Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit PROBO geführten Kriege.
ne Armeen, und selbst durch die Gefahr, darinnen sich grosse Verdienste, bey einem
schwachen, und argwöhnischen Commando, befinden, den Käiserlichen Titel an
sich zu reissen, gereitzet: und sind in der Römischen Historie unter dem Namen der
Tyrannen bekannt. Die Erzehlungen der Historicorum sind hierbey so verwirret,
als der Zustand des Reichs selbst gewesen: so, daß wir kaum die Folge in den Ge-
schichten erhalten können. Gallienus, der bisher am Rheinstrom, die Aleman-
nen und Francken abzuhalten, war bemühet gewesen, muste nach Jtalien zurücke,
weil ein Schwarm fremder Völcker über die Alpen eingedrungen war 1. Galli-
enus
machte es bey der Gelegenheit, wie viele seiner Vorfahren. Er zog nehm-
lich einen mächtigen Teutschen Fürsten in Bündniß, der die andern muste helffen
abhalten 2. Vielleicht ist eben dieses der König der Marcomannen gewesen, mit
dem er in gutem Vernehmen gelebet, und dessen Tochter Pipa, oder Pipara, er mehr
als seine Gemahlin geliebet 3. Jm Illyrico warffen sich erst Ingenuus, und nach
ihm Regillianus, ein Dacier von Geburt, der von Decebalo abstammen wollte,
und wieder die Sarmaten treffliche Thaten gethan hatte, zu Käisern auf.

XXXIX. Als Gallienus also in Jtalien, und im Illyrico, beschäfftiget war,Posthumus
wirfft sich in
Gallien zum
Käiser auf.

hatte indessen Posthumus, dem er bey seiner Abreise die Armee anvertrauet ge-
habt, sich zum Käiser in Gallien aufgeworffen. Die vielen guten Eigenschafften, die
er besaß, würden ihn zu einem der vollkommensten Helden machen, wenn er auf

eine
[Beginn Spaltensatz] Hinc Nicomediam contenderunt, urbem maximam
& fortunatam, opibusque ac rerum omnium copia
celeberrimam. Sed licet praecepta fama ciues iam
ante diffugissent, cum opibus suis, quas auferre secum
poterant; nihilominus Barbari repertorum ab se
copiam mirati, omni honore atque obseruantia Chry-
sogonum prosequebantur, qui iamdudum eis auctor
fuerat, ut Nicomediam prosiciscerentur. Quum-
que Nicaeam, & Cium, & Apameam, & Prusam,
iisdem incursionibus uexassent, & in illis paria de-
signassent; Cyzicum petiere. Verum quod Rhyn-
dacus fluuius, ex imbribus auctus, ingentem aquarum
uim uolueret, transiectione frustra tentata, retro
cesserunt: ac Nicomediam quidem, & Nicaeam, in-
iectis ignibus succenderunt; spoliis uero in plaustra
nauesque coniectis, domum cogitabant, hoc irrupti-
oni secundae sine imposito. Valerianus intellectis iis,
quae in Bithynia gererentur, ex diffidentia, nemini
ducum credere defensionem illius contra Barbaros
audebat: ac Felice misso, qui Byzantium tueretur,
ipse ab Antiochia ad Cappadociam usque progredie-
batur, & transitu duntaxat attritis oppidis, pedem
referebat.
1 §. XXXVIII. 1. zosimvs L. c. c. 37. Et Scythae,
coniunctis animis ex uniuersa gente nationeque sua
in unum congressi, parte quadam copiarum suarum
Illyricum praedatum exibant; alii ciuitates eiusdem
uastabant, alii denique Italiam ingressi, ad ipsam
[Spaltenumbruch] usque Romam pergebant. At Gallieno, Transalpinis
in locis haerente, Germanicisque bellis intento, Se-
natus urbem Romam in summum malum coniectam
uidens, ex armatis quotquot erant in ea militibus, &
iis praeterea, qui ualentiores ex plebeiis erant, exerci-
tum Barbarico maiorem coegit, quem hostes ueriti,
Romam illi quidem relinquebant, sed Italiam, prope
dixerim uniuersam, excursionibus adfligebant.
2 zosimvs L. I. c. 30. Sed, quod ingenti cum
multitudine, perexiguas ipse copias habens, bellum
gereret, in angustum iam coacta res ipsius erat:
quum inito foedere cum quodam de gentis Germani-
cae principibus, & aliqua parte periculum minuisse ui-
sus fuit.
Ms. de tillemont. p.
721. muth-
masset, daß dieser Teutsche Fürst, Attalus, der König der
Marcomannen seyn können, von dem AVREL.
VICTOR
c.
33. schreibet: Expositus (scil. Gal-
lienus) Saloninae coniugi, atque amori flagitioso
filiae Attalisci, Germanorum
(Epit. VICT. Mar-
comannorum
) Regis. TREB. POLLIO in
Salonino c. 3. Tam uariae item opiniones sunt
de Salonini nomine: ut qui se uerius putant dicere,
a matre sua Salonina appellatum esse dicant, quam
is perdite dilexerit, Piparam nomine, Barbari Re-
gis filiam.
3 Einige haben geglaubt, diese Teutsche Printzes-
sin sey Gallieni rechtmäßige Gemahlin gewesen. V. lo-
[Ende Spaltensatz]
cum

bis zu Ende der mit PROBO gefuͤhrten Kriege.
ne Armeen, und ſelbſt durch die Gefahr, darinnen ſich groſſe Verdienſte, bey einem
ſchwachen, und argwoͤhniſchen Commando, befinden, den Kaͤiſerlichen Titel an
ſich zu reiſſen, gereitzet: und ſind in der Roͤmiſchen Hiſtorie unter dem Namen der
Tyrannen bekañt. Die Erzehlungen der Hiſtoricorum ſind hierbey ſo verwirret,
als der Zuſtand des Reichs ſelbſt geweſen: ſo, daß wir kaum die Folge in den Ge-
ſchichten erhalten koͤnnen. Gallienus, der bisher am Rheinſtrom, die Aleman-
nen und Francken abzuhalten, war bemuͤhet geweſen, muſte nach Jtalien zuruͤcke,
weil ein Schwarm fremder Voͤlcker uͤber die Alpen eingedrungen war 1. Galli-
enus
machte es bey der Gelegenheit, wie viele ſeiner Vorfahren. Er zog nehm-
lich einen maͤchtigen Teutſchen Fuͤrſten in Buͤndniß, der die andern muſte helffen
abhalten 2. Vielleicht iſt eben dieſes der Koͤnig der Marcomannen geweſen, mit
dem er in gutem Vernehmen gelebet, und deſſen Tochter Pipa, oder Pipara, er mehr
als ſeine Gemahlin geliebet 3. Jm Illyrico warffen ſich erſt Ingenuus, und nach
ihm Regillianus, ein Dacier von Geburt, der von Decebalo abſtammen wollte,
und wieder die Sarmaten treffliche Thaten gethan hatte, zu Kaͤiſern auf.

XXXIX. Als Gallienus alſo in Jtalien, und im Illyrico, beſchaͤfftiget war,Poſthumus
wirfft ſich in
Gallien zum
Kaͤiſer auf.

hatte indeſſen Poſthumus, dem er bey ſeiner Abreiſe die Armee anvertrauet ge-
habt, ſich zum Kaͤiſer in Gallien aufgeworffen. Die vielen guten Eigenſchafften, die
er beſaß, wuͤrden ihn zu einem der vollkommenſten Helden machen, wenn er auf

eine
[Beginn Spaltensatz] Hinc Nicomediam contenderunt, urbem maximam
& fortunatam, opibusque ac rerum omnium copia
celeberrimam. Sed licet praecepta fama ciues iam
ante diffugiſſent, cum opibus ſuis, quas auferre ſecum
poterant; nihilominus Barbari repertorum ab ſe
copiam mirati, omni honore atque obſeruantia Chry-
ſogonum proſequebantur, qui iamdudum eis auctor
fuerat, ut Nicomediam proſiciſcerentur. Quum-
que Nicaeam, & Cium, & Apameam, & Pruſam,
iisdem incurſionibus uexaſſent, & in illis paria de-
ſignaſſent; Cyzicum petiere. Verum quod Rhyn-
dacus fluuius, ex imbribus auctus, ingentem aquarum
uim uolueret, transiectione fruſtra tentata, retro
ceſſerunt: ac Nicomediam quidem, & Nicaeam, in-
iectis ignibus ſuccenderunt; ſpoliis uero in plauſtra
nauesque coniectis, domum cogitabant, hoc irrupti-
oni ſecundae ſine impoſito. Valerianus intellectis iis,
quae in Bithynia gererentur, ex diffidentia, nemini
ducum credere defenſionem illius contra Barbaros
audebat: ac Felice miſſo, qui Byzantium tueretur,
ipſe ab Antiochia ad Cappadociam usque progredie-
batur, & tranſitu duntaxat attritis oppidis, pedem
referebat.
1 §. XXXVIII. 1. zosimvs L. c. c. 37. Et Scythae,
coniunctis animis ex uniuerſa gente nationeque ſua
in unum congreſſi, parte quadam copiarum ſuarum
Illyricum praedatum exibant; alii ciuitates eiusdem
uaſtabant, alii denique Italiam ingreſſi, ad ipſam
[Spaltenumbruch] usque Romam pergebant. At Gallieno, Transalpinis
in locis haerente, Germanicisque bellis intento, Se-
natus urbem Romam in ſummum malum coniectam
uidens, ex armatis quotquot erant in ea militibus, &
iis praeterea, qui ualentiores ex plebeiis erant, exerci-
tum Barbarico maiorem coegit, quem hoſtes ueriti,
Romam illi quidem relinquebant, ſed Italiam, prope
dixerim uniuerſam, excurſionibus adfligebant.
2 zosimvs L. I. c. 30. Sed, quod ingenti cum
multitudine, perexiguas ipſe copias habens, bellum
gereret, in anguſtum iam coacta res ipſius erat:
quum inito foedere cum quodam de gentis Germani-
cæ principibus, & aliqua parte periculum minuiſſe ui-
ſus fuit.
Mſ. de tillemont. p.
721. muth-
maſſet, daß dieſer Teutſche Fuͤrſt, Attalus, der Koͤnig der
Marcomannen ſeyn koͤnnen, von dem AVREL.
VICTOR
c.
33. ſchreibet: Expoſitus (ſcil. Gal-
lienus) Saloninae coniugi, atque amori flagitioſo
filiae Attaliſci, Germanorum
(Epit. VICT. Mar-
comannorum
) Regis. TREB. POLLIO in
Salonino c. 3. Tam uariae item opiniones ſunt
de Salonini nomine: ut qui ſe uerius putant dicere,
a matre ſua Salonina appellatum eſſe dicant, quam
is perdite dilexerit, Piparam nomine, Barbari Re-
gis filiam.
3 Einige haben geglaubt, dieſe Teutſche Printzeſ-
ſin ſey Gallieni rechtmaͤßige Gemahlin geweſen. V. lo-
[Ende Spaltensatz]
cum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0209" n="175"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">PROBO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
ne Armeen, und &#x017F;elb&#x017F;t durch die Gefahr, darinnen &#x017F;ich gro&#x017F;&#x017F;e Verdien&#x017F;te, bey einem<lb/>
&#x017F;chwachen, und argwo&#x0364;hni&#x017F;chen Commando, befinden, den Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen Titel an<lb/>
&#x017F;ich zu rei&#x017F;&#x017F;en, gereitzet: und &#x017F;ind in der Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Hi&#x017F;torie unter dem Namen der<lb/>
Tyrannen bekan&#x0303;t. Die Erzehlungen der <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;toricorum</hi> &#x017F;ind hierbey &#x017F;o verwirret,<lb/>
als der Zu&#x017F;tand des Reichs &#x017F;elb&#x017F;t gewe&#x017F;en: &#x017F;o, daß wir kaum die Folge in den Ge-<lb/>
&#x017F;chichten erhalten ko&#x0364;nnen. <hi rendition="#aq">Gallienus,</hi> der bisher am Rhein&#x017F;trom, die Aleman-<lb/>
nen und Francken abzuhalten, war bemu&#x0364;het gewe&#x017F;en, mu&#x017F;te nach Jtalien zuru&#x0364;cke,<lb/>
weil ein Schwarm fremder Vo&#x0364;lcker u&#x0364;ber die Alpen eingedrungen war <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXVIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">zosimvs</hi> L. c. c. 37. <hi rendition="#i">Et Scythae,<lb/>
coniunctis animis ex uniuer&#x017F;a gente nationeque &#x017F;ua<lb/>
in unum congre&#x017F;&#x017F;i, parte quadam copiarum &#x017F;uarum<lb/>
Illyricum praedatum exibant; alii ciuitates eiusdem<lb/>
ua&#x017F;tabant, alii denique Italiam ingre&#x017F;&#x017F;i, ad ip&#x017F;am<lb/><cb/>
usque Romam pergebant. At Gallieno, Transalpinis<lb/>
in locis haerente, Germanicisque bellis intento, Se-<lb/>
natus urbem Romam in &#x017F;ummum malum coniectam<lb/>
uidens, ex armatis quotquot erant in ea militibus, &amp;<lb/>
iis praeterea, qui ualentiores ex plebeiis erant, exerci-<lb/>
tum Barbarico maiorem coegit, quem ho&#x017F;tes ueriti,<lb/>
Romam illi quidem relinquebant, &#x017F;ed Italiam, prope<lb/>
dixerim uniuer&#x017F;am, excur&#x017F;ionibus adfligebant.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Galli-<lb/>
enus</hi> machte es bey der Gelegenheit, wie viele &#x017F;einer Vorfahren. Er zog nehm-<lb/>
lich einen ma&#x0364;chtigen Teut&#x017F;chen Fu&#x0364;r&#x017F;ten in Bu&#x0364;ndniß, der die andern mu&#x017F;te helffen<lb/>
abhalten <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. c. 30. <hi rendition="#i">Sed, quod ingenti cum<lb/>
multitudine, perexiguas ip&#x017F;e copias habens, bellum<lb/>
gereret, in angu&#x017F;tum iam coacta res ip&#x017F;ius erat:<lb/>
quum inito foedere cum quodam de gentis Germani-<lb/>
cæ principibus, &amp; aliqua parte periculum minui&#x017F;&#x017F;e ui-<lb/>
&#x017F;us fuit.</hi> M&#x017F;. de <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont.</hi></hi> p.</hi> 721. muth-<lb/>
ma&#x017F;&#x017F;et, daß die&#x017F;er Teut&#x017F;che Fu&#x0364;r&#x017F;t, <hi rendition="#aq">Attalus,</hi> der Ko&#x0364;nig der<lb/>
Marcomannen &#x017F;eyn ko&#x0364;nnen, von dem <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">AVREL.<lb/>
VICTOR</hi> c.</hi> 33. &#x017F;chreibet: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Expo&#x017F;itus</hi> (&#x017F;cil. Gal-<lb/>
lienus) <hi rendition="#i">Saloninae coniugi, atque amori flagitio&#x017F;o<lb/>
filiae Attali&#x017F;ci, Germanorum</hi> (Epit. <hi rendition="#g">VICT.</hi> <hi rendition="#i">Mar-<lb/>
comannorum</hi>) <hi rendition="#i">Regis.</hi> <hi rendition="#g">TREB. POLLIO</hi> in<lb/>
Salonino c. 3. <hi rendition="#i">Tam uariae item opiniones &#x017F;unt<lb/>
de Salonini nomine: ut qui &#x017F;e uerius putant dicere,<lb/>
a matre &#x017F;ua Salonina appellatum e&#x017F;&#x017F;e dicant, quam<lb/>
is perdite dilexerit, Piparam nomine, Barbari Re-<lb/>
gis filiam.</hi></hi></note>. Vielleicht i&#x017F;t eben die&#x017F;es der Ko&#x0364;nig der Marcomannen gewe&#x017F;en, mit<lb/>
dem er in gutem Vernehmen gelebet, und de&#x017F;&#x017F;en Tochter <hi rendition="#aq">Pipa,</hi> oder <hi rendition="#aq">Pipara,</hi> er mehr<lb/>
als &#x017F;eine Gemahlin geliebet <note xml:id="FN209_03_01" next="#FN209_03_02" place="foot" n="3">Einige haben geglaubt, die&#x017F;e Teut&#x017F;che Printze&#x017F;-<lb/>
&#x017F;in &#x017F;ey <hi rendition="#aq">Gallieni</hi> rechtma&#x0364;ßige Gemahlin gewe&#x017F;en. <hi rendition="#aq">V. lo-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">cum</hi></fw><cb type="end"/>
</note>. Jm <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> warffen &#x017F;ich er&#x017F;t <hi rendition="#aq">Ingenuus,</hi> und nach<lb/>
ihm <hi rendition="#aq">Regillianus,</hi> ein Dacier von Geburt, der von <hi rendition="#aq">Decebalo</hi> ab&#x017F;tammen wollte,<lb/>
und wieder die Sarmaten treffliche Thaten gethan hatte, zu Ka&#x0364;i&#x017F;ern auf.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXIX.</hi> Als <hi rendition="#aq">Gallienus</hi> al&#x017F;o in Jtalien, und im <hi rendition="#aq">Illyrico,</hi> be&#x017F;cha&#x0364;fftiget war,<note place="right"><hi rendition="#aq">Po&#x017F;thumus</hi><lb/>
wirfft &#x017F;ich in<lb/>
Gallien zum<lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;er auf.</note><lb/>
hatte inde&#x017F;&#x017F;en <hi rendition="#aq">Po&#x017F;thumus,</hi> dem er bey &#x017F;einer Abrei&#x017F;e die Armee anvertrauet ge-<lb/>
habt, &#x017F;ich zum Ka&#x0364;i&#x017F;er in Gallien aufgeworffen. Die vielen guten Eigen&#x017F;chafften, die<lb/>
er be&#x017F;aß, wu&#x0364;rden ihn zu einem der vollkommen&#x017F;ten Helden machen, wenn er auf<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">eine</fw><lb/><note xml:id="FN208_04_02" prev="#FN208_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hinc Nicomediam contenderunt, urbem maximam<lb/>
&amp; fortunatam, opibusque ac rerum omnium copia<lb/>
celeberrimam. Sed licet praecepta fama ciues iam<lb/>
ante diffugi&#x017F;&#x017F;ent, cum opibus &#x017F;uis, quas auferre &#x017F;ecum<lb/>
poterant; nihilominus Barbari repertorum ab &#x017F;e<lb/>
copiam mirati, omni honore atque ob&#x017F;eruantia Chry-<lb/>
&#x017F;ogonum pro&#x017F;equebantur, qui iamdudum eis auctor<lb/>
fuerat, ut Nicomediam pro&#x017F;ici&#x017F;cerentur. Quum-<lb/>
que Nicaeam, &amp; Cium, &amp; Apameam, &amp; Pru&#x017F;am,<lb/>
iisdem incur&#x017F;ionibus uexa&#x017F;&#x017F;ent, &amp; in illis paria de-<lb/>
&#x017F;igna&#x017F;&#x017F;ent; Cyzicum petiere. Verum quod Rhyn-<lb/>
dacus fluuius, ex imbribus auctus, ingentem aquarum<lb/>
uim uolueret, transiectione fru&#x017F;tra tentata, retro<lb/>
ce&#x017F;&#x017F;erunt: ac Nicomediam quidem, &amp; Nicaeam, in-<lb/>
iectis ignibus &#x017F;uccenderunt; &#x017F;poliis uero in plau&#x017F;tra<lb/>
nauesque coniectis, domum cogitabant, hoc irrupti-<lb/>
oni &#x017F;ecundae &#x017F;ine impo&#x017F;ito. Valerianus intellectis iis,<lb/>
quae in Bithynia gererentur, ex diffidentia, nemini<lb/>
ducum credere defen&#x017F;ionem illius contra Barbaros<lb/>
audebat: ac Felice mi&#x017F;&#x017F;o, qui Byzantium tueretur,<lb/>
ip&#x017F;e ab Antiochia ad Cappadociam usque progredie-<lb/>
batur, &amp; tran&#x017F;itu duntaxat attritis oppidis, pedem<lb/>
referebat.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[175/0209] bis zu Ende der mit PROBO gefuͤhrten Kriege. ne Armeen, und ſelbſt durch die Gefahr, darinnen ſich groſſe Verdienſte, bey einem ſchwachen, und argwoͤhniſchen Commando, befinden, den Kaͤiſerlichen Titel an ſich zu reiſſen, gereitzet: und ſind in der Roͤmiſchen Hiſtorie unter dem Namen der Tyrannen bekañt. Die Erzehlungen der Hiſtoricorum ſind hierbey ſo verwirret, als der Zuſtand des Reichs ſelbſt geweſen: ſo, daß wir kaum die Folge in den Ge- ſchichten erhalten koͤnnen. Gallienus, der bisher am Rheinſtrom, die Aleman- nen und Francken abzuhalten, war bemuͤhet geweſen, muſte nach Jtalien zuruͤcke, weil ein Schwarm fremder Voͤlcker uͤber die Alpen eingedrungen war 1. Galli- enus machte es bey der Gelegenheit, wie viele ſeiner Vorfahren. Er zog nehm- lich einen maͤchtigen Teutſchen Fuͤrſten in Buͤndniß, der die andern muſte helffen abhalten 2. Vielleicht iſt eben dieſes der Koͤnig der Marcomannen geweſen, mit dem er in gutem Vernehmen gelebet, und deſſen Tochter Pipa, oder Pipara, er mehr als ſeine Gemahlin geliebet 3. Jm Illyrico warffen ſich erſt Ingenuus, und nach ihm Regillianus, ein Dacier von Geburt, der von Decebalo abſtammen wollte, und wieder die Sarmaten treffliche Thaten gethan hatte, zu Kaͤiſern auf. XXXIX. Als Gallienus alſo in Jtalien, und im Illyrico, beſchaͤfftiget war, hatte indeſſen Poſthumus, dem er bey ſeiner Abreiſe die Armee anvertrauet ge- habt, ſich zum Kaͤiſer in Gallien aufgeworffen. Die vielen guten Eigenſchafften, die er beſaß, wuͤrden ihn zu einem der vollkommenſten Helden machen, wenn er auf eine 4 Poſthumus wirfft ſich in Gallien zum Kaͤiſer auf. 1 §. XXXVIII. 1. zosimvs L. c. c. 37. Et Scythae, coniunctis animis ex uniuerſa gente nationeque ſua in unum congreſſi, parte quadam copiarum ſuarum Illyricum praedatum exibant; alii ciuitates eiusdem uaſtabant, alii denique Italiam ingreſſi, ad ipſam usque Romam pergebant. At Gallieno, Transalpinis in locis haerente, Germanicisque bellis intento, Se- natus urbem Romam in ſummum malum coniectam uidens, ex armatis quotquot erant in ea militibus, & iis praeterea, qui ualentiores ex plebeiis erant, exerci- tum Barbarico maiorem coegit, quem hoſtes ueriti, Romam illi quidem relinquebant, ſed Italiam, prope dixerim uniuerſam, excurſionibus adfligebant. 2 zosimvs L. I. c. 30. Sed, quod ingenti cum multitudine, perexiguas ipſe copias habens, bellum gereret, in anguſtum iam coacta res ipſius erat: quum inito foedere cum quodam de gentis Germani- cæ principibus, & aliqua parte periculum minuiſſe ui- ſus fuit. Mſ. de tillemont. p. 721. muth- maſſet, daß dieſer Teutſche Fuͤrſt, Attalus, der Koͤnig der Marcomannen ſeyn koͤnnen, von dem AVREL. VICTOR c. 33. ſchreibet: Expoſitus (ſcil. Gal- lienus) Saloninae coniugi, atque amori flagitioſo filiae Attaliſci, Germanorum (Epit. VICT. Mar- comannorum) Regis. TREB. POLLIO in Salonino c. 3. Tam uariae item opiniones ſunt de Salonini nomine: ut qui ſe uerius putant dicere, a matre ſua Salonina appellatum eſſe dicant, quam is perdite dilexerit, Piparam nomine, Barbari Re- gis filiam. 3 Einige haben geglaubt, dieſe Teutſche Printzeſ- ſin ſey Gallieni rechtmaͤßige Gemahlin geweſen. V. lo- cum 4 Hinc Nicomediam contenderunt, urbem maximam & fortunatam, opibusque ac rerum omnium copia celeberrimam. Sed licet praecepta fama ciues iam ante diffugiſſent, cum opibus ſuis, quas auferre ſecum poterant; nihilominus Barbari repertorum ab ſe copiam mirati, omni honore atque obſeruantia Chry- ſogonum proſequebantur, qui iamdudum eis auctor fuerat, ut Nicomediam proſiciſcerentur. Quum- que Nicaeam, & Cium, & Apameam, & Pruſam, iisdem incurſionibus uexaſſent, & in illis paria de- ſignaſſent; Cyzicum petiere. Verum quod Rhyn- dacus fluuius, ex imbribus auctus, ingentem aquarum uim uolueret, transiectione fruſtra tentata, retro ceſſerunt: ac Nicomediam quidem, & Nicaeam, in- iectis ignibus ſuccenderunt; ſpoliis uero in plauſtra nauesque coniectis, domum cogitabant, hoc irrupti- oni ſecundae ſine impoſito. Valerianus intellectis iis, quae in Bithynia gererentur, ex diffidentia, nemini ducum credere defenſionem illius contra Barbaros audebat: ac Felice miſſo, qui Byzantium tueretur, ipſe ab Antiochia ad Cappadociam usque progredie- batur, & tranſitu duntaxat attritis oppidis, pedem referebat.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/209
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 175. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/209>, abgerufen am 18.05.2024.