Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706.

Bild:
<< vorherige Seite

bet, ut intelligatur, qvam pulchre hi qvoque jam in viridi aetate vota Patriae impleverint atque superarint. Non opus est, longe arcessere hujus immaturae (ut sic loqvar) maturitatis causas. Primas sine dubio partes obtinet naturae ac indolis, qvam dixi, eminentia: hanc subvexit atqve excoluit solicitissima educatio atqve institutio: adjuverunt exempla & consvetudo Serenissimorum Patruorum, Patruelium & Fratrum aetate majorum: confirmavit opera domi forisqueve impensa. Ex his praesidiis atqve subsidiis, praecipue divina ope fortunante, non potuit non praeclarum aliqvid existere, ac tale, qvod cives & amici admirarentur, qvod exteri atque hostes partim suspicerent, partim inviderent, qvod fastis inscriberetur, qvod omnis coleret posteritas. Duo sunt, nisi fallor, artium & studiorum genera, ad qvae animum curamque referunt ex Augusta Domo progeniti, eaque huc spectant, ut aurea pax vel rite colatur, vel graviter violata aut periclitans armorum impetu rite reficiatur. Intra haec duo publicarum rerum momenta, in his ambobus qvasi cardinibus volvitur continuo ambitu & circumagitur Imperantium cura, consilium, labor. Nihil majus, nihil difficilius, nihil, ut proprie loqvar, divinius reperiri, dici, imo ne fingi qvidem & excogitari potest. Etenim ipse Dominorum Dominus aliqvando in populo suo, nullius utens ministerio hominis, nisi talis, qvi ex ore suo mandata deferret, imperium illud exercuit, ut appareret, qvi digne velit gubernare populos, aut DEum ipsum oportere esse, aut ab eo qvasi partem aliqvam divinitatis atqve Numinis commodato accepisse. Qvorsum haec? qvorsum? ut pateat, cum ad negotia pacis & belli, qvibus imperium, res omnium gravissima, constat; nati, instructi, educati fuerint Nostri, & jam re ipsa iis maxime aptos se praestiterint, nihil eis defuisse ad culmen altissimum, nisi solium atque sceptra. Sentient, opinor, aliqvi, in duobus qvidem istis duo illa studia effulsisse, non tamen utrumqve in utroqve, sed alterum his, alterum illis inserviisse. Qvi si hoc volent, neutri utramqve concedendam esse laudem, fallentur sine dubio, cum hoc modo obtineant, alterum in altero magis apparuisse. Alter operatus est Marti, non bellandi pruritu, sed qvia vires & occasio suppetebat hoc pacto in commune consulendi; Idem vero & paci extra bellum poterat abundanter satisfacere. Alter qvietem praetulit, non abhorrens a sagatis artibus, utpote qvas didicerat ac tenebat, sed qvod corporis ita requirebat habitus: nec ambiguum est, qvin

bet, ut intelligatur, qvam pulchrè hi qvoque jam in viridi aetate vota Patriae impleverint atque superarint. Non opus est, longe arcessere hujus immaturae (ut sic loqvar) maturitatis causas. Primas sine dubio partes obtinet naturae ac indolis, qvam dixi, eminentia: hanc subvexit atqve excoluit solicitissima educatio atqve institutio: adjuverunt exempla & consvetudo Serenissimorum Patruorum, Patruelium & Fratrum aetate majorum: confirmavit opera domi forisqueve impensa. Ex his praesidiis atqve subsidiis, praecipue divina ope fortunante, non potuit non praeclarum aliqvid existere, ac tale, qvod cives & amici admirarentur, qvod exteri atque hostes partim suspicerent, partim inviderent, qvod fastis inscriberetur, qvod omnis coleret posteritas. Duo sunt, nisi fallor, artium & studiorum genera, ad qvae animum curamque referunt ex Augusta Domo progeniti, eaque huc spectant, ut aurea pax vel rite colatur, vel graviter violata aut periclitans armorum impetu rite reficiatur. Intra haec duo publicarum rerum momenta, in his ambobus qvasi cardinibus volvitur continuo ambitu & circumagitur Imperantium cura, consilium, labor. Nihil majus, nihil difficilius, nihil, ut proprie loqvar, divinius reperiri, dici, imo ne fingi qvidem & excogitari potest. Etenim ipse Dominorum Dominus aliqvando in populo suo, nullius utens ministerio hominis, nisi talis, qvi ex ore suo mandata deferret, imperium illud exercuit, ut appareret, qvi digne velit gubernare populos, aut DEum ipsum oportere esse, aut ab eo qvasi partem aliqvam divinitatis atqve Numinis commodato accepisse. Qvorsum haec? qvorsum? ut pateat, cum ad negotia pacis & belli, qvibus imperium, res omnium gravissima, constat; nati, instructi, educati fuerint Nostri, & jam re ipsa iis maxime aptos se praestiterint, nihil eis defuisse ad culmen altissimum, nisi solium atque sceptra. Sentient, opinor, aliqvi, in duobus qvidem istis duo illa studia effulsisse, non tamen utrumqve in utroqve, sed alterum his, alterum illis inserviisse. Qvi si hoc volent, neutri utramqve concedendam esse laudem, fallentur sine dubio, cum hoc modò obtineant, alterum in altero magis apparuisse. Alter operatus est Marti, non bellandi pruritu, sed qvia vires & occasio suppetebat hoc pacto in commune consulendi; Idem vero & paci extra bellum poterat abundanter satisfacere. Alter qvietem praetulit, non abhorrens à sagatis artibus, utpote qvas didicerat ac tenebat, sed qvod corporis ita requirebat habitus: nec ambiguum est, qvin

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0068"/>
bet, ut intelligatur,                      qvam pulchrè hi qvoque jam in viridi aetate vota Patriae impleverint atque                      superarint. Non opus est, longe arcessere hujus immaturae (ut sic loqvar)                      maturitatis causas. Primas sine dubio partes obtinet naturae ac indolis, qvam                      dixi, eminentia: hanc subvexit atqve excoluit solicitissima educatio atqve                      institutio: adjuverunt exempla &amp; consvetudo Serenissimorum Patruorum,                      Patruelium &amp; Fratrum aetate majorum: confirmavit opera domi forisqueve                      impensa. Ex his praesidiis atqve subsidiis, praecipue divina ope fortunante, non                      potuit non praeclarum aliqvid existere, ac tale, qvod cives &amp; amici                      admirarentur, qvod exteri atque hostes partim suspicerent, partim inviderent,                      qvod fastis inscriberetur, qvod omnis coleret posteritas. Duo sunt, nisi fallor,                      artium &amp; studiorum genera, ad qvae animum curamque referunt ex Augusta Domo                      progeniti, eaque huc spectant, ut aurea pax vel rite colatur, vel graviter                      violata aut periclitans armorum impetu rite reficiatur. Intra haec duo                      publicarum rerum momenta, in his ambobus qvasi cardinibus volvitur continuo                      ambitu &amp; circumagitur Imperantium cura, consilium, labor. Nihil majus, nihil                      difficilius, nihil, ut proprie loqvar, divinius reperiri, dici, imo ne fingi                      qvidem &amp; excogitari potest. Etenim ipse Dominorum Dominus aliqvando in                      populo suo, nullius utens ministerio hominis, nisi talis, qvi ex ore suo mandata                      deferret, imperium illud exercuit, ut appareret, qvi digne velit gubernare                      populos, aut DEum ipsum oportere esse, aut ab eo qvasi partem aliqvam                      divinitatis atqve Numinis commodato accepisse. Qvorsum haec? qvorsum? ut pateat,                      cum ad negotia pacis &amp; belli, qvibus imperium, res omnium gravissima,                      constat; nati, instructi, educati fuerint Nostri, &amp; jam re ipsa iis maxime                      aptos se praestiterint, nihil eis defuisse ad culmen altissimum, nisi solium                      atque sceptra. Sentient, opinor, aliqvi, in duobus qvidem istis duo illa studia                      effulsisse, non tamen utrumqve in utroqve, sed alterum his, alterum illis                      inserviisse. Qvi si hoc volent, neutri utramqve concedendam esse laudem,                      fallentur sine dubio, cum hoc modò obtineant, alterum in altero magis                      apparuisse. Alter operatus est Marti, non bellandi pruritu, sed qvia vires &amp;                      occasio suppetebat hoc pacto in commune consulendi; Idem vero &amp; paci extra                      bellum poterat abundanter satisfacere. Alter qvietem praetulit, non abhorrens à                      sagatis artibus, utpote qvas didicerat ac tenebat, sed qvod corporis ita                      requirebat habitus: nec ambiguum est, qvin
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0068] bet, ut intelligatur, qvam pulchrè hi qvoque jam in viridi aetate vota Patriae impleverint atque superarint. Non opus est, longe arcessere hujus immaturae (ut sic loqvar) maturitatis causas. Primas sine dubio partes obtinet naturae ac indolis, qvam dixi, eminentia: hanc subvexit atqve excoluit solicitissima educatio atqve institutio: adjuverunt exempla & consvetudo Serenissimorum Patruorum, Patruelium & Fratrum aetate majorum: confirmavit opera domi forisqueve impensa. Ex his praesidiis atqve subsidiis, praecipue divina ope fortunante, non potuit non praeclarum aliqvid existere, ac tale, qvod cives & amici admirarentur, qvod exteri atque hostes partim suspicerent, partim inviderent, qvod fastis inscriberetur, qvod omnis coleret posteritas. Duo sunt, nisi fallor, artium & studiorum genera, ad qvae animum curamque referunt ex Augusta Domo progeniti, eaque huc spectant, ut aurea pax vel rite colatur, vel graviter violata aut periclitans armorum impetu rite reficiatur. Intra haec duo publicarum rerum momenta, in his ambobus qvasi cardinibus volvitur continuo ambitu & circumagitur Imperantium cura, consilium, labor. Nihil majus, nihil difficilius, nihil, ut proprie loqvar, divinius reperiri, dici, imo ne fingi qvidem & excogitari potest. Etenim ipse Dominorum Dominus aliqvando in populo suo, nullius utens ministerio hominis, nisi talis, qvi ex ore suo mandata deferret, imperium illud exercuit, ut appareret, qvi digne velit gubernare populos, aut DEum ipsum oportere esse, aut ab eo qvasi partem aliqvam divinitatis atqve Numinis commodato accepisse. Qvorsum haec? qvorsum? ut pateat, cum ad negotia pacis & belli, qvibus imperium, res omnium gravissima, constat; nati, instructi, educati fuerint Nostri, & jam re ipsa iis maxime aptos se praestiterint, nihil eis defuisse ad culmen altissimum, nisi solium atque sceptra. Sentient, opinor, aliqvi, in duobus qvidem istis duo illa studia effulsisse, non tamen utrumqve in utroqve, sed alterum his, alterum illis inserviisse. Qvi si hoc volent, neutri utramqve concedendam esse laudem, fallentur sine dubio, cum hoc modò obtineant, alterum in altero magis apparuisse. Alter operatus est Marti, non bellandi pruritu, sed qvia vires & occasio suppetebat hoc pacto in commune consulendi; Idem vero & paci extra bellum poterat abundanter satisfacere. Alter qvietem praetulit, non abhorrens à sagatis artibus, utpote qvas didicerat ac tenebat, sed qvod corporis ita requirebat habitus: nec ambiguum est, qvin

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/68
Zitationshilfe: Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/68>, abgerufen am 04.05.2024.