Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
schreiben, als er gehöret, daß Aurelianus von der Armee im Illyrico, wo damals
die gröste Macht des Römischen Reichs beysammen war, zum Käiser ausgeruffen,
sich selbst die Adern öffnen lassen. Von seiner kurtzen Regierung ist dennoch ange-
merckt, daß der Schwarm Gothen, so in Thracien übrig geblieben war, und
sich an Anchialus, und Nicopolis, gemacht, von den Einwohnern des Landes
aufgerieben worden 1. iornandes, bey dem man die meisten Umstände suchen
sollte, gedencket aller dieser Gothischen Einbrüche nur gantz kurtz, doch siehet man
aus seiner Erzehlung, daß nicht die gantze Nation der Gothen, sondern nur einige
Heere junger Leute, diese Streiffereyen angestellet 2.

XLVII. Aurelianus hatte kaum in Rom Besitz genommen, als er vor
Alemannen
fallen in die
Röm. Provin-
tzen. Aureli-
anus
schlägt
die Juthungen.
nöthig fand, nach Aquileia, und ferner nach Pannonien, zurücke zu kehren, die Gothen
und andere Scythen abzuhalten. Er ließ allenthalben anbefehlen, Vieh, Korn, und
alle Lebens-Mittel, in die haltbaren Oerter zu bringen, damit die Feinde, aus
Mangel derselbigen, desto eher zurücke zu gehen, möchten genöthiget werden. Es
kam aber auch zu einer Action, da beyde Theile ihr äusserstes thaten, bis sie die
1
2
3

Nacht
1 [Beginn Spaltensatz] §. XLVI. 1. pollio l. c. c. 12. Sub hoc (scil.
Quintillo) Barbari, qui superfuerant, Anchiale
uastata, conati sunt Nicopolin obtinere. Sed illi
prouincialium uirtute obtriti sunt.
2 iornandes L. c. cap. 20. Hoc (scil.
Gallieno) in omni lasciuia resoluto, Respa, & Ve-
duco, Thurouaroque, duces Gothorum, sumptis naui-
bus, Asiam transiere, fretum Hellesponticum tran-
suecti: ubi multis eius prouinciae ciuitatibus popula-
tis, opinatissimum illud Ephesi Dianae templum,
quod dudum dixeramus Amazonas condidisse, igne
succendunt: partibus Bithyniae delati, Chalcedoni-
am subuertere, quam post Cornelius Auitus aliqua
parte reparauit. Quae hodieque, quamuis regiae
urbis uicinitate congaudeat, signa tamen suarum rui-
narum aliquanta ad indicium retinet posteritatis.
Hac ergo felicitate Gothi, qua intrauere partibus
Asiae, praeda, spoliisque potiti, Hellesponticum
fretum retransmeant, uastantes in itinere suo Tro-
iam, Iliumque, quae uix a bello illo Agamemnonia-
co aliquantulum respirantes, rursus hostili mucrone
deletae sunt. Post Asiae ergo tale excidium, Thra-
cia eorum experta est feritatem. Nam ibi, ad ra-
dices Hemi montis, mari uicinam, Anchilialos ci-
uitatem aggressi, mox adeunt urbem, quam dudum
Sardanapalus Rex Parthorum inter limbum maris,
& Hemi radices, locasset. Ibi enim multis feruntur
mansisse diebus, calidarum aquarum delectati laua-
cris, quae a quintodecimo milliario Anchialitanae
ciuitatis sunt sitae, ab imo sui fontis igni scaturien-
tes, & inter reliqua totius mundi thermarum innu-
merabilium loca, omnino praecipue ad sanitatem in-
firmorum efficacissimae. Exinde ergo ad proprias
sedes regressi.
1 §. XLVII. 1. zosimvs L. I. c. 48. Aurelia-
[Spaltenumbruch] nus autem, confirmato Imperio, quum Roma mouis-
set, Aquileiam contendit, & inde Pannonicas ad
nationes excessit, quas a Scythis inuadi cognouerat.
Quumque misisset ad eos exploratores, qui nuncia-
rent, ut annonas & iumenta, & quicquid aliud ho-
stibus usui futurum esset, in oppida conueherent: hac
ratione famem, quae hostes urgebat, augere cogita-
bat. Posteaquam Barbari flumen transiecissent,
& in Pannonia proelio ancipiti dimicatum esset; nox
interueniens uictoriam utrisque dubiam reddidit.
Eadem nocte Barbari, transmisso flumine, simul ac
illuxisset, de pace, legatis missis, agebant.
zosi-
mvs
nennet nur Scythas: Msr. de tillem.
aber verstehet unter selbigem Namen insonder-
heit die Gothen. Selbige Muthmassung wird auch
dadurch bestätiget, weil in den inscriptionibus,
dergleichen unten §. 49 eine angeführet wird, bey sei-
nem Namen der Titel Gothicus Maximus, für
Germanicus Maximus voranstehet.
2 zosimvs L. I. c. 49. Imperator intellecto;
Alamannos, cum remotioribus & finitimis sibi natio-
nibus, Italiam incursionibus uexare decreuisse; non
abs re de Roma, uicinisque urbe locis, magis sollici-
tus, satis magno Pannoniae relicto praesidio, uer-
sus Italiam perrexit: & in extremis ad Istrum par-
tibus conserto proelio, multa Barbarorum millia
deleuit.
Es ist vielleicht dieses das Treffen, dessen in
der folgenden Note gedacht wird.
3 Fragmentum ex Dexippo in Excerpt. de lega-
tion. p. 7. Imperator Aurelianus, omnibus uiribus
Iuthungos Scythas deuicit, & in ulteriorem Istri ri-
pam transgressus, cum multos in fuga interemisset,
reliqui bellum foedere finire uoluerunt, & legatos
miserunt. Neque uero uisum est de pace cum eis di-
sceptationem institui oportere. Pauci enim admo-

[Ende Spaltensatz]
dum

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
ſchreiben, als er gehoͤret, daß Aurelianus von der Armee im Illyrico, wo damals
die groͤſte Macht des Roͤmiſchen Reichs beyſammen war, zum Kaͤiſer ausgeruffen,
ſich ſelbſt die Adern oͤffnen laſſen. Von ſeiner kurtzen Regierung iſt dennoch ange-
merckt, daß der Schwarm Gothen, ſo in Thracien uͤbrig geblieben war, und
ſich an Anchialus, und Nicopolis, gemacht, von den Einwohnern des Landes
aufgerieben worden 1. iornandes, bey dem man die meiſten Umſtaͤnde ſuchen
ſollte, gedencket aller dieſer Gothiſchen Einbruͤche nur gantz kurtz, doch ſiehet man
aus ſeiner Erzehlung, daß nicht die gantze Nation der Gothen, ſondern nur einige
Heere junger Leute, dieſe Streiffereyen angeſtellet 2.

XLVII. Aurelianus hatte kaum in Rom Beſitz genommen, als er vor
Alemannen
fallen in die
Roͤm. Provin-
tzen. Aureli-
anus
ſchlaͤgt
die Juthungẽ.
noͤthig fand, nach Aquileia, und ferner nach Pannonien, zuruͤcke zu kehren, die Gothen
und andere Scythen abzuhalten. Er ließ allenthalben anbefehlen, Vieh, Korn, und
alle Lebens-Mittel, in die haltbaren Oerter zu bringen, damit die Feinde, aus
Mangel derſelbigen, deſto eher zuruͤcke zu gehen, moͤchten genoͤthiget werden. Es
kam aber auch zu einer Action, da beyde Theile ihr aͤuſſerſtes thaten, bis ſie die
1
2
3

Nacht
1 [Beginn Spaltensatz] §. XLVI. 1. pollio l. c. c. 12. Sub hoc (ſcil.
Quintillo) Barbari, qui ſuperfuerant, Anchiale
uaſtata, conati ſunt Nicopolin obtinere. Sed illi
prouincialium uirtute obtriti ſunt.
2 iornandes L. c. cap. 20. Hoc (ſcil.
Gallieno) in omni laſciuia reſoluto, Reſpa, & Ve-
duco, Thurouaroque, duces Gothorum, ſumptis naui-
bus, Aſiam tranſiere, fretum Helleſponticum tran-
ſuecti: ubi multis eius prouinciae ciuitatibus popula-
tis, opinatiſſimum illud Epheſi Dianae templum,
quod dudum dixeramus Amazonas condidiſſe, igne
ſuccendunt: partibus Bithyniae delati, Chalcedoni-
am ſubuertere, quam poſt Cornelius Auitus aliqua
parte reparauit. Quae hodieque, quamuis regiae
urbis uicinitate congaudeat, ſigna tamen ſuarum rui-
narum aliquanta ad indicium retinet poſteritatis.
Hac ergo felicitate Gothi, qua intrauere partibus
Aſiae, præda, ſpoliisque potiti, Helleſponticum
fretum retranſmeant, uaſtantes in itinere ſuo Tro-
iam, Iliumque, quae uix a bello illo Agamemnonia-
co aliquantulum reſpirantes, rurſus hoſtili mucrone
deletae ſunt. Poſt Aſiae ergo tale excidium, Thra-
cia eorum experta eſt feritatem. Nam ibi, ad ra-
dices Hemi montis, mari uicinam, Anchilialos ci-
uitatem aggreſſi, mox adeunt urbem, quam dudum
Sardanapalus Rex Parthorum inter limbum maris,
& Hemi radices, locaſſet. Ibi enim multis feruntur
manſiſſe diebus, calidarum aquarum delectati laua-
cris, quae a quintodecimo milliario Anchialitanae
ciuitatis ſunt ſitae, ab imo ſui fontis igni ſcaturien-
tes, & inter reliqua totius mundi thermarum innu-
merabilium loca, omnino praecipue ad ſanitatem in-
firmorum efficaciſſimae. Exinde ergo ad proprias
ſedes regreſſi.
1 §. XLVII. 1. zosimvs L. I. c. 48. Aurelia-
[Spaltenumbruch] nus autem, confirmato Imperio, quum Roma mouiſ-
ſet, Aquileiam contendit, & inde Pannonicas ad
nationes exceſſit, quas a Scythis inuadi cognouerat.
Quumque miſiſſet ad eos exploratores, qui nuncia-
rent, ut annonas & iumenta, & quicquid aliud ho-
ſtibus uſui futurum eſſet, in oppida conueherent: hac
ratione famem, quae hoſtes urgebat, augere cogita-
bat. Poſteaquam Barbari flumen transieciſſent,
& in Pannonia proelio ancipiti dimicatum eſſet; nox
interueniens uictoriam utrisque dubiam reddidit.
Eadem nocte Barbari, transmiſſo flumine, ſimul ac
illuxiſſet, de pace, legatis miſſis, agebant.
zosi-
mvs
nennet nur Scythas: Mſr. de tillem.
aber verſtehet unter ſelbigem Namen inſonder-
heit die Gothen. Selbige Muthmaſſung wird auch
dadurch beſtaͤtiget, weil in den inſcriptionibus,
dergleichen unten §. 49 eine angefuͤhret wird, bey ſei-
nem Namen der Titel Gothicus Maximus, fuͤr
Germanicus Maximus voranſtehet.
2 zosimvs L. I. c. 49. Imperator intellecto;
Alamannos, cum remotioribus & finitimis ſibi natio-
nibus, Italiam incurſionibus uexare decreuiſſe; non
abs re de Roma, uicinisque urbe locis, magis ſollici-
tus, ſatis magno Pannoniae relicto praeſidio, uer-
ſus Italiam perrexit: & in extremis ad Iſtrum par-
tibus conſerto proelio, multa Barbarorum millia
deleuit.
Es iſt vielleicht dieſes das Treffen, deſſen in
der folgenden Note gedacht wird.
3 Fragmentum ex Dexippo in Excerpt. de lega-
tion. p. 7. Imperator Aurelianus, omnibus uiribus
Iuthungos Scythas deuicit, & in ulteriorem Iſtri ri-
pam transgreſſus, cum multos in fuga interemiſſet,
reliqui bellum foedere finire uoluerunt, & legatos
miſerunt. Neque uero uiſum eſt de pace cum eis di-
ſceptationem inſtitui oportere. Pauci enim admo-

[Ende Spaltensatz]
dum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0218" n="184"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
&#x017F;chreiben, als er geho&#x0364;ret, daß <hi rendition="#aq">Aurelianus</hi> von der Armee im <hi rendition="#aq">Illyrico,</hi> wo damals<lb/>
die gro&#x0364;&#x017F;te Macht des Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reichs bey&#x017F;ammen war, zum Ka&#x0364;i&#x017F;er ausgeruffen,<lb/>
&#x017F;ich &#x017F;elb&#x017F;t die Adern o&#x0364;ffnen la&#x017F;&#x017F;en. Von &#x017F;einer kurtzen Regierung i&#x017F;t dennoch ange-<lb/>
merckt, daß der Schwarm Gothen, &#x017F;o in Thracien u&#x0364;brig geblieben war, und<lb/>
&#x017F;ich an <hi rendition="#aq">Anchialus,</hi> und <hi rendition="#aq">Nicopolis,</hi> gemacht, von den Einwohnern des Landes<lb/>
aufgerieben worden <note place="foot" n="1"><cb type="start"/>
§. <hi rendition="#aq">XLVI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pollio</hi></hi> l. c. c. 12. <hi rendition="#i">Sub hoc</hi> (&#x017F;cil.<lb/>
Quintillo) <hi rendition="#i">Barbari, qui &#x017F;uperfuerant, Anchiale<lb/>
ua&#x017F;tata, conati &#x017F;unt Nicopolin obtinere. Sed illi<lb/>
prouincialium uirtute obtriti &#x017F;unt.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes,</hi></hi></hi> bey dem man die mei&#x017F;ten Um&#x017F;ta&#x0364;nde &#x017F;uchen<lb/>
&#x017F;ollte, gedencket aller die&#x017F;er Gothi&#x017F;chen Einbru&#x0364;che nur gantz kurtz, doch &#x017F;iehet man<lb/>
aus &#x017F;einer Erzehlung, daß nicht die gantze Nation der Gothen, &#x017F;ondern nur einige<lb/>
Heere junger Leute, die&#x017F;e Streiffereyen ange&#x017F;tellet <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> L. c. cap. 20. <hi rendition="#i">Hoc</hi> (&#x017F;cil.<lb/>
Gallieno) <hi rendition="#i">in omni la&#x017F;ciuia re&#x017F;oluto, Re&#x017F;pa, &amp; Ve-<lb/>
duco, Thurouaroque, duces Gothorum, &#x017F;umptis naui-<lb/>
bus, A&#x017F;iam tran&#x017F;iere, fretum Helle&#x017F;ponticum tran-<lb/>
&#x017F;uecti: ubi multis eius prouinciae ciuitatibus popula-<lb/>
tis, opinati&#x017F;&#x017F;imum illud Ephe&#x017F;i Dianae templum,<lb/>
quod dudum dixeramus Amazonas condidi&#x017F;&#x017F;e, igne<lb/>
&#x017F;uccendunt: partibus Bithyniae delati, Chalcedoni-<lb/>
am &#x017F;ubuertere, quam po&#x017F;t Cornelius Auitus aliqua<lb/>
parte reparauit. Quae hodieque, quamuis regiae<lb/>
urbis uicinitate congaudeat, &#x017F;igna tamen &#x017F;uarum rui-<lb/>
narum aliquanta ad indicium retinet po&#x017F;teritatis.<lb/>
Hac ergo felicitate Gothi, qua intrauere partibus<lb/>
A&#x017F;iae, præda, &#x017F;poliisque potiti, Helle&#x017F;ponticum<lb/>
fretum retran&#x017F;meant, ua&#x017F;tantes in itinere &#x017F;uo Tro-<lb/>
iam, Iliumque, quae uix a bello illo Agamemnonia-<lb/>
co aliquantulum re&#x017F;pirantes, rur&#x017F;us ho&#x017F;tili mucrone<lb/>
deletae &#x017F;unt. Po&#x017F;t A&#x017F;iae ergo tale excidium, Thra-<lb/>
cia eorum experta e&#x017F;t feritatem. Nam ibi, ad ra-<lb/>
dices Hemi montis, mari uicinam, Anchilialos ci-<lb/>
uitatem aggre&#x017F;&#x017F;i, mox adeunt urbem, quam dudum<lb/>
Sardanapalus Rex Parthorum inter limbum maris,<lb/>
&amp; Hemi radices, loca&#x017F;&#x017F;et. Ibi enim multis feruntur<lb/>
man&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e diebus, calidarum aquarum delectati laua-<lb/>
cris, quae a quintodecimo milliario Anchialitanae<lb/>
ciuitatis &#x017F;unt &#x017F;itae, ab imo &#x017F;ui fontis igni &#x017F;caturien-<lb/>
tes, &amp; inter reliqua totius mundi thermarum innu-<lb/>
merabilium loca, omnino praecipue ad &#x017F;anitatem in-<lb/>
firmorum efficaci&#x017F;&#x017F;imae. Exinde ergo ad proprias<lb/>
&#x017F;edes regre&#x017F;&#x017F;i.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XLVII. Aurelianus</hi> hatte kaum in Rom Be&#x017F;itz genommen, als er vor<lb/><note place="left">Alemannen<lb/>
fallen in die<lb/>
Ro&#x0364;m. Provin-<lb/>
tzen. <hi rendition="#aq">Aureli-<lb/>
anus</hi> &#x017F;chla&#x0364;gt<lb/>
die Juthunge&#x0303;.</note>no&#x0364;thig fand, nach Aquileia, und ferner nach Pannonien, zuru&#x0364;cke zu kehren, die Gothen<lb/>
und andere Scythen abzuhalten. Er ließ allenthalben anbefehlen, Vieh, Korn, und<lb/>
alle Lebens-Mittel, in die haltbaren Oerter zu bringen, damit die Feinde, aus<lb/>
Mangel der&#x017F;elbigen, de&#x017F;to eher zuru&#x0364;cke zu gehen, mo&#x0364;chten geno&#x0364;thiget werden. Es<lb/>
kam aber auch zu einer Action, da beyde Theile ihr a&#x0364;u&#x017F;&#x017F;er&#x017F;tes thaten, bis &#x017F;ie die<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Nacht</fw><lb/><note xml:id="FN218_01_01" next="#FN218_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XLVII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. c. 48. <hi rendition="#i">Aurelia-<lb/><cb/>
nus autem, confirmato Imperio, quum Roma moui&#x017F;-<lb/>
&#x017F;et, Aquileiam contendit, &amp; inde Pannonicas ad<lb/>
nationes exce&#x017F;&#x017F;it, quas a Scythis inuadi cognouerat.<lb/>
Quumque mi&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et ad eos exploratores, qui nuncia-<lb/>
rent, ut annonas &amp; iumenta, &amp; quicquid aliud ho-<lb/>
&#x017F;tibus u&#x017F;ui futurum e&#x017F;&#x017F;et, in oppida conueherent: hac<lb/>
ratione famem, quae ho&#x017F;tes urgebat, augere cogita-<lb/>
bat. Po&#x017F;teaquam Barbari flumen transieci&#x017F;&#x017F;ent,<lb/>
&amp; in Pannonia proelio ancipiti dimicatum e&#x017F;&#x017F;et; nox<lb/>
interueniens uictoriam utrisque dubiam reddidit.<lb/>
Eadem nocte Barbari, transmi&#x017F;&#x017F;o flumine, &#x017F;imul ac<lb/>
illuxi&#x017F;&#x017F;et, de pace, legatis mi&#x017F;&#x017F;is, agebant.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosi-<lb/>
mvs</hi></hi></hi> nennet nur <hi rendition="#aq">Scythas: M&#x017F;r. de <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillem.</hi></hi></hi><lb/>
aber ver&#x017F;tehet unter &#x017F;elbigem Namen in&#x017F;onder-<lb/>
heit die Gothen. Selbige Muthma&#x017F;&#x017F;ung wird auch<lb/>
dadurch be&#x017F;ta&#x0364;tiget, weil in den <hi rendition="#aq">in&#x017F;criptionibus,</hi><lb/>
dergleichen unten §. 49 eine angefu&#x0364;hret wird, bey &#x017F;ei-<lb/>
nem Namen der Titel <hi rendition="#aq">Gothicus Maximus,</hi> fu&#x0364;r<lb/><hi rendition="#aq">Germanicus Maximus</hi> voran&#x017F;tehet.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN218_02_01" next="#FN218_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. c. 49. <hi rendition="#i">Imperator intellecto;<lb/>
Alamannos, cum remotioribus &amp; finitimis &#x017F;ibi natio-<lb/>
nibus, Italiam incur&#x017F;ionibus uexare decreui&#x017F;&#x017F;e; non<lb/>
abs re de Roma, uicinisque urbe locis, magis &#x017F;ollici-<lb/>
tus, &#x017F;atis magno Pannoniae relicto prae&#x017F;idio, uer-<lb/>
&#x017F;us Italiam perrexit: &amp; in extremis ad I&#x017F;trum par-<lb/>
tibus con&#x017F;erto proelio, multa Barbarorum millia<lb/>
deleuit.</hi></hi> Es i&#x017F;t vielleicht die&#x017F;es das Treffen, de&#x017F;&#x017F;en in<lb/>
der folgenden Note gedacht wird.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN218_03_01" next="#FN218_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq">Fragmentum ex Dexippo in Excerpt. de lega-<lb/>
tion. p. 7. <hi rendition="#i">Imperator Aurelianus, omnibus uiribus<lb/>
Iuthungos Scythas deuicit, &amp; in ulteriorem I&#x017F;tri ri-<lb/>
pam transgre&#x017F;&#x017F;us, cum multos in fuga interemi&#x017F;&#x017F;et,<lb/>
reliqui bellum foedere finire uoluerunt, &amp; legatos<lb/>
mi&#x017F;erunt. Neque uero ui&#x017F;um e&#x017F;t de pace cum eis di-<lb/>
&#x017F;ceptationem in&#x017F;titui oportere. Pauci enim admo-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">dum</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[184/0218] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen ſchreiben, als er gehoͤret, daß Aurelianus von der Armee im Illyrico, wo damals die groͤſte Macht des Roͤmiſchen Reichs beyſammen war, zum Kaͤiſer ausgeruffen, ſich ſelbſt die Adern oͤffnen laſſen. Von ſeiner kurtzen Regierung iſt dennoch ange- merckt, daß der Schwarm Gothen, ſo in Thracien uͤbrig geblieben war, und ſich an Anchialus, und Nicopolis, gemacht, von den Einwohnern des Landes aufgerieben worden 1. iornandes, bey dem man die meiſten Umſtaͤnde ſuchen ſollte, gedencket aller dieſer Gothiſchen Einbruͤche nur gantz kurtz, doch ſiehet man aus ſeiner Erzehlung, daß nicht die gantze Nation der Gothen, ſondern nur einige Heere junger Leute, dieſe Streiffereyen angeſtellet 2. XLVII. Aurelianus hatte kaum in Rom Beſitz genommen, als er vor noͤthig fand, nach Aquileia, und ferner nach Pannonien, zuruͤcke zu kehren, die Gothen und andere Scythen abzuhalten. Er ließ allenthalben anbefehlen, Vieh, Korn, und alle Lebens-Mittel, in die haltbaren Oerter zu bringen, damit die Feinde, aus Mangel derſelbigen, deſto eher zuruͤcke zu gehen, moͤchten genoͤthiget werden. Es kam aber auch zu einer Action, da beyde Theile ihr aͤuſſerſtes thaten, bis ſie die Nacht 1 2 3 Alemannen fallen in die Roͤm. Provin- tzen. Aureli- anus ſchlaͤgt die Juthungẽ. 1 §. XLVI. 1. pollio l. c. c. 12. Sub hoc (ſcil. Quintillo) Barbari, qui ſuperfuerant, Anchiale uaſtata, conati ſunt Nicopolin obtinere. Sed illi prouincialium uirtute obtriti ſunt. 2 iornandes L. c. cap. 20. Hoc (ſcil. Gallieno) in omni laſciuia reſoluto, Reſpa, & Ve- duco, Thurouaroque, duces Gothorum, ſumptis naui- bus, Aſiam tranſiere, fretum Helleſponticum tran- ſuecti: ubi multis eius prouinciae ciuitatibus popula- tis, opinatiſſimum illud Epheſi Dianae templum, quod dudum dixeramus Amazonas condidiſſe, igne ſuccendunt: partibus Bithyniae delati, Chalcedoni- am ſubuertere, quam poſt Cornelius Auitus aliqua parte reparauit. Quae hodieque, quamuis regiae urbis uicinitate congaudeat, ſigna tamen ſuarum rui- narum aliquanta ad indicium retinet poſteritatis. Hac ergo felicitate Gothi, qua intrauere partibus Aſiae, præda, ſpoliisque potiti, Helleſponticum fretum retranſmeant, uaſtantes in itinere ſuo Tro- iam, Iliumque, quae uix a bello illo Agamemnonia- co aliquantulum reſpirantes, rurſus hoſtili mucrone deletae ſunt. Poſt Aſiae ergo tale excidium, Thra- cia eorum experta eſt feritatem. Nam ibi, ad ra- dices Hemi montis, mari uicinam, Anchilialos ci- uitatem aggreſſi, mox adeunt urbem, quam dudum Sardanapalus Rex Parthorum inter limbum maris, & Hemi radices, locaſſet. Ibi enim multis feruntur manſiſſe diebus, calidarum aquarum delectati laua- cris, quae a quintodecimo milliario Anchialitanae ciuitatis ſunt ſitae, ab imo ſui fontis igni ſcaturien- tes, & inter reliqua totius mundi thermarum innu- merabilium loca, omnino praecipue ad ſanitatem in- firmorum efficaciſſimae. Exinde ergo ad proprias ſedes regreſſi. 1 §. XLVII. 1. zosimvs L. I. c. 48. Aurelia- nus autem, confirmato Imperio, quum Roma mouiſ- ſet, Aquileiam contendit, & inde Pannonicas ad nationes exceſſit, quas a Scythis inuadi cognouerat. Quumque miſiſſet ad eos exploratores, qui nuncia- rent, ut annonas & iumenta, & quicquid aliud ho- ſtibus uſui futurum eſſet, in oppida conueherent: hac ratione famem, quae hoſtes urgebat, augere cogita- bat. Poſteaquam Barbari flumen transieciſſent, & in Pannonia proelio ancipiti dimicatum eſſet; nox interueniens uictoriam utrisque dubiam reddidit. Eadem nocte Barbari, transmiſſo flumine, ſimul ac illuxiſſet, de pace, legatis miſſis, agebant. zosi- mvs nennet nur Scythas: Mſr. de tillem. aber verſtehet unter ſelbigem Namen inſonder- heit die Gothen. Selbige Muthmaſſung wird auch dadurch beſtaͤtiget, weil in den inſcriptionibus, dergleichen unten §. 49 eine angefuͤhret wird, bey ſei- nem Namen der Titel Gothicus Maximus, fuͤr Germanicus Maximus voranſtehet. 2 zosimvs L. I. c. 49. Imperator intellecto; Alamannos, cum remotioribus & finitimis ſibi natio- nibus, Italiam incurſionibus uexare decreuiſſe; non abs re de Roma, uicinisque urbe locis, magis ſollici- tus, ſatis magno Pannoniae relicto praeſidio, uer- ſus Italiam perrexit: & in extremis ad Iſtrum par- tibus conſerto proelio, multa Barbarorum millia deleuit. Es iſt vielleicht dieſes das Treffen, deſſen in der folgenden Note gedacht wird. 3 Fragmentum ex Dexippo in Excerpt. de lega- tion. p. 7. Imperator Aurelianus, omnibus uiribus Iuthungos Scythas deuicit, & in ulteriorem Iſtri ri- pam transgreſſus, cum multos in fuga interemiſſet, reliqui bellum foedere finire uoluerunt, & legatos miſerunt. Neque uero uiſum eſt de pace cum eis di- ſceptationem inſtitui oportere. Pauci enim admo- dum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/218
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 184. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/218>, abgerufen am 17.05.2024.