Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 6. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1850.

Bild:
<< vorherige Seite

Jn de Stuw seet de Vader, de Moder un Marleenken by Disch, un de Vader säd 'ach, wat waart my licht, my is recht so good to Mode.' 'Nä,' säd de Moder, 'my is recht so angst, so recht as wenn en swoor Gewitter kummt.' Marleenken awerst seet un weend un weend, do köhm de Vagel anflegen, un as he sik up dat Dack sett't, 'ach,' säd de Vader, 'my is so recht freudig un de Sünn schynt buten so schöön, my is recht, as schull ik enen olen Bekannten weddersehn.' 'Ne,' säd de Fru, 'my is so angst, de Täne klappern my, un dat is my as Führ in den Adern.' Un se reet sik ehr Lyfken up un so mehr, awer Marleenken seet in en Eck un weend, un hadd eren Platen vör de Ogen, un weend den Platen ganß meßnatt. Do sett't sik de Vagel up den Machandelboom un süng

'mein Mutter der mich schlacht,'

Do hüll de Moder de Oren to un kneep de Ogen to, un wull nich sehn un hören, awer dat bruusde ehr in de Oren as de allerstaarkste Storm, un de Ogen brennden ehr un zackden as Blitz.

'mein Vater der mich aß,'

'Ach, Moder,' secht de Mann, 'door is en schöön Vagel, de singt so herrlich, de Sünn schynt so warm, un dat rückt as luter Zinnemamen.'

'mein Schwester der Marlenichen'

Do läd Marleenken den Kopp up de Knee un weend in eens wech, de Mann awerst säd 'ik ga henuut, ik mutt den Vagel dicht by sehn.' 'Ach, gah nich,' säd de Fru, 'my is as beewd dat ganße Huus un stünn in Flammen.' Awerst de Mann güng henuut un seeg den Vagel an.

Jn de Stuw seet de Vader, de Moder un Marleenken by Disch, un de Vader säd ‘ach, wat waart my licht, my is recht so good to Mode.’ ‘Nä,’ säd de Moder, ‘my is recht so angst, so recht as wenn en swoor Gewitter kummt.’ Marleenken awerst seet un weend un weend, do köhm de Vagel anflegen, un as he sik up dat Dack sett’t, ‘ach,’ säd de Vader, ‘my is so recht freudig un de Sünn schynt buten so schöön, my is recht, as schull ik enen olen Bekannten weddersehn.’ ‘Ne,’ säd de Fru, ‘my is so angst, de Täne klappern my, un dat is my as Führ in den Adern.’ Un se reet sik ehr Lyfken up un so mehr, awer Marleenken seet in en Eck un weend, un hadd eren Platen vör de Ogen, un weend den Platen ganß meßnatt. Do sett’t sik de Vagel up den Machandelboom un süng

‘mein Mutter der mich schlacht,’

Do hüll de Moder de Oren to un kneep de Ogen to, un wull nich sehn un hören, awer dat bruusde ehr in de Oren as de allerstaarkste Storm, un de Ogen brennden ehr un zackden as Blitz.

‘mein Vater der mich aß,’

‘Ach, Moder,’ secht de Mann, ‘door is en schöön Vagel, de singt so herrlich, de Sünn schynt so warm, un dat rückt as luter Zinnemamen.’

‘mein Schwester der Marlenichen’

Do läd Marleenken den Kopp up de Knee un weend in eens wech, de Mann awerst säd ‘ik ga henuut, ik mutt den Vagel dicht by sehn.’ ‘Ach, gah nich,’ säd de Fru, ‘my is as beewd dat ganße Huus un stünn in Flammen.’ Awerst de Mann güng henuut un seeg den Vagel an.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <pb facs="#f0359" n="277"/>
        <p> Jn de Stuw seet de Vader, de Moder un Marleenken by Disch, un de Vader säd &#x2018;ach, wat waart my licht, my is recht so good to Mode.&#x2019; &#x2018;Nä,&#x2019; säd de Moder, &#x2018;my is recht so angst, so recht as wenn en swoor Gewitter kummt.&#x2019; Marleenken awerst seet un weend un weend, do köhm de Vagel anflegen, un as he sik up dat Dack sett&#x2019;t, &#x2018;ach,&#x2019; säd de Vader, &#x2018;my is so recht freudig un de Sünn schynt buten so schöön, my is recht, as schull ik enen olen Bekannten weddersehn.&#x2019; &#x2018;Ne,&#x2019; säd de Fru, &#x2018;my is so angst, de Täne klappern my, un dat is my as Führ in den Adern.&#x2019; Un se reet sik ehr Lyfken up un so mehr, awer Marleenken seet in en Eck un weend, un hadd eren Platen vör de Ogen, un weend den Platen ganß meßnatt. Do sett&#x2019;t sik de Vagel up den Machandelboom un süng</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x2018;mein Mutter der mich schlacht,&#x2019;</l><lb/>
        </lg>
        <p>Do hüll de Moder de Oren to un kneep de Ogen to, un wull nich sehn un hören, awer dat bruusde ehr in de Oren as de allerstaarkste Storm, un de Ogen brennden ehr un zackden as Blitz.</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x2018;mein Vater der mich aß,&#x2019;</l><lb/>
        </lg>
        <p>&#x2018;Ach, Moder,&#x2019; secht de Mann, &#x2018;door is en schöön Vagel, de singt so herrlich, de Sünn schynt so warm, un dat rückt as luter Zinnemamen.&#x2019;</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x2018;mein Schwester der Marlenichen&#x2019;</l><lb/>
        </lg>
        <p>Do läd Marleenken den Kopp up de Knee un weend in eens wech, de Mann awerst säd &#x2018;ik ga henuut, ik mutt den Vagel dicht by sehn.&#x2019; &#x2018;Ach, gah nich,&#x2019; säd de Fru, &#x2018;my is as beewd dat ganße Huus un stünn in Flammen.&#x2019; Awerst de Mann güng henuut un seeg den Vagel an.</p><lb/>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[277/0359] Jn de Stuw seet de Vader, de Moder un Marleenken by Disch, un de Vader säd ‘ach, wat waart my licht, my is recht so good to Mode.’ ‘Nä,’ säd de Moder, ‘my is recht so angst, so recht as wenn en swoor Gewitter kummt.’ Marleenken awerst seet un weend un weend, do köhm de Vagel anflegen, un as he sik up dat Dack sett’t, ‘ach,’ säd de Vader, ‘my is so recht freudig un de Sünn schynt buten so schöön, my is recht, as schull ik enen olen Bekannten weddersehn.’ ‘Ne,’ säd de Fru, ‘my is so angst, de Täne klappern my, un dat is my as Führ in den Adern.’ Un se reet sik ehr Lyfken up un so mehr, awer Marleenken seet in en Eck un weend, un hadd eren Platen vör de Ogen, un weend den Platen ganß meßnatt. Do sett’t sik de Vagel up den Machandelboom un süng ‘mein Mutter der mich schlacht,’ Do hüll de Moder de Oren to un kneep de Ogen to, un wull nich sehn un hören, awer dat bruusde ehr in de Oren as de allerstaarkste Storm, un de Ogen brennden ehr un zackden as Blitz. ‘mein Vater der mich aß,’ ‘Ach, Moder,’ secht de Mann, ‘door is en schöön Vagel, de singt so herrlich, de Sünn schynt so warm, un dat rückt as luter Zinnemamen.’ ‘mein Schwester der Marlenichen’ Do läd Marleenken den Kopp up de Knee un weend in eens wech, de Mann awerst säd ‘ik ga henuut, ik mutt den Vagel dicht by sehn.’ ‘Ach, gah nich,’ säd de Fru, ‘my is as beewd dat ganße Huus un stünn in Flammen.’ Awerst de Mann güng henuut un seeg den Vagel an.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2015-05-11T18:40:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Universitäts- und Landesbibliothek Düsseldorf: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2015-05-11T18:40:00Z)
Sandra Balck, Benjamin Fiechter: Bearbeitung der digitalen Edition. (2016-06-03T14:12:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1850
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1850/359
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 6. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1850, S. 277. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1850/359>, abgerufen am 17.05.2024.