Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706.

Bild:
<< vorherige Seite

est, uti recte eo, qvod concessum erat, cetera mittere: qvo nihil prudentius, laudabilius, felicius poterat fieri. Multi multa praeter ingenium conati, turpiter se dederunt, & pro laude re tulerunt infamiam atqve dedecus. Qvanto rectius Noster. qvi in proprio maluit habitare solo, qvam colere alienum. Neqve etiam necesse est, ut, qvi vel surgit in spem patriae, vel ejusdem rebus cum imperio gerendis jam est admotus, tempestate belli ipse accingatur gladio, ipse arma ferat ac vibret, nisi aut graviore qvadam mentis vi, qvasi divino instinctu, rapiatur istuc, aut necessitatis ratio ita efflagitet. Alius enim auspiciis & consiliis, alius demum ductu suo rem agit felicius: alius utrinqve dum licet, abstinet, sibi vivens interea, & ingenio suo salutariter & cum respectu verae tum privatae tum publicae salutis obsecundans. Non sine causa humanae vitae aestimatores, simulacrum ejus aliqvod satis aptum reperire sibi vifi sunt in fabulis & scenicorum ludis. Etenim in hujus theatro vitae suam qvisque agit personam per varia aetatum, negotiorum, casuum intervalla; nec actuum suorum ante, qvam vivendi finem facit. Et procul dubio ille creditur qvam scitissime rem suam gerere, qvi toto vitae curriculo personam sibi imponit accommodatam indoli & facultatibus, qvas a natura & institutione habet. Ridentur, qvi secus faciunt in fabulis; par ratio in vita est. Beatissimus Princeps FERDINANDUS CHRISTIANUS eas profecto elegit partes, qvae ipsum maxime decebant. Ita & consilio conditoris summi, & suo officio satisfecit rectissime, & in suo genere laudem praeclarissimam reportavit. Nec dubito ego hanc solidam & perfectam perhibere gloriam, tametsi forte sint, qvi aliqvid desiderent, ii nempe, qvi veterum qvorundam more ideam ac formam aliqvam perfectionis, omnibus numeris, partibus rerumque generibus absolutissimae, animo secum praefigunt. At vero de singulis aliter omnino judicandum est. Satis consummatus, satis integer est, qvi suis bonis insistit atque inhaeret, in iisq, ad eum gradum conscendit, qvem omni studio potest contingere. Qvid qvaeso defuit Nostro? Natus factusque ad tranqvillitatem erat: hanc coluit, hanc sectatus est Principe Patriaque dignam. Cedo ullum studium eo spectans, cui se non addixerit: cedo virtutem, qvam non exercuerit, possederit: cedo artem, qvam neglexerit insuperqve habuerit. Vo-

est, uti recte eo, qvod concessum erat, cetera mittere: qvo nihil prudentius, laudabilius, felicius poterat fieri. Multi multa praeter ingenium conati, turpiter se dederunt, & pro laude re tulerunt infamiam atqve dedecus. Qvanto rectius Noster. qvi in proprio maluit habitare solo, qvam colere alienum. Neqve etiam necesse est, ut, qvi vel surgit in spem patriae, vel ejusdem rebus cum imperio gerendis jam est admotus, tempestate belli ipse accingatur gladio, ipse arma ferat ac vibret, nisi aut graviore qvadam mentis vi, qvasi divino instinctu, rapiatur istuc, aut necessitatis ratio ita efflagitet. Alius enim auspiciis & consiliis, alius demum ductu suo rem agit felicius: alius utrinqve dum licet, abstinet, sibi vivens interea, & ingenio suo salutariter & cum respectu verae tum privatae tum publicae salutis obsecundans. Non sine causa humanae vitae aestimatores, simulacrum ejus aliqvod satis aptum reperire sibi vifi sunt in fabulis & scenicorum ludis. Etenim in hujus theatro vitae suam qvisque agit personam per varia aetatum, negotiorum, casuum intervalla; nec actuum suorum ante, qvam vivendi finem facit. Et procul dubio ille creditur qvam scitissime rem suam gerere, qvi toto vitae curriculo personam sibi imponit accommodatam indoli & facultatibus, qvas à natura & institutione habet. Ridentur, qvi secus faciunt in fabulis; par ratio in vita est. Beatissimus Princeps FERDINANDUS CHRISTIANUS eas profecto elegit partes, qvae ipsum maxime decebant. Ita & consilio conditoris summi, & suo officio satisfecit rectissime, & in suo genere laudem praeclarissimam reportavit. Nec dubito ego hanc solidam & perfectam perhibere gloriam, tametsi forte sint, qvi aliqvid desiderent, ii nempe, qvi veterum qvorundam more ideam ac formam aliqvam perfectionis, omnibus numeris, partibus rerumque generibus absolutissimae, animo secum praefigunt. At verò de singulis aliter omnino judicandum est. Satis consummatus, satis integer est, qvi suis bonis insistit atque inhaeret, in iisq, ad eum gradum conscendit, qvem omni studio potest contingere. Qvid qvaeso defuit Nostro? Natus factusque ad tranqvillitatem erat: hanc coluit, hanc sectatus est Principe Patriaque dignam. Cedo ullum studium eò spectans, cui se non addixerit: cedo virtutem, qvam non exercuerit, possederit: cedo artem, qvam neglexerit insuperqve habuerit. Vo-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0072"/>
est, uti recte eo, qvod concessum                      erat, cetera mittere: qvo nihil prudentius, laudabilius, felicius poterat fieri.                      Multi multa praeter ingenium conati, turpiter se dederunt, &amp; pro laude re                      tulerunt infamiam atqve dedecus. Qvanto rectius Noster. qvi in proprio maluit                      habitare solo, qvam colere alienum. Neqve etiam necesse est, ut, qvi vel surgit                      in spem patriae, vel ejusdem rebus cum imperio gerendis jam est admotus,                      tempestate belli ipse accingatur gladio, ipse arma ferat ac vibret, nisi aut                      graviore qvadam mentis vi, qvasi divino instinctu, rapiatur istuc, aut                      necessitatis ratio ita efflagitet. Alius enim auspiciis &amp; consiliis, alius                      demum ductu suo rem agit felicius: alius utrinqve dum licet, abstinet, sibi                      vivens interea, &amp; ingenio suo salutariter &amp; cum respectu verae tum                      privatae tum publicae salutis obsecundans. Non sine causa humanae vitae                      aestimatores, simulacrum ejus aliqvod satis aptum reperire sibi vifi sunt in                      fabulis &amp; scenicorum ludis. Etenim in hujus theatro vitae suam qvisque agit                      personam per varia aetatum, negotiorum, casuum intervalla; nec actuum suorum                      ante, qvam vivendi finem facit. Et procul dubio ille creditur qvam scitissime                      rem suam gerere, qvi toto vitae curriculo personam sibi imponit accommodatam                      indoli &amp; facultatibus, qvas à natura &amp; institutione habet. Ridentur, qvi                      secus faciunt in fabulis; par ratio in vita est. Beatissimus Princeps                      FERDINANDUS CHRISTIANUS eas profecto elegit partes, qvae ipsum maxime decebant.                      Ita &amp; consilio conditoris summi, &amp; suo officio satisfecit rectissime,                      &amp; in suo genere laudem praeclarissimam reportavit. Nec dubito ego hanc                      solidam &amp; perfectam perhibere gloriam, tametsi forte sint, qvi aliqvid                      desiderent, ii nempe, qvi veterum qvorundam more ideam ac formam aliqvam                      perfectionis, omnibus numeris, partibus rerumque generibus absolutissimae, animo                      secum praefigunt. At verò de singulis aliter omnino judicandum est. Satis                      consummatus, satis integer est, qvi suis bonis insistit atque inhaeret, in iisq,                      ad eum gradum conscendit, qvem omni studio potest contingere. Qvid qvaeso defuit                      Nostro? Natus factusque ad tranqvillitatem erat: hanc coluit, hanc sectatus est                      Principe Patriaque dignam. Cedo ullum studium eò spectans, cui se non addixerit:                      cedo virtutem, qvam non exercuerit, possederit: cedo artem, qvam neglexerit                      insuperqve habuerit. Vo-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0072] est, uti recte eo, qvod concessum erat, cetera mittere: qvo nihil prudentius, laudabilius, felicius poterat fieri. Multi multa praeter ingenium conati, turpiter se dederunt, & pro laude re tulerunt infamiam atqve dedecus. Qvanto rectius Noster. qvi in proprio maluit habitare solo, qvam colere alienum. Neqve etiam necesse est, ut, qvi vel surgit in spem patriae, vel ejusdem rebus cum imperio gerendis jam est admotus, tempestate belli ipse accingatur gladio, ipse arma ferat ac vibret, nisi aut graviore qvadam mentis vi, qvasi divino instinctu, rapiatur istuc, aut necessitatis ratio ita efflagitet. Alius enim auspiciis & consiliis, alius demum ductu suo rem agit felicius: alius utrinqve dum licet, abstinet, sibi vivens interea, & ingenio suo salutariter & cum respectu verae tum privatae tum publicae salutis obsecundans. Non sine causa humanae vitae aestimatores, simulacrum ejus aliqvod satis aptum reperire sibi vifi sunt in fabulis & scenicorum ludis. Etenim in hujus theatro vitae suam qvisque agit personam per varia aetatum, negotiorum, casuum intervalla; nec actuum suorum ante, qvam vivendi finem facit. Et procul dubio ille creditur qvam scitissime rem suam gerere, qvi toto vitae curriculo personam sibi imponit accommodatam indoli & facultatibus, qvas à natura & institutione habet. Ridentur, qvi secus faciunt in fabulis; par ratio in vita est. Beatissimus Princeps FERDINANDUS CHRISTIANUS eas profecto elegit partes, qvae ipsum maxime decebant. Ita & consilio conditoris summi, & suo officio satisfecit rectissime, & in suo genere laudem praeclarissimam reportavit. Nec dubito ego hanc solidam & perfectam perhibere gloriam, tametsi forte sint, qvi aliqvid desiderent, ii nempe, qvi veterum qvorundam more ideam ac formam aliqvam perfectionis, omnibus numeris, partibus rerumque generibus absolutissimae, animo secum praefigunt. At verò de singulis aliter omnino judicandum est. Satis consummatus, satis integer est, qvi suis bonis insistit atque inhaeret, in iisq, ad eum gradum conscendit, qvem omni studio potest contingere. Qvid qvaeso defuit Nostro? Natus factusque ad tranqvillitatem erat: hanc coluit, hanc sectatus est Principe Patriaque dignam. Cedo ullum studium eò spectans, cui se non addixerit: cedo virtutem, qvam non exercuerit, possederit: cedo artem, qvam neglexerit insuperqve habuerit. Vo-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/72
Zitationshilfe: Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/72>, abgerufen am 04.05.2024.