Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

[Lettus, Henricus]: Der Liefländischen Chronik Andrer Theil. Halle (Saale), 1753.

Bild:
<< vorherige Seite
Leben und Thaten der liefländischen Ordensmeister,
1491

Zu Revel ward in Gegenwart des Ordensmeisters ein Ausspruch oder eine
Beliebung niedergeschrieben, für Geistliche sowol als Weltliche, daß welcher

Schuld-
wordende, umb deßwillen, dat se beiden Seligen Hern Meistern vndt erem Orden ere
Versegelatien nicht geholden hebben.
Jtem (alse) van den Holmen vndt Koppele under dem Berge belegen vndt dat
Dorp Aplockesser to undt der Mölen Wedder-Upbuwinge, dat de nu beter sall sin
gebuwet, dann de twe Mölen tho vören, de de up dersülvigen Stede gelegen hebben,
do se uthgebrandt weren van dem Orden, do se de Mölen sülver in Weren hadden, al-
se de Veyde angük, vndt ok up de Verbeteringe der Huise binnen Rige, de nu beter
sallen gebuwet sin, dann tho vörn, dat wy Seggeslude dat sollen ansehen, dat densülf-
ftigen Borgern darvor themlige Gnade möchte geschehen, ock von dengenigen, de de
Lehenbreve hedden van dem Orden, dat se der ock geneten möchten, vndt dar dan van
deß Hern Meisters vndt siner Orden wegen upgeantwortet iß, de Rigischen sick rich-
ten sollen nah erer Versegelatie, die sie in dem Compromisse gedan hebben, de Orden
hefft idt alle in Weren gehadt up de Tydt, do de Rigischen de Veyde mit Sel. Hern
Meister Berendt anhöven; So weten wy Seggeslüde anders nicht tho belevende eff-
ter uththosprekende, dan dat de Rigischen de Holme, Coppel vndt dat Dorp, so
verne se deß weß in Weren hebben vndt dartho de Mölen undt Huise, all sin se verbe-
tert, dem Hern Meister vndt sinem Orden wedder tho keren nah Uthwysinge eres ver-
segelden Compromisses. Können de genen, de da seggen dat se verbetert hebben, dem
Hern Meister so leeff seggen effte dohn, dat he se begnadigen will, dat setten wy vndt
laten stan an den Hern Meister vndt sinem Orden, sonder den Hof effte dat Gesinde
by dem Honichhuse, welcke Sel. Hans Ladewich nicht schlichstes thogehort heft, sun-
dern verlehnet ist gewest van dem Orden, willen sine Erven dat eschen, dat sallen se
dohn nah Jnholde Lehnbreveß, darup gegeven im Rechten, dar dat Lehngut belegen
is im Dudschen Lehne effte Mannlehne, so de Breff dat mede bringet.
Jtem, so de Rigischen van Unß Seggeslüde begert hebben, tho belevende undt
uththosprekende, dat de Rigischen beholden vndt bruken mögen alle Freigeheide an
Holtinge, Weide vndt Vischerye tho Water vndt tho Lande, vndt van deß Her Mei-
sters Syden darup geantwordtet is; so iß es, dat wy Seggeslüde beleven und uthspre-
ken in dem dat vnder dessen Fryheiden, Holtinge, Weiden vndt Vischeryen tho Water
vndt tho Lande wes idt, dat de Orden gebruket hefft und brukede, do de Veide tuschen
sel. Hern Meister Berend vndt den Rigischen erst angick, dat salle de Orden nu wed-
der hebben, vndt weß de Rigischen da sulvest gebruken hebben, mögen se ock forder
bruken.
Jtem, so de Rigischen sik beklagen, dat men nicht enen holde an dem Strande
by den Schipbrokigen Lüden undt Gudern, de tho Lande schlan, offte geborgen wer-
den an des Ordenß Lande, so de Rigischen undt dem Gemeenen Copmanne in enem
Privilegio van dem Orden versegelt is, welk Privilegium var Unß van Worden tho
Worden gelesen wardt, ok enen Breff eneß Erzbischoppeß van Riga Albertus genö-
met, undt da wy Seggeslüde anders neen Antwort van des Ordenß wegen up anhör-
den, dann vermenden, de Sake up dusse Tydt nicht verbleven wehre, undt dat sik de
Hern daran woll wusten tho hebben, vndt wewol wy Seggeslude by Namen twe, alse
wy Michael Erzbischop tho Rige vndt wy Martinus Bischop tho Churland ock
Seestrande van Unser Kerken wegen hebben, deßgliken eineß Deilß Unser Kercken gu-
de Mannen, vndt wy alle drey Seggeslude uth dem Privilegio vorberört van dem
Orden gegeven, nichts nyes befinden van dem Orden gegeven, denn alleine so edt in
dem Werltliken Keiser-Rechte uthgespraken; ock in des Bischops Alberti sinen Breve
nichtes anders befinden, dat se idt nah Gestliken Rechte gehört, vndt wy Michael
Erzbischop versegelt hebben den Rigischen allhie tho Wolmar Uthosprekende de schel-
haftige Saken, vndt wy Seggeslude ock bekennen, dat idt ene schelhaftige Sake is, de
woll Uthsprekning vndt Verklaring behövet; so beleven wy Seggeslüde vndt spreken uth
so woll van unser eigenen wegen, alß van deß Ordens vndt Rigischen wegen, dat
wy Seggeslüde alle drey uns so holden willen vndt de andern beyde Part alse de Or-
den vndt de Rigischen ock so holden sollen, alß dat Gestlike vndt Werltlike Rechte
nachbringen, nicht wedderstande deienige Contrarie Gewöhnten, wente et sin nene Ge-
wönten, sandern Corruptelen, dar Seelen-Verdamnisse inne licht.
Jtem Angahnde de Bundtbreve den de Schweden tho ener vndt dat Capitel,
Manschap vndt de Stadt Rigen tho der andern Syde gemaket hebben tegen den wer-
digen
Leben und Thaten der lieflaͤndiſchen Ordensmeiſter,
1491

Zu Revel ward in Gegenwart des Ordensmeiſters ein Ausſpruch oder eine
Beliebung niedergeſchrieben, fuͤr Geiſtliche ſowol als Weltliche, daß welcher

Schuld-
wordende, umb deßwillen, dat ſe beiden Seligen Hern Meiſtern vndt erem Orden ere
Verſegelatien nicht geholden hebben.
Jtem (alſe) van den Holmen vndt Koppele under dem Berge belegen vndt dat
Dorp Aplockeſſer to undt der Moͤlen Wedder-Upbuwinge, dat de nu beter ſall ſin
gebuwet, dann de twe Moͤlen tho voͤren, de de up derſuͤlvigen Stede gelegen hebben,
do ſe uthgebrandt weren van dem Orden, do ſe de Moͤlen ſuͤlver in Weren hadden, al-
ſe de Veyde anguͤk, vndt ok up de Verbeteringe der Huiſe binnen Rige, de nu beter
ſallen gebuwet ſin, dann tho voͤrn, dat wy Seggeslude dat ſollen anſehen, dat denſuͤlf-
ftigen Borgern darvor themlige Gnade moͤchte geſchehen, ock von dengenigen, de de
Lehenbreve hedden van dem Orden, dat ſe der ock geneten moͤchten, vndt dar dan van
deß Hern Meiſters vndt ſiner Orden wegen upgeantwortet iß, de Rigiſchen ſick rich-
ten ſollen nah erer Verſegelatie, die ſie in dem Compromiſſe gedan hebben, de Orden
hefft idt alle in Weren gehadt up de Tydt, do de Rigiſchen de Veyde mit Sel. Hern
Meiſter Berendt anhoͤven; So weten wy Seggesluͤde anders nicht tho belevende eff-
ter uththoſprekende, dan dat de Rigiſchen de Holme, Coppel vndt dat Dorp, ſo
verne ſe deß weß in Weren hebben vndt dartho de Moͤlen undt Huiſe, all ſin ſe verbe-
tert, dem Hern Meiſter vndt ſinem Orden wedder tho keren nah Uthwyſinge eres ver-
ſegelden Compromiſſes. Koͤnnen de genen, de da ſeggen dat ſe verbetert hebben, dem
Hern Meiſter ſo leeff ſeggen effte dohn, dat he ſe begnadigen will, dat ſetten wy vndt
laten ſtan an den Hern Meiſter vndt ſinem Orden, ſonder den Hof effte dat Geſinde
by dem Honichhuſe, welcke Sel. Hans Ladewich nicht ſchlichſtes thogehort heft, ſun-
dern verlehnet iſt geweſt van dem Orden, willen ſine Erven dat eſchen, dat ſallen ſe
dohn nah Jnholde Lehnbreveß, darup gegeven im Rechten, dar dat Lehngut belegen
is im Dudſchen Lehne effte Mannlehne, ſo de Breff dat mede bringet.
Jtem, ſo de Rigiſchen van Unß Seggesluͤde begert hebben, tho belevende undt
uththoſprekende, dat de Rigiſchen beholden vndt bruken moͤgen alle Freigeheide an
Holtinge, Weide vndt Viſcherye tho Water vndt tho Lande, vndt van deß Her Mei-
ſters Syden darup geantwordtet is; ſo iß es, dat wy Seggesluͤde beleven und uthſpre-
ken in dem dat vnder deſſen Fryheiden, Holtinge, Weiden vndt Viſcheryen tho Water
vndt tho Lande wes idt, dat de Orden gebruket hefft und brukede, do de Veide tuſchen
ſel. Hern Meiſter Berend vndt den Rigiſchen erſt angick, dat ſalle de Orden nu wed-
der hebben, vndt weß de Rigiſchen da ſulveſt gebruken hebben, moͤgen ſe ock forder
bruken.
Jtem, ſo de Rigiſchen ſik beklagen, dat men nicht enen holde an dem Strande
by den Schipbrokigen Luͤden undt Gudern, de tho Lande ſchlan, offte geborgen wer-
den an des Ordenß Lande, ſo de Rigiſchen undt dem Gemeenen Copmanne in enem
Privilegio van dem Orden verſegelt is, welk Privilegium var Unß van Worden tho
Worden geleſen wardt, ok enen Breff eneß Erzbiſchoppeß van Riga Albertus genoͤ-
met, undt da wy Seggesluͤde anders neen Antwort van des Ordenß wegen up anhoͤr-
den, dann vermenden, de Sake up duſſe Tydt nicht verbleven wehre, undt dat ſik de
Hern daran woll wuſten tho hebben, vndt wewol wy Seggeslude by Namen twe, alſe
wy Michael Erzbiſchop tho Rige vndt wy Martinus Biſchop tho Churland ock
Seeſtrande van Unſer Kerken wegen hebben, deßgliken eineß Deilß Unſer Kercken gu-
de Mannen, vndt wy alle drey Seggeslude uth dem Privilegio vorberoͤrt van dem
Orden gegeven, nichts nyes befinden van dem Orden gegeven, denn alleine ſo edt in
dem Werltliken Keiſer-Rechte uthgeſpraken; ock in des Biſchops Alberti ſinen Breve
nichtes anders befinden, dat ſe idt nah Geſtliken Rechte gehoͤrt, vndt wy Michael
Erzbiſchop verſegelt hebben den Rigiſchen allhie tho Wolmar Uthoſprekende de ſchel-
haftige Saken, vndt wy Seggeslude ock bekennen, dat idt ene ſchelhaftige Sake is, de
woll Uthſprekning vndt Verklaring behoͤvet; ſo beleven wy Seggesluͤde vndt ſpreken uth
ſo woll van unſer eigenen wegen, alß van deß Ordens vndt Rigiſchen wegen, dat
wy Seggesluͤde alle drey uns ſo holden willen vndt de andern beyde Part alſe de Or-
den vndt de Rigiſchen ock ſo holden ſollen, alß dat Geſtlike vndt Werltlike Rechte
nachbringen, nicht wedderſtande deienige Contrarie Gewoͤhnten, wente et ſin nene Ge-
woͤnten, ſandern Corruptelen, dar Seelen-Verdamniſſe inne licht.
Jtem Angahnde de Bundtbreve den de Schweden tho ener vndt dat Capitel,
Manſchap vndt de Stadt Rigen tho der andern Syde gemaket hebben tegen den wer-
digen
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <pb facs="#f0186" n="168"/>
        <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Leben und Thaten der liefla&#x0364;ndi&#x017F;chen Ordensmei&#x017F;ter,</hi> </fw><lb/>
        <note place="left">1491</note>
        <p>Zu <hi rendition="#fr">Revel</hi> ward in Gegenwart des Ordensmei&#x017F;ters ein Aus&#x017F;pruch oder eine<lb/>
Beliebung niederge&#x017F;chrieben, fu&#x0364;r Gei&#x017F;tliche &#x017F;owol als Weltliche, daß welcher<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Schuld-</fw><lb/><note next="#h71" xml:id="h70" prev="#h69" place="foot" n="c)">wordende, umb deßwillen, dat &#x017F;e beiden Seligen Hern Mei&#x017F;tern vndt erem Orden ere<lb/>
Ver&#x017F;egelatien nicht geholden hebben.<lb/>
Jtem (al&#x017F;e) van den <hi rendition="#fr">Holmen</hi> vndt <hi rendition="#fr">Koppele</hi> under dem Berge belegen vndt dat<lb/>
Dorp <hi rendition="#fr">Aplocke&#x017F;&#x017F;er</hi> to undt der Mo&#x0364;len Wedder-Upbuwinge, dat de nu beter &#x017F;all &#x017F;in<lb/>
gebuwet, dann de twe Mo&#x0364;len tho vo&#x0364;ren, de de up der&#x017F;u&#x0364;lvigen Stede gelegen hebben,<lb/>
do &#x017F;e uthgebrandt weren van dem Orden, do &#x017F;e de Mo&#x0364;len &#x017F;u&#x0364;lver in Weren hadden, al-<lb/>
&#x017F;e de Veyde angu&#x0364;k, vndt ok up de Verbeteringe der Hui&#x017F;e binnen <hi rendition="#fr">Rige,</hi> de nu beter<lb/>
&#x017F;allen gebuwet &#x017F;in, dann tho vo&#x0364;rn, dat wy Seggeslude dat &#x017F;ollen an&#x017F;ehen, dat den&#x017F;u&#x0364;lf-<lb/>
ftigen Borgern darvor themlige Gnade mo&#x0364;chte ge&#x017F;chehen, ock von dengenigen, de de<lb/>
Lehenbreve hedden van dem Orden, dat &#x017F;e der ock geneten mo&#x0364;chten, vndt dar dan van<lb/>
deß Hern Mei&#x017F;ters vndt &#x017F;iner Orden wegen upgeantwortet iß, de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> &#x017F;ick rich-<lb/>
ten &#x017F;ollen nah erer <hi rendition="#fr">Ver&#x017F;egelatie,</hi> die &#x017F;ie in dem <hi rendition="#aq">Compromi&#x017F;&#x017F;e</hi> gedan hebben, de Orden<lb/>
hefft idt alle in Weren gehadt up de Tydt, do de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> de Veyde mit Sel. Hern<lb/>
Mei&#x017F;ter <hi rendition="#fr">Berendt</hi> anho&#x0364;ven; So weten wy Seggeslu&#x0364;de anders nicht tho belevende eff-<lb/>
ter uththo&#x017F;prekende, dan dat de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> de Holme, Coppel vndt dat Dorp, &#x017F;o<lb/>
verne &#x017F;e deß weß in Weren hebben vndt dartho de Mo&#x0364;len undt Hui&#x017F;e, all &#x017F;in &#x017F;e verbe-<lb/>
tert, dem Hern Mei&#x017F;ter vndt &#x017F;inem Orden wedder tho keren nah Uthwy&#x017F;inge eres ver-<lb/>
&#x017F;egelden <hi rendition="#aq">Compromi&#x017F;&#x017F;es.</hi> Ko&#x0364;nnen de genen, de da &#x017F;eggen dat &#x017F;e verbetert hebben, dem<lb/>
Hern Mei&#x017F;ter &#x017F;o leeff &#x017F;eggen effte dohn, dat he &#x017F;e begnadigen will, dat &#x017F;etten wy vndt<lb/>
laten &#x017F;tan an den Hern Mei&#x017F;ter vndt &#x017F;inem Orden, &#x017F;onder den Hof effte dat Ge&#x017F;inde<lb/>
by dem Honichhu&#x017F;e, welcke Sel. <hi rendition="#fr">Hans Ladewich</hi> nicht &#x017F;chlich&#x017F;tes thogehort heft, &#x017F;un-<lb/>
dern verlehnet i&#x017F;t gewe&#x017F;t van dem Orden, willen &#x017F;ine Erven dat e&#x017F;chen, dat &#x017F;allen &#x017F;e<lb/>
dohn nah Jnholde Lehnbreveß, darup gegeven im Rechten, dar dat Lehngut belegen<lb/>
is im Dud&#x017F;chen Lehne effte Mannlehne, &#x017F;o de Breff dat mede bringet.<lb/>
Jtem, &#x017F;o de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> van Unß Seggeslu&#x0364;de begert hebben, tho belevende undt<lb/>
uththo&#x017F;prekende, dat de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> beholden vndt bruken mo&#x0364;gen alle Freigeheide an<lb/>
Holtinge, Weide vndt Vi&#x017F;cherye tho Water vndt tho Lande, vndt van deß Her Mei-<lb/>
&#x017F;ters Syden darup geantwordtet is; &#x017F;o iß es, dat wy Seggeslu&#x0364;de beleven und uth&#x017F;pre-<lb/>
ken in dem dat vnder de&#x017F;&#x017F;en Fryheiden, Holtinge, Weiden vndt Vi&#x017F;cheryen tho Water<lb/>
vndt tho Lande wes idt, dat de Orden gebruket hefft und brukede, do de Veide tu&#x017F;chen<lb/>
&#x017F;el. Hern Mei&#x017F;ter <hi rendition="#fr">Berend</hi> vndt den <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> er&#x017F;t angick, dat &#x017F;alle de Orden nu wed-<lb/>
der hebben, vndt weß de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> da &#x017F;ulve&#x017F;t gebruken hebben, mo&#x0364;gen &#x017F;e ock forder<lb/>
bruken.<lb/>
Jtem, &#x017F;o de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> &#x017F;ik beklagen, dat men nicht enen holde an dem Strande<lb/>
by den Schipbrokigen Lu&#x0364;den undt Gudern, de tho Lande &#x017F;chlan, offte geborgen wer-<lb/>
den an des Ordenß Lande, &#x017F;o de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> undt dem Gemeenen Copmanne in enem<lb/>
Privilegio van dem Orden ver&#x017F;egelt is, welk Privilegium var Unß van Worden tho<lb/>
Worden gele&#x017F;en wardt, ok enen Breff eneß Erzbi&#x017F;choppeß van <hi rendition="#fr">Riga Albertus</hi> geno&#x0364;-<lb/>
met, undt da wy Seggeslu&#x0364;de anders neen Antwort van des Ordenß wegen up anho&#x0364;r-<lb/>
den, dann vermenden, de Sake up du&#x017F;&#x017F;e Tydt nicht verbleven wehre, undt dat &#x017F;ik de<lb/>
Hern daran woll wu&#x017F;ten tho hebben, vndt wewol wy Seggeslude by Namen twe, al&#x017F;e<lb/>
wy <hi rendition="#fr">Michael</hi> Erzbi&#x017F;chop tho <hi rendition="#fr">Rige</hi> vndt wy <hi rendition="#fr">Martinus</hi> Bi&#x017F;chop tho <hi rendition="#fr">Churland</hi> ock<lb/>
See&#x017F;trande van Un&#x017F;er Kerken wegen hebben, deßgliken eineß Deilß Un&#x017F;er Kercken gu-<lb/>
de Mannen, vndt wy alle drey Seggeslude uth dem Privilegio vorbero&#x0364;rt van dem<lb/>
Orden gegeven, nichts nyes befinden van dem Orden gegeven, denn alleine &#x017F;o edt in<lb/>
dem Werltliken Kei&#x017F;er-Rechte uthge&#x017F;praken; ock in des Bi&#x017F;chops <hi rendition="#fr">Alberti</hi> &#x017F;inen Breve<lb/>
nichtes anders befinden, dat &#x017F;e idt nah Ge&#x017F;tliken Rechte geho&#x0364;rt, vndt wy <hi rendition="#fr">Michael</hi><lb/>
Erzbi&#x017F;chop ver&#x017F;egelt hebben den <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> allhie tho <hi rendition="#fr">Wolmar</hi> Utho&#x017F;prekende de &#x017F;chel-<lb/>
haftige Saken, vndt wy Seggeslude ock bekennen, dat idt ene &#x017F;chelhaftige Sake is, de<lb/>
woll Uth&#x017F;prekning vndt Verklaring beho&#x0364;vet; &#x017F;o beleven wy Seggeslu&#x0364;de vndt &#x017F;preken uth<lb/>
&#x017F;o woll van un&#x017F;er eigenen wegen, alß van deß Ordens vndt <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> wegen, dat<lb/>
wy Seggeslu&#x0364;de alle drey uns &#x017F;o holden willen vndt de andern beyde Part al&#x017F;e de Or-<lb/>
den vndt de <hi rendition="#fr">Rigi&#x017F;chen</hi> ock &#x017F;o holden &#x017F;ollen, alß dat Ge&#x017F;tlike vndt Werltlike Rechte<lb/>
nachbringen, nicht wedder&#x017F;tande deienige Contrarie Gewo&#x0364;hnten, wente et &#x017F;in nene Ge-<lb/>
wo&#x0364;nten, &#x017F;andern Corruptelen, dar Seelen-Verdamni&#x017F;&#x017F;e inne licht.<lb/>
Jtem Angahnde de Bundtbreve den de <hi rendition="#fr">Schweden</hi> tho ener vndt dat Capitel,<lb/>
Man&#x017F;chap vndt de Stadt <hi rendition="#fr">Rigen</hi> tho der andern Syde gemaket hebben tegen den wer-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">digen</fw></note><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[168/0186] Leben und Thaten der lieflaͤndiſchen Ordensmeiſter, Zu Revel ward in Gegenwart des Ordensmeiſters ein Ausſpruch oder eine Beliebung niedergeſchrieben, fuͤr Geiſtliche ſowol als Weltliche, daß welcher Schuld- c) c) wordende, umb deßwillen, dat ſe beiden Seligen Hern Meiſtern vndt erem Orden ere Verſegelatien nicht geholden hebben. Jtem (alſe) van den Holmen vndt Koppele under dem Berge belegen vndt dat Dorp Aplockeſſer to undt der Moͤlen Wedder-Upbuwinge, dat de nu beter ſall ſin gebuwet, dann de twe Moͤlen tho voͤren, de de up derſuͤlvigen Stede gelegen hebben, do ſe uthgebrandt weren van dem Orden, do ſe de Moͤlen ſuͤlver in Weren hadden, al- ſe de Veyde anguͤk, vndt ok up de Verbeteringe der Huiſe binnen Rige, de nu beter ſallen gebuwet ſin, dann tho voͤrn, dat wy Seggeslude dat ſollen anſehen, dat denſuͤlf- ftigen Borgern darvor themlige Gnade moͤchte geſchehen, ock von dengenigen, de de Lehenbreve hedden van dem Orden, dat ſe der ock geneten moͤchten, vndt dar dan van deß Hern Meiſters vndt ſiner Orden wegen upgeantwortet iß, de Rigiſchen ſick rich- ten ſollen nah erer Verſegelatie, die ſie in dem Compromiſſe gedan hebben, de Orden hefft idt alle in Weren gehadt up de Tydt, do de Rigiſchen de Veyde mit Sel. Hern Meiſter Berendt anhoͤven; So weten wy Seggesluͤde anders nicht tho belevende eff- ter uththoſprekende, dan dat de Rigiſchen de Holme, Coppel vndt dat Dorp, ſo verne ſe deß weß in Weren hebben vndt dartho de Moͤlen undt Huiſe, all ſin ſe verbe- tert, dem Hern Meiſter vndt ſinem Orden wedder tho keren nah Uthwyſinge eres ver- ſegelden Compromiſſes. Koͤnnen de genen, de da ſeggen dat ſe verbetert hebben, dem Hern Meiſter ſo leeff ſeggen effte dohn, dat he ſe begnadigen will, dat ſetten wy vndt laten ſtan an den Hern Meiſter vndt ſinem Orden, ſonder den Hof effte dat Geſinde by dem Honichhuſe, welcke Sel. Hans Ladewich nicht ſchlichſtes thogehort heft, ſun- dern verlehnet iſt geweſt van dem Orden, willen ſine Erven dat eſchen, dat ſallen ſe dohn nah Jnholde Lehnbreveß, darup gegeven im Rechten, dar dat Lehngut belegen is im Dudſchen Lehne effte Mannlehne, ſo de Breff dat mede bringet. Jtem, ſo de Rigiſchen van Unß Seggesluͤde begert hebben, tho belevende undt uththoſprekende, dat de Rigiſchen beholden vndt bruken moͤgen alle Freigeheide an Holtinge, Weide vndt Viſcherye tho Water vndt tho Lande, vndt van deß Her Mei- ſters Syden darup geantwordtet is; ſo iß es, dat wy Seggesluͤde beleven und uthſpre- ken in dem dat vnder deſſen Fryheiden, Holtinge, Weiden vndt Viſcheryen tho Water vndt tho Lande wes idt, dat de Orden gebruket hefft und brukede, do de Veide tuſchen ſel. Hern Meiſter Berend vndt den Rigiſchen erſt angick, dat ſalle de Orden nu wed- der hebben, vndt weß de Rigiſchen da ſulveſt gebruken hebben, moͤgen ſe ock forder bruken. Jtem, ſo de Rigiſchen ſik beklagen, dat men nicht enen holde an dem Strande by den Schipbrokigen Luͤden undt Gudern, de tho Lande ſchlan, offte geborgen wer- den an des Ordenß Lande, ſo de Rigiſchen undt dem Gemeenen Copmanne in enem Privilegio van dem Orden verſegelt is, welk Privilegium var Unß van Worden tho Worden geleſen wardt, ok enen Breff eneß Erzbiſchoppeß van Riga Albertus genoͤ- met, undt da wy Seggesluͤde anders neen Antwort van des Ordenß wegen up anhoͤr- den, dann vermenden, de Sake up duſſe Tydt nicht verbleven wehre, undt dat ſik de Hern daran woll wuſten tho hebben, vndt wewol wy Seggeslude by Namen twe, alſe wy Michael Erzbiſchop tho Rige vndt wy Martinus Biſchop tho Churland ock Seeſtrande van Unſer Kerken wegen hebben, deßgliken eineß Deilß Unſer Kercken gu- de Mannen, vndt wy alle drey Seggeslude uth dem Privilegio vorberoͤrt van dem Orden gegeven, nichts nyes befinden van dem Orden gegeven, denn alleine ſo edt in dem Werltliken Keiſer-Rechte uthgeſpraken; ock in des Biſchops Alberti ſinen Breve nichtes anders befinden, dat ſe idt nah Geſtliken Rechte gehoͤrt, vndt wy Michael Erzbiſchop verſegelt hebben den Rigiſchen allhie tho Wolmar Uthoſprekende de ſchel- haftige Saken, vndt wy Seggeslude ock bekennen, dat idt ene ſchelhaftige Sake is, de woll Uthſprekning vndt Verklaring behoͤvet; ſo beleven wy Seggesluͤde vndt ſpreken uth ſo woll van unſer eigenen wegen, alß van deß Ordens vndt Rigiſchen wegen, dat wy Seggesluͤde alle drey uns ſo holden willen vndt de andern beyde Part alſe de Or- den vndt de Rigiſchen ock ſo holden ſollen, alß dat Geſtlike vndt Werltlike Rechte nachbringen, nicht wedderſtande deienige Contrarie Gewoͤhnten, wente et ſin nene Ge- woͤnten, ſandern Corruptelen, dar Seelen-Verdamniſſe inne licht. Jtem Angahnde de Bundtbreve den de Schweden tho ener vndt dat Capitel, Manſchap vndt de Stadt Rigen tho der andern Syde gemaket hebben tegen den wer- digen

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753/186
Zitationshilfe: [Lettus, Henricus]: Der Liefländischen Chronik Andrer Theil. Halle (Saale), 1753, S. 168. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753/186>, abgerufen am 27.04.2024.