willst du Pabst warden, Pabst is man eemal in de Christenheit. 'Mann,' sed se, 'ick möt hüüt noch Pabst warden.' 'Ne Fru,' sed he, 'to Pabst kan de Butt nich maken, dat geit nich good.' 'Mann, wat Snack, kan he Kaiser maken, kan he ook Pabst maken, ga fuurts hen. Daar gieng de Mann hen, un em was gans flau, dee Knee un de Waden slakkerten em, un buten gieng de Wind, un dat Water was as kaakt dat, de Scheep schoten in de Noot, un dansten un sprungen up de Bülgen, doch was de Himmel in de Midde noch so'n beeten blag: awerst an de Siiden, daar toog dat so recht rood up, as een swaar Gewitter. Da gieng he recht vörzufft staan, un sed
'Mandje, Mandje Timpe Te, Buttje, Buttje in de See, miine Fru, de Jlsebill, will nich so as ick wol will.'
'Na, wat will se denn?' sed de Butt. 'Ach,' sed de Mann, 'miin Fru will Pabst warden.' 'Ga man hen,' sed de Butt, 'se ist all.'
Daar gieng he hen, un as he daar kamm, satt siine Fru up eenen Troon, de was twee Mil hoch, un had dree groote Kroonen up, un um eer da was so veel van geistlike Staat, un up he Siiden bi eer daar stunden twee Reegen Lichter, dat grötste so dick un grot as de aller grötste Torm, bet to dat alle lüttste Kökenlicht. 'Fru,' sed de Mann, un sach se so recht an, 'bist du nu Pabst?' 'Ja,' sed se, 'ick bin Pabst.' 'Ach, Fru, sed de Mann, 'wat lett dat schön, wenn du Pabst bist. Fru, nu
willst du Pabst warden, Pabst is man eemal in de Christenheit. ‘Mann,’ sed se, ‘ick moͤt huͤuͤt noch Pabst warden.’ ‘Ne Fru,’ sed he, ‘to Pabst kan de Butt nich maken, dat geit nich good.’ ‘Mann, wat Snack, kan he Kaiser maken, kan he ook Pabst maken, ga fuurts hen. Daar gieng de Mann hen, un em was gans flau, dee Knee un de Waden slakkerten em, un buten gieng de Wind, un dat Water was as kaakt dat, de Scheep schoten in de Noot, un dansten un sprungen up de Buͤlgen, doch was de Himmel in de Midde noch so’n beeten blag: awerst an de Siiden, daar toog dat so recht rood up, as een swaar Gewitter. Da gieng he recht voͤrzufft staan, un sed
‘Mandje, Mandje Timpe Te, Buttje, Buttje in de See, miine Fru, de Jlsebill, will nich so as ick wol will.’
‘Na, wat will se denn?’ sed de Butt. ‘Ach,’ sed de Mann, ‘miin Fru will Pabst warden.’ ‘Ga man hen,’ sed de Butt, ‘se ist all.’
Daar gieng he hen, un as he daar kamm, satt siine Fru up eenen Troon, de was twee Mil hoch, un had dree groote Kroonen up, un um eer da was so veel van geistlike Staat, un up he Siiden bi eer daar stunden twee Reegen Lichter, dat groͤtste so dick un grot as de aller groͤtste Torm, bet to dat alle luͤttste Koͤkenlicht. ‘Fru,’ sed de Mann, un sach se so recht an, ‘bist du nu Pabst?’ ‘Ja,’ sed se, ‘ick bin Pabst.’ ‘Ach, Fru, sed de Mann, ‘wat lett dat schoͤn, wenn du Pabst bist. Fru, nu
<TEI><text><body><divn="1"><p><pbfacs="#f0153"n="122"/>
willst du Pabst warden, Pabst is man eemal in de Christenheit. ‘Mann,’ sed se, ‘ick moͤt huͤuͤt noch Pabst warden.’‘Ne Fru,’ sed he, ‘to Pabst kan de Butt nich maken, dat geit nich good.’‘Mann, wat Snack, kan he Kaiser maken, kan he ook Pabst maken, ga fuurts hen. Daar gieng de Mann hen, un em was gans flau, dee Knee un de Waden slakkerten em, un buten gieng de Wind, un dat Water was as kaakt dat, de Scheep schoten in de Noot, un dansten un sprungen up de Buͤlgen, doch was de Himmel in de Midde noch so’n beeten blag: awerst an de Siiden, daar toog dat so recht rood up, as een swaar Gewitter. Da gieng he recht voͤrzufft staan, un sed</p><lb/><lgtype="poem"><l>‘Mandje, Mandje Timpe Te,</l><lb/><l>Buttje, Buttje in de See,</l><lb/><l>miine Fru, de Jlsebill,</l><lb/><l>will nich so as ick wol will.’</l><lb/></lg><p>‘Na, wat will se denn?’ sed de Butt. ‘Ach,’ sed de Mann, ‘miin Fru will Pabst warden.’‘Ga man hen,’ sed de Butt, ‘se ist all.’</p><lb/><p>Daar gieng he hen, un as he daar kamm, satt siine Fru up eenen Troon, de was twee Mil hoch, un had dree groote Kroonen up, un um eer da was so veel van geistlike Staat, un up he Siiden bi eer daar stunden twee Reegen Lichter, dat groͤtste so dick un grot as de aller groͤtste Torm, bet to dat alle luͤttste Koͤkenlicht. ‘Fru,’ sed de Mann, un sach se so recht an, ‘bist du nu Pabst?’‘Ja,’ sed se, ‘ick bin Pabst.’‘Ach, Fru, sed de Mann, ‘wat lett dat schoͤn, wenn du Pabst bist. Fru, nu
</p></div></body></text></TEI>
[122/0153]
willst du Pabst warden, Pabst is man eemal in de Christenheit. ‘Mann,’ sed se, ‘ick moͤt huͤuͤt noch Pabst warden.’ ‘Ne Fru,’ sed he, ‘to Pabst kan de Butt nich maken, dat geit nich good.’ ‘Mann, wat Snack, kan he Kaiser maken, kan he ook Pabst maken, ga fuurts hen. Daar gieng de Mann hen, un em was gans flau, dee Knee un de Waden slakkerten em, un buten gieng de Wind, un dat Water was as kaakt dat, de Scheep schoten in de Noot, un dansten un sprungen up de Buͤlgen, doch was de Himmel in de Midde noch so’n beeten blag: awerst an de Siiden, daar toog dat so recht rood up, as een swaar Gewitter. Da gieng he recht voͤrzufft staan, un sed
‘Mandje, Mandje Timpe Te,
Buttje, Buttje in de See,
miine Fru, de Jlsebill,
will nich so as ick wol will.’
‘Na, wat will se denn?’ sed de Butt. ‘Ach,’ sed de Mann, ‘miin Fru will Pabst warden.’ ‘Ga man hen,’ sed de Butt, ‘se ist all.’
Daar gieng he hen, un as he daar kamm, satt siine Fru up eenen Troon, de was twee Mil hoch, un had dree groote Kroonen up, un um eer da was so veel van geistlike Staat, un up he Siiden bi eer daar stunden twee Reegen Lichter, dat groͤtste so dick un grot as de aller groͤtste Torm, bet to dat alle luͤttste Koͤkenlicht. ‘Fru,’ sed de Mann, un sach se so recht an, ‘bist du nu Pabst?’ ‘Ja,’ sed se, ‘ick bin Pabst.’ ‘Ach, Fru, sed de Mann, ‘wat lett dat schoͤn, wenn du Pabst bist. Fru, nu
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Sie haben einen Fehler gefunden?
Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform
DTAQ melden.
Kommentar zur DTA-Ausgabe
Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert.
Weitere Informationen …
Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax.
(2015-05-11T18:40:00Z)
Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 3. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1837, S. 122. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1837/153>, abgerufen am 26.06.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.