Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706.Aggressus ergo est iterum, repressit iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus & pugnare & vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet heic a me aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus meum, & qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus. Gloriam vero partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum potest, ex ore, & inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS militatum pro Patria: qvid honestius? Pro ea fortiter manum conseruit: qvid praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita & aeternitas. O qvam multi Heroes hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est, oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari & constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo, qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra vero petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecidit, cadens prostravit: jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, & trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret obstantia montium cacumina, de- Aggressus ergo est iterum, repressit iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus & pugnare & vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet hîc à me aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus meum, & qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus. Gloriam verò partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum potest, ex ore, & inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS militatum pro Patria: qvid honestius? Pro eâ fortiter manum conseruit: qvid praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita & aeternitas. O qvam multi Heroës hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est, oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari & constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo, qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra verò petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecídit, cadens prostravit: jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, & trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret obstantia montium cacumina, de- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0070"/> Aggressus ergo est iterum, repressit iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus & pugnare & vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet hîc à me aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus meum, & qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus. Gloriam verò partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum potest, ex ore, & inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS militatum pro Patria: qvid honestius? Pro eâ fortiter manum conseruit: qvid praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita & aeternitas. O qvam multi Heroës hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est, oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari & constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo, qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra verò petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecídit, cadens prostravit: jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, & trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret obstantia montium cacumina, de- </p> </div> </body> </text> </TEI> [0070]
Aggressus ergo est iterum, repressit iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus & pugnare & vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet hîc à me aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus meum, & qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus. Gloriam verò partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum potest, ex ore, & inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS militatum pro Patria: qvid honestius? Pro eâ fortiter manum conseruit: qvid praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita & aeternitas. O qvam multi Heroës hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est, oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari & constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo, qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra verò petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecídit, cadens prostravit: jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, & trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret obstantia montium cacumina, de-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/70 |
Zitationshilfe: | Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/70>, abgerufen am 28.07.2024. |