Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zur grossen Wanderung der Völcker.
leicht gewesen, die Gothen mit Gewalt zu bezwingen; und rühmet es als einen
Staats-Griff, durch welchen der Käiser aus Feinden Freunde, und Untertha-
nen zu machen gewust habe 9. Darinnen kommen auch andere historici über-
ein, daß die Römische Armeen gantz erschöpfft, und es nöthig gewesen, dem Reich
auf solche Art Soldaten zu schaffen 10. Den alten Römern ist es sehr wohl ge-
lungen, daß sie offt ihre Feinde zu Bürgern angenommen, und die Anschläge
und Tapfferkeit, so vorhin wieder Rom gestritten, zu dessen Diensten zu lencken
gewust. Da man aber ietzo mit den Gothen soweit nicht gehen wollen, so schei-
net freylich, daß es besser gewesen wäre, wenn man sie zerstreuet, und bey der
Armee untergesteckt, oder ihnen zum wenigsten Römische Officiers gegeben hätte.
Allein das Römische Reich empfund hier, wie schädliche Folgen entstehen, wenn
öffentliche Treue und Glauben fehlet: und es ist schon von andern angemercket
worden, daß die Gothen, weil sie aus Erfahrung wusten, wie wenig sie den Rö-

mern
[Beginn Spaltensatz] unterlauffen, hat Msr. de tillemont not.
VIII.
und IX. ad uit. Valentiniani angemercket.
themistivs orat. XV. p. 190. C. Quo
fit, ut nemo, solo tui conspectu, omnem ex animo
metum non excutiat. Quamobrem cui inter hostes
hactenus uel ipsa erant suspecta foedera, ut nec
mensae particeps prae suspicione auderet esse, sine
ferro & armis accedit ultro, & ad nutum se tu-
um offerre paratum non dubitat: certus, non pro
boste tractandum esse se, sed itidem ut Porum In-
dorum regem adhibuit Alexander, aut Artaxer-
xes Atheniensem Themistoclem, aut Romani
Afrum Massanissam. Itaque quos armis uincere
non potuimus, eos fide tua, ac sponte excitos,
conciliatos habemus. Et quemadmodum a magne-
te lapide attrahuntur ultro ramenta ferrea: sic
ipse sine labore ac proelio Getarum attraxisti re-
gulum,
(dunasen) & superbus ille quondam, ac
timidus, sponte ad te uenit, ac supplex regiam
ciuitatem ingreditur: cuius ad placandum paren-
tem maximus ille Constantinus statuam olim ere-
xerat, quae post curiam adhuc collocata cernitur.
ambrosivs de spiritu sancto L. I. in pr.
p. 214. Tu nobis, domine Iesu! hodie mille mun-
dasti. Quantos in urbe Roma, quantos Alexan-
driae, quantos Antiochiae, quantos etiam Con-
stantinopoli? Nam etiam Constantinopolis iam
dei uerbum recepit, & euidentia meruit tui docu-
menta iudicii: Etenim quamdiu uenena Ariano-
rum suis fouebat inclusa uisceribus, bellis finiti-
mis inquieta, murus armis circumsonabat hostili-
bus. Postea uero quam fidei exules abdicauit, ho-
stem ipsum, iudicem regum, quem semper timere
consueuerat, deditum uidit, supplicem recepit,
morientem obruit, sepultum possidet.
conf. themistii oratio XVI. gratula-
[Spaltenumbruch] toria ad imperatorem, de pace & de consulatu
Saturnini ducis.
synesivs tadelt offenbar Theodosii
Verfahren in der Rede, so er nachmals an den Käiser
Arcadium, von guter Einrichtung der Regierung
gerichtet; p. 25. C. Quibus de causis cum parenti
tuo aduersus eos cum armis profecto poenas depen-
dissent, confestim miseri ac supplices cum uxori-
bus considebant. Ille uero bene uictor, misericor-
dia longe inferior erat. Supplices itaque surgere
iussos in belli societatem ac ciuitatis recepit
; ma-
gistratuumque participes fecit, ac Romani agri
non nihil istis reipubl. pestibus assignauit
; uir in-
dolis magnificentiam & generositatem ad mansue-
tudinem, clementiamque conuertens. Verum bar-
bari sensum uirtutis minime capiunt. Inde enim
exorsi in hunc usque diem nos derident, sibi ipsis
eorum conscii, tam quae de nobis meriti essent,
quam quibus sunt a nobis affecti. Eius rei fama
finitimis quoque illorum aditum ad nos patefecit,
& ex peregrinis equestres aliquot sagittarii, re-
licta patria, ad homines nimium faciles prosici-
scuntur, comiter ac benigne excipi sese postulan-
tes, atque in exemplum sibi nequiores illos propo-
sitos habentes. Ita, ut ad eam, quam uulgus uo-
cat, persuasionem cum necessitate coniunctam ma-
lum ipsum progredi uideatur. Philosophiae enim
non multum de nominibus pugnandum, quae ad-
ministras sententiarum suarum uoces requirit, li-
cet eas ex ima faece populi, ad res explicandas,
dilucidas, ac consentaneas corrogare necesse sit.
9 zosimvs L. IV. c. 30. Quum autem The-
odosius imperator admodum deminutos exercitus
animaduerteret, Transistrianis barbaris ad se ue-
niendi, quicunque uellent, potestatem fecit &c.
10 themistivs orat. XVI. p. 211. At ecce
[Ende Spaltensatz]
odiosissi-
Q q

bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker.
leicht geweſen, die Gothen mit Gewalt zu bezwingen; und ruͤhmet es als einen
Staats-Griff, durch welchen der Kaͤiſer aus Feinden Freunde, und Untertha-
nen zu machen gewuſt habe 9. Darinnen kommen auch andere hiſtorici uͤber-
ein, daß die Roͤmiſche Armeen gantz erſchoͤpfft, und es noͤthig geweſen, dem Reich
auf ſolche Art Soldaten zu ſchaffen 10. Den alten Roͤmern iſt es ſehr wohl ge-
lungen, daß ſie offt ihre Feinde zu Buͤrgern angenommen, und die Anſchlaͤge
und Tapfferkeit, ſo vorhin wieder Rom geſtritten, zu deſſen Dienſten zu lencken
gewuſt. Da man aber ietzo mit den Gothen ſoweit nicht gehen wollen, ſo ſchei-
net freylich, daß es beſſer geweſen waͤre, wenn man ſie zerſtreuet, und bey der
Armee untergeſteckt, oder ihnen zum wenigſten Roͤmiſche Officiers gegeben haͤtte.
Allein das Roͤmiſche Reich empfund hier, wie ſchaͤdliche Folgen entſtehen, wenn
oͤffentliche Treue und Glauben fehlet: und es iſt ſchon von andern angemercket
worden, daß die Gothen, weil ſie aus Erfahrung wuſten, wie wenig ſie den Roͤ-

mern
[Beginn Spaltensatz] unterlauffen, hat Mſr. de tillemont not.
VIII.
und IX. ad uit. Valentiniani angemercket.
themistivs orat. XV. p. 190. C. Quo
fit, ut nemo, ſolo tui conſpectu, omnem ex animo
metum non excutiat. Quamobrem cui inter hoſtes
hactenus uel ipſa erant ſuſpecta foedera, ut nec
menſae particeps prae ſuſpicione auderet eſſe, ſine
ferro & armis accedit ultro, & ad nutum ſe tu-
um offerre paratum non dubitat: certus, non pro
boſte tractandum eſſe ſe, ſed itidem ut Porum In-
dorum regem adhibuit Alexander, aut Artaxer-
xes Athenienſem Themiſtoclem, aut Romani
Afrum Maſſaniſſam. Itaque quos armis uincere
non potuimus, eos fide tua, ac ſponte excitos,
conciliatos habemus. Et quemadmodum a magne-
te lapide attrahuntur ultro ramenta ferrea: ſic
ipſe ſine labore ac proelio Getarum attraxiſti re-
gulum,
(δυναςήν) & ſuperbus ille quondam, ac
timidus, ſponte ad te uenit, ac ſupplex regiam
ciuitatem ingreditur: cuius ad placandum paren-
tem maximus ille Conſtantinus ſtatuam olim ere-
xerat, quae poſt curiam adhuc collocata cernitur.
ambrosivs de ſpiritu ſancto L. I. in pr.
p. 214. Tu nobis, domine Ieſu! hodie mille mun-
daſti. Quantos in urbe Roma, quantos Alexan-
driae, quantos Antiochiae, quantos etiam Con-
ſtantinopoli? Nam etiam Conſtantinopolis iam
dei uerbum recepit, & euidentia meruit tui docu-
menta iudicii: Etenim quamdiu uenena Ariano-
rum ſuis fouebat incluſa uiſceribus, bellis finiti-
mis inquieta, murus armis circumſonabat hoſtili-
bus. Poſtea uero quam fidei exules abdicauit, ho-
ſtem ipſum, iudicem regum, quem ſemper timere
conſueuerat, deditum uidit, ſupplicem recepit,
morientem obruit, ſepultum poſſidet.
conf. themistii oratio XVI. gratula-
[Spaltenumbruch] toria ad imperatorem, de pace & de conſulatu
Saturnini ducis.
synesivs tadelt offenbar Theodoſii
Verfahren in der Rede, ſo er nachmals an den Kaͤiſer
Arcadium, von guter Einrichtung der Regierung
gerichtet; p. 25. C. Quibus de cauſis cum parenti
tuo aduerſus eos cum armis profecto poenas depen-
diſſent, confeſtim miſeri ac ſupplices cum uxori-
bus conſidebant. Ille uero bene uictor, miſericor-
dia longe inferior erat. Supplices itaque ſurgere
iuſſos in belli ſocietatem ac ciuitatis recepit
; ma-
giſtratuumque participes fecit, ac Romani agri
non nihil iſtis reipubl. peſtibus aſſignauit
; uir in-
dolis magnificentiam & generoſitatem ad manſue-
tudinem, clementiamque conuertens. Verum bar-
bari ſenſum uirtutis minime capiunt. Inde enim
exorſi in hunc usque diem nos derident, ſibi ipſis
eorum conſcii, tam quae de nobis meriti eſſent,
quam quibus ſunt a nobis affecti. Eius rei fama
finitimis quoque illorum aditum ad nos patefecit,
& ex peregrinis equeſtres aliquot ſagittarii, re-
licta patria, ad homines nimium faciles proſici-
ſcuntur, comiter ac benigne excipi ſeſe poſtulan-
tes, atque in exemplum ſibi nequiores illos propo-
ſitos habentes. Ita, ut ad eam, quam uulgus uo-
cat, perſuaſionem cum neceſſitate coniunctam ma-
lum ipſum progredi uideatur. Philoſophiae enim
non multum de nominibus pugnandum, quae ad-
miniſtras ſententiarum ſuarum uoces requirit, li-
cet eas ex ima faece populi, ad res explicandas,
dilucidas, ac conſentaneas corrogare neceſſe ſit.
9 zosimvs L. IV. c. 30. Quum autem The-
odoſius imperator admodum deminutos exercitus
animaduerteret, Transiſtrianis barbaris ad ſe ue-
niendi, quicunque uellent, poteſtatem fecit &c.
10 themistivs orat. XVI. p. 211. At ecce
[Ende Spaltensatz]
odioſiſſi-
Q q
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0339" n="305"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zur gro&#x017F;&#x017F;en Wanderung der Vo&#x0364;lcker.</hi></fw><lb/>
leicht gewe&#x017F;en, die Gothen mit Gewalt zu bezwingen; und ru&#x0364;hmet es als einen<lb/>
Staats-Griff, durch welchen der Ka&#x0364;i&#x017F;er aus Feinden Freunde, und Untertha-<lb/>
nen zu machen gewu&#x017F;t habe <note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. IV. c. 30. <hi rendition="#i">Quum autem The-<lb/>
odo&#x017F;ius imperator admodum deminutos exercitus<lb/>
animaduerteret, Transi&#x017F;trianis barbaris ad &#x017F;e ue-<lb/>
niendi, quicunque uellent, pote&#x017F;tatem fecit &amp;c.</hi></hi></note>. Darinnen kommen auch andere <hi rendition="#aq">hi&#x017F;torici</hi> u&#x0364;ber-<lb/>
ein, daß die Ro&#x0364;mi&#x017F;che Armeen gantz er&#x017F;cho&#x0364;pfft, und es no&#x0364;thig gewe&#x017F;en, dem Reich<lb/>
auf &#x017F;olche Art Soldaten zu &#x017F;chaffen <note xml:id="FN339_10_01" next="#FN339_10_02" place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi> orat. XVI. p. 211. <hi rendition="#i">At ecce</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">odio&#x017F;i&#x017F;&#x017F;i-</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">Q q</fw><lb/><cb type="end"/></note>. Den alten Ro&#x0364;mern i&#x017F;t es &#x017F;ehr wohl ge-<lb/>
lungen, daß &#x017F;ie offt ihre Feinde zu Bu&#x0364;rgern angenommen, und die An&#x017F;chla&#x0364;ge<lb/>
und Tapfferkeit, &#x017F;o vorhin wieder Rom ge&#x017F;tritten, zu de&#x017F;&#x017F;en Dien&#x017F;ten zu lencken<lb/>
gewu&#x017F;t. Da man aber ietzo mit den Gothen &#x017F;oweit nicht gehen wollen, &#x017F;o &#x017F;chei-<lb/>
net freylich, daß es be&#x017F;&#x017F;er gewe&#x017F;en wa&#x0364;re, wenn man &#x017F;ie zer&#x017F;treuet, und bey der<lb/>
Armee unterge&#x017F;teckt, oder ihnen zum wenig&#x017F;ten Ro&#x0364;mi&#x017F;che Officiers gegeben ha&#x0364;tte.<lb/>
Allein das Ro&#x0364;mi&#x017F;che Reich empfund hier, wie &#x017F;cha&#x0364;dliche Folgen ent&#x017F;tehen, wenn<lb/>
o&#x0364;ffentliche Treue und Glauben fehlet: und es i&#x017F;t &#x017F;chon von andern angemercket<lb/>
worden, daß die Gothen, weil &#x017F;ie aus Erfahrung wu&#x017F;ten, wie wenig &#x017F;ie den Ro&#x0364;-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">mern</fw><lb/><note xml:id="FN338_04_02" prev="#FN338_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/>
unterlauffen, hat <hi rendition="#aq">M&#x017F;r. de <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi> not.<lb/>
VIII.</hi> und <hi rendition="#aq">IX. ad uit. Valentiniani</hi> angemercket.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN338_05_02" prev="#FN338_05_01" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi> orat. XV. p. 190. C. <hi rendition="#i">Quo<lb/>
fit, ut nemo, &#x017F;olo tui con&#x017F;pectu, omnem ex animo<lb/>
metum non excutiat. Quamobrem cui inter ho&#x017F;tes<lb/>
hactenus uel ip&#x017F;a erant &#x017F;u&#x017F;pecta foedera, ut nec<lb/>
men&#x017F;ae particeps prae &#x017F;u&#x017F;picione auderet e&#x017F;&#x017F;e, &#x017F;ine<lb/>
ferro &amp; armis accedit ultro, &amp; ad nutum &#x017F;e tu-<lb/>
um offerre paratum non dubitat: certus, non pro<lb/>
bo&#x017F;te tractandum e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;e, &#x017F;ed itidem ut Porum In-<lb/>
dorum regem adhibuit Alexander, aut Artaxer-<lb/>
xes Athenien&#x017F;em Themi&#x017F;toclem, aut Romani<lb/>
Afrum Ma&#x017F;&#x017F;ani&#x017F;&#x017F;am. Itaque quos armis uincere<lb/>
non potuimus, eos fide tua, ac &#x017F;ponte excitos,<lb/>
conciliatos habemus. Et quemadmodum a magne-<lb/>
te lapide attrahuntur ultro ramenta ferrea: &#x017F;ic<lb/>
ip&#x017F;e &#x017F;ine labore ac proelio Getarum attraxi&#x017F;ti re-<lb/>
gulum,</hi></hi> (&#x03B4;&#x03C5;&#x03BD;&#x03B1;&#x03C2;&#x03AE;&#x03BD;) <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&amp; &#x017F;uperbus ille quondam, ac<lb/>
timidus, &#x017F;ponte ad te uenit, ac &#x017F;upplex regiam<lb/>
ciuitatem ingreditur: cuius ad placandum paren-<lb/>
tem maximus ille Con&#x017F;tantinus &#x017F;tatuam olim ere-<lb/>
xerat, quae po&#x017F;t curiam adhuc collocata cernitur.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN338_06_02" prev="#FN338_06_01" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ambrosivs</hi></hi> de &#x017F;piritu &#x017F;ancto L. I. in pr.<lb/>
p. 214. <hi rendition="#i">Tu nobis, domine Ie&#x017F;u! hodie mille mun-<lb/>
da&#x017F;ti. Quantos in urbe Roma, quantos Alexan-<lb/>
driae, quantos Antiochiae, quantos etiam Con-<lb/>
&#x017F;tantinopoli? Nam etiam Con&#x017F;tantinopolis iam<lb/>
dei uerbum recepit, &amp; euidentia meruit tui docu-<lb/>
menta iudicii: Etenim quamdiu uenena Ariano-<lb/>
rum &#x017F;uis fouebat inclu&#x017F;a ui&#x017F;ceribus, bellis finiti-<lb/>
mis inquieta, murus armis circum&#x017F;onabat ho&#x017F;tili-<lb/>
bus. Po&#x017F;tea uero quam fidei exules abdicauit, ho-<lb/>
&#x017F;tem ip&#x017F;um, iudicem regum, quem &#x017F;emper timere<lb/>
con&#x017F;ueuerat, deditum uidit, &#x017F;upplicem recepit,<lb/>
morientem obruit, &#x017F;epultum po&#x017F;&#x017F;idet.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotereferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN338_07_02" prev="#FN338_07_01" place="foot" n="7"><hi rendition="#aq">conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistii</hi></hi> oratio XVI. gratula-<lb/><cb/>
toria ad imperatorem, de pace &amp; de con&#x017F;ulatu<lb/>
Saturnini ducis.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an vierter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN338_08_02" prev="#FN338_08_01" place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">synesivs</hi></hi></hi> tadelt offenbar <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ii</hi><lb/>
Verfahren in der Rede, &#x017F;o er nachmals an den Ka&#x0364;i&#x017F;er<lb/><hi rendition="#aq">Arcadium,</hi> von guter Einrichtung der Regierung<lb/>
gerichtet; <hi rendition="#aq">p. 25. C. <hi rendition="#i">Quibus de cau&#x017F;is cum parenti<lb/>
tuo aduer&#x017F;us eos cum armis profecto poenas depen-<lb/>
di&#x017F;&#x017F;ent, confe&#x017F;tim mi&#x017F;eri ac &#x017F;upplices cum uxori-<lb/>
bus con&#x017F;idebant. Ille uero bene uictor, mi&#x017F;ericor-<lb/>
dia longe inferior erat. Supplices itaque &#x017F;urgere<lb/>
iu&#x017F;&#x017F;os in belli &#x017F;ocietatem ac ciuitatis recepit</hi>; <hi rendition="#i">ma-<lb/>
gi&#x017F;tratuumque participes fecit, ac Romani agri<lb/>
non nihil i&#x017F;tis reipubl. pe&#x017F;tibus a&#x017F;&#x017F;ignauit</hi>; <hi rendition="#i">uir in-<lb/>
dolis magnificentiam &amp; genero&#x017F;itatem ad man&#x017F;ue-<lb/>
tudinem, clementiamque conuertens. Verum bar-<lb/>
bari &#x017F;en&#x017F;um uirtutis minime capiunt. Inde enim<lb/>
exor&#x017F;i in hunc usque diem nos derident, &#x017F;ibi ip&#x017F;is<lb/>
eorum con&#x017F;cii, tam quae de nobis meriti e&#x017F;&#x017F;ent,<lb/>
quam quibus &#x017F;unt a nobis affecti. Eius rei fama<lb/>
finitimis quoque illorum aditum ad nos patefecit,<lb/>
&amp; ex peregrinis eque&#x017F;tres aliquot &#x017F;agittarii, re-<lb/>
licta patria, ad homines nimium faciles pro&#x017F;ici-<lb/>
&#x017F;cuntur, comiter ac benigne excipi &#x017F;e&#x017F;e po&#x017F;tulan-<lb/>
tes, atque in exemplum &#x017F;ibi nequiores illos propo-<lb/>
&#x017F;itos habentes. Ita, ut ad eam, quam uulgus uo-<lb/>
cat, per&#x017F;ua&#x017F;ionem cum nece&#x017F;&#x017F;itate coniunctam ma-<lb/>
lum ip&#x017F;um progredi uideatur. Philo&#x017F;ophiae enim<lb/>
non multum de nominibus pugnandum, quae ad-<lb/>
mini&#x017F;tras &#x017F;ententiarum &#x017F;uarum uoces requirit, li-<lb/>
cet eas ex ima faece populi, ad res explicandas,<lb/>
dilucidas, ac con&#x017F;entaneas corrogare nece&#x017F;&#x017F;e &#x017F;it.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotereferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an fünfter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[305/0339] bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker. leicht geweſen, die Gothen mit Gewalt zu bezwingen; und ruͤhmet es als einen Staats-Griff, durch welchen der Kaͤiſer aus Feinden Freunde, und Untertha- nen zu machen gewuſt habe 9. Darinnen kommen auch andere hiſtorici uͤber- ein, daß die Roͤmiſche Armeen gantz erſchoͤpfft, und es noͤthig geweſen, dem Reich auf ſolche Art Soldaten zu ſchaffen 10. Den alten Roͤmern iſt es ſehr wohl ge- lungen, daß ſie offt ihre Feinde zu Buͤrgern angenommen, und die Anſchlaͤge und Tapfferkeit, ſo vorhin wieder Rom geſtritten, zu deſſen Dienſten zu lencken gewuſt. Da man aber ietzo mit den Gothen ſoweit nicht gehen wollen, ſo ſchei- net freylich, daß es beſſer geweſen waͤre, wenn man ſie zerſtreuet, und bey der Armee untergeſteckt, oder ihnen zum wenigſten Roͤmiſche Officiers gegeben haͤtte. Allein das Roͤmiſche Reich empfund hier, wie ſchaͤdliche Folgen entſtehen, wenn oͤffentliche Treue und Glauben fehlet: und es iſt ſchon von andern angemercket worden, daß die Gothen, weil ſie aus Erfahrung wuſten, wie wenig ſie den Roͤ- mern 4 5 6 7 8 9 zosimvs L. IV. c. 30. Quum autem The- odoſius imperator admodum deminutos exercitus animaduerteret, Transiſtrianis barbaris ad ſe ue- niendi, quicunque uellent, poteſtatem fecit &c. 10 themistivs orat. XVI. p. 211. At ecce odioſiſſi- 4 unterlauffen, hat Mſr. de tillemont not. VIII. und IX. ad uit. Valentiniani angemercket. 5 themistivs orat. XV. p. 190. C. Quo fit, ut nemo, ſolo tui conſpectu, omnem ex animo metum non excutiat. Quamobrem cui inter hoſtes hactenus uel ipſa erant ſuſpecta foedera, ut nec menſae particeps prae ſuſpicione auderet eſſe, ſine ferro & armis accedit ultro, & ad nutum ſe tu- um offerre paratum non dubitat: certus, non pro boſte tractandum eſſe ſe, ſed itidem ut Porum In- dorum regem adhibuit Alexander, aut Artaxer- xes Athenienſem Themiſtoclem, aut Romani Afrum Maſſaniſſam. Itaque quos armis uincere non potuimus, eos fide tua, ac ſponte excitos, conciliatos habemus. Et quemadmodum a magne- te lapide attrahuntur ultro ramenta ferrea: ſic ipſe ſine labore ac proelio Getarum attraxiſti re- gulum, (δυναςήν) & ſuperbus ille quondam, ac timidus, ſponte ad te uenit, ac ſupplex regiam ciuitatem ingreditur: cuius ad placandum paren- tem maximus ille Conſtantinus ſtatuam olim ere- xerat, quae poſt curiam adhuc collocata cernitur. 6 ambrosivs de ſpiritu ſancto L. I. in pr. p. 214. Tu nobis, domine Ieſu! hodie mille mun- daſti. Quantos in urbe Roma, quantos Alexan- driae, quantos Antiochiae, quantos etiam Con- ſtantinopoli? Nam etiam Conſtantinopolis iam dei uerbum recepit, & euidentia meruit tui docu- menta iudicii: Etenim quamdiu uenena Ariano- rum ſuis fouebat incluſa uiſceribus, bellis finiti- mis inquieta, murus armis circumſonabat hoſtili- bus. Poſtea uero quam fidei exules abdicauit, ho- ſtem ipſum, iudicem regum, quem ſemper timere conſueuerat, deditum uidit, ſupplicem recepit, morientem obruit, ſepultum poſſidet. 7 conf. themistii oratio XVI. gratula- toria ad imperatorem, de pace & de conſulatu Saturnini ducis. 8 synesivs tadelt offenbar Theodoſii Verfahren in der Rede, ſo er nachmals an den Kaͤiſer Arcadium, von guter Einrichtung der Regierung gerichtet; p. 25. C. Quibus de cauſis cum parenti tuo aduerſus eos cum armis profecto poenas depen- diſſent, confeſtim miſeri ac ſupplices cum uxori- bus conſidebant. Ille uero bene uictor, miſericor- dia longe inferior erat. Supplices itaque ſurgere iuſſos in belli ſocietatem ac ciuitatis recepit; ma- giſtratuumque participes fecit, ac Romani agri non nihil iſtis reipubl. peſtibus aſſignauit; uir in- dolis magnificentiam & generoſitatem ad manſue- tudinem, clementiamque conuertens. Verum bar- bari ſenſum uirtutis minime capiunt. Inde enim exorſi in hunc usque diem nos derident, ſibi ipſis eorum conſcii, tam quae de nobis meriti eſſent, quam quibus ſunt a nobis affecti. Eius rei fama finitimis quoque illorum aditum ad nos patefecit, & ex peregrinis equeſtres aliquot ſagittarii, re- licta patria, ad homines nimium faciles proſici- ſcuntur, comiter ac benigne excipi ſeſe poſtulan- tes, atque in exemplum ſibi nequiores illos propo- ſitos habentes. Ita, ut ad eam, quam uulgus uo- cat, perſuaſionem cum neceſſitate coniunctam ma- lum ipſum progredi uideatur. Philoſophiae enim non multum de nominibus pugnandum, quae ad- miniſtras ſententiarum ſuarum uoces requirit, li- cet eas ex ima faece populi, ad res explicandas, dilucidas, ac conſentaneas corrogare neceſſe ſit. Q q

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/339
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 305. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/339>, abgerufen am 16.07.2024.