Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite

lib. 47. Synt. J. Univ. c. 40. n. 30

artig also: Quam vis olim crederetur relationi gestorum ipsius Apparitoris: tamen quando se dicebat vel injuria affectum, vel verberatum, vel literas sibi seu mandata fuisse erepta, non illi credebatur omnino, sed illius relatio pro denunciatione habebatur, ut posset de eo delato inquiri, non autem ex delatione, vel relatione illius posset quis damnari, quod jure statutum videtur.

in L. ea quidem C. de accus.

Hodie quoque id ipsum verum erit, cum non simplici relationi exsecutoris credatur, nisi duorum ad minus testium praesentia ea roboretur: idque justissimis de causis, ne cui fraudi via aperiatur. Multo minus fides ei habebitur, si dicat, sibi injuriam factam fuisse: Nam tunc & in causa propria suspectum est testim onium: neque admittitur, nisi in quantum propter eam relationem jubere debet Judex de relatis inquiri, data licentia reo, etiam contrarium probandi.

Juxta L. optimam §. fin. C. de contrah. & comm. stip.

& ita resolvit Guido Pap.

Decis. 557.

Sunt enim Apparitores eatenus privilegiati, quatenus secundum mandata munus obeunt: at si abutantur, vel insolentius segerant, ut est hujusmodi homin[unleserliches Material]m genus, ut plerumque insolens sit & temerarium, castigandi diligenter funt & acriter, ne inde oriatur injuriarum occasio, unde jura nasci debent;

L. meminerint C. unde vi.

& graviorem poenam meretur, qui privilegio fulcitus eo in perniciem alterius utitur.

Auth. Presbyter, C. de Episc. & Cler.

Et privilegium meretur amittere, qui concessa sibi abutitur potestate.

In L. Judaeos & ibi Gloß. C. de Judaeis. L. qui sint ff. de negot. gest. c. privilogium 2. quaest. 3.

Exsecutores mandatorum Magistratuum seu Apparitores nudi & simplices sunt administri, nec debent vel latum ungvem excedere mandata, nullam enim habent cognitionem.

L. exsecutorem C. de exsec. rei jud. L. ad exsecutore 4. & ibi Gloß. ff. de appellat. & relat.

Ideoque multo minus excedere possunt.

lib. 47. Synt. J. Univ. c. 40. n. 30

artig also: Quam vis olim crederetur relationi gestorum ipsius Apparitoris: tamen quando se dicebat vel injuria affectum, vel verberatum, vel literas sibi seu mandata fuisse erepta, non illi credebatur omninò, sed illius relatio pro denunciatione habebatur, ut posset de eo delato inquiri, non autem ex delatione, vel relatione illius posset quis damnari, quod jure statutum videtur.

in L. ea quidem C. de accus.

Hodie quoque id ipsum verum erit, cum non simplici relationi exsecutoris credatur, nisi duorum ad minus testium praesentia ea roboretur: idque justissimis de causis, ne cui fraudi via aperiatur. Multò minus fides ei habebitur, si dicat, sibi injuriam factam fuisse: Nam tunc & in causa propria suspectum est testim onium: neque admittitur, nisi in quantum propter eam relationem jubere debet Judex de relatis inquiri, data licentia reo, etiam contrarium probandi.

Juxta L. optimam §. fin. C. de contrah. & comm. stip.

& ita resolvit Guido Pap.

Decis. 557.

Sunt enim Apparitores eatenus privilegiati, quatenus secundum mandata munus obeunt: at si abutantur, vel insolentius segerant, ut est hujusmodi homin[unleserliches Material]m genus, ut plerumque insolens sit & temerarium, castigandi diligenter funt & acriter, ne inde oriatur injuriarum occasio, unde jura nasci debent;

L. meminerint C. unde vi.

& graviorem poenam meretur, qui privilegio fulcitus eo in perniciem alterius utitur.

Auth. Presbyter, C. de Episc. & Cler.

Et privilegium meretur amittere, qui concessa sibi abutitur potestate.

In L. Judaeos & ibi Gloß. C. de Judaeis. L. qui sint ff. de negot. gest. c. privilogium 2. quaest. 3.

Exsecutores mandatorum Magistratuum seu Apparitores nudi & simplices sunt administri, nec debent vel latum ungvem excedere mandata, nullam enim habent cognitionem.

L. exsecutorem C. de exsec. rei jud. L. ad exsecutore 4. & ibi Gloß. ff. de appellat. & relat.

Ideoque multò minus excedere possunt.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0538" n="522"/>
        <p>lib. 47. Synt. J. Univ. c. 40. n. 30</p>
        <p>artig also: Quam vis olim crederetur relationi gestorum ipsius Apparitoris: tamen                      quando se dicebat vel injuria affectum, vel verberatum, vel literas sibi seu                      mandata fuisse erepta, non illi credebatur omninò, sed illius relatio pro                      denunciatione habebatur, ut posset de eo delato inquiri, non autem ex delatione,                      vel relatione illius posset quis damnari, quod jure statutum videtur.</p>
        <p>in L. ea quidem C. de accus.</p>
        <p>Hodie quoque id ipsum verum erit, cum non simplici relationi exsecutoris                      credatur, nisi duorum ad minus testium praesentia ea roboretur: idque                      justissimis de causis, ne cui fraudi via aperiatur. Multò minus fides ei                      habebitur, si dicat, sibi injuriam factam fuisse: Nam tunc &amp; in causa                      propria suspectum est testim onium: neque admittitur, nisi in quantum propter                      eam relationem jubere debet Judex de relatis inquiri, data licentia reo, etiam                      contrarium probandi.</p>
        <p>Juxta L. optimam §. fin. C. de contrah. &amp; comm. stip.</p>
        <p>&amp; ita resolvit Guido Pap.</p>
        <p>Decis. 557.</p>
        <p>Sunt enim Apparitores eatenus privilegiati, quatenus secundum mandata munus                      obeunt: at si abutantur, vel insolentius segerant, ut est hujusmodi homin<gap reason="illegible"/>m                      genus, ut plerumque insolens sit &amp; temerarium, castigandi diligenter funt                      &amp; acriter, ne inde oriatur injuriarum occasio, unde jura nasci debent;</p>
        <p>L. meminerint C. unde vi.</p>
        <p>&amp; graviorem poenam meretur, qui privilegio fulcitus eo in perniciem alterius                      utitur.</p>
        <p>Auth. Presbyter, C. de Episc. &amp; Cler.</p>
        <p>Et privilegium meretur amittere, qui concessa sibi abutitur potestate.</p>
        <p>In L. Judaeos &amp; ibi Gloß. C. de Judaeis. L. qui sint ff. de negot. gest. c.                      privilogium 2. quaest. 3.</p>
        <p>Exsecutores mandatorum Magistratuum seu Apparitores nudi &amp; simplices sunt                      administri, nec debent vel latum ungvem excedere mandata, nullam enim habent                      cognitionem.</p>
        <p>L. exsecutorem C. de exsec. rei jud. L. ad exsecutore 4. &amp; ibi Gloß. ff. de                      appellat. &amp; relat.</p>
        <p>Ideoque multò minus excedere possunt.</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[522/0538] lib. 47. Synt. J. Univ. c. 40. n. 30 artig also: Quam vis olim crederetur relationi gestorum ipsius Apparitoris: tamen quando se dicebat vel injuria affectum, vel verberatum, vel literas sibi seu mandata fuisse erepta, non illi credebatur omninò, sed illius relatio pro denunciatione habebatur, ut posset de eo delato inquiri, non autem ex delatione, vel relatione illius posset quis damnari, quod jure statutum videtur. in L. ea quidem C. de accus. Hodie quoque id ipsum verum erit, cum non simplici relationi exsecutoris credatur, nisi duorum ad minus testium praesentia ea roboretur: idque justissimis de causis, ne cui fraudi via aperiatur. Multò minus fides ei habebitur, si dicat, sibi injuriam factam fuisse: Nam tunc & in causa propria suspectum est testim onium: neque admittitur, nisi in quantum propter eam relationem jubere debet Judex de relatis inquiri, data licentia reo, etiam contrarium probandi. Juxta L. optimam §. fin. C. de contrah. & comm. stip. & ita resolvit Guido Pap. Decis. 557. Sunt enim Apparitores eatenus privilegiati, quatenus secundum mandata munus obeunt: at si abutantur, vel insolentius segerant, ut est hujusmodi homin_ m genus, ut plerumque insolens sit & temerarium, castigandi diligenter funt & acriter, ne inde oriatur injuriarum occasio, unde jura nasci debent; L. meminerint C. unde vi. & graviorem poenam meretur, qui privilegio fulcitus eo in perniciem alterius utitur. Auth. Presbyter, C. de Episc. & Cler. Et privilegium meretur amittere, qui concessa sibi abutitur potestate. In L. Judaeos & ibi Gloß. C. de Judaeis. L. qui sint ff. de negot. gest. c. privilogium 2. quaest. 3. Exsecutores mandatorum Magistratuum seu Apparitores nudi & simplices sunt administri, nec debent vel latum ungvem excedere mandata, nullam enim habent cognitionem. L. exsecutorem C. de exsec. rei jud. L. ad exsecutore 4. & ibi Gloß. ff. de appellat. & relat. Ideoque multò minus excedere possunt.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/538
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 522. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/538>, abgerufen am 01.07.2024.