Luther, Martin [u. a.]: Eyn Enchiridion oder Handbuchlein. Erfurt, 1524.Nit rast / fyndt er auff erd wie fast / er sucht / keynn macht will yhn doch redden. Seyn last / yhn als der hellen glast / verflucht / Ach Got hylff yhm aus nöd- ten. Wir ruffen al / aus dysem quall / zu dir dem höch[-] sten gute / du kanst vns geben mute. Zu deiner gnad ehe kumpt der todt / ders als hynnimpt / das nitt mer tzympt / deyner gnaden huld erwerben. O her- re Got / laß vns nicht also verderben. Ach wie / was nun dein zoren hie / so grym / do deyn wort lagen verborgen. Nun sye / wider geben zu frue / yhr stymm / wann niemant will yhr sorgen. Man hort sye wol / die kirch yst vol / noch wil sych niemant mas[-] sen / der tzorn yst noch zu grosse. Vil besser wer ge- hort nymmer / dan so man hört / vnd nit nachfert. Ach es yst eyn grawsam straffe. O herre Got mach vns widder new erschaffen. Sych an / durch deinen lieben son / auff vns daryn dein wolgefallen. Der schon / fur vns hat gnug ge[-] thon / vmb sonnst / hat reichlich wöllen tzalen. Das wir gefreyt von allem leyt / deyner gnaden mochten gniessen / seyn plut solt vns entspriessen. Laß zoren nach / richt nit so gach / vergyß der schuld / gib vns dein huld. Wir erkennen doch die sunnde. O herre Got / nym vns an fur deyne kynde. Dieweil / du hast / so kurtzer eyl / dein wort wider ge[-] sant auff erden. Vns heyl / von new durchs teufels pfeyl / ermordt / gib das wir frommer werdenn. Es leyt an dir / das kennen wir / mit vns ists gar verlo- Nit rast / fyndt er auff erd wie fast / er sucht / keynn macht will yhn doch redden. Seyn last / yhn als der hellen glast / verflucht / Ach Got hylff yhm aus nöd- ten. Wir ruffen al / aus dysem quall / zu dir dem höch[-] sten gute / du kanst vns geben mute. Zu deiner gnad ehe kumpt der todt / ders als hynnimpt / das nitt mer tzympt / deyner gnaden huld erwerben. O her- re Got / laß vns nicht also verderben. Ach wie / was nun dein zoren hie / so grym / do deyn wort lagẽ verborgen. Nun sye / wider geben zu frue / yhr stymm / wann niemant will yhr sorgen. Man hort sye wol / die kirch yst vol / noch wil sych niemant mas[-] sen / der tzorn yst noch zu grosse. Vil besser wer ge- hort nymmer / dan so man hört / vnd nit nachfert. Ach es yst eyn grawsam straffe. O herre Got mach vns widder new erschaffen. Sych an / durch deinen lieben son / auff vns daryn dein wolgefallen. Der schon / fur vns hat gnug ge[-] thon / vmb sonnst / hat reichlich wöllen tzalen. Das wir gefreyt von allem leyt / deyner gnaden mochten gniessen / seyn plut solt vns entspriessen. Laß zoren nach / richt nit so gach / vergyß der schuld / gib vns dein huld. Wir erkennen doch die sunnde. O herre Got / nym vns an fur deyne kynde. Dieweil / du hast / so kurtzer eyl / dein wort wider ge[-] sant auff erden. Vns heyl / von new durchs teufels pfeyl / ermordt / gib das wir frommer werdenn. Es leyt an dir / das kennen wir / mit vns ists gar verlo- <TEI> <text> <body> <div n="1"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0016"/> <lg n="2"> <l>Nit rast / fyndt er auff erd wie fast / er sucht / keynn<lb/> macht will yhn doch redden. Seyn last / yhn als der<lb/> hellen glast / verflucht / Ach Got hylff yhm aus nöd-<lb/> ten. Wir ruffen al / aus dysem quall / zu dir dem höch<supplied>-</supplied><lb/> sten gute / du kanst vns geben mute. Zu deiner gnad<lb/> ehe kumpt der todt / ders als hynnimpt / das nitt<lb/> mer tzympt / deyner gnaden huld erwerben. O her-<lb/> re Got / laß vns nicht also verderben.<lb/></l> </lg> <lg n="3"> <l>Ach wie / was nun dein zoren hie / so grym / do deyn<lb/> wort <choice><corr>lagẽ</corr><sic>lagñ</sic></choice> verborgen. Nun sye / wider geben zu frue /<lb/> yhr stymm / wann niemant will yhr sorgen. Man hort<lb/> sye wol / die kirch yst vol / noch wil sych niemant mas<supplied>-</supplied><lb/> sen / der tzorn yst noch zu grosse. Vil besser wer ge-<lb/> hort nymmer / dan so man hört / vnd nit nachfert. Ach<lb/> es yst eyn grawsam straffe. O herre Got mach vns<lb/> widder new erschaffen.<lb/></l> </lg> <lg n="4"> <l>Sych an / durch deinen lieben son / auff vns daryn<lb/> dein wolgefallen. Der schon / fur vns hat gnug ge<supplied>-</supplied><lb/> thon / vmb sonnst / hat reichlich wöllen tzalen. Das<lb/> wir gefreyt von allem leyt / deyner gnaden mochten<lb/> gniessen / seyn plut solt vns entspriessen. Laß zoren<lb/> nach / richt nit so gach / vergyß der schuld / gib vns<lb/> dein huld. Wir erkennen doch die sunnde. O herre<lb/> Got / nym vns an fur deyne kynde.<lb/></l> </lg> <lg n="5"> <l>Dieweil / du hast / so kurtzer eyl / dein wort wider ge<supplied>-</supplied><lb/> sant auff erden. Vns heyl / von new durchs teufels<lb/> pfeyl / ermordt / gib das wir frommer werdenn. Es<lb/> leyt an dir / das kennen wir / mit vns ists gar verlo-<lb/></l> </lg> </lg> </div> </body> </text> </TEI> [0016]
Nit rast / fyndt er auff erd wie fast / er sucht / keynn
macht will yhn doch redden. Seyn last / yhn als der
hellen glast / verflucht / Ach Got hylff yhm aus nöd-
ten. Wir ruffen al / aus dysem quall / zu dir dem höch-
sten gute / du kanst vns geben mute. Zu deiner gnad
ehe kumpt der todt / ders als hynnimpt / das nitt
mer tzympt / deyner gnaden huld erwerben. O her-
re Got / laß vns nicht also verderben.
Ach wie / was nun dein zoren hie / so grym / do deyn
wort lagẽ verborgen. Nun sye / wider geben zu frue /
yhr stymm / wann niemant will yhr sorgen. Man hort
sye wol / die kirch yst vol / noch wil sych niemant mas-
sen / der tzorn yst noch zu grosse. Vil besser wer ge-
hort nymmer / dan so man hört / vnd nit nachfert. Ach
es yst eyn grawsam straffe. O herre Got mach vns
widder new erschaffen.
Sych an / durch deinen lieben son / auff vns daryn
dein wolgefallen. Der schon / fur vns hat gnug ge-
thon / vmb sonnst / hat reichlich wöllen tzalen. Das
wir gefreyt von allem leyt / deyner gnaden mochten
gniessen / seyn plut solt vns entspriessen. Laß zoren
nach / richt nit so gach / vergyß der schuld / gib vns
dein huld. Wir erkennen doch die sunnde. O herre
Got / nym vns an fur deyne kynde.
Dieweil / du hast / so kurtzer eyl / dein wort wider ge-
sant auff erden. Vns heyl / von new durchs teufels
pfeyl / ermordt / gib das wir frommer werdenn. Es
leyt an dir / das kennen wir / mit vns ists gar verlo-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/luther_enchiridion_1524 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/luther_enchiridion_1524/16 |
Zitationshilfe: | Luther, Martin [u. a.]: Eyn Enchiridion oder Handbuchlein. Erfurt, 1524, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/luther_enchiridion_1524/16>, abgerufen am 03.07.2024. |