Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815.

Bild:
<< vorherige Seite

auck bie den grauten Water, da sehde se tor olen
Fru: "guden Dag, Moer!" -- "groten Dank!"
-- "Gott helpe ju bie juen fisken." Ase de ole
Fru dat hörde, da word se ganz fründlich, und
trog se över't Water, un gab er 'n Roe (Ruthe)
un sehde to er: "un gah man jümmer up düsen
Wege to, mine Dochter! un wenn du bie einen
groten schwarten Hund vorbei kümmst, so must
du still, un drist, un one to lachen, un one ün
an to kicken, vorbei gaan. Dann kümmest du
an 'n grot open Schlott, up'n Süll (Schwelle)
most du de Roe fallen laten un stracks dörch dat
Schlott an den annern Side wier herut gahen;
da is 'n olen Brunnen, darut is 'n groten Boom
wassen, daran hänget 'n Vugel im Buer, den
nümm af, dann nümm noch 'n Glaß Water ut
den Brunnen, un gaa mit düsen beiden den sül-
vigen Weg wier torügge, up den Süll nümm de
Roe auck wier mit, un wenn du dann wier bie
den Hund vorbie kummst, so schlah ün in't Ge-
sicht, averst sü to, dat du ün treppest, un dann
kumm nur wier to mie torügge." Da fand se et
grade so, ase de Fru et sagd hadde, un up den
Rückwege da fand se de beiden Broer, de sik de
halve Welt dorchsöcht hadden. Se ging tosam-
men, bis wo de swarte Hund an den Weg lag,
den schlog se in't Gesicht, da word et 'n schönen
Prinz, de geit mit ünen, bis an dat Water. Da
stand da noch de ole Fru, de frögede sik ser, da

auck bie den grauten Water, da ſehde ſe tor olen
Fru: „guden Dag, Moer!“ — „groten Dank!“
— „Gott helpe ju bie juen fiſken.“ Aſe de ole
Fru dat hoͤrde, da word ſe ganz fruͤndlich, und
trog ſe oͤver’t Water, un gab er ’n Roe (Ruthe)
un ſehde to er: „un gah man juͤmmer up duͤſen
Wege to, mine Dochter! un wenn du bie einen
groten ſchwarten Hund vorbei kuͤmmſt, ſo muſt
du ſtill, un driſt, un one to lachen, un one uͤn
an to kicken, vorbei gaan. Dann kuͤmmeſt du
an ’n grot open Schlott, up’n Suͤll (Schwelle)
moſt du de Roe fallen laten un ſtracks doͤrch dat
Schlott an den annern Side wier herut gahen;
da is ’n olen Brunnen, darut is ’n groten Boom
waſſen, daran haͤnget ’n Vugel im Buer, den
nuͤmm af, dann nuͤmm noch ’n Glaß Water ut
den Brunnen, un gaa mit duͤſen beiden den ſuͤl-
vigen Weg wier toruͤgge, up den Suͤll nuͤmm de
Roe auck wier mit, un wenn du dann wier bie
den Hund vorbie kummſt, ſo ſchlah uͤn in’t Ge-
ſicht, averſt ſuͤ to, dat du uͤn treppeſt, un dann
kumm nur wier to mie toruͤgge.“ Da fand ſe et
grade ſo, aſe de Fru et ſagd hadde, un up den
Ruͤckwege da fand ſe de beiden Broer, de ſik de
halve Welt dorchſoͤcht hadden. Se ging toſam-
men, bis wo de ſwarte Hund an den Weg lag,
den ſchlog ſe in’t Geſicht, da word et ’n ſchoͤnen
Prinz, de geit mit uͤnen, bis an dat Water. Da
ſtand da noch de ole Fru, de froͤgede ſik ſer, da

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0098" n="77"/>
auck bie den grauten Water, da &#x017F;ehde &#x017F;e tor olen<lb/>
Fru: &#x201E;guden Dag, Moer!&#x201C; &#x2014; &#x201E;groten Dank!&#x201C;<lb/>
&#x2014; &#x201E;Gott helpe ju bie juen fi&#x017F;ken.&#x201C; A&#x017F;e de ole<lb/>
Fru dat ho&#x0364;rde, da word &#x017F;e ganz fru&#x0364;ndlich, und<lb/>
trog &#x017F;e o&#x0364;ver&#x2019;t Water, un gab er &#x2019;n Roe (Ruthe)<lb/>
un &#x017F;ehde to er: &#x201E;un gah man ju&#x0364;mmer up du&#x0364;&#x017F;en<lb/>
Wege to, mine Dochter! un wenn du bie einen<lb/>
groten &#x017F;chwarten Hund vorbei ku&#x0364;mm&#x017F;t, &#x017F;o mu&#x017F;t<lb/>
du &#x017F;till, un dri&#x017F;t, un one to lachen, un one u&#x0364;n<lb/>
an to kicken, vorbei gaan. Dann ku&#x0364;mme&#x017F;t du<lb/>
an &#x2019;n grot open Schlott, up&#x2019;n Su&#x0364;ll (Schwelle)<lb/>
mo&#x017F;t du de Roe fallen laten un &#x017F;tracks do&#x0364;rch dat<lb/>
Schlott an den annern Side wier herut gahen;<lb/>
da is &#x2019;n olen Brunnen, darut is &#x2019;n groten Boom<lb/>
wa&#x017F;&#x017F;en, daran ha&#x0364;nget &#x2019;n Vugel im Buer, den<lb/>
nu&#x0364;mm af, dann nu&#x0364;mm noch &#x2019;n Glaß Water ut<lb/>
den Brunnen, un gaa mit du&#x0364;&#x017F;en beiden den &#x017F;u&#x0364;l-<lb/>
vigen Weg wier toru&#x0364;gge, up den Su&#x0364;ll nu&#x0364;mm de<lb/>
Roe auck wier mit, un wenn du dann wier bie<lb/>
den Hund vorbie kumm&#x017F;t, &#x017F;o &#x017F;chlah u&#x0364;n in&#x2019;t Ge-<lb/>
&#x017F;icht, aver&#x017F;t &#x017F;u&#x0364; to, dat du u&#x0364;n treppe&#x017F;t, un dann<lb/>
kumm nur wier to mie toru&#x0364;gge.&#x201C; Da fand &#x017F;e et<lb/>
grade &#x017F;o, a&#x017F;e de Fru et &#x017F;agd hadde, un up den<lb/>
Ru&#x0364;ckwege da fand &#x017F;e de beiden Broer, de &#x017F;ik de<lb/>
halve Welt dorch&#x017F;o&#x0364;cht hadden. Se ging to&#x017F;am-<lb/>
men, bis wo de &#x017F;warte Hund an den Weg lag,<lb/>
den &#x017F;chlog &#x017F;e in&#x2019;t Ge&#x017F;icht, da word et &#x2019;n &#x017F;cho&#x0364;nen<lb/>
Prinz, de geit mit u&#x0364;nen, bis an dat Water. Da<lb/>
&#x017F;tand da noch de ole Fru, de fro&#x0364;gede &#x017F;ik &#x017F;er, da<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[77/0098] auck bie den grauten Water, da ſehde ſe tor olen Fru: „guden Dag, Moer!“ — „groten Dank!“ — „Gott helpe ju bie juen fiſken.“ Aſe de ole Fru dat hoͤrde, da word ſe ganz fruͤndlich, und trog ſe oͤver’t Water, un gab er ’n Roe (Ruthe) un ſehde to er: „un gah man juͤmmer up duͤſen Wege to, mine Dochter! un wenn du bie einen groten ſchwarten Hund vorbei kuͤmmſt, ſo muſt du ſtill, un driſt, un one to lachen, un one uͤn an to kicken, vorbei gaan. Dann kuͤmmeſt du an ’n grot open Schlott, up’n Suͤll (Schwelle) moſt du de Roe fallen laten un ſtracks doͤrch dat Schlott an den annern Side wier herut gahen; da is ’n olen Brunnen, darut is ’n groten Boom waſſen, daran haͤnget ’n Vugel im Buer, den nuͤmm af, dann nuͤmm noch ’n Glaß Water ut den Brunnen, un gaa mit duͤſen beiden den ſuͤl- vigen Weg wier toruͤgge, up den Suͤll nuͤmm de Roe auck wier mit, un wenn du dann wier bie den Hund vorbie kummſt, ſo ſchlah uͤn in’t Ge- ſicht, averſt ſuͤ to, dat du uͤn treppeſt, un dann kumm nur wier to mie toruͤgge.“ Da fand ſe et grade ſo, aſe de Fru et ſagd hadde, un up den Ruͤckwege da fand ſe de beiden Broer, de ſik de halve Welt dorchſoͤcht hadden. Se ging toſam- men, bis wo de ſwarte Hund an den Weg lag, den ſchlog ſe in’t Geſicht, da word et ’n ſchoͤnen Prinz, de geit mit uͤnen, bis an dat Water. Da ſtand da noch de ole Fru, de froͤgede ſik ſer, da

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/98
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815, S. 77. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/98>, abgerufen am 09.05.2024.