Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591.

Bild:
<< vorherige Seite

Anno 1526.Zeichen sey / sondern sey derware wesentliche Leib Christi. Ihr aber lehret das widerspiel / vnndschreibet auch also öffentlich. Noch dürffet jhr vermessenlich sagen / jhr suchet Fried vnnd Ruhe der Kirchen / etc. Item / Ihr lehret / das Brot im Abendmal sey nur ein Zeichen deß Leibs Christi. Daß wir nu solche ewre lehre nicht fassen noch annemen / das macht die Salbung (der heilige Geist / denn wir sind Christen) vnnd das Wort Christi lehret vns anders / das vns den waren gegenwertigen Leib Christi dargibt / etc. Wie wir aber zur einigkeit kommen sollen / sehe ich kein ander mittel / denn daß jhr das Fewer / welchs jhr selbst angezündet habt / auch selbst leschet.

Bucerus leßt eine Apologiam drucken.

Folgends im Martio / Anni 1526. hat Bucerus eine Apologiam hieuon lassen außgehen / darinnen er schreibet: Hortatuseos fui, vt perpenderent, quam non modo dedeceret, eundem Christum & Deum, eodem spiritu confitentes & praedicantes, dissidere, verum etiam quantum heic scandalum obijceretur infirmioribus, taceo, quod Oecolampadius cum de ipsis, tum de Euangelij gloria multo melius meritus sit, quam vt posset pie ab ipsis proscindi. Sin autem huc nondum possent peruenire, retinerent suam sententiam, ita, vt impietatis tamen nomine, praeceptoris sui doctrinam haudquaquam infamarent, cum in sola verborum coenae explicatione esset diuersitas, in sensu quantum equidem possem perspicere, nulla. Brentio etiam hac de re scripsi, quod spes esset, eum, si pacis & concordiae causam agendamsuscepisset, qua est apud vicinosfratres suos authoritate, inter quos nimirum eruditione atque iudicio haud mediccriter excellit, facile quotquot in tota ea vicinia, Euangelij praecones habentur, a callidiore contentione seruaturum, ac, si qui in illam imprudentius incidissent, reuocaturum. Ergo Brentio scripsi occasione, quam dixi, quod videretur idoneus, si voluisset, ad studium concordiae vicinos suos fratres reuocare.

Anno 1526.Zeichen sey / sondern sey derware wesentliche Leib Christi. Ihr aber lehret das widerspiel / vnndschreibet auch also öffentlich. Noch dürffet jhr vermessenlich sagen / jhr suchet Fried vnnd Ruhe der Kirchen / etc. Item / Ihr lehret / das Brot im Abendmal sey nur ein Zeichen deß Leibs Christi. Daß wir nu solche ewre lehre nicht fassen noch annemen / das macht die Salbung (der heilige Geist / denn wir sind Christen) vnnd das Wort Christi lehret vns anders / das vns den waren gegenwertigen Leib Christi dargibt / etc. Wie wir aber zur einigkeit kommen sollen / sehe ich kein ander mittel / denn daß jhr das Fewer / welchs jhr selbst angezündet habt / auch selbst leschet.

Bucerus leßt eine Apologiam drucken.

Folgends im Martio / Anni 1526. hat Bucerus eine Apologiam hieuon lassen außgehen / dariñen er schreibet: Hortatuseos fui, vt perpenderent, quàm non modò dedeceret, eundem Christum & Deum, eodem spiritu confitentes & praedicantes, dissidere, verùm etiam quantum hîc scandalum obijceretur infirmioribus, taceo, quòd Oecolampadius cùm de ipsis, tùm de Euangelij gloria multò melius meritus sit, quàm vt posset piè ab ipsis proscindi. Sin autem huc nondum possent peruenire, retinerent suam sententiam, ita, vt impietatis tamen nomine, praeceptoris sui doctrinam haudquaquam infamarent, cùm in sola verborum coenae explicatione esset diuersitas, in sensu quantum equidem possem perspicere, nulla. Brentio etiam hac de re scripsi, quòd spes esset, eum, si pacis & concordiae causam agendamsuscepisset, qua est apud vicinosfratres suos authoritate, inter quos nimirum eruditione atque iudicio haud mediccriter excellit, facilè quotquot in tota ea vicinia, Euangelij praecones habentur, à callidiore contentione seruaturum, ac, si qui in illam imprudentius incidissent, reuocaturum. Ergò Brentio scripsi occasione, quam dixi, quod videretur idoneus, si voluisset, ad studium concordiae vicinos suos fratres reuocare.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0112" n="96"/><note place="left">Anno 1526.</note>Zeichen sey / sondern sey derware                      wesentliche Leib Christi. Ihr aber lehret das widerspiel / vnndschreibet auch                      also öffentlich. Noch dürffet jhr vermessenlich sagen / jhr suchet Fried vnnd                      Ruhe der Kirchen / etc. Item / Ihr lehret / das Brot im Abendmal sey nur ein                      Zeichen deß Leibs Christi. Daß wir nu solche ewre lehre nicht fassen noch                      annemen / das macht die Salbung (der heilige Geist / denn wir sind Christen)                      vnnd das Wort Christi lehret vns anders / das vns den waren gegenwertigen Leib                      Christi dargibt / etc. Wie wir aber zur einigkeit kommen sollen / sehe ich kein                      ander mittel / denn daß jhr das Fewer / welchs jhr selbst angezündet habt / auch                      selbst leschet.</p>
        <note place="left">Bucerus leßt eine Apologiam drucken.</note>
        <p>Folgends im Martio / Anni 1526. hat Bucerus eine Apologiam hieuon lassen außgehen                      / darin&#x0303;en er schreibet: Hortatuseos fui, vt perpenderent, quàm                      non modò dedeceret, eundem Christum &amp; Deum, eodem spiritu confitentes &amp;                      praedicantes, dissidere, verùm etiam quantum hîc scandalum obijceretur                      infirmioribus, taceo, quòd Oecolampadius cùm de ipsis, tùm de Euangelij gloria                      multò melius meritus sit, quàm vt posset piè ab ipsis proscindi. Sin autem huc                      nondum possent peruenire, retinerent suam sententiam, ita, vt impietatis tamen                      nomine, praeceptoris sui doctrinam haudquaquam infamarent, cùm in sola verborum                      coenae explicatione esset diuersitas, in sensu quantum equidem possem                      perspicere, nulla. Brentio etiam hac de re scripsi, quòd spes esset, eum, si                      pacis &amp; concordiae causam agendamsuscepisset, qua est apud vicinosfratres                      suos authoritate, inter quos nimirum eruditione atque iudicio haud mediccriter                      excellit, facilè quotquot in tota ea vicinia, Euangelij praecones habentur, à                      callidiore contentione seruaturum, ac, si qui in illam imprudentius incidissent,                      reuocaturum. Ergò Brentio scripsi occasione, quam dixi, quod videretur idoneus,                      si voluisset, ad studium concordiae vicinos suos fratres reuocare.</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[96/0112] Zeichen sey / sondern sey derware wesentliche Leib Christi. Ihr aber lehret das widerspiel / vnndschreibet auch also öffentlich. Noch dürffet jhr vermessenlich sagen / jhr suchet Fried vnnd Ruhe der Kirchen / etc. Item / Ihr lehret / das Brot im Abendmal sey nur ein Zeichen deß Leibs Christi. Daß wir nu solche ewre lehre nicht fassen noch annemen / das macht die Salbung (der heilige Geist / denn wir sind Christen) vnnd das Wort Christi lehret vns anders / das vns den waren gegenwertigen Leib Christi dargibt / etc. Wie wir aber zur einigkeit kommen sollen / sehe ich kein ander mittel / denn daß jhr das Fewer / welchs jhr selbst angezündet habt / auch selbst leschet. Anno 1526. Folgends im Martio / Anni 1526. hat Bucerus eine Apologiam hieuon lassen außgehen / dariñen er schreibet: Hortatuseos fui, vt perpenderent, quàm non modò dedeceret, eundem Christum & Deum, eodem spiritu confitentes & praedicantes, dissidere, verùm etiam quantum hîc scandalum obijceretur infirmioribus, taceo, quòd Oecolampadius cùm de ipsis, tùm de Euangelij gloria multò melius meritus sit, quàm vt posset piè ab ipsis proscindi. Sin autem huc nondum possent peruenire, retinerent suam sententiam, ita, vt impietatis tamen nomine, praeceptoris sui doctrinam haudquaquam infamarent, cùm in sola verborum coenae explicatione esset diuersitas, in sensu quantum equidem possem perspicere, nulla. Brentio etiam hac de re scripsi, quòd spes esset, eum, si pacis & concordiae causam agendamsuscepisset, qua est apud vicinosfratres suos authoritate, inter quos nimirum eruditione atque iudicio haud mediccriter excellit, facilè quotquot in tota ea vicinia, Euangelij praecones habentur, à callidiore contentione seruaturum, ac, si qui in illam imprudentius incidissent, reuocaturum. Ergò Brentio scripsi occasione, quam dixi, quod videretur idoneus, si voluisset, ad studium concordiae vicinos suos fratres reuocare.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/112
Zitationshilfe: Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591, S. 96. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/112>, abgerufen am 12.05.2024.