Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

stiani dicebant. Qvia enim Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici & summi nostri, singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem & Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi contrahebant, Sacramentum & Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis contaminabant & conspurcabant; Imo Christum Pontificem & Sacerdotem nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant.

Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. & seq. Qva lege nullam notam viduitatis, aut iniqve & citra suam culpam a marito repudiatae, inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio vetuit privatos homines. Sed qvod vulgo permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit Deus, ut puritas & sanctitas Christi plenissima, & Ecclesia Christo sine ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta, figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere oportebat.

Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub correctionis tempore, iniqva & aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum signum erat, vel Sacramentum inter DEum & populum, qvod ipse Jehovah esset, sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. & 14. Ita filia Sacerdotis fornicans, vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat atqve prostituebat.

Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus est, sanctus est, innocens, & a peccatoribus segregatus, omnes etiam Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita non Sacerdotem tantum ipsum lagali munditia & sanctitate pollere decebat, sed uxorem qvoqve liberos & domesticos itidem omnes, integros, mundos & castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet.

Morale est qvod filiae & liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae Ministrorum prae coeteris castitate & verecundia ornati esse debeant, & gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere gravius etiam puniendum impudicitia & fornicationes. Sic enim personis & ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve & remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis peccata in aliis reprehendere libere, & cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam exercere non possunt, si domus ipso-

stiani dicebant. Qvia enim Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici & summi nostri, singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem & Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi contrahebant, Sacramentum & Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis contaminabant & conspurcabant; Imo Christum Pontificem & Sacerdotem nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant.

Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. & seq. Qva lege nullam notam viduitatis, aut iniqvè & citra suam culpam à marito repudiatae, inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio vetuit privatos homines. Sed qvod vulgò permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit Deus, ut puritas & sanctitas Christi plenissima, & Ecclesia Christo sine ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta, figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere oportebat.

Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub correctionis tempore, iniqva & aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum signum erat, vel Sacramentum inter DEum & populum, qvod ipse Jehovah esset, sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. & 14. Ita filia Sacerdotis fornicans, vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat atqve prostituebat.

Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus est, sanctus est, innocens, & à peccatoribus segregatus, omnes etiam Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita non Sacerdotem tantùm ipsum lagali munditia & sanctitate pollere decebat, sed uxorem qvoqve liberos & domesticos itidem omnes, integros, mundos & castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet.

Morale est qvod filiae & liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae Ministrorum prae coeteris castitate & verecundiâ ornati esse debeant, & gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere gravius etiam puniendum impudicitia & fornicationes. Sic enim personis & ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve & remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis peccata in aliis reprehendere liberè, & cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam exercere non possunt, si domus ipso- 

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0544" n="534"/>
stiani dicebant. Qvia enim                      Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici &amp; summi nostri,                      singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem &amp;                      Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se                      praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi                      contrahebant, Sacramentum &amp; Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis                      contaminabant &amp; conspurcabant; Imo Christum Pontificem &amp; Sacerdotem                      nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant.</p>
        <p>Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem                      tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. &amp; seq. Qva lege nullam                      notam viduitatis, aut iniqvè &amp; citra suam culpam à marito repudiatae,                      inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio                      vetuit privatos homines. Sed qvod vulgò permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit                      Deus, ut puritas &amp; sanctitas Christi plenissima, &amp; Ecclesia Christo sine                      ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta,                      figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere                      oportebat.</p>
        <p>Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub                      correctionis tempore, iniqva &amp; aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum                      signum erat, vel Sacramentum inter DEum &amp; populum, qvod ipse Jehovah esset,                      sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. &amp; 14. Ita filia Sacerdotis fornicans,                      vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat                      atqve prostituebat.</p>
        <p>Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus                      est, sanctus est, innocens, &amp; à peccatoribus segregatus, omnes etiam                      Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita                      non Sacerdotem tantùm ipsum lagali munditia &amp; sanctitate pollere decebat,                      sed uxorem qvoqve liberos &amp; domesticos itidem omnes, integros, mundos &amp;                      castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet.</p>
        <p>Morale est qvod filiae &amp; liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae                      Ministrorum prae coeteris castitate &amp; verecundiâ ornati esse debeant, &amp;                      gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere                      gravius etiam puniendum impudicitia &amp; fornicationes. Sic enim personis &amp;                      ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve &amp;                      remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis                      peccata in aliis reprehendere liberè, &amp; cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam                      exercere non possunt, si domus ipso-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[534/0544] stiani dicebant. Qvia enim Sacerdotes typum gerebant Christi, Sacerdotis unici & summi nostri, singularis ab ipsis reqvirebatur Sanctimonia externa, ut Sanctitatem & Puritatem Christi internam ac perfectam omnibusqve numeris absolutam in se praefigurarent. Si enim immunditiem qvamcunqve legalem, sive externam sibi contrahebant, Sacramentum & Mysterium Christi ejusqve puritatis in se ipsis contaminabant & conspurcabant; Imo Christum Pontificem & Sacerdotem nostrum, qvantum in ipsis qvidem erat, inmundum faciebant. Hinc etiam Sacerdotem non viduam, non repudiatam, aut meretricem sed virginem tantum uxorem ducere oportebat. Levit 21. vers. 12. & seq. Qva lege nullam notam viduitatis, aut iniqvè & citra suam culpam à marito repudiatae, inurere voluit Deus. Qvemadmodum stupratam etiam ducere nulla lex aut ratio vetuit privatos homines. Sed qvod vulgò permissum fuit, in Sacerdotibus damnavit Deus, ut puritas & sanctitas Christi plenissima, & Ecclesia Christo sine ulla macula sistenda, ac neutiqvam ad idololatriam aut peccata prostituta, figuraretur. Qvo eodem nomine Sacerdotes qvoqve omni corporis vitio carere oportebat. Qvemadmodum igitur Sabbathi violator lapidibus lapidabatur, qvae poena hodie sub correctionis tempore, iniqva & aeqvo durior esset: qvia videlicet Sabbathum signum erat, vel Sacramentum inter DEum & populum, qvod ipse Jehovah esset, sanctificans eos, Exod. 31. v. 13. & 14. Ita filia Sacerdotis fornicans, vivicomburio adjudicabatur: qvia typum Christi, qvem pater gestabat, profaabat atqve prostituebat. Et qvemadmodum Christus Pontifex atqve Sacerdos noster, totus qvantus qvantus est, sanctus est, innocens, & à peccatoribus segregatus, omnes etiam Ecclesiae suae domesticos merito suo totos sanctificat coram Patre coelesti: ita non Sacerdotem tantùm ipsum lagali munditia & sanctitate pollere decebat, sed uxorem qvoqve liberos & domesticos itidem omnes, integros, mundos & castos voluit Deus, ut undeqvaqve Typus veritati responderet. Morale est qvod filiae & liberi Sacerdotum vel (ut hodie loqvuntur) Ecclesiae Ministrorum prae coeteris castitate & verecundiâ ornati esse debeant, & gravius in ipsis, atqve in aliorum liberis peccatum sit, inqve suo poena genere gravius etiam puniendum impudicitia & fornicationes. Sic enim personis & ministerio patrum suorum turpissimam inurunt maculam. Enervant qvoqve & remoras atqve pedicas injiciunt patrum suorum Ministerio, qvihujus generis peccata in aliis reprehendere liberè, & cum fructu, Ecclesiaeqve disciplinam exercere non possunt, si domus ipso-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/544
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697, S. 534. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/544>, abgerufen am 31.01.2025.