Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591.

Bild:
<< vorherige Seite

Anno 1526.Lutheri mandatum, traditum Gregorio Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302. darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören / kürtzlich verzeichnen wöllen.

Primum, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo conscientie singultu gemant, spiritus monitionem a sese fuisse neglectam.

Secundo, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere vero perpetuo non est integrum. Cum ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos a verbi ministerio, & animarum cura abstinere.

Tertio, a conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapitur? An non est conuitium, quod illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Hec tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si errare dicantur a nobis: an prorsus probari volunt? plane non feremus talia.

Quarto, consilium illud non stat, quod fide les auocandi sint a quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibi? Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primo tacere, sero nunc silentium quaeritur.

Quinto, quid vero metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon fallunt neque falluntur? Nos qui su-

Anno 1526.Lutheri mandatum, traditum Gregorio Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302. darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören / kürtzlich verzeichnen wöllen.

Primùm, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo conscientię singultu gemant, spiritus monitionem à sese fuisse neglectam.

Secundò, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere verò perpetuò non est integrum. Cùm ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos à verbi ministerio, & animarum cura abstinere.

Tertiò, à conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapitur? An non est conuitium, quòd illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Hęc tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si errare dicantur à nobis: an prorsus probari volunt? planè non feremus talia.

Quartò, consilium illud non stat, quòd fide les auocandi sint à quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibi? Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primò tacere, serò nunc silentium quaeritur.

Quintò, quid verò metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon fallunt neque falluntur? Nos qui su-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0104" n="88"/><note place="left">Anno 1526.</note>Lutheri mandatum, traditum Gregorio                      Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam                      miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302.                      darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören /                      kürtzlich verzeichnen wöllen.</p>
        <p>Primùm, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium                      conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, &amp; reuereantur, ne postea                      frustraneo conscienti&#x0119; singultu gemant, spiritus monitionem à sese fuisse                      neglectam.</p>
        <p>Secundò, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed                      coacti respondimus. Silere verò perpetuò non est integrum. Cùm ipsi editis                      libellis (Zuuinglium &amp; Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos                      à verbi ministerio, &amp; animarum cura abstinere.</p>
        <p>Tertiò, à conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut                      contradici, si damnare non licet, &amp; damnandi verbum pro conuitio rapitur? An                      non est conuitium, quòd illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum,                      impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis                      libellis traducunt. H&#x0119;c tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si                      errare dicantur à nobis: an prorsus probari volunt? planè non feremus talia.</p>
        <p>Quartò, consilium illud non stat, quòd fide les auocandi sint à quaestione                      corporis &amp; sanguinis praesentis, &amp; solo verbo &amp; fide exercendi. Apud                      nos verbum &amp; fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba                      inuoluant sententiam istam, an sit corpus &amp; sanguis ibi? Nec vulgus auocari                      ibi potest, tot libellis per illos sparsis &amp; receptis, ipsorum fuerat primò                      tacere, serò nunc silentium quaeritur.</p>
        <p>Quintò, quid verò metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon                      fallunt neque falluntur? Nos qui su-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[88/0104] Lutheri mandatum, traditum Gregorio Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302. darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören / kürtzlich verzeichnen wöllen. Anno 1526. Primùm, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo conscientię singultu gemant, spiritus monitionem à sese fuisse neglectam. Secundò, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere verò perpetuò non est integrum. Cùm ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos à verbi ministerio, & animarum cura abstinere. Tertiò, à conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapitur? An non est conuitium, quòd illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Hęc tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si errare dicantur à nobis: an prorsus probari volunt? planè non feremus talia. Quartò, consilium illud non stat, quòd fide les auocandi sint à quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibi? Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primò tacere, serò nunc silentium quaeritur. Quintò, quid verò metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon fallunt neque falluntur? Nos qui su-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/104
Zitationshilfe: Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591, S. 88. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/104>, abgerufen am 11.05.2024.