Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.

Bild:
<< vorherige Seite

uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate sua, signa secuturae suae uitae laborumque & operam laudatißimorum secum attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate, ingens suum atque incredibile pene uirtutis bonarumque artium studium, bonis & doctis omnibus impensißime comprobauit, & postquam uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter degustasset, atque in dicendo praecipue ac scribendo, orationeque tam soluta quam ligata, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium studia tamen non deponens, tantos & tam celeres progressus fecit, ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, & perlustrata deinde tota Germania tam superiori, quam inferiori, itemque Gallia & Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum Zasium praeceptorem ante habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publice quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris munere, & in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo perspicuitatem & facilitatem, & propter styli elegantiam, tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque interpellationem multorum, primum commentaria sua in titulum Institutionum de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi, quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem, diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclare comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores, totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum nostrum unice adamarent & colerent. Haec nominis Mynsingeri celebritas, haec studiorum uirtutisque & eruditionis praedicatio, insignem illum fortißimumque Heroem, Illustrißimum Generosißimumque Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium & Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias fortunae uices

uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate suâ, signa secuturae suae uitae laborumque & operam laudatißimorum secum attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate, ingens suum atque incredibile penè uirtutis bonarumque artium studium, bonis & doctis omnibus impensißimè comprobauit, & postquàm uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter degustasset, atque in dicendo praecipuè ac scribendo, orationeque tam solutâ quàm ligatâ, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium studia tamen non deponens, tantos & tam celeres progressus fecit, ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, & perlustratâ deinde totâ Germaniâ tàm superiori, quàm inferiori, itemque Gallia & Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum Zasium praeceptorem antè habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publicé quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris munere, & in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo perspicuitatem & facilitatem, & propter styli elegantiam, tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque interpellationem multorum, primùm commentaria sua in titulum Institutionum de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi, quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem, diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclarè comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores, totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum nostrum unicè adamarent & colerent. Haec nominis Mynsingeri celebritas, haec studiorum uirtutisque & eruditionis praedicatio, insignem illum fortißimumque Heroëm, Illustrißimum Generosißimumque Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium & Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias fortunae uices

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0091"/>
uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere                          queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate suâ, signa                          secuturae suae uitae laborumque &amp; operam laudatißimorum secum                          attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate,                          ingens suum atque incredibile penè uirtutis bonarumque artium studium,                          bonis &amp; doctis omnibus impensißimè comprobauit, &amp; postquàm                          uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter                          degustasset, atque in dicendo praecipuè ac scribendo, orationeque tam                          solutâ quàm ligatâ, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam                          adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium                          studia tamen non deponens, tantos &amp; tam celeres progressus fecit,                          ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, &amp; perlustratâ                          deinde totâ Germaniâ tàm superiori, quàm inferiori, itemque Gallia                          &amp; Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium                          Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum                          Zasium praeceptorem antè habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publicé                          quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris                          munere, &amp; in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate                          auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo                          perspicuitatem &amp; facilitatem, &amp; propter styli elegantiam,                          tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque                          interpellationem multorum, primùm commentaria sua in titulum Institutionum                          de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones                          iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque                          uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud                          Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem                          Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque                          Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi,                          quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum                          Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi                          acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem,                          diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclarè                          comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut                          omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores,                          totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum                          nostrum unicè adamarent &amp; colerent. Haec nominis Mynsingeri                          celebritas, haec studiorum uirtutisque &amp; eruditionis praedicatio,                          insignem illum fortißimumque Heroëm, Illustrißimum Generosißimumque                          Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium                          &amp; Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias                          fortunae uices
</hi> </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0091] uem Respublica amiserit, harum rerum ignarus breuiter cognoscere queat. Mynsingerus noster piae memoriae, sicut in nauitate suâ, signa secuturae suae uitae laborumque & operam laudatißimorum secum attulit, dentatusque in lucem prodijt, itae statim ab ineunte aetate, ingens suum atque incredibile penè uirtutis bonarumque artium studium, bonis & doctis omnibus impensißimè comprobauit, & postquàm uix ex ephaebis exceßisset, humanioresque omnes disciplinas liberaliter degustasset, atque in dicendo praecipuè ac scribendo, orationeque tam solutâ quàm ligatâ, foeliciter exercitatus esset, animum ad Iuris prudentiam adiecit, atque in eo studio cum omnium admiratione, aliarum bonarum artium studia tamen non deponens, tantos & tam celeres progressus fecit, ut, exiguo temporis spacio, iuris studio completo, & perlustratâ deinde totâ Germaniâ tàm superiori, quàm inferiori, itemque Gallia & Italia, anno aetatis uicesimo primo in celeberrima Friburgensium Briscouiae Academia, ubi Clarißimum Germaniae Iureconsultum, Vdalricum Zasium praeceptorem antè habuerat, gradu Doctoratus insignitus sit, publicé quoque statim docere caeperit Accepto autem mox ordmarij professoris munere, & in collegium Iureconsultorum cooptatus, samma dexteritate auditores suos erudiuit, quibus etiam propter singularem in docendo perspicuitatem & facilitatem, & propter styli elegantiam, tam fuit charus, ut ad aßiduam postulationem indesinentemque interpellationem multorum, primùm commentaria sua in titulum Institutionum de Actionibus, mox autem totum Apotelesma commentariorum in Institutiones iuris Ciuilis in lucem aedere necesse habuerit. Hoc autem opus doctorumque uirorum commendationes, ita nominis eius celebritatem extulerunt apud Potentißimum sapientißimumque Imperatorem Carolum Quintum, eiusque fratrem Ferdinandum, Regem Romanorum, pari laude cum fratre dignum, itemque Electores, aliosque Principes uiros, ut diutius in Academia Friburgensi, quantumuis eam charam haberet, delitescere non potuerit, sed ad supremum Imperialis Camerae iudicium euocatus sit, assessorisque munus ibi acceperit. In eo quoque officio rursus Collegis suis suam eruditionem, diligentiam, ingenij felicitatem, iudicijque dexteritatem praeclarè comprobauit, atque eo usque in Camera Imperiali creuit authoritas eius, ut omnes non solum Praesides, Assessores, Aduocati atque Procuratores, totaque Spirensis aula, Verumetiam plerique Imperij Proceres, Mynsingerum nostrum unicè adamarent & colerent. Haec nominis Mynsingeri celebritas, haec studiorum uirtutisque & eruditionis praedicatio, insignem illum fortißimumque Heroëm, Illustrißimum Generosißimumque Principem ac Dominum, Dominum Henricum Iuniorem, Ducem Brunsuicensium & Lunaeburgensium, Laudatißimae Pientißimaeque memoriae, uarias fortunae uices

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/91
Zitationshilfe: Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/91>, abgerufen am 03.05.2024.