Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite

mantile post lotionem manuum ad mensam exhibuisse, deinde nudo capite ministrasse. Posteaquam vero a Caesare de Regalibus & Feudis ac Imperio dependentibus investitus fuisset, ac similiter, ut antea, Imperiali mensae nudo capite adstaret, Caesarem hoc amplius admittere noluisse, atque ut pileum capiti imponeret, flagitasse per Aulae suae Mareschallum; fecisse hoc Anhaltinum, atque ad mensam Caesaris simul admissum fuisse. Die Ceremonien/ so vorgehen/ wenn ein Fürste des Reichs zur Käyserlichen Audienz admittiret wird/ beschreibet Eitel Friedrich von Herda, in der Grundfeste des H. Römischen Reichs/ part. 1. c. 6. pag 43 & seqq. welche allda gelesen werden können. Competit haec praerogativa, tecto capite stare in praesentia Caesaris, Principibus, qui status sunt Imperii jure libertatis suae, non autem ex privilegio, ut in Hispania id a Rege indultum novimus nonnullis ex Magnatibus [quos Grandes dicunt] aliisque, nisi cum Rege loquantur.

Favyn, au theatre d'honneur, livr. 8. pag. 1501. Limnaeus. tom. 5. addit. lib. 5. c. 8. pag. 299.

Adeo magnum hoc est privilegium, ut nec ducibus belli competat. Dux Albanus id consequi nequivit, quanquam Regno Hispaniae egregia hinc inde praestitisset servitia, & sic meritus esset favorem ac praemia. Eum autem hanc ambiisse praerogativam, inde constat, quod in aula dixerit: Se bene stare posse, nec laborare pedibus, sed capite, utpote catharris repleto; quo voluit indicare, sibi consultum fore, si Rex ei concederet, tegere caput. Consiliarios civitatis Barcelonensis eodem privilegio donatos fuisse, percipimus ex relatione di Vittorio Siri, nel suo Mercurio, tom. 2. lib. 1. pag. 142. Dom. Baud. lib. 2. de Jnduc. Bell. Belg. pag. 56.

Philippus II Rex Hispaniarum cum Egmondanum Comitem serentem secum de rebus graviorib9 colloquia pileo imposito caput operire jussisset, per argumentum illius honoris dignitatem Principis fuit judicatus, Regis sententia, accepisse.

Aurpach. lib. 1. Sing. alleg. c. 27.

Antonius de Leva, veteranus, ac de Caesare praeclare in bellis Italicis meriritus Dux, de quo hujusmodi distichon legitur scriptum:

Implicitus cunctis morbo artubus, horrida bella Artibus & ferro gessit & explicuit;

incredibili atque insano dignitatis istius desiderio flagrans, quotidie se Caesari e lecto surgenti offere bat. Caesar, cui pedum ejus debilitas non

mantile post lotionem manuum ad mensam exhibuisse, deinde nudo capite ministrasse. Posteaquam verò à Caesare de Regalibus & Feudis ac Imperio dependentibus investitus fuisset, ac similiter, ut antea, Imperiali mensae nudo capite adstaret, Caesarem hoc amplius admittere noluisse, atque ut pileum capiti imponeret, flagitasse per Aulae suae Mareschallum; fecisse hoc Anhaltinum, atque ad mensam Caesaris simul admissum fuisse. Die Ceremonien/ so vorgehen/ wenn ein Fürste des Reichs zur Käyserlichen Audienz admittiret wird/ beschreibet Eitel Friedrich von Herda, in der Grundfeste des H. Römischen Reichs/ part. 1. c. 6. pag 43 & seqq. welche allda gelesen werden können. Competit haec praerogativa, tecto capite stare in praesentia Caesaris, Principibus, qui status sunt Imperii jure libertatis suae, non autem ex privilegio, ut in Hispania id à Rege indultum novimus nonnullis ex Magnatibus [quos Grandes dicunt] aliisque, nisi cum Rege loquantur.

Favyn, au theatre d'honneur, livr. 8. pag. 1501. Limnaeus. tom. 5. addit. lib. 5. c. 8. pag. 299.

Adeo magnum hoc est privilegium, ut nec ducibus belli competat. Dux Albanus id consequi nequivit, quanquam Regno Hispaniae egregia hinc inde praestitisset servitia, & sic meritus esset favorem ac praemia. Eum autem hanc ambiisse praerogativam, inde constat, quod in aula dixerit: Se benè stare posse, nec laborare pedibus, sed capite, utpote catharris repleto; quô voluit indicare, sibi consultum fore, si Rex ei concederet, tegere caput. Consiliarios civitatis Barcelonensis eodem privilegio donatos fuisse, percipimus ex relatione di Vittorio Siri, nel suo Mercurio, tom. 2. lib. 1. pag. 142. Dom. Baud. lib. 2. de Jnduc. Bell. Belg. pag. 56.

Philippus II Rex Hispaniarum cum Egmondanum Comitem serentem secum de rebus graviorib9 colloquia pileo imposito caput operire jussisset, per argumentum illius honoris dignitatem Principis fuit judicatus, Regis sententiâ, accepisse.

Aurpach. lib. 1. Sing. alleg. c. 27.

Antonius de Leva, veteranus, ac de Caesare praeclarè in bellis Italicis meriritus Dux, de quo hujusmodi distichon legitur scriptum:

Implicitus cunctis morbo artubus, horrida bella Artibus & ferro gessit & explicuit;

incredibili atque insano dignitatis istius desiderio flagrans, quotidie se Caesari è lecto surgenti offere bat. Caesar, cui pedum ejus debilitas non

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0817" n="811"/>
mantile post lotionem manuum ad mensam exhibuisse,                      deinde nudo capite ministrasse. Posteaquam verò à Caesare de Regalibus &amp;                      Feudis ac Imperio dependentibus investitus fuisset, ac similiter, ut antea,                      Imperiali mensae nudo capite adstaret, Caesarem hoc amplius admittere noluisse,                      atque ut pileum capiti imponeret, flagitasse per Aulae suae Mareschallum;                      fecisse hoc Anhaltinum, atque ad mensam Caesaris simul admissum fuisse. Die                      Ceremonien/ so vorgehen/ wenn ein Fürste des Reichs zur Käyserlichen Audienz                      admittiret wird/ beschreibet Eitel Friedrich von Herda, in der Grundfeste des                      H. Römischen Reichs/ part. 1. c. 6. pag 43 &amp; seqq. welche allda gelesen                      werden können. Competit haec praerogativa, tecto capite stare in praesentia                      Caesaris, Principibus, qui status sunt Imperii jure libertatis suae, non autem                      ex privilegio, ut in Hispania id à Rege indultum novimus nonnullis ex Magnatibus                      [quos Grandes dicunt] aliisque, nisi cum Rege loquantur.</p>
        <p>Favyn, au theatre d'honneur, livr. 8. pag. 1501. Limnaeus. tom. 5. addit. lib. 5.                      c. 8. pag. 299.</p>
        <p>Adeo magnum hoc est privilegium, ut nec ducibus belli competat. Dux Albanus id                      consequi nequivit, quanquam Regno Hispaniae egregia hinc inde praestitisset                      servitia, &amp; sic meritus esset favorem ac praemia. Eum autem hanc ambiisse                      praerogativam, inde constat, quod in aula dixerit: Se benè stare posse, nec                      laborare pedibus, sed capite, utpote catharris repleto; quô voluit indicare,                      sibi consultum fore, si Rex ei concederet, tegere caput. Consiliarios civitatis                      Barcelonensis eodem privilegio donatos fuisse, percipimus ex relatione di                      Vittorio Siri, nel suo Mercurio, tom. 2. lib. 1. pag. 142. Dom. Baud. lib. 2. de                      Jnduc. Bell. Belg. pag. 56.</p>
        <p>Philippus II Rex Hispaniarum cum Egmondanum Comitem serentem secum de rebus                      graviorib9 colloquia pileo imposito caput operire jussisset, per argumentum                      illius honoris dignitatem Principis fuit judicatus, Regis sententiâ,                      accepisse.</p>
        <p>Aurpach. lib. 1. Sing. alleg. c. 27.</p>
        <p>Antonius de Leva, veteranus, ac de Caesare praeclarè in bellis Italicis meriritus                      Dux, de quo hujusmodi distichon legitur scriptum:</p>
        <p>Implicitus cunctis morbo artubus, horrida bella Artibus &amp; ferro gessit &amp;                      explicuit;</p>
        <p>incredibili atque insano dignitatis istius desiderio flagrans, quotidie se                      Caesari è lecto surgenti offere bat. Caesar, cui pedum ejus debilitas non
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[811/0817] mantile post lotionem manuum ad mensam exhibuisse, deinde nudo capite ministrasse. Posteaquam verò à Caesare de Regalibus & Feudis ac Imperio dependentibus investitus fuisset, ac similiter, ut antea, Imperiali mensae nudo capite adstaret, Caesarem hoc amplius admittere noluisse, atque ut pileum capiti imponeret, flagitasse per Aulae suae Mareschallum; fecisse hoc Anhaltinum, atque ad mensam Caesaris simul admissum fuisse. Die Ceremonien/ so vorgehen/ wenn ein Fürste des Reichs zur Käyserlichen Audienz admittiret wird/ beschreibet Eitel Friedrich von Herda, in der Grundfeste des H. Römischen Reichs/ part. 1. c. 6. pag 43 & seqq. welche allda gelesen werden können. Competit haec praerogativa, tecto capite stare in praesentia Caesaris, Principibus, qui status sunt Imperii jure libertatis suae, non autem ex privilegio, ut in Hispania id à Rege indultum novimus nonnullis ex Magnatibus [quos Grandes dicunt] aliisque, nisi cum Rege loquantur. Favyn, au theatre d'honneur, livr. 8. pag. 1501. Limnaeus. tom. 5. addit. lib. 5. c. 8. pag. 299. Adeo magnum hoc est privilegium, ut nec ducibus belli competat. Dux Albanus id consequi nequivit, quanquam Regno Hispaniae egregia hinc inde praestitisset servitia, & sic meritus esset favorem ac praemia. Eum autem hanc ambiisse praerogativam, inde constat, quod in aula dixerit: Se benè stare posse, nec laborare pedibus, sed capite, utpote catharris repleto; quô voluit indicare, sibi consultum fore, si Rex ei concederet, tegere caput. Consiliarios civitatis Barcelonensis eodem privilegio donatos fuisse, percipimus ex relatione di Vittorio Siri, nel suo Mercurio, tom. 2. lib. 1. pag. 142. Dom. Baud. lib. 2. de Jnduc. Bell. Belg. pag. 56. Philippus II Rex Hispaniarum cum Egmondanum Comitem serentem secum de rebus graviorib9 colloquia pileo imposito caput operire jussisset, per argumentum illius honoris dignitatem Principis fuit judicatus, Regis sententiâ, accepisse. Aurpach. lib. 1. Sing. alleg. c. 27. Antonius de Leva, veteranus, ac de Caesare praeclarè in bellis Italicis meriritus Dux, de quo hujusmodi distichon legitur scriptum: Implicitus cunctis morbo artubus, horrida bella Artibus & ferro gessit & explicuit; incredibili atque insano dignitatis istius desiderio flagrans, quotidie se Caesari è lecto surgenti offere bat. Caesar, cui pedum ejus debilitas non

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/817
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 811. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/817>, abgerufen am 16.07.2024.