Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

[Lettus, Henricus]: Der Liefländischen Chronik Andrer Theil. Halle (Saale), 1753.

Bild:
<< vorherige Seite

Leben und Thaten der liefländischen Ordensmeister,
1562verschafte seinen Untersassen schöne Freiheiten, welche sein Herr Bruder, der Kö-
nig Fridrich von Dännemark, den 14ten Merz versiegelte. Der König von
Pohlen Sigismund August, räumte seiner Provinz Lettland, in welcher
der Erzbischof Wilhelm nur noch wenige Güter hatte, ein Vorrecht nach dem
andern ein. Curland und Semgallen genossen unter ihrem Herzog Gott-
hard
ein gar gnädiges und glückliches Regiment. Jedoch da diese Theilung un-
gleich und nicht nach jedermans Geschmack war, so legte sie den Grund zu vielen
schädlichen Unruhen, und machte das ausgemergelte Liefland noch lange Zeit zu
einer betrübten Schaubüne blutiger und landverderblicher Kriege x)

proprio de sanguine natum haeredem successorem non habuerit, regnique admini-
strationi renunciauerit, et aliis cesserit electionem eam et cessionem Sacrae Regiae
Maiestati integrum non erit absque consensu Ciuitatis Rigensis instituere. Vbi autem
et quatenus regnum Poloniae simul et Magnus Ducatus Lithuaniae cum reliquis Do-
miniis vnum Regem Poloniae, vt omnium illorum Dominorum Regem agnoscunt
ac colunt, eo casu Ciuitas Rigensis Maiestati Regiae fide ac obedientia obstricta erit:
quatenus a se (quod absit) diuiserint, et diuisos Reges ac Dominos cooptauerint,
tunc Ciuitati Rigensi licebit sequi partes quas voluerint, siue Regni, siue Magni Du-
catus Lithuaniae. Quatenus vero Ciuitati integrum non fuerit, sese alterutro horum
Dominorum subiicere, liberum ei relinquitur, tunc sese aliis Regibus ac Principibus
applicare; quo casu omnia Ciuitatis huius Sacrae Regiae Maiestatis iam resignata
ac acquisita Iura tunc rursum Ciuitati libera cedent *). Quae omnia et singula, cum
Consules, Senatus ac tota communitas Ciuitatis Rigensis humillime nos rogauerint,
vt autoritate Sacrae Regiae Maiestatis, qua hoc nomine fungimur, consensu nostro
affirmare, corroborare, eorundemque ratificationem, vlteriorem confirmationem,
adauctiouem, et incrementum apud Sacram Regiam Maiestatem recipere atque illis
cauere dignaremur. Nosque ratione mandati ac plenipotentiae nobis in hac parte
concessae, officii nostri esse duximus, vt hisce adeo rationi ac aequitati conuenien-
tibus precibus nos faciles praebeamus. Quam ob rem, nomine et ex mandato Sa-
crae Regiae Maiestatis nobisque in hac parte concessa facultate pro fide Principis
Viri, promittimus, veris recipimus verbis ac cauemus, quod omnes clausulas et
articulos, hisce supra insertos firmiter ac fideliter seruare, eorundemque omnium
effectum, ratificationem, approbationem, confirmationem et adauctionem apud
Sacram Regiam Maiestatem praestare ac perficere velimus, absque vllo dolo et ma-
chinatione, fideliter ac fincere iuramenti loco. Harum testimonio literarum, quas
manu nostra subscripsimus et sigillo nostro communiri mandauimus. Datae ex Ri-
gensi
Arce d. 17 Mens. Martii Anno Domini
1562.
(L. S.
Ducis Radzi-
wilii.
)
Nicolaus Radzewill,
manu propria.
x) Dis war also das Ende des geistlichen und Ordens-Regiments in Liefland. Die
Häupter der liefländischen Republik übten alle oberherrschaftliche Rechte aus. Nach
diesem Rechte landesherrlicher Hoheit schrieben sie Landtäge aus, nahmen die Huldi-
gung von Vasallen und Unterthanen an, ertheilten die Landesgesetze, bestimten die öf-
fentlichen Abgaben, hielten ihre eigene Manschaft, führten Kriege für ihr Eigenthum,
schlossen Frieden, trafen Bündnisse, liessen Münzen prägen, und das alles nach Art
aller freien Republiken mit einer aristocratischen nnd unumschränkten Gewalt. Sie
stelten Privilegien aus, belohnten verdiente Leute mit Gütern, bestätigten das alte Her-
kommen, blos mit Rath, Vorwissen und Vollbort ihrer ehrsamen Mitgebietiger;
welchen Handlungen manchmal das päpstliche, und manchmal das kaiserliche Ansehen
ein
*) Dieser Satz, daß die Stadt bey einem etwanigen Kriege zwischen Pohlen und Litthauen neu-
tral bleiben, oder nach Belieben sich nach einen andern Herrn umsehen könne, wenn Pohlen und
Litthauen, jedes seinen eigenen König erwehle, war dem König Stephanus ein Dorn im Au-
ge. Chyträus S. 528 bemerket, daß Stephanus, als ihn die Deputirten der Stadt um die
Bestätigung dieser Caution öfters ersuchet, endlich in die Worte ausgebrochen, er wolle lieber die
Stadt Riga gar nicht haben, als auf die radzivilische Bürgschaft und die darin enthaltenen be-
schwerlichen Conditionen selbige annehmen.

Leben und Thaten der lieflaͤndiſchen Ordensmeiſter,
1562verſchafte ſeinen Unterſaſſen ſchoͤne Freiheiten, welche ſein Herr Bruder, der Koͤ-
nig Fridrich von Daͤnnemark, den 14ten Merz verſiegelte. Der Koͤnig von
Pohlen Sigismund Auguſt, raͤumte ſeiner Provinz Lettland, in welcher
der Erzbiſchof Wilhelm nur noch wenige Guͤter hatte, ein Vorrecht nach dem
andern ein. Curland und Semgallen genoſſen unter ihrem Herzog Gott-
hard
ein gar gnaͤdiges und gluͤckliches Regiment. Jedoch da dieſe Theilung un-
gleich und nicht nach jedermans Geſchmack war, ſo legte ſie den Grund zu vielen
ſchaͤdlichen Unruhen, und machte das ausgemergelte Liefland noch lange Zeit zu
einer betruͤbten Schaubuͤne blutiger und landverderblicher Kriege x)

proprio de ſanguine natum haeredem ſucceſſorem non habuerit, regnique admini-
ſtrationi renunciauerit, et aliis ceſſerit electionem eam et ceſſionem Sacrae Regiae
Maieſtati integrum non erit absque conſenſu Ciuitatis Rigenſis inſtituere. Vbi autem
et quatenus regnum Poloniae ſimul et Magnus Ducatus Lithuaniae cum reliquis Do-
miniis vnum Regem Poloniae, vt omnium illorum Dominorum Regem agnoſcunt
ac colunt, eo caſu Ciuitas Rigenſis Maieſtati Regiae fide ac obedientia obſtricta erit:
quatenus a ſe (quod abſit) diuiſerint, et diuiſos Reges ac Dominos cooptauerint,
tunc Ciuitati Rigenſi licebit ſequi partes quas voluerint, ſiue Regni, ſiue Magni Du-
catus Lithuaniae. Quatenus vero Ciuitati integrum non fuerit, ſeſe alterutro horum
Dominorum ſubiicere, liberum ei relinquitur, tunc ſeſe aliis Regibus ac Principibus
applicare; quo caſu omnia Ciuitatis huius Sacrae Regiae Maieſtatis iam reſignata
ac acquiſita Iura tunc rurſum Ciuitati libera cedent *). Quae omnia et ſingula, cum
Conſules, Senatus ac tota communitas Ciuitatis Rigenſis humillime nos rogauerint,
vt autoritate Sacrae Regiae Maieſtatis, qua hoc nomine fungimur, conſenſu noſtro
affirmare, corroborare, eorundemque ratificationem, vlteriorem confirmationem,
adauctiouem, et incrementum apud Sacram Regiam Maieſtatem recipere atque illis
cauere dignaremur. Nosque ratione mandati ac plenipotentiae nobis in hac parte
conceſſae, officii noſtri eſſe duximus, vt hiſce adeo rationi ac aequitati conuenien-
tibus precibus nos faciles praebeamus. Quam ob rem, nomine et ex mandato Sa-
crae Regiae Maieſtatis nobisque in hac parte conceſſa facultate pro fide Principis
Viri, promittimus, veris recipimus verbis ac cauemus, quod omnes clauſulas et
articulos, hiſce ſupra inſertos firmiter ac fideliter ſeruare, eorundemque omnium
effectum, ratificationem, approbationem, confirmationem et adauctionem apud
Sacram Regiam Maieſtatem praeſtare ac perficere velimus, absque vllo dolo et ma-
chinatione, fideliter ac fincere iuramenti loco. Harum teſtimonio literarum, quas
manu noſtra ſubſcripſimus et ſigillo noſtro communiri mandauimus. Datae ex Ri-
genſi
Arce d. 17 Menſ. Martii Anno Domini
1562.
(L. S.
Ducis Radzi-
wilii.
)
Nicolaus Radzewill,
manu propria.
x) Dis war alſo das Ende des geiſtlichen und Ordens-Regiments in Liefland. Die
Haͤupter der lieflaͤndiſchen Republik uͤbten alle oberherrſchaftliche Rechte aus. Nach
dieſem Rechte landesherrlicher Hoheit ſchrieben ſie Landtaͤge aus, nahmen die Huldi-
gung von Vaſallen und Unterthanen an, ertheilten die Landesgeſetze, beſtimten die oͤf-
fentlichen Abgaben, hielten ihre eigene Manſchaft, fuͤhrten Kriege fuͤr ihr Eigenthum,
ſchloſſen Frieden, trafen Buͤndniſſe, lieſſen Muͤnzen praͤgen, und das alles nach Art
aller freien Republiken mit einer ariſtocratiſchen nnd unumſchraͤnkten Gewalt. Sie
ſtelten Privilegien aus, belohnten verdiente Leute mit Guͤtern, beſtaͤtigten das alte Her-
kommen, blos mit Rath, Vorwiſſen und Vollbort ihrer ehrſamen Mitgebietiger;
welchen Handlungen manchmal das paͤpſtliche, und manchmal das kaiſerliche Anſehen
ein
*) Dieſer Satz, daß die Stadt bey einem etwanigen Kriege zwiſchen Pohlen und Litthauen neu-
tral bleiben, oder nach Belieben ſich nach einen andern Herrn umſehen koͤnne, wenn Pohlen und
Litthauen, jedes ſeinen eigenen Koͤnig erwehle, war dem Koͤnig Stephanus ein Dorn im Au-
ge. Chytraͤus S. 528 bemerket, daß Stephanus, als ihn die Deputirten der Stadt um die
Beſtaͤtigung dieſer Caution oͤfters erſuchet, endlich in die Worte ausgebrochen, er wolle lieber die
Stadt Riga gar nicht haben, als auf die radziviliſche Buͤrgſchaft und die darin enthaltenen be-
ſchwerlichen Conditionen ſelbige annehmen.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0312" n="294"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Leben und Thaten der liefla&#x0364;ndi&#x017F;chen Ordensmei&#x017F;ter,</hi></fw><lb/><note place="left">1562</note>ver&#x017F;chafte &#x017F;einen Unter&#x017F;a&#x017F;&#x017F;en &#x017F;cho&#x0364;ne Freiheiten, welche &#x017F;ein Herr Bruder, der Ko&#x0364;-<lb/>
nig <hi rendition="#fr">Fridrich</hi> von <hi rendition="#fr">Da&#x0364;nnemark,</hi> den 14ten Merz ver&#x017F;iegelte. Der Ko&#x0364;nig von<lb/><hi rendition="#fr">Pohlen Sigismund Augu&#x017F;t,</hi> ra&#x0364;umte &#x017F;einer Provinz <hi rendition="#fr">Lettland,</hi> in welcher<lb/>
der Erzbi&#x017F;chof <hi rendition="#fr">Wilhelm</hi> nur noch wenige Gu&#x0364;ter hatte, ein Vorrecht nach dem<lb/>
andern ein. <hi rendition="#fr">Curland</hi> und <hi rendition="#fr">Semgallen</hi> geno&#x017F;&#x017F;en unter ihrem Herzog <hi rendition="#fr">Gott-<lb/>
hard</hi> ein gar gna&#x0364;diges und glu&#x0364;ckliches Regiment. Jedoch da die&#x017F;e Theilung un-<lb/>
gleich und nicht nach jedermans Ge&#x017F;chmack war, &#x017F;o legte &#x017F;ie den Grund zu vielen<lb/>
&#x017F;cha&#x0364;dlichen Unruhen, und machte das ausgemergelte <hi rendition="#fr">Liefland</hi> noch lange Zeit zu<lb/>
einer betru&#x0364;bten Schaubu&#x0364;ne blutiger und landverderblicher Kriege <note xml:id="i88" next="#i89" place="foot" n="x)">Dis war al&#x017F;o das Ende des gei&#x017F;tlichen und Ordens-Regiments in <hi rendition="#fr">Liefland.</hi> Die<lb/>
Ha&#x0364;upter der <hi rendition="#fr">liefla&#x0364;ndi&#x017F;chen</hi> Republik u&#x0364;bten alle oberherr&#x017F;chaftliche Rechte aus. Nach<lb/>
die&#x017F;em Rechte landesherrlicher Hoheit &#x017F;chrieben &#x017F;ie Landta&#x0364;ge aus, nahmen die Huldi-<lb/>
gung von Va&#x017F;allen und Unterthanen an, ertheilten die Landesge&#x017F;etze, be&#x017F;timten die o&#x0364;f-<lb/>
fentlichen Abgaben, hielten ihre eigene Man&#x017F;chaft, fu&#x0364;hrten Kriege fu&#x0364;r ihr Eigenthum,<lb/>
&#x017F;chlo&#x017F;&#x017F;en Frieden, trafen Bu&#x0364;ndni&#x017F;&#x017F;e, lie&#x017F;&#x017F;en Mu&#x0364;nzen pra&#x0364;gen, und das alles nach Art<lb/>
aller freien Republiken mit einer ari&#x017F;tocrati&#x017F;chen nnd unum&#x017F;chra&#x0364;nkten Gewalt. Sie<lb/>
&#x017F;telten Privilegien aus, belohnten verdiente Leute mit Gu&#x0364;tern, be&#x017F;ta&#x0364;tigten das alte Her-<lb/>
kommen, blos mit Rath, Vorwi&#x017F;&#x017F;en und Vollbort ihrer ehr&#x017F;amen Mitgebietiger;<lb/>
welchen Handlungen manchmal das pa&#x0364;p&#x017F;tliche, und manchmal das kai&#x017F;erliche An&#x017F;ehen<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ein</fw></note><lb/><note xml:id="i87" prev="#i86" place="foot"><hi rendition="#aq">proprio de &#x017F;anguine natum haeredem &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;orem non habuerit, regnique admini-<lb/>
&#x017F;trationi renunciauerit, et aliis ce&#x017F;&#x017F;erit electionem eam et ce&#x017F;&#x017F;ionem Sacrae Regiae<lb/>
Maie&#x017F;tati integrum non erit absque con&#x017F;en&#x017F;u Ciuitatis <hi rendition="#i">Rigen&#x017F;is</hi> in&#x017F;tituere. Vbi autem<lb/>
et quatenus regnum <hi rendition="#i">Poloniae</hi> &#x017F;imul et Magnus Ducatus <hi rendition="#i">Lithuaniae</hi> cum reliquis Do-<lb/>
miniis vnum Regem <hi rendition="#i">Poloniae</hi>, vt omnium illorum Dominorum Regem agno&#x017F;cunt<lb/>
ac colunt, eo ca&#x017F;u Ciuitas <hi rendition="#i">Rigen&#x017F;is</hi> Maie&#x017F;tati Regiae fide ac obedientia ob&#x017F;tricta erit:<lb/>
quatenus a &#x017F;e (quod ab&#x017F;it) diui&#x017F;erint, et diui&#x017F;os Reges ac Dominos cooptauerint,<lb/>
tunc Ciuitati <hi rendition="#i">Rigen&#x017F;i</hi> licebit &#x017F;equi partes quas voluerint, &#x017F;iue Regni, &#x017F;iue Magni Du-<lb/>
catus <hi rendition="#i">Lithuaniae.</hi> Quatenus vero Ciuitati integrum non fuerit, &#x017F;e&#x017F;e alterutro horum<lb/>
Dominorum &#x017F;ubiicere, liberum ei relinquitur, tunc &#x017F;e&#x017F;e aliis Regibus ac Principibus<lb/>
applicare; quo ca&#x017F;u omnia Ciuitatis huius Sacrae Regiae Maie&#x017F;tatis iam re&#x017F;ignata<lb/>
ac acqui&#x017F;ita Iura tunc rur&#x017F;um Ciuitati libera cedent <note place="foot" n="*)">Die&#x017F;er Satz, daß die Stadt bey einem etwanigen Kriege zwi&#x017F;chen <hi rendition="#fr">Pohlen</hi> und <hi rendition="#fr">Litthauen</hi> neu-<lb/>
tral bleiben, oder nach Belieben &#x017F;ich nach einen andern Herrn um&#x017F;ehen ko&#x0364;nne, wenn <hi rendition="#fr">Pohlen</hi> und<lb/><hi rendition="#fr">Litthauen,</hi> jedes &#x017F;einen eigenen Ko&#x0364;nig erwehle, war dem Ko&#x0364;nig <hi rendition="#fr">Stephanus</hi> ein Dorn im Au-<lb/>
ge. <hi rendition="#fr">Chytra&#x0364;us</hi> S. 528 bemerket, daß <hi rendition="#fr">Stephanus,</hi> als ihn die Deputirten der Stadt um die<lb/>
Be&#x017F;ta&#x0364;tigung die&#x017F;er Caution o&#x0364;fters er&#x017F;uchet, endlich in die Worte ausgebrochen, er wolle lieber die<lb/>
Stadt <hi rendition="#fr">Riga</hi> gar nicht haben, als auf die <hi rendition="#fr">radzivili&#x017F;che</hi> Bu&#x0364;rg&#x017F;chaft und die darin enthaltenen be-<lb/>
&#x017F;chwerlichen Conditionen &#x017F;elbige annehmen.</note>. Quae omnia et &#x017F;ingula, cum<lb/>
Con&#x017F;ules, Senatus ac tota communitas Ciuitatis <hi rendition="#i">Rigen&#x017F;is</hi> humillime nos rogauerint,<lb/>
vt autoritate Sacrae Regiae Maie&#x017F;tatis, qua hoc nomine fungimur, con&#x017F;en&#x017F;u no&#x017F;tro<lb/>
affirmare, corroborare, eorundemque ratificationem, vlteriorem confirmationem,<lb/>
adauctiouem, et incrementum apud Sacram Regiam Maie&#x017F;tatem recipere atque illis<lb/>
cauere dignaremur. Nosque ratione mandati ac plenipotentiae nobis in hac parte<lb/>
conce&#x017F;&#x017F;ae, officii no&#x017F;tri e&#x017F;&#x017F;e duximus, vt hi&#x017F;ce adeo rationi ac aequitati conuenien-<lb/>
tibus precibus nos faciles praebeamus. Quam ob rem, nomine et ex mandato Sa-<lb/>
crae Regiae Maie&#x017F;tatis nobisque in hac parte conce&#x017F;&#x017F;a facultate pro fide Principis<lb/>
Viri, promittimus, veris recipimus verbis ac cauemus, quod omnes clau&#x017F;ulas et<lb/>
articulos, hi&#x017F;ce &#x017F;upra in&#x017F;ertos firmiter ac fideliter &#x017F;eruare, eorundemque omnium<lb/>
effectum, ratificationem, approbationem, confirmationem et adauctionem apud<lb/>
Sacram Regiam Maie&#x017F;tatem prae&#x017F;tare ac perficere velimus, absque vllo dolo et ma-<lb/>
chinatione, fideliter ac fincere iuramenti loco. Harum te&#x017F;timonio literarum, quas<lb/>
manu no&#x017F;tra &#x017F;ub&#x017F;crip&#x017F;imus et &#x017F;igillo no&#x017F;tro communiri mandauimus. Datae ex <hi rendition="#i">Ri-<lb/>
gen&#x017F;i</hi> Arce d. 17 Men&#x017F;. <hi rendition="#i">Martii</hi> Anno Domini</hi> 1562.<lb/>
(<hi rendition="#aq">L. S.<lb/>
Ducis <hi rendition="#i">Radzi-<lb/>
wilii.</hi></hi>)<lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nicolaus Radzewill</hi>,<lb/>
manu propria.</hi></hi></note><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[294/0312] Leben und Thaten der lieflaͤndiſchen Ordensmeiſter, verſchafte ſeinen Unterſaſſen ſchoͤne Freiheiten, welche ſein Herr Bruder, der Koͤ- nig Fridrich von Daͤnnemark, den 14ten Merz verſiegelte. Der Koͤnig von Pohlen Sigismund Auguſt, raͤumte ſeiner Provinz Lettland, in welcher der Erzbiſchof Wilhelm nur noch wenige Guͤter hatte, ein Vorrecht nach dem andern ein. Curland und Semgallen genoſſen unter ihrem Herzog Gott- hard ein gar gnaͤdiges und gluͤckliches Regiment. Jedoch da dieſe Theilung un- gleich und nicht nach jedermans Geſchmack war, ſo legte ſie den Grund zu vielen ſchaͤdlichen Unruhen, und machte das ausgemergelte Liefland noch lange Zeit zu einer betruͤbten Schaubuͤne blutiger und landverderblicher Kriege x) 1562 x) Dis war alſo das Ende des geiſtlichen und Ordens-Regiments in Liefland. Die Haͤupter der lieflaͤndiſchen Republik uͤbten alle oberherrſchaftliche Rechte aus. Nach dieſem Rechte landesherrlicher Hoheit ſchrieben ſie Landtaͤge aus, nahmen die Huldi- gung von Vaſallen und Unterthanen an, ertheilten die Landesgeſetze, beſtimten die oͤf- fentlichen Abgaben, hielten ihre eigene Manſchaft, fuͤhrten Kriege fuͤr ihr Eigenthum, ſchloſſen Frieden, trafen Buͤndniſſe, lieſſen Muͤnzen praͤgen, und das alles nach Art aller freien Republiken mit einer ariſtocratiſchen nnd unumſchraͤnkten Gewalt. Sie ſtelten Privilegien aus, belohnten verdiente Leute mit Guͤtern, beſtaͤtigten das alte Her- kommen, blos mit Rath, Vorwiſſen und Vollbort ihrer ehrſamen Mitgebietiger; welchen Handlungen manchmal das paͤpſtliche, und manchmal das kaiſerliche Anſehen ein proprio de ſanguine natum haeredem ſucceſſorem non habuerit, regnique admini- ſtrationi renunciauerit, et aliis ceſſerit electionem eam et ceſſionem Sacrae Regiae Maieſtati integrum non erit absque conſenſu Ciuitatis Rigenſis inſtituere. Vbi autem et quatenus regnum Poloniae ſimul et Magnus Ducatus Lithuaniae cum reliquis Do- miniis vnum Regem Poloniae, vt omnium illorum Dominorum Regem agnoſcunt ac colunt, eo caſu Ciuitas Rigenſis Maieſtati Regiae fide ac obedientia obſtricta erit: quatenus a ſe (quod abſit) diuiſerint, et diuiſos Reges ac Dominos cooptauerint, tunc Ciuitati Rigenſi licebit ſequi partes quas voluerint, ſiue Regni, ſiue Magni Du- catus Lithuaniae. Quatenus vero Ciuitati integrum non fuerit, ſeſe alterutro horum Dominorum ſubiicere, liberum ei relinquitur, tunc ſeſe aliis Regibus ac Principibus applicare; quo caſu omnia Ciuitatis huius Sacrae Regiae Maieſtatis iam reſignata ac acquiſita Iura tunc rurſum Ciuitati libera cedent *). Quae omnia et ſingula, cum Conſules, Senatus ac tota communitas Ciuitatis Rigenſis humillime nos rogauerint, vt autoritate Sacrae Regiae Maieſtatis, qua hoc nomine fungimur, conſenſu noſtro affirmare, corroborare, eorundemque ratificationem, vlteriorem confirmationem, adauctiouem, et incrementum apud Sacram Regiam Maieſtatem recipere atque illis cauere dignaremur. Nosque ratione mandati ac plenipotentiae nobis in hac parte conceſſae, officii noſtri eſſe duximus, vt hiſce adeo rationi ac aequitati conuenien- tibus precibus nos faciles praebeamus. Quam ob rem, nomine et ex mandato Sa- crae Regiae Maieſtatis nobisque in hac parte conceſſa facultate pro fide Principis Viri, promittimus, veris recipimus verbis ac cauemus, quod omnes clauſulas et articulos, hiſce ſupra inſertos firmiter ac fideliter ſeruare, eorundemque omnium effectum, ratificationem, approbationem, confirmationem et adauctionem apud Sacram Regiam Maieſtatem praeſtare ac perficere velimus, absque vllo dolo et ma- chinatione, fideliter ac fincere iuramenti loco. Harum teſtimonio literarum, quas manu noſtra ſubſcripſimus et ſigillo noſtro communiri mandauimus. Datae ex Ri- genſi Arce d. 17 Menſ. Martii Anno Domini 1562. (L. S. Ducis Radzi- wilii.) Nicolaus Radzewill, manu propria. *) Dieſer Satz, daß die Stadt bey einem etwanigen Kriege zwiſchen Pohlen und Litthauen neu- tral bleiben, oder nach Belieben ſich nach einen andern Herrn umſehen koͤnne, wenn Pohlen und Litthauen, jedes ſeinen eigenen Koͤnig erwehle, war dem Koͤnig Stephanus ein Dorn im Au- ge. Chytraͤus S. 528 bemerket, daß Stephanus, als ihn die Deputirten der Stadt um die Beſtaͤtigung dieſer Caution oͤfters erſuchet, endlich in die Worte ausgebrochen, er wolle lieber die Stadt Riga gar nicht haben, als auf die radziviliſche Buͤrgſchaft und die darin enthaltenen be- ſchwerlichen Conditionen ſelbige annehmen.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753/312
Zitationshilfe: [Lettus, Henricus]: Der Liefländischen Chronik Andrer Theil. Halle (Saale), 1753, S. 294. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753/312>, abgerufen am 13.05.2024.