Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697.stiani dicebant. Qvia enim Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici & summi nostri, singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem & Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi contrahebant, Sacramentum & Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis contaminabant & conspurcabant; Imo Christum Pontificem & Sacerdotem nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant. Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. & seq. Qva lege nullam notam viduitatis, aut iniqve & citra suam culpam a marito repudiatae, inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio vetuit privatos homines. Sed qvod vulgo permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit Deus, ut puritas & sanctitas Christi plenissima, & Ecclesia Christo sine ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta, figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere oportebat. Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub correctionis tempore, iniqva & aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum signum erat, vel Sacramentum inter DEum & populum, qvod ipse Jehovah esset, sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. & 14. Ita filia Sacerdotis fornicans, vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat atqve prostituebat. Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus est, sanctus est, innocens, & a peccatoribus segregatus, omnes etiam Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita non Sacerdotem tantum ipsum lagali munditia & sanctitate pollere decebat, sed uxorem qvoqve liberos & domesticos itidem omnes, integros, mundos & castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet. Morale est qvod filiae & liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae Ministrorum prae coeteris castitate & verecundia ornati esse debeant, & gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere gravius etiam puniendum impudicitia & fornicationes. Sic enim personis & ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve & remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis peccata in aliis reprehendere libere, & cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam exercere non possunt, si domus ipso- stiani dicebant. Qvia enim Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici & summi nostri, singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem & Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi contrahebant, Sacramentum & Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis contaminabant & conspurcabant; Imo Christum Pontificem & Sacerdotem nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant. Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. & seq. Qva lege nullam notam viduitatis, aut iniqvè & citra suam culpam à marito repudiatae, inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio vetuit privatos homines. Sed qvod vulgò permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit Deus, ut puritas & sanctitas Christi plenissima, & Ecclesia Christo sine ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta, figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere oportebat. Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub correctionis tempore, iniqva & aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum signum erat, vel Sacramentum inter DEum & populum, qvod ipse Jehovah esset, sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. & 14. Ita filia Sacerdotis fornicans, vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat atqve prostituebat. Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus est, sanctus est, innocens, & à peccatoribus segregatus, omnes etiam Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita non Sacerdotem tantùm ipsum lagali munditia & sanctitate pollere decebat, sed uxorem qvoqve liberos & domesticos itidem omnes, integros, mundos & castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet. Morale est qvod filiae & liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae Ministrorum prae coeteris castitate & verecundiâ ornati esse debeant, & gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere gravius etiam puniendum impudicitia & fornicationes. Sic enim personis & ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve & remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis peccata in aliis reprehendere liberè, & cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam exercere non possunt, si domus ipso- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0544" n="534"/> stiani dicebant. Qvia enim Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici & summi nostri, singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem & Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi contrahebant, Sacramentum & Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis contaminabant & conspurcabant; Imo Christum Pontificem & Sacerdotem nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant.</p> <p>Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. & seq. Qva lege nullam notam viduitatis, aut iniqvè & citra suam culpam à marito repudiatae, inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio vetuit privatos homines. Sed qvod vulgò permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit Deus, ut puritas & sanctitas Christi plenissima, & Ecclesia Christo sine ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta, figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere oportebat.</p> <p>Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub correctionis tempore, iniqva & aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum signum erat, vel Sacramentum inter DEum & populum, qvod ipse Jehovah esset, sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. & 14. Ita filia Sacerdotis fornicans, vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat atqve prostituebat.</p> <p>Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus est, sanctus est, innocens, & à peccatoribus segregatus, omnes etiam Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita non Sacerdotem tantùm ipsum lagali munditia & sanctitate pollere decebat, sed uxorem qvoqve liberos & domesticos itidem omnes, integros, mundos & castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet.</p> <p>Morale est qvod filiae & liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae Ministrorum prae coeteris castitate & verecundiâ ornati esse debeant, & gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere gravius etiam puniendum impudicitia & fornicationes. Sic enim personis & ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve & remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis peccata in aliis reprehendere liberè, & cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam exercere non possunt, si domus ipso- </p> </div> </body> </text> </TEI> [534/0544]
stiani dicebant. Qvia enim Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici & summi nostri, singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem & Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi contrahebant, Sacramentum & Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis contaminabant & conspurcabant; Imo Christum Pontificem & Sacerdotem nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant.
Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. & seq. Qva lege nullam notam viduitatis, aut iniqvè & citra suam culpam à marito repudiatae, inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio vetuit privatos homines. Sed qvod vulgò permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit Deus, ut puritas & sanctitas Christi plenissima, & Ecclesia Christo sine ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta, figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere oportebat.
Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub correctionis tempore, iniqva & aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum signum erat, vel Sacramentum inter DEum & populum, qvod ipse Jehovah esset, sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. & 14. Ita filia Sacerdotis fornicans, vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat atqve prostituebat.
Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus est, sanctus est, innocens, & à peccatoribus segregatus, omnes etiam Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita non Sacerdotem tantùm ipsum lagali munditia & sanctitate pollere decebat, sed uxorem qvoqve liberos & domesticos itidem omnes, integros, mundos & castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet.
Morale est qvod filiae & liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae Ministrorum prae coeteris castitate & verecundiâ ornati esse debeant, & gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere gravius etiam puniendum impudicitia & fornicationes. Sic enim personis & ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve & remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis peccata in aliis reprehendere liberè, & cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam exercere non possunt, si domus ipso-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/544 |
Zitationshilfe: | Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697, S. 534. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/544>, abgerufen am 22.07.2024. |