&#x017F;erthum anbetrifft, &#x017F;o &#x017F;chreibt zwar <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">oro-<lb/>
sivs,</hi></hi></hi> daß die Ko&#x0364;nige der&#x017F;elben &#x017F;ich mit <hi rendition="#aq">Honorio,</hi> ein ieder ab&#x017F;onderlich ge-<lb/>
&#x017F;etzet <note place="foot" n="8"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> Lib. VII. c.</hi> 43. Nachdem er den,<lb/>
von <hi rendition="#aq">Valia</hi> mit <hi rendition="#aq">Honorio</hi> gemachten Frieden be-<lb/>
&#x017F;chrieben, fa&#x0364;hret er fort: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Romanae &#x017F;ecuritati pe-<lb/>
riculum &#x017F;uum obtulit, ut aduer&#x017F;um caeteras gen-<lb/>
tes, quae per Hi&#x017F;panias con&#x017F;edi&#x017F;&#x017F;ent, &#x017F;ibi pugna-<lb/>
ret, &amp; Romanis uinceret: quamuis &amp; caeteri A-<lb/>
lanorum, Vandalorum, Sueuorumque reges eodem<lb/>
nobi&#x017F;cum placito depacti forent, mandantes im-<lb/>
peratori Honorio: tu cum omnibus pacem habe,<lb/>
omniumque ob&#x017F;ides accipe: nos nobi&#x017F;cum confligi-<lb/>
mus, nobis perimus, tibi uincimus. Immortalis<lb/>
uero quae&#x017F;tus erit reipublicae tuae, &#x017F;i utrique<lb/>
pereamus.</hi></hi></note>; welcher ge&#x017F;talt &#x017F;ie denn ein vo&#x0364;lliges Recht u&#x0364;ber dasjenige, &#x017F;o &#x017F;ie bis<lb/>
dahin nur bloß dem Lauf des Krieges zu dancken gehabt, erlanget ha&#x0364;tten:<lb/>
doch veranla&#x017F;&#x017F;en die folgenden Bezeigungen der Ro&#x0364;mer die Vermuthung, daß<lb/>
&#x017F;ie den Vergleich nicht lange gehalten <note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> de bello Vandalico Lib. I.<lb/>
c.</hi> 3. erzehlet, was in&#x017F;onderheit die Vandalen anbe-<lb/>
trifft, nachfolgenden be&#x017F;ondern Um&#x017F;tand. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Inde,<lb/>
Godigi&#x017F;cli ductu, in ea parte Hi&#x017F;paniae, quae oram<lb/>
habet imperii Romani primam ab oceano, &#x017F;edes<lb/>
fixerunt, ea conditione, de qua tunc inter Hono-<lb/>
rium &amp; Godigi&#x017F;clum conuenit, ut illis partibus ni-<lb/>
hil nocerent. Cum autem haec e&#x017F;&#x017F;et Romana lex,<lb/>
&#x017F;i qui &#x017F;ua non po&#x017F;&#x017F;iderent, &#x017F;patiumque efflueret<lb/>
annorum XXX., illis non e&#x017F;&#x017F;e amplius actionem ad-<lb/>
uer&#x017F;us malae fidei po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;ores, &#x017F;ed prae&#x017F;criptione<lb/>
de&#x017F;ii&#x017F;&#x017F;e ius adeundi ad iudicem, lege cauit Hono-<lb/>
rius, ne tempus, quo Vandali in Romano imperio<lb/>
commorarentur, ad eam XXX. annorum prae-<lb/><cb/>
&#x017F;criptionem euaderet.</hi></hi></note>, und dergleichen einzele Tractaten &#x017F;ich<lb/>
nur zu Nutze gemacht, ein Volck durch das andere aufzureiben.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXIV.</hi> Jn Gallien aber, war <hi rendition="#aq">Honorii</hi> General mit <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantino</hi><lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Iovinus</hi> wi&#xA75B;fft<lb/>
&#x017F;ich zu Maintz<lb/>
mit Teut&#x017F;cher<lb/>
Hu&#x0364;lffe zum<lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;er auf.</note>noch nicht fertig, als <hi rendition="#aq">Iovinus</hi> <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXIV</hi>. 1. <hi rendition="#aq">De eo conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs a-<lb/>
poll.</hi></hi> Lib. V. epi&#x017F;t.</hi> 9.</note>, ein vornehmer Gallier <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi></hi> S. die Stelle beym folgenden §.<lb/><hi rendition="#aq">not.</hi> 6.</note> &#x017F;ich zu Mayntz<lb/>
zum Ka&#x0364;i&#x017F;er aufwarff. Er verließ &#x017F;ich am mei&#x017F;ten darauf, daß er <hi rendition="#aq">Goarem,</hi> den<lb/>
Ko&#x0364;nig der Alanen, de&#x017F;&#x017F;en wir bereits oben gedacht, und den Ko&#x0364;nig der Bur-<lb/>
gunder, <hi rendition="#aq">Gunthicarium,</hi> zur Seiten hatte <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">olympiodorvs</hi></hi> p. 7. B. <hi rendition="#i">Iouinus apud<lb/>
Mundiacum, Germaniae alterius urbem, &#x017F;tudio<lb/>
Goaris, Alani. &amp; Guntiarii, Burgundionum<lb/>
praefecti, tyrannus creatus e&#x017F;t. Cui, ut &#x017F;e&#x017F;e ad-<lb/>
iungeret, Ataulpho auctor fuit Attalus. Et uero<lb/>
bic cum copiis ad illum &#x017F;e confert. Iouinus tamen,<lb/>
Ataulphi aduentu offen&#x017F;us, ob&#x017F;cure &amp; ueluti per<lb/>
aenigmata Attalum accu&#x017F;at, quod aduentum &#x017F;ua-<lb/>
&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et. Sarus item ad Iouinum uenturus erat, &#x017F;ed<lb/>
Ataulphus, cognita re, collectis decem millibus<lb/>
militum, occurrit Saro, uiros octodecim aut uigin-<lb/>
ti apud &#x017F;e habenti, quem ge&#x017F;ta heroica &amp; &#x017F;tupore<lb/>
digna edentem,</hi> &#x017F;cutis adhibitis, <hi rendition="#i">uiuum aegre ca-<lb/>
pere potuerunt, tandemque occidunt. De&#x017F;ciuerat<lb/>
autem ab Honorio Sarus, audito, Belleridem do-<lb/>
me&#x017F;ticum &#x017F;uum interfectum, nullam tamen caedis<lb/>
rationem duxi&#x017F;&#x017F;e imperatorem.</hi> add. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">labevs</hi></hi> in<lb/>
notis ad h. l.</hi></note>. Nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">frigeridi</hi></hi></hi> Erzeh-<lb/>
lung, von welcher uns <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs tvronensis</hi></hi></hi> etwas aufgehoben,<lb/>
&#x017F;ind auch Alamannen und Francken in &#x017F;einen Dien&#x017F;ten gewe&#x017F;en <note xml:id="FN408_04_01" next="#FN408_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">frigeridvs</hi></hi> apud <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivm<lb/>
tvronensem</hi></hi> Lib. II. c. 9. <hi rendition="#i">Vix dum quar-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tus</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. Und aus<lb/>
den Mu&#x0364;ntzen &#x017F;iehet man, daß er zu Trier fu&#x0364;r einen Ka&#x0364;i&#x017F;er erkant gewe&#x017F;en.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXV.</hi> Es &#x017F;pann &#x017F;ich al&#x017F;o eine neue Verwirrung an; und die&#x017F;elbe ward<lb/><note place="left">Ataulph komt<lb/>
nach Gallien:<lb/>
wirfft <hi rendition="#aq">Iovi-</hi></note>de&#x017F;to gro&#x0364;&#x017F;&#x017F;er, da <hi rendition="#aq">Ataulph</hi> eben im Jahr 412. in Gallien ankam, und <hi rendition="#aq">Attalum</hi><lb/>
mitbrachte. Daher einige die Daurung des Vi&#x017F;igothi&#x017F;chen Reichs in Gal-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">lien</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[374/0408] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, Staaten gegen das Roͤmiſche Kaͤiſerthum anbetrifft, ſo ſchreibt zwar oro- sivs, daß die Koͤnige derſelben ſich mit Honorio, ein ieder abſonderlich ge- ſetzet 8; welcher geſtalt ſie denn ein voͤlliges Recht uͤber dasjenige, ſo ſie bis dahin nur bloß dem Lauf des Krieges zu dancken gehabt, erlanget haͤtten: doch veranlaſſen die folgenden Bezeigungen der Roͤmer die Vermuthung, daß ſie den Vergleich nicht lange gehalten 9, und dergleichen einzele Tractaten ſich nur zu Nutze gemacht, ein Volck durch das andere aufzureiben. XXXIV. Jn Gallien aber, war Honorii General mit Conſtantino noch nicht fertig, als Iovinus 1, ein vornehmer Gallier 2 ſich zu Mayntz zum Kaͤiſer aufwarff. Er verließ ſich am meiſten darauf, daß er Goarem, den Koͤnig der Alanen, deſſen wir bereits oben gedacht, und den Koͤnig der Bur- gunder, Gunthicarium, zur Seiten hatte 3. Nach frigeridi Erzeh- lung, von welcher uns gregorivs tvronensis etwas aufgehoben, ſind auch Alamannen und Francken in ſeinen Dienſten geweſen 4. Und aus den Muͤntzen ſiehet man, daß er zu Trier fuͤr einen Kaͤiſer erkant geweſen. Iovinus wiꝛfft ſich zu Maintz mit Teutſcher Huͤlffe zum Kaͤiſer auf. XXXV. Es ſpann ſich alſo eine neue Verwirrung an; und dieſelbe ward deſto groͤſſer, da Ataulph eben im Jahr 412. in Gallien ankam, und Attalum mitbrachte. Daher einige die Daurung des Viſigothiſchen Reichs in Gal- lien Ataulph komt nach Gallien: wirfft Iovi- 8 idem Lib. VII. c. 43. Nachdem er den, von Valia mit Honorio gemachten Frieden be- ſchrieben, faͤhret er fort: Romanae ſecuritati pe- riculum ſuum obtulit, ut aduerſum caeteras gen- tes, quae per Hiſpanias conſediſſent, ſibi pugna- ret, & Romanis uinceret: quamuis & caeteri A- lanorum, Vandalorum, Sueuorumque reges eodem nobiſcum placito depacti forent, mandantes im- peratori Honorio: tu cum omnibus pacem habe, omniumque obſides accipe: nos nobiſcum confligi- mus, nobis perimus, tibi uincimus. Immortalis uero quaeſtus erit reipublicae tuae, ſi utrique pereamus. 9 procopivs de bello Vandalico Lib. I. c. 3. erzehlet, was inſonderheit die Vandalen anbe- trifft, nachfolgenden beſondern Umſtand. Inde, Godigiſcli ductu, in ea parte Hiſpaniae, quae oram habet imperii Romani primam ab oceano, ſedes fixerunt, ea conditione, de qua tunc inter Hono- rium & Godigiſclum conuenit, ut illis partibus ni- hil nocerent. Cum autem haec eſſet Romana lex, ſi qui ſua non poſſiderent, ſpatiumque efflueret annorum XXX., illis non eſſe amplius actionem ad- uerſus malae fidei poſſeſſores, ſed praeſcriptione deſiiſſe ius adeundi ad iudicem, lege cauit Hono- rius, ne tempus, quo Vandali in Romano imperio commorarentur, ad eam XXX. annorum prae- ſcriptionem euaderet. 1 §. XXXIV. 1. De eo conf. sidonivs a- poll. Lib. V. epiſt. 9. 2 orosivs S. die Stelle beym folgenden §. not. 6. 3 olympiodorvs p. 7. B. Iouinus apud Mundiacum, Germaniae alterius urbem, ſtudio Goaris, Alani. & Guntiarii, Burgundionum praefecti, tyrannus creatus eſt. Cui, ut ſeſe ad- iungeret, Ataulpho auctor fuit Attalus. Et uero bic cum copiis ad illum ſe confert. Iouinus tamen, Ataulphi aduentu offenſus, obſcure & ueluti per aenigmata Attalum accuſat, quod aduentum ſua- ſiſſet. Sarus item ad Iouinum uenturus erat, ſed Ataulphus, cognita re, collectis decem millibus militum, occurrit Saro, uiros octodecim aut uigin- ti apud ſe habenti, quem geſta heroica & ſtupore digna edentem, ſcutis adhibitis, uiuum aegre ca- pere potuerunt, tandemque occidunt. Deſciuerat autem ab Honorio Sarus, audito, Belleridem do- meſticum ſuum interfectum, nullam tamen caedis rationem duxiſſe imperatorem. add. labevs in notis ad h. l. 4 frigeridvs apud gregorivm tvronensem Lib. II. c. 9. Vix dum quar- tus

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/408
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 374. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/408>, abgerufen am 06.06.2024.