Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Fritsch, Ahasver: Tractatus Nomico-Politicus [...] Von Zünft- und Jnnungs-Recht. Naumburg u. a., 1669.

Bild:
<< vorherige Seite

additio.
in integrum restit utione confirmatus sit. Jure & ratione aequa an sec
dependet praecipue ex discussione atque examine eorumq; JCti Helm-
stadienses ad approbandam sententiam a se primo conceptan conscri-
pserunt velut ab adversa parte ad commovendum judicem loco grav a-
minum imploratae restitutionis prolata. De iis quid sentiam dicere &
quam non illa faciant ad convellenda quae in responso conscripsi quaeq;
postea bis judicata sunt faciant nec in hac causa attendi nedum senten-
tiarum posteriorum improbationum causare debeant ante oculos po-
nere, necessitatem quandam mihi imponit tum responsum quod ante
quinquennium. Consulentibus communicari, defendendi & ab ad-
versis scriptis liberandi debitum, tum illorum qui juxta illud judica-
runt stabilienda autoritas tum Reorum pro servanda sententiarun con-
stantia petitio, cui etiam qui in priori instantia judicavit patrocinium
negare non debet juxta decisionem Anton. Fabri. in Cot. lib. 2. tit. 5. defin.1.
tum consilium petentes adjuvandi aequitas, maxime cum appareat illos
si res eo stabit loco inique fore gravatos & sine juxta causa non solum
privato suo malo sed & non levi publico in commodo ab illo quod na-
turalis libertatis nec proprietatis jurisve alterius est, exclusos esse.

Hoc vero pace illorum qui in contrarias partes abierunt scribere
& praemittere liceat aberratum non parum fuisse a scopo & ab ea quae-
stione quae vere in hac lite versatur & cui applicandum fuit judicium.
Nam inspectis cum quae in prima instantia processerunt, tum quae acto-
res pro intentione sua protulerunt, tum quae JCti pro iis responderunt
apparet, omnia ad illam quaestionem converti & pertinere an Reorum
privilegiis concessum arefactas carnes & vivas pecudes vendere ideoq;
id praesupponi, quod istis non continetur iis quoq; non licere, unde
sine omni dubio, quod privilegia ejus venditionem expressam non ha-
bent in adversum sensum devenerunt, eo facilius adversae partis ad-
missa prohibitione. At ea in hac lite revera non versatur quaestio sed
longe alia nimirum an quae carnium are factarum & viventium pecorun
venditio naturalis libertatis nec collegio lanionun appropriata est; por
hujus in stantiam prohiberi potuerit & justa prombendi causa adsit.
Inter quae maxima differentia est. Nam in priori quaestione praesuppo-
nitur Reos non habere jus nisi ex privilegio, ideo quod hoc non con-
tinetur non licere laniones vero qui vendiderunt arefactas carnes &

viva

additio.
in integrum reſtit utione confirmatus ſit. Jure & ratione æquâ an ſecꝰ
dependet præcipue ex diſcuſſione atque examine eorumq; JCti Helm-
ſtadienſes ad approbandam ſententiam â ſe primo conceptã conſcri-
pſerunt velut ab adverſa parte ad commovendum judicem loco grav a-
minum imploratæ reſtitutionis prolata. De iis quid ſentiam dicere &
quam non illa faciant ad convellenda quæ in reſponſo conſcripſi quæq;
poſtea bis judicata ſunt faciant nec in hac cauſâ attendi nedum ſenten-
tiarum poſteriorum improbationum cauſare debeant ante oculos po-
nere, neceſſitatem quandam mihi imponit tum reſponſum quod ante
quinquennium. Conſulentibus communicari, defendendi & ab ad-
verſis ſcriptis liberandi debitum, tum illorum qui juxta illud judica-
runt ſtabilienda autoritas tum Reorum pro ſervanda ſententiarũ con-
ſtantia petitio, cui etiam qui in priori inſtantia judicavit patrocinium
negare non debet juxta deciſionem Anton. Fabri. in Cot. lib. 2. tit. 5. defin.1.
tum conſilium petentes adjuvandi æquitas, maxime cum appareat illos
ſi res eo ſtabit loco inique fore gravatos & ſine juxta cauſâ non ſolum
privato ſuo malo ſed & non levi publico in com̃odo ab illo quod na-
turalis libertatis nec proprietatis jurisve alterius eſt, excluſos eſſe.

Hoc vero pace illorum qui in contrarias partes abierunt ſcribere
& præmittere liceat aberratum non parum fuiſſe â ſcopo & ab ea quæ-
ſtione quæ vere in hac lite verſatur & cui applicandum fuit judicium.
Nam inſpectis cum quæ in primâ inſtantiâ proceſſerunt, tum quæ acto-
res pro intentione ſua protulerunt, tum quæ JCti pro iis reſponderunt
apparet, omnia ad illam quæſtionem converti & pertinere an Reorum
privilegiis conceſſum arefactas carnes & vivas pecudes vendere ideoq;
id præſupponi, quod iſtis non continetur iis quoq; non licere, unde
ſine omni dubio, quod privilegia ejus venditionem expreſſam non ha-
bent in adverſum ſenſum devenerunt, eo facilius adverſæ partis ad-
miſſâ prohibitione. At ea in hac lite revera non verſatur quæſtio ſed
longe alia nimirum an quæ carnium are factarum & viventium pecorũ
venditio naturalis libertatis nec collegio lanionũ appropriata eſt; por
hujus in ſtantiam prohiberi potuerit & juſta prombendi cauſa adſit.
Inter quæ maxima differentia eſt. Nam in priori quæſtione præſuppo-
nitur Reos non habere jus niſi ex privilegio, ideo quod hoc non con-
tinetur non licere laniones vero qui vendiderunt arefactas carnes &

viva
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p>
              <pb facs="#f0110" n="100"/>
              <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#k">additio.</hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">in integrum re&#x017F;tit utione confirmatus &#x017F;it. Jure &amp; ratione æquâ an &#x017F;ec&#xA770;<lb/>
dependet præcipue ex di&#x017F;cu&#x017F;&#x017F;ione atque examine eorumq; JCti Helm-<lb/>
&#x017F;tadien&#x017F;es ad approbandam &#x017F;ententiam â &#x017F;e primo concepta&#x0303; con&#x017F;cri-<lb/>
p&#x017F;erunt velut ab adver&#x017F;a parte ad commovendum judicem loco grav a-<lb/>
minum imploratæ re&#x017F;titutionis prolata. De iis quid &#x017F;entiam dicere &amp;<lb/>
quam non illa faciant ad convellenda quæ in re&#x017F;pon&#x017F;o con&#x017F;crip&#x017F;i quæq;<lb/>
po&#x017F;tea bis judicata &#x017F;unt faciant nec in hac cau&#x017F;â attendi nedum &#x017F;enten-<lb/>
tiarum po&#x017F;teriorum improbationum cau&#x017F;are debeant ante oculos po-<lb/>
nere, nece&#x017F;&#x017F;itatem quandam mihi imponit tum re&#x017F;pon&#x017F;um quod ante<lb/>
quinquennium. Con&#x017F;ulentibus communicari, defendendi &amp; ab ad-<lb/>
ver&#x017F;is &#x017F;criptis liberandi debitum, tum illorum qui juxta illud judica-<lb/>
runt &#x017F;tabilienda autoritas tum Reorum pro &#x017F;ervanda &#x017F;ententiaru&#x0303; con-<lb/>
&#x017F;tantia petitio, cui etiam qui in priori in&#x017F;tantia judicavit patrocinium<lb/>
negare non debet j<hi rendition="#i">uxta deci&#x017F;ionem Anton. Fabri. in Cot. lib. 2. tit. 5. defin.</hi>1.<lb/>
tum con&#x017F;ilium petentes adjuvandi æquitas, maxime cum appareat illos<lb/>
&#x017F;i res eo &#x017F;tabit loco inique fore gravatos &amp; &#x017F;ine juxta cau&#x017F;â non &#x017F;olum<lb/>
privato &#x017F;uo malo &#x017F;ed &amp; non levi publico in com&#x0303;odo ab illo quod na-<lb/>
turalis libertatis nec proprietatis jurisve alterius e&#x017F;t, exclu&#x017F;os e&#x017F;&#x017F;e.</hi> </p><lb/>
            <p> <hi rendition="#aq">Hoc vero pace illorum qui in contrarias partes abierunt &#x017F;cribere<lb/>
&amp; præmittere liceat aberratum non parum fui&#x017F;&#x017F;e â &#x017F;copo &amp; ab ea quæ-<lb/>
&#x017F;tione quæ vere in hac lite ver&#x017F;atur &amp; cui applicandum fuit judicium.<lb/>
Nam in&#x017F;pectis cum quæ in primâ in&#x017F;tantiâ proce&#x017F;&#x017F;erunt, tum quæ acto-<lb/>
res pro intentione &#x017F;ua protulerunt, tum quæ JCti pro iis re&#x017F;ponderunt<lb/>
apparet, omnia ad illam quæ&#x017F;tionem converti &amp; pertinere an Reorum<lb/>
privilegiis conce&#x017F;&#x017F;um arefactas carnes &amp; vivas pecudes vendere ideoq;<lb/>
id præ&#x017F;upponi, quod i&#x017F;tis non continetur iis quoq; non licere, unde<lb/>
&#x017F;ine omni dubio, quod privilegia ejus venditionem expre&#x017F;&#x017F;am non ha-<lb/>
bent in adver&#x017F;um &#x017F;en&#x017F;um devenerunt, eo facilius adver&#x017F;æ partis ad-<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;â prohibitione. At ea in hac lite revera non ver&#x017F;atur quæ&#x017F;tio &#x017F;ed<lb/>
longe alia nimirum an quæ carnium are factarum &amp; viventium pecoru&#x0303;<lb/>
venditio naturalis libertatis nec collegio lanionu&#x0303; appropriata e&#x017F;t; por<lb/>
hujus in &#x017F;tantiam prohiberi potuerit &amp; ju&#x017F;ta prombendi cau&#x017F;a ad&#x017F;it.<lb/>
Inter quæ maxima differentia e&#x017F;t. Nam in priori quæ&#x017F;tione præ&#x017F;uppo-<lb/>
nitur Reos non habere jus ni&#x017F;i ex privilegio, ideo quod hoc non con-<lb/>
tinetur non licere laniones vero qui vendiderunt arefactas carnes &amp;</hi><lb/>
              <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">viva</hi> </fw><lb/>
            </p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[100/0110] additio. in integrum reſtit utione confirmatus ſit. Jure & ratione æquâ an ſecꝰ dependet præcipue ex diſcuſſione atque examine eorumq; JCti Helm- ſtadienſes ad approbandam ſententiam â ſe primo conceptã conſcri- pſerunt velut ab adverſa parte ad commovendum judicem loco grav a- minum imploratæ reſtitutionis prolata. De iis quid ſentiam dicere & quam non illa faciant ad convellenda quæ in reſponſo conſcripſi quæq; poſtea bis judicata ſunt faciant nec in hac cauſâ attendi nedum ſenten- tiarum poſteriorum improbationum cauſare debeant ante oculos po- nere, neceſſitatem quandam mihi imponit tum reſponſum quod ante quinquennium. Conſulentibus communicari, defendendi & ab ad- verſis ſcriptis liberandi debitum, tum illorum qui juxta illud judica- runt ſtabilienda autoritas tum Reorum pro ſervanda ſententiarũ con- ſtantia petitio, cui etiam qui in priori inſtantia judicavit patrocinium negare non debet juxta deciſionem Anton. Fabri. in Cot. lib. 2. tit. 5. defin.1. tum conſilium petentes adjuvandi æquitas, maxime cum appareat illos ſi res eo ſtabit loco inique fore gravatos & ſine juxta cauſâ non ſolum privato ſuo malo ſed & non levi publico in com̃odo ab illo quod na- turalis libertatis nec proprietatis jurisve alterius eſt, excluſos eſſe. Hoc vero pace illorum qui in contrarias partes abierunt ſcribere & præmittere liceat aberratum non parum fuiſſe â ſcopo & ab ea quæ- ſtione quæ vere in hac lite verſatur & cui applicandum fuit judicium. Nam inſpectis cum quæ in primâ inſtantiâ proceſſerunt, tum quæ acto- res pro intentione ſua protulerunt, tum quæ JCti pro iis reſponderunt apparet, omnia ad illam quæſtionem converti & pertinere an Reorum privilegiis conceſſum arefactas carnes & vivas pecudes vendere ideoq; id præſupponi, quod iſtis non continetur iis quoq; non licere, unde ſine omni dubio, quod privilegia ejus venditionem expreſſam non ha- bent in adverſum ſenſum devenerunt, eo facilius adverſæ partis ad- miſſâ prohibitione. At ea in hac lite revera non verſatur quæſtio ſed longe alia nimirum an quæ carnium are factarum & viventium pecorũ venditio naturalis libertatis nec collegio lanionũ appropriata eſt; por hujus in ſtantiam prohiberi potuerit & juſta prombendi cauſa adſit. Inter quæ maxima differentia eſt. Nam in priori quæſtione præſuppo- nitur Reos non habere jus niſi ex privilegio, ideo quod hoc non con- tinetur non licere laniones vero qui vendiderunt arefactas carnes & viva

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/fritsch_tractatus_1669
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/fritsch_tractatus_1669/110
Zitationshilfe: Fritsch, Ahasver: Tractatus Nomico-Politicus [...] Von Zünft- und Jnnungs-Recht. Naumburg u. a., 1669, S. 100. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/fritsch_tractatus_1669/110>, abgerufen am 18.05.2024.