Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
lien eine Colonie nach der andern, von den Völckern, die es bald als Uberwinder
sehen sollte 2.

XXIII. Als das Gerüchte von diesem Gothischen Kriege, und Gratiani
Gratiani
Krieg gegen die
Lenticenses.
Rüstung seinem Vetter zu Hülffe zu ziehen, unter die Alemannen gekommen
war, fielen die Lenticenses, so an Rätien gräntzeten, und bereits durch die gegen
Constantium geführten Kriege bekannt sind, im Febr. A. 378., da der gefrorne
Rhein ihnen einen offenen Weg machte, in Gallien ein. Sie zogen darauf immer
mehr und mehr von ihren Lands-Leuten an sich, bis sie 40000. oder wie andere
angegeben, 70000 Mann starck waren. Aber Gratianus schickte den Grafen
Nannienum, dessen bereits oben gedacht worden, und den tapffern König der
Francken, Mallobaudem, der zugleich comes domesticorum war, gegen sie
aus. Diese griffen die Alemannen bey Argentaria an, welches nach clvve-
rii
Meynung das ietzige Colmar in Elsaß ist, da hingegen andere muthmassen,
es sey Arburg, davon ietzo nichts als Schut und Steine übrig 1. Die Römi-
2

sche
2 [Beginn Spaltensatz] marcellinvs L. XXXI. c. 9. p. 489.
Repedando enim, congregatosque in cuneos sensim
progrediens, Gothorum optimatem, Farnobium,
cum uastatoriis globis uagantem licentius occupa-
uit, ducentemque Taifalos nuper in societatem ad-
hibites: qui, si dignum est dici, nostris ignotarum
gentium terrore dispersis, transiere flumen, dire-
pturi uacua defensoribus loca. Eorum cateruis
subito uisis, certare comminus dux cautissimus pa-
rans, adortusque nationis utriusque grassatores,
minantes etiamtum acerba, trucidasset omnes ad
unum, ut ne nuntius quidem cladis post appareret,
ni cum aliis multis perempto Farnobio, metuendo
antehac incensore turbarum, obtestatus prece im-
pensa superstitibus pepercisset: uiuosque omnes cir-
ca Mutinam, Regiumque & Parmam Italica oppi-
da, rura culturos exterminauit.
1 §. XXIII. 1. marcellinvs beschreibet L.
XXXI. cap. 10. p.
490. die Schlacht ausführlich:
Quibus Gratianus cum formidine magna compertis,
reuocatis cohortibus, quas praemiserat in Pannoni-
as, conuocatisque aliis, quas in Galliis retinuerat
dispositio prudens, Nannieno negotium dedit, uir-
tutis sobriae duci: eique Mallobaudem iunxit, pari
potestate collegam, domesticorum comitem, regem-
que Francorum uirum bellicosum & fortem. Nan-
nieno igitur pensante fortunarum uersabiles casus,
ideoque cunctandum esse censente; Mallobaudes al-
ta pugnandi cupiditate raptatus, ut consueuerat, ire
in hostem differendi impatiens angebatur. Proin-
de horrisico aduersum fragore terrente, primum
apud Argentariam, signo per cornicines dato,
concurri est coeptum: sagittarum uerutorumque
missilium pulsibus crebriores hinc inde sternebantur.
Sed in ipso proeliorum ardore, insinita bostium
[Spaltenumbruch] multitudine milites uisa, uitantesque aperta discri-
mina, per colles consitas arboribus & angustas, ut
quisque potuit dispersi, paullo postea stetere fidenti-
us: & splendore consimili, proculque nitore ful-
gentes armorum, imperatorii aduentus iniecere
barbaris metum. Qui repente uersi in terga, resi-
stentesque interdum, ne quid ultimae rationis
omitterent, ita sunt caesi, ut ex praedicto numero
non plus quam quinque millia, ut aestimabatur,
euaderent, densitate nemorum tecta: inter com-
plures alios audaces & fortes rege quoque PRIA-
RIO
interfecto, exitialium concitore pugnarum.

velservs,
und lindenbrogivs ad
h. l.
muthmassen, man solle an statt Priario, Pria-
mo
lesen: und verstehen hier den Fränckischen Prin-
tzen, von dem prosper in seinem chronico ad
A. IV. Gratiani
schreibet. Priamus quidam regnat
in Francia, quantum altius colligere potuimus.

Man siehet aber nicht, wie ein König der Francken
ietzund mit den Lenticensern, die so weit entfernet
waren, sich so genau vereinigen mögen, daß sie zu-
sammen gleichsam für einen Mann gestanden. Wenn
demnach ja Priamus beym prospero zu lesen,
so wäre eher zu muthmaßen, daß er die Francken mit
den Alemannen verwechselt, und denselben Printzen
verstanden, den marcellinvs Priarium nennet.
2 ibid. p. 490. Hac laeti successus siducia
Gratianus erectus, iamque ad partes tendens Eoas,
laeuorsus flexo itinere, latenter Rheno transito,
spe incitatior bona, uniuersam
(si id tentanti sors
affuisset
) delere statuit malefidam, & turbarum
auidam gentem. Hocque urgentibus aliis super alios
nuntiis cognito, Lentienses aerumnis populi sui ad
internecionem paene deleti, & repentino principis
aduentu defixi, quid capesserent ambigentes, cum

[Ende Spaltensatz]
neque

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
lien eine Colonie nach der andern, von den Voͤlckern, die es bald als Uberwinder
ſehen ſollte 2.

XXIII. Als das Geruͤchte von dieſem Gothiſchen Kriege, und Gratiani
Gratiani
Krieg gegẽ die
Lenticenſes.
Ruͤſtung ſeinem Vetter zu Huͤlffe zu ziehen, unter die Alemannen gekommen
war, fielen die Lenticenſes, ſo an Raͤtien graͤntzeten, und bereits durch die gegen
Conſtantium gefuͤhrten Kriege bekannt ſind, im Febr. A. 378., da der gefrorne
Rhein ihnen einen offenen Weg machte, in Gallien ein. Sie zogen darauf immer
mehr und mehr von ihren Lands-Leuten an ſich, bis ſie 40000. oder wie andere
angegeben, 70000 Mann ſtarck waren. Aber Gratianus ſchickte den Grafen
Nannienum, deſſen bereits oben gedacht worden, und den tapffern Koͤnig der
Francken, Mallobaudem, der zugleich comes domeſticorum war, gegen ſie
aus. Dieſe griffen die Alemannen bey Argentaria an, welches nach clvve-
rii
Meynung das ietzige Colmar in Elſaß iſt, da hingegen andere muthmaſſen,
es ſey Arburg, davon ietzo nichts als Schut und Steine uͤbrig 1. Die Roͤmi-
2

ſche
2 [Beginn Spaltensatz] marcellinvs L. XXXI. c. 9. p. 489.
Repedando enim, congregatosque in cuneos ſenſim
progrediens, Gothorum optimatem, Farnobium,
cum uaſtatoriis globis uagantem licentius occupa-
uit, ducentemque Taifalos nuper in ſocietatem ad-
hibites: qui, ſi dignum eſt dici, noſtris ignotarum
gentium terrore diſperſis, tranſiere flumen, dire-
pturi uacua defenſoribus loca. Eorum cateruis
ſubito uiſis, certare comminus dux cautiſſimus pa-
rans, adortusque nationis utriusque graſſatores,
minantes etiamtum acerba, trucidaſſet omnes ad
unum, ut ne nuntius quidem cladis poſt appareret,
ni cum aliis multis perempto Farnobio, metuendo
antehac incenſore turbarum, obteſtatus prece im-
penſa ſuperſtitibus peperciſſet: uiuosque omnes cir-
ca Mutinam, Regiumque & Parmam Italica oppi-
da, rura culturos exterminauit.
1 §. XXIII. 1. marcellinvs beſchreibet L.
XXXI. cap. 10. p.
490. die Schlacht ausfuͤhrlich:
Quibus Gratianus cum formidine magna compertis,
reuocatis cohortibus, quas praemiſerat in Pannoni-
as, conuocatisque aliis, quas in Galliis retinuerat
diſpoſitio prudens, Nannieno negotium dedit, uir-
tutis ſobriae duci: eique Mallobaudem iunxit, pari
poteſtate collegam, domeſticorum comitem, regem-
que Francorum uirum bellicoſum & fortem. Nan-
nieno igitur penſante fortunarum uerſabiles caſus,
ideoque cunctandum eſſe cenſente; Mallobaudes al-
ta pugnandi cupiditate raptatus, ut conſueuerat, ire
in hoſtem differendi impatiens angebatur. Proin-
de horriſico aduerſum fragore terrente, primum
apud Argentariam, ſigno per cornicines dato,
concurri eſt coeptum: ſagittarum uerutorumque
miſſilium pulſibus crebriores hinc inde ſternebantur.
Sed in ipſo proeliorum ardore, inſinita boſtium
[Spaltenumbruch] multitudine milites uiſa, uitantesque aperta diſcri-
mina, per colles conſitas arboribus & anguſtas, ut
quisque potuit diſperſi, paullo poſtea ſtetere fidenti-
us: & ſplendore conſimili, proculque nitore ful-
gentes armorum, imperatorii aduentus iniecere
barbaris metum. Qui repente uerſi in terga, reſi-
ſtentesque interdum, ne quid ultimae rationis
omitterent, ita ſunt caeſi, ut ex praedicto numero
non plus quam quinque millia, ut aeſtimabatur,
euaderent, denſitate nemorum tecta: inter com-
plures alios audaces & fortes rege quoque PRIA-
RIO
interfecto, exitialium concitore pugnarum.

velservs,
und lindenbrogivs ad
h. l.
muthmaſſen, man ſolle an ſtatt Priario, Pria-
mo
leſen: und verſtehen hier den Fraͤnckiſchen Prin-
tzen, von dem prosper in ſeinem chronico ad
A. IV. Gratiani
ſchreibet. Priamus quidam regnat
in Francia, quantum altius colligere potuimus.

Man ſiehet aber nicht, wie ein Koͤnig der Francken
ietzund mit den Lenticenſern, die ſo weit entfernet
waren, ſich ſo genau vereinigen moͤgen, daß ſie zu-
ſammen gleichſam fuͤr einen Mann geſtanden. Wenn
demnach ja Priamus beym prospero zu leſen,
ſo waͤre eher zu muthmaßen, daß er die Francken mit
den Alemannen verwechſelt, und denſelben Printzen
verſtanden, den marcellinvs Priarium nennet.
2 ibid. p. 490. Hac laeti ſucceſſus ſiducia
Gratianus erectus, iamque ad partes tendens Eoas,
laeuorſus flexo itinere, latenter Rheno tranſito,
ſpe incitatior bona, uniuerſam
(ſi id tentanti ſors
affuiſſet
) delere ſtatuit malefidam, & turbarum
auidam gentem. Hocque urgentibus aliis ſuper alios
nuntiis cognito, Lentienſes aerumnis populi ſui ad
internecionem paene deleti, & repentino principis
aduentu defixi, quid capeſſerent ambigentes, cum

[Ende Spaltensatz]
neque
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0328" n="294"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
lien eine Colonie nach der andern, von den Vo&#x0364;lckern, die es bald als Uberwinder<lb/>
&#x017F;ehen &#x017F;ollte <note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> L. XXXI. c. 9. p. 489.<lb/><hi rendition="#i">Repedando enim, congregatosque in cuneos &#x017F;en&#x017F;im<lb/>
progrediens, Gothorum optimatem, Farnobium,<lb/>
cum ua&#x017F;tatoriis globis uagantem licentius occupa-<lb/>
uit, ducentemque Taifalos nuper in &#x017F;ocietatem ad-<lb/>
hibites: qui, &#x017F;i dignum e&#x017F;t dici, no&#x017F;tris ignotarum<lb/>
gentium terrore di&#x017F;per&#x017F;is, tran&#x017F;iere flumen, dire-<lb/>
pturi uacua defen&#x017F;oribus loca. Eorum cateruis<lb/>
&#x017F;ubito ui&#x017F;is, certare comminus dux cauti&#x017F;&#x017F;imus pa-<lb/>
rans, adortusque nationis utriusque gra&#x017F;&#x017F;atores,<lb/>
minantes etiamtum acerba, trucida&#x017F;&#x017F;et omnes ad<lb/>
unum, ut ne nuntius quidem cladis po&#x017F;t appareret,<lb/>
ni cum aliis multis perempto Farnobio, metuendo<lb/>
antehac incen&#x017F;ore turbarum, obte&#x017F;tatus prece im-<lb/>
pen&#x017F;a &#x017F;uper&#x017F;titibus peperci&#x017F;&#x017F;et: uiuosque omnes cir-<lb/>
ca Mutinam, Regiumque &amp; Parmam Italica oppi-<lb/>
da, rura culturos exterminauit.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIII.</hi> Als das Geru&#x0364;chte von die&#x017F;em Gothi&#x017F;chen Kriege, und <hi rendition="#aq">Gratiani</hi><lb/><note place="left"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Gratiani</hi></hi><lb/>
Krieg gege&#x0303; die<lb/><hi rendition="#aq">Lenticen&#x017F;es.</hi></note>Ru&#x0364;&#x017F;tung &#x017F;einem Vetter zu Hu&#x0364;lffe zu ziehen, unter die Alemannen gekommen<lb/>
war, fielen die <hi rendition="#aq">Lenticen&#x017F;es,</hi> &#x017F;o an Ra&#x0364;tien gra&#x0364;ntzeten, und bereits durch die gegen<lb/><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantium</hi> gefu&#x0364;hrten Kriege bekannt &#x017F;ind, im <hi rendition="#aq">Febr. A.</hi> 378., da der gefrorne<lb/>
Rhein ihnen einen offenen Weg machte, in Gallien ein. Sie zogen darauf immer<lb/>
mehr und mehr von ihren Lands-Leuten an &#x017F;ich, bis &#x017F;ie 40000. oder wie andere<lb/>
angegeben, 70000 Mann &#x017F;tarck waren. Aber <hi rendition="#aq">Gratianus</hi> &#x017F;chickte den Grafen<lb/><hi rendition="#aq">Nannienum,</hi> de&#x017F;&#x017F;en bereits oben gedacht worden, und den tapffern Ko&#x0364;nig der<lb/>
Francken, <hi rendition="#aq">Mallobaudem,</hi> der zugleich <hi rendition="#aq">comes dome&#x017F;ticorum</hi> war, gegen &#x017F;ie<lb/>
aus. Die&#x017F;e griffen die Alemannen bey <hi rendition="#aq">Argentaria</hi> an, welches nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clvve-<lb/>
rii</hi></hi></hi> Meynung das ietzige Colmar in El&#x017F;aß i&#x017F;t, da hingegen andere muthma&#x017F;&#x017F;en,<lb/>
es &#x017F;ey Arburg, davon ietzo nichts als Schut und Steine u&#x0364;brig <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet <hi rendition="#aq">L.<lb/>
XXXI. cap. 10. p.</hi> 490. die Schlacht ausfu&#x0364;hrlich:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quibus Gratianus cum formidine magna compertis,<lb/>
reuocatis cohortibus, quas praemi&#x017F;erat in Pannoni-<lb/>
as, conuocatisque aliis, quas in Galliis retinuerat<lb/>
di&#x017F;po&#x017F;itio prudens, Nannieno negotium dedit, uir-<lb/>
tutis &#x017F;obriae duci: eique Mallobaudem iunxit, pari<lb/>
pote&#x017F;tate collegam, dome&#x017F;ticorum comitem, regem-<lb/>
que Francorum uirum bellico&#x017F;um &amp; fortem. Nan-<lb/>
nieno igitur pen&#x017F;ante fortunarum uer&#x017F;abiles ca&#x017F;us,<lb/>
ideoque cunctandum e&#x017F;&#x017F;e cen&#x017F;ente; Mallobaudes al-<lb/>
ta pugnandi cupiditate raptatus, ut con&#x017F;ueuerat, ire<lb/>
in ho&#x017F;tem differendi impatiens angebatur. Proin-<lb/>
de horri&#x017F;ico aduer&#x017F;um fragore terrente, primum<lb/>
apud Argentariam, &#x017F;igno per cornicines dato,<lb/>
concurri e&#x017F;t coeptum: &#x017F;agittarum uerutorumque<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;ilium pul&#x017F;ibus crebriores hinc inde &#x017F;ternebantur.<lb/>
Sed in ip&#x017F;o proeliorum ardore, in&#x017F;inita bo&#x017F;tium<lb/><cb/>
multitudine milites ui&#x017F;a, uitantesque aperta di&#x017F;cri-<lb/>
mina, per colles con&#x017F;itas arboribus &amp; angu&#x017F;tas, ut<lb/>
quisque potuit di&#x017F;per&#x017F;i, paullo po&#x017F;tea &#x017F;tetere fidenti-<lb/>
us: &amp; &#x017F;plendore con&#x017F;imili, proculque nitore ful-<lb/>
gentes armorum, imperatorii aduentus iniecere<lb/>
barbaris metum. Qui repente uer&#x017F;i in terga, re&#x017F;i-<lb/>
&#x017F;tentesque interdum, ne quid ultimae rationis<lb/>
omitterent, ita &#x017F;unt cae&#x017F;i, ut ex praedicto numero<lb/>
non plus quam quinque millia, ut ae&#x017F;timabatur,<lb/>
euaderent, den&#x017F;itate nemorum tecta: inter com-<lb/>
plures alios audaces &amp; fortes rege quoque <hi rendition="#g">PRIA-<lb/>
RIO</hi> interfecto, exitialium concitore pugnarum.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">velservs,</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">lindenbrogivs</hi></hi> ad<lb/>
h. l.</hi> muthma&#x017F;&#x017F;en, man &#x017F;olle an &#x017F;tatt <hi rendition="#aq">Priario, Pria-<lb/>
mo</hi> le&#x017F;en: und ver&#x017F;tehen hier den Fra&#x0364;ncki&#x017F;chen Prin-<lb/>
tzen, von dem <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi></hi> in &#x017F;einem <hi rendition="#aq">chronico ad<lb/>
A. IV. Gratiani</hi> &#x017F;chreibet. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Priamus quidam regnat<lb/>
in Francia, quantum altius colligere potuimus.</hi></hi><lb/>
Man &#x017F;iehet aber nicht, wie ein Ko&#x0364;nig der Francken<lb/>
ietzund mit den Lenticen&#x017F;ern, die &#x017F;o weit entfernet<lb/>
waren, &#x017F;ich &#x017F;o genau vereinigen mo&#x0364;gen, daß &#x017F;ie zu-<lb/>
&#x017F;ammen gleich&#x017F;am fu&#x0364;r einen Mann ge&#x017F;tanden. Wenn<lb/>
demnach ja <hi rendition="#aq">Priamus</hi> beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prospero</hi></hi></hi> zu le&#x017F;en,<lb/>
&#x017F;o wa&#x0364;re eher zu muthmaßen, daß er die Francken mit<lb/>
den Alemannen verwech&#x017F;elt, und den&#x017F;elben Printzen<lb/>
ver&#x017F;tanden, den <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> Priarium</hi> nennet.</note>. Die Ro&#x0364;mi-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;che</fw><lb/><note xml:id="FN328_02_01" next="#FN328_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi> p. 490. <hi rendition="#i">Hac laeti &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;us &#x017F;iducia<lb/>
Gratianus erectus, iamque ad partes tendens Eoas,<lb/>
laeuor&#x017F;us flexo itinere, latenter Rheno tran&#x017F;ito,<lb/>
&#x017F;pe incitatior bona, uniuer&#x017F;am</hi> (<hi rendition="#i">&#x017F;i id tentanti &#x017F;ors<lb/>
affui&#x017F;&#x017F;et</hi>) <hi rendition="#i">delere &#x017F;tatuit malefidam, &amp; turbarum<lb/>
auidam gentem. Hocque urgentibus aliis &#x017F;uper alios<lb/>
nuntiis cognito, Lentien&#x017F;es aerumnis populi &#x017F;ui ad<lb/>
internecionem paene deleti, &amp; repentino principis<lb/>
aduentu defixi, quid cape&#x017F;&#x017F;erent ambigentes, cum</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">neque</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[294/0328] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen lien eine Colonie nach der andern, von den Voͤlckern, die es bald als Uberwinder ſehen ſollte 2. XXIII. Als das Geruͤchte von dieſem Gothiſchen Kriege, und Gratiani Ruͤſtung ſeinem Vetter zu Huͤlffe zu ziehen, unter die Alemannen gekommen war, fielen die Lenticenſes, ſo an Raͤtien graͤntzeten, und bereits durch die gegen Conſtantium gefuͤhrten Kriege bekannt ſind, im Febr. A. 378., da der gefrorne Rhein ihnen einen offenen Weg machte, in Gallien ein. Sie zogen darauf immer mehr und mehr von ihren Lands-Leuten an ſich, bis ſie 40000. oder wie andere angegeben, 70000 Mann ſtarck waren. Aber Gratianus ſchickte den Grafen Nannienum, deſſen bereits oben gedacht worden, und den tapffern Koͤnig der Francken, Mallobaudem, der zugleich comes domeſticorum war, gegen ſie aus. Dieſe griffen die Alemannen bey Argentaria an, welches nach clvve- rii Meynung das ietzige Colmar in Elſaß iſt, da hingegen andere muthmaſſen, es ſey Arburg, davon ietzo nichts als Schut und Steine uͤbrig 1. Die Roͤmi- ſche 2 Gratiani Krieg gegẽ die Lenticenſes. 2 marcellinvs L. XXXI. c. 9. p. 489. Repedando enim, congregatosque in cuneos ſenſim progrediens, Gothorum optimatem, Farnobium, cum uaſtatoriis globis uagantem licentius occupa- uit, ducentemque Taifalos nuper in ſocietatem ad- hibites: qui, ſi dignum eſt dici, noſtris ignotarum gentium terrore diſperſis, tranſiere flumen, dire- pturi uacua defenſoribus loca. Eorum cateruis ſubito uiſis, certare comminus dux cautiſſimus pa- rans, adortusque nationis utriusque graſſatores, minantes etiamtum acerba, trucidaſſet omnes ad unum, ut ne nuntius quidem cladis poſt appareret, ni cum aliis multis perempto Farnobio, metuendo antehac incenſore turbarum, obteſtatus prece im- penſa ſuperſtitibus peperciſſet: uiuosque omnes cir- ca Mutinam, Regiumque & Parmam Italica oppi- da, rura culturos exterminauit. 1 §. XXIII. 1. marcellinvs beſchreibet L. XXXI. cap. 10. p. 490. die Schlacht ausfuͤhrlich: Quibus Gratianus cum formidine magna compertis, reuocatis cohortibus, quas praemiſerat in Pannoni- as, conuocatisque aliis, quas in Galliis retinuerat diſpoſitio prudens, Nannieno negotium dedit, uir- tutis ſobriae duci: eique Mallobaudem iunxit, pari poteſtate collegam, domeſticorum comitem, regem- que Francorum uirum bellicoſum & fortem. Nan- nieno igitur penſante fortunarum uerſabiles caſus, ideoque cunctandum eſſe cenſente; Mallobaudes al- ta pugnandi cupiditate raptatus, ut conſueuerat, ire in hoſtem differendi impatiens angebatur. Proin- de horriſico aduerſum fragore terrente, primum apud Argentariam, ſigno per cornicines dato, concurri eſt coeptum: ſagittarum uerutorumque miſſilium pulſibus crebriores hinc inde ſternebantur. Sed in ipſo proeliorum ardore, inſinita boſtium multitudine milites uiſa, uitantesque aperta diſcri- mina, per colles conſitas arboribus & anguſtas, ut quisque potuit diſperſi, paullo poſtea ſtetere fidenti- us: & ſplendore conſimili, proculque nitore ful- gentes armorum, imperatorii aduentus iniecere barbaris metum. Qui repente uerſi in terga, reſi- ſtentesque interdum, ne quid ultimae rationis omitterent, ita ſunt caeſi, ut ex praedicto numero non plus quam quinque millia, ut aeſtimabatur, euaderent, denſitate nemorum tecta: inter com- plures alios audaces & fortes rege quoque PRIA- RIO interfecto, exitialium concitore pugnarum. velservs, und lindenbrogivs ad h. l. muthmaſſen, man ſolle an ſtatt Priario, Pria- mo leſen: und verſtehen hier den Fraͤnckiſchen Prin- tzen, von dem prosper in ſeinem chronico ad A. IV. Gratiani ſchreibet. Priamus quidam regnat in Francia, quantum altius colligere potuimus. Man ſiehet aber nicht, wie ein Koͤnig der Francken ietzund mit den Lenticenſern, die ſo weit entfernet waren, ſich ſo genau vereinigen moͤgen, daß ſie zu- ſammen gleichſam fuͤr einen Mann geſtanden. Wenn demnach ja Priamus beym prospero zu leſen, ſo waͤre eher zu muthmaßen, daß er die Francken mit den Alemannen verwechſelt, und denſelben Printzen verſtanden, den marcellinvs Priarium nennet. 2 ibid. p. 490. Hac laeti ſucceſſus ſiducia Gratianus erectus, iamque ad partes tendens Eoas, laeuorſus flexo itinere, latenter Rheno tranſito, ſpe incitatior bona, uniuerſam (ſi id tentanti ſors affuiſſet) delere ſtatuit malefidam, & turbarum auidam gentem. Hocque urgentibus aliis ſuper alios nuntiis cognito, Lentienſes aerumnis populi ſui ad internecionem paene deleti, & repentino principis aduentu defixi, quid capeſſerent ambigentes, cum neque

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/328
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 294. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/328>, abgerufen am 16.07.2024.