Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584.maiorem gratiam conferre. Et fi ad Christum solum pertinerent, non Verbo praesentis temporis (dat) sed praeteriti potius (dedit) vsus fuisset. Si vero ad Christum solum cum plerisque S. Patribus ea referre velimus, eandem habent intelligentiam cum sententia Apostoli iam explicata, vt annotauit B. Cyrillus, & Theophylactus: vt Spiritum sine mensura accepisse dicatur ratione diuinitatis, quae fons est omnis gratiae, omniumque thesaurorum sapientiae, & scientiae. Quanque & ratione humanitatis dici potest sine mensura gratian, omnesque thesauros sapientiae accepisse; quoniam summum gratiae, sapientiaque creatae donum, non parce, & ad mensuram certam, vt in ceteris Sanctis, dimensum; sed quantum in creaturam aliquam conuenire poterat, & quod omnibus gratiae effectib. ornatun, & cumulatun esset, accepit. Mensura, inquit B. August. diuisio quaedam donorum est; alij enim datur per Spiritum sermo sapientiae, alij sermo scientiae, &c. At in Christi animum non diuisio donorum, sed omnia simul dona, quae hominibus communicari solent, tanquam in fontem confluxerunt, vnde in Ecclesiam perpetuo redundarent. De plenitudine enim eius omnes accepimus. Quam admirabilem vim, & efficacitatem actu quidem finitam (gratia enim inhaerens animae Christi, vt qualitas creata, ita & finita est) potentia autem, & virtute quasi infinitam habet humanitas Christi non solum ex gratia Vnionis personalis; hoc est, quia secundum hypostasin Diuinitati infinito fonti omnis gratiae inseparabiliter coniuncta est; sed quia gratia illi collata non particularis, vt in ceteris omnibus creaturis, sed maiorem gratiam conferre. Et fi ad Christum solum pertinerent, non Verbo praesentis temporis (dat) sed praeteriti potius (dedit) vsus fuisset. Si verò ad Christum solum cum plerisque S. Patribus ea referre velimus, eandem habent intelligentiam cum sententia Apostoli iam explicata, vt annotauit B. Cyrillus, & Theophylactus: vt Spiritum sine mensura accepisse dicatur ratione diuinitatis, quae fons est omnis gratiae, omniumque thesaurorum sapientiae, & scientiae. Quanque & ratione humanitatis dici potest sine mensura gratiã, omnesque thesauros sapientiae accepisse; quoniam summum gratiae, sapientiaque creatae donum, non parcè, & ad mensuram certam, vt in ceteris Sanctis, dimensum; sed quantum in creaturam aliquam conuenire poterat, & quod omnibus gratiae effectib. ornatũ, & cumulatũ esset, accepit. Mensura, inquit B. August. diuisio quaedam donorum est; alij enim datur per Spiritum sermo sapientiae, alij sermo scientiae, &c. At in Christi animum non diuisio donorum, sed omnia simul dona, quae hominibus communicari solent, tanquam in fontem confluxerunt, vnde in Ecclesiam perpetuò redundarent. De plenitudine enim eius omnes accepimus. Quam admirabilem vim, & efficacitatem actu quidem finitam (gratia enim inhaerens animae Christi, vt qualitas creata, ita & finita est) potentia autem, & virtute quasi infinitam habet humanitas Christi non solùm ex gratia Vnionis personalis; hoc est, quia secundum hypostasin Diuinitati infinito fonti omnis gratiae inseparabiliter coniuncta est; sed quia gratia illi collata non particularis, vt in ceteris omnibus creaturis, sed <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0461" n="457"/> maiorem gratiam conferre. Et fi ad Christum solum pertinerent, non Verbo praesentis temporis (dat) sed praeteriti potius (dedit) vsus fuisset.</p> <p>Si verò ad Christum solum cum plerisque S. Patribus ea referre velimus, eandem habent intelligentiam cum sententia Apostoli iam explicata, vt annotauit B. Cyrillus, & Theophylactus: vt Spiritum sine mensura accepisse dicatur ratione diuinitatis, quae fons est omnis gratiae, omniumque thesaurorum sapientiae, & scientiae.</p> <p>Quanque & ratione humanitatis dici potest sine mensura gratiã, omnesque thesauros sapientiae accepisse; quoniam summum gratiae, sapientiaque creatae donum, non parcè, & ad mensuram certam, vt in ceteris Sanctis, dimensum; sed quantum in creaturam aliquam conuenire poterat, & quod omnibus gratiae effectib. ornatũ, & cumulatũ esset, accepit.</p> <p>Mensura, inquit B. August. diuisio quaedam donorum est; alij enim datur per Spiritum sermo sapientiae, alij sermo scientiae, &c. At in Christi animum non diuisio donorum, sed omnia simul dona, quae hominibus communicari solent, tanquam in fontem confluxerunt, vnde in Ecclesiam perpetuò redundarent. De plenitudine enim eius omnes accepimus.</p> <p>Quam admirabilem vim, & efficacitatem actu quidem finitam (gratia enim inhaerens animae Christi, vt qualitas creata, ita & finita est) potentia autem, & virtute quasi infinitam habet humanitas Christi non solùm ex gratia Vnionis personalis; hoc est, quia secundum hypostasin Diuinitati infinito fonti omnis gratiae inseparabiliter coniuncta est; sed quia gratia illi collata non particularis, vt in ceteris omnibus creaturis, sed </p> </div> </body> </text> </TEI> [457/0461]
maiorem gratiam conferre. Et fi ad Christum solum pertinerent, non Verbo praesentis temporis (dat) sed praeteriti potius (dedit) vsus fuisset.
Si verò ad Christum solum cum plerisque S. Patribus ea referre velimus, eandem habent intelligentiam cum sententia Apostoli iam explicata, vt annotauit B. Cyrillus, & Theophylactus: vt Spiritum sine mensura accepisse dicatur ratione diuinitatis, quae fons est omnis gratiae, omniumque thesaurorum sapientiae, & scientiae.
Quanque & ratione humanitatis dici potest sine mensura gratiã, omnesque thesauros sapientiae accepisse; quoniam summum gratiae, sapientiaque creatae donum, non parcè, & ad mensuram certam, vt in ceteris Sanctis, dimensum; sed quantum in creaturam aliquam conuenire poterat, & quod omnibus gratiae effectib. ornatũ, & cumulatũ esset, accepit.
Mensura, inquit B. August. diuisio quaedam donorum est; alij enim datur per Spiritum sermo sapientiae, alij sermo scientiae, &c. At in Christi animum non diuisio donorum, sed omnia simul dona, quae hominibus communicari solent, tanquam in fontem confluxerunt, vnde in Ecclesiam perpetuò redundarent. De plenitudine enim eius omnes accepimus.
Quam admirabilem vim, & efficacitatem actu quidem finitam (gratia enim inhaerens animae Christi, vt qualitas creata, ita & finita est) potentia autem, & virtute quasi infinitam habet humanitas Christi non solùm ex gratia Vnionis personalis; hoc est, quia secundum hypostasin Diuinitati infinito fonti omnis gratiae inseparabiliter coniuncta est; sed quia gratia illi collata non particularis, vt in ceteris omnibus creaturis, sed
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/461 |
Zitationshilfe: | Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584, S. 457. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/461>, abgerufen am 03.07.2024. |