Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706.

Bild:
<< vorherige Seite

Aggressus ergo est iterum, repressit iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus & pugnare & vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet heic a me aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus meum, & qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus. Gloriam vero partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum potest, ex ore, & inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS militatum pro Patria: qvid honestius? Pro ea fortiter manum conseruit: qvid praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita & aeternitas. O qvam multi Heroes hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est, oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari & constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo, qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra vero petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecidit, cadens prostravit: jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, & trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret obstantia montium cacumina, de-

Aggressus ergo est iterum, repressit iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus & pugnare & vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet hîc à me aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus meum, & qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus. Gloriam verò partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum potest, ex ore, & inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS militatum pro Patria: qvid honestius? Pro eâ fortiter manum conseruit: qvid praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita & aeternitas. O qvam multi Heroës hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est, oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari & constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo, qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra verò petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecídit, cadens prostravit: jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, & trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret obstantia montium cacumina, de-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0070"/>
Aggressus ergo est iterum, repressit                      iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus &amp;                      pugnare &amp; vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet hîc à me                      aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum                      est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus                      meum, &amp; qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus.                      Gloriam verò partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum                      potest, ex ore, &amp; inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii                      Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS                      militatum pro Patria: qvid honestius? Pro eâ fortiter manum conseruit: qvid                      praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita                      Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita &amp; aeternitas. O                      qvam multi Heroës hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est                      Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est,                      oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim                      ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari &amp;                      constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par                      habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut                      recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi                      mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem                      FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo,                      qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab                      ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac                      retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra                      verò petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecídit, cadens prostravit:                      jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose                      profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in                      praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si                      placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, &amp;                      trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret                      obstantia montium cacumina, de-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0070] Aggressus ergo est iterum, repressit iterum, sed hoc illaetabili casu, ut simul ipse hostili plumbo ictus & pugnare & vivere desineret. Nemo vestrum, Auditores, exspectet hîc à me aliqvam ex hoc casu doloris significationem, qvando id praeter institutum meum est contraqve voluntatem Principis. Liceat ergo abstrudere luctum intra pectus meum, & qverelarum aliqvid deinceps indulgere his duobus adolescentibus. Gloriam verò partam minime jam continebo animo: erumpat illa potius, qvantum potest, ex ore, & inopia etiam dicendi mea hoc subjectissimi genus officii Vobis benignissimis Judicibus non praetermittat. Abiit HENRICUS FERDINANDUS militatum pro Patria: qvid honestius? Pro eâ fortiter manum conseruit: qvid praeclarius? Vicit generose: qvid illustrius? magnificentius? Sangvinem cum vita Victor profudit: Ipsa haec est nominis mortales inter vita & aeternitas. O qvam multi Heroës hujusmodi mortem sibi votis omnibus expetierunt! Nactus est Noster, non obtrudens sese, sed vocatus, ambitus, invitatus. Vanum vero est, oggerere, majorem fore Illum, si victoriae isti supervixisset. Qvis enim ignorat, ex ultimo vitae actu gloriae magnitudinem solere pensari & constitui? Is autem si cum tali tropaeo concludatur, nihil profecto sibi par habet, nedum excellentius qvicqvam: certumqve puto, nunqvam fuisse futurum, ut recens usqve vireret fama Borealis istius Monarchae, GUSTAVI ADOLPHI, nisi mortem in defendenda salute publica triumphans invenisset. HENRICUS qvidem FERDINANDUS beatissimae recordationis, locum in hostili seu aggere seu campo, qvem ceperat, obtinuit: ibi stans, eminus misso globo (qvod fieri potest ab ignavissimo quoque) caesus atque interemtus est: cadentem sui sustulerunt ac retulerunt: nec arma, nec corpus venere in hostium potestatem aut manus. Contra verò petitus ab iis, ipsos avertit: vulneratus cecídit, cadens prostravit: jacens deturbavit, moriens exanimavit, fecitque, ut sanguinis sui copiose profluentis calore, ipsorum ardor exstingueretur, eosqve sanguis frigidus in praecordia coiens ad capessendam fugam magis adigeret. Concipiamus ergo, si placet, Nostrum ceu fulmen trisulcum, ejaculatum arce Wolffenbuttelana, & trinam virtutem suam valide expediens: qvod primo perrumpat ac terebret obstantia montium cacumina, de-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/70
Zitationshilfe: Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/70>, abgerufen am 04.05.2024.