Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. 2. Aufl. Bd. 1. Berlin, 1819.

Bild:
<< vorherige Seite

so good to Mode." -- "Nee! sed de Moder, my is so angst, so recht, as wenn een swaar Gewitter kümmt;" Marleenken averst satt un weend un weend. Daar kamm de Vagel anflogen, un as he sick up dat Dack sett -- "ach! segd de Vader, my is so recht früdig, un de Sünn schiint buten so schön, my is recht as süll ick eenen ollen Bekannten wedderseen!" -- "Nee, sed de Fru, my is so angst, de Teene klappern my, un dat is my as Füür in de Adern, un se reet sick eer Liifken up un so meer; averst Marleenken satt in een Eck un weende un had eeren Platen vor de Oogen, un weende den Platen gans messnatt. Daar sett sick de Vagel up den Machandelboom un sung:

"Min Moder de mi slacht't,"

daar heel de Moder de Ooren to, un kneep de Oogen to, un wold nich seen un hören, aver dat bruuste eer in de Ooren, as de allerstarkst Storm, un de Oogen brennten eer un zackten as Bliz:

"min Vader de mi att,"

"Ach Moder, segd de Mann, daar is een schön Vagel, de singt so herrlich, de Sünn schiint so warm, un dat rückt as luter Zinnemamen."

"min Swester de Marleeniken"

daar led Marleenken den Kopp up de Knee un weende in eens weg, de Mann averst sed: "ick ga herut, ick mut den Vagel dicht by sehn;" -- "ach, ga nich, sed de Fru, my is, as bevt dat ganze Huus un stünn in Flammen;" aver de Mann ging herut un sach den Vagel an:


so good to Mode.“ — „Nee! sed de Moder, my is so angst, so recht, as wenn een swaar Gewitter kuͤmmt;“ Marleenken averst satt un weend un weend. Daar kamm de Vagel anflogen, un as he sick up dat Dack sett — „ach! segd de Vader, my is so recht fruͤdig, un de Suͤnn schiint buten so schoͤn, my is recht as suͤll ick eenen ollen Bekannten wedderseen!“ — „Nee, sed de Fru, my is so angst, de Teene klappern my, un dat is my as Fuͤuͤr in de Adern, un se reet sick eer Liifken up un so meer; averst Marleenken satt in een Eck un weende un had eeren Platen vor de Oogen, un weende den Platen gans messnatt. Daar sett sick de Vagel up den Machandelboom un sung:

„Min Moder de mi slacht’t,“

daar heel de Moder de Ooren to, un kneep de Oogen to, un wold nich seen un hoͤren, aver dat bruuste eer in de Ooren, as de allerstarkst Storm, un de Oogen brennten eer un zackten as Bliz:

„min Vader de mi att,“

„Ach Moder, segd de Mann, daar is een schoͤn Vagel, de singt so herrlich, de Suͤnn schiint so warm, un dat ruͤckt as luter Zinnemamen.“

„min Swester de Marleeniken“

daar led Marleenken den Kopp up de Knee un weende in eens weg, de Mann averst sed: „ick ga herut, ick mut den Vagel dicht by sehn;“ — „ach, ga nich, sed de Fru, my is, as bevt dat ganze Huus un stuͤnn in Flammen;“ aver de Mann ging herut un sach den Vagel an:


<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0302" n="238"/>
so good to Mode.&#x201C; &#x2014; &#x201E;Nee! sed de Moder, my is so angst, so recht, as wenn een swaar Gewitter ku&#x0364;mmt;&#x201C; Marleenken averst satt un weend un weend. Daar kamm de Vagel anflogen, un as he sick up dat Dack sett &#x2014; &#x201E;ach! segd de Vader, my is so recht fru&#x0364;dig, un de Su&#x0364;nn schiint buten so scho&#x0364;n, my is recht as su&#x0364;ll ick eenen ollen Bekannten wedderseen!&#x201C; &#x2014; &#x201E;Nee, sed de Fru, my is so angst, de Teene klappern my, un dat is my as Fu&#x0364;u&#x0364;r in de Adern, un se reet sick eer Liifken up un so meer; averst Marleenken satt in een Eck un weende un had eeren Platen vor de Oogen, un weende den Platen gans messnatt. Daar sett sick de Vagel up den Machandelboom un sung:</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x201E;Min Moder de mi slacht&#x2019;t,&#x201C;</l><lb/>
        </lg>
        <p>daar heel de Moder de Ooren to, un kneep de Oogen to, un wold nich seen un ho&#x0364;ren, aver dat bruuste eer in de Ooren, as de allerstarkst Storm, un de Oogen brennten eer un zackten as Bliz:</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x201E;min Vader de mi att,&#x201C;</l><lb/>
        </lg>
        <p>&#x201E;Ach Moder, segd de Mann, daar is een scho&#x0364;n Vagel, de singt so herrlich, de Su&#x0364;nn schiint so warm, un dat ru&#x0364;ckt as luter Zinnemamen.&#x201C;</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x201E;min Swester de Marleeniken&#x201C;</l><lb/>
        </lg>
        <p>daar led Marleenken den Kopp up de Knee un weende in eens weg, de Mann averst sed: &#x201E;ick ga herut, ick mut den Vagel dicht by sehn;&#x201C; &#x2014; &#x201E;ach, ga nich, sed de Fru, my is, as bevt dat ganze Huus un stu&#x0364;nn in Flammen;&#x201C; aver de Mann ging herut un sach den Vagel an:</p><lb/>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[238/0302] so good to Mode.“ — „Nee! sed de Moder, my is so angst, so recht, as wenn een swaar Gewitter kuͤmmt;“ Marleenken averst satt un weend un weend. Daar kamm de Vagel anflogen, un as he sick up dat Dack sett — „ach! segd de Vader, my is so recht fruͤdig, un de Suͤnn schiint buten so schoͤn, my is recht as suͤll ick eenen ollen Bekannten wedderseen!“ — „Nee, sed de Fru, my is so angst, de Teene klappern my, un dat is my as Fuͤuͤr in de Adern, un se reet sick eer Liifken up un so meer; averst Marleenken satt in een Eck un weende un had eeren Platen vor de Oogen, un weende den Platen gans messnatt. Daar sett sick de Vagel up den Machandelboom un sung: „Min Moder de mi slacht’t,“ daar heel de Moder de Ooren to, un kneep de Oogen to, un wold nich seen un hoͤren, aver dat bruuste eer in de Ooren, as de allerstarkst Storm, un de Oogen brennten eer un zackten as Bliz: „min Vader de mi att,“ „Ach Moder, segd de Mann, daar is een schoͤn Vagel, de singt so herrlich, de Suͤnn schiint so warm, un dat ruͤckt as luter Zinnemamen.“ „min Swester de Marleeniken“ daar led Marleenken den Kopp up de Knee un weende in eens weg, de Mann averst sed: „ick ga herut, ick mut den Vagel dicht by sehn;“ — „ach, ga nich, sed de Fru, my is, as bevt dat ganze Huus un stuͤnn in Flammen;“ aver de Mann ging herut un sach den Vagel an:

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2015-05-11T18:40:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Bayerische Staatsbibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2015-05-11T18:40:00Z)
Sandra Balck, Benjamin Fiechter: Bearbeitung der digitalen Edition. (2015-06-15T16:12:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

Zusätzlich zu dieser historischen Ausgabe gibt es in der 2004 von Prof. Hans-Jörg Uther herausgegebenen und im Olms-Verlag erschienenen Ausgabe (ISBN 978-3-487-12545-9) in Bd. 1, S. 7–27 ein aussagekräftiges Vorwort.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819/302
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. 2. Aufl. Bd. 1. Berlin, 1819, S. 238. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819/302>, abgerufen am 17.05.2024.