Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Dannhauer, Johann Conrad: Catechismus-Milch. Bd. 9. Straßburg, 1672.

Bild:
<< vorherige Seite
Die Fünffzehende

II. In explicatione Paulina, 1. Cor. 10, 16. Der gesegnete
Kelch/ welchen wir segnen/ ist der nicht die Gemeinschafft des
Bluts Christi?
Was nun Gott zusammen gefüget/ das soll der
Mensch nicht scheiden. Es hat aber Gott im H. Abendmahl nicht
zusammen gefügt Brod und Wein/ wie in der Historia Serapionis ge-
schehen/ apud Eusebium lib. 6. c. 36.

Baron. ad
ann. Chri-
sti 255. n.
32.
Erat, inquit, quidam Serapion apud nos fidelis senex, qui licet ma-
gnam vitae partem integre & incorrupte transegisset, tempore
tamen persecutionis prae imbecillitate animi lapsus est. Hic saepe-
numero in Ecclesiam denuo recipi supplex postulabat: sed ne-
mo, quia idolis sacrificasset, ejus postulationi aliquando auscul-
tavit. Quin in gravem morbum delabens, triduo deinceps mu-
tus & absque sensu vixit: quarto autem die paulum relevatus,
nepotem ad se accersivit, sicque alloquitur: Quousque me filii
detinetis? praeparate, obsecro, & me ocyus dimittite; aliquem
ex presbyteris advoca ad me. Quae cum dixisset, iterum fuit mu-
tus. Puer currit ad presbyterum: nox jam erat. Ille forte mor-
bo vexatus, accedere ad eum non poterat: sed tamen quoniam
a me quidem mandatum dabatur, ut, qui jam essent e vita migra-
turi, sanctorum mysteriorum (dummodo peterent, & vel maxi-
me si antea, dum in integra valetudine erant, supplices petivis-
sent) participes fierent, sicque cum pace dimissi, & bona spe
confirmati ex hac luce decederent; puero exigdam quandam
Eucharistiae partem dedit, praecipiens, ut eam madefactam in os
senis infunderet. Quam puer secum afferens, rediit. Cui jam
appropinquanti, priusquam cum eo, quod gestabat, intraret
aedes; Serapion denuo voce recuperata, dixit: Venisti Fili? tam-
etsi presbyter non potest venire, tu tamen praesta, quod tibi in
mandatis dedit, & dimitte me abire. Particulam igitur puer,
quam apportarat, madefacta in os senis infudit. Atque ille si-
mul atque eam pedetentim per fauces dimiserat, illico extremum
spiritum edidit.

auch nicht Brod und Blut/ sondern Brod und Leib/ Wein und Blut.
Was nun Gott zusammen gefüget oder gescheiden/ soll der Mensch nicht
trennen/ noch zusammen fügen.

Daß nun über die 1000. Jahr in der Kirchen Gottes/ nach ermeltem
Verstand/ und in beeder Gestalt das H. Abendmahl außgespendet worden/

ist
Die Fuͤnffzehende

II. In explicatione Paulina, 1. Cor. 10, 16. Der geſegnete
Kelch/ welchen wir ſegnen/ iſt der nicht die Gemeinſchafft des
Bluts Chriſti?
Was nun Gott zuſammen gefuͤget/ das ſoll der
Menſch nicht ſcheiden. Es hat aber Gott im H. Abendmahl nicht
zuſammen gefuͤgt Brod und Wein/ wie in der Hiſtoriâ Serapionis ge-
ſchehen/ apud Euſebium lib. 6. c. 36.

Baron. ad
ann. Chri-
ſti 255. n.
32.
Erat, inquit, quidam Serapion apud nos fidelis ſenex, qui licet ma-
gnam vitæ partem integrè & incorruptè tranſegiſſet, tempore
tamen perſecutionis præ imbecillitate animi lapſus eſt. Hic ſæpe-
numero in Eccleſiam denuò recipi ſupplex poſtulabat: ſed ne-
mo, quia idolis ſacrificaſſet, ejus poſtulationi aliquando auſcul-
tavit. Quin in gravem morbum delabens, triduo deinceps mu-
tus & abſque ſenſu vixit: quarto autem die paulum relevatus,
nepotem ad ſe accerſivit, ſicque alloquitur: Quouſque me filii
detinetis? præparate, obſecro, & me ocyus dimittite; aliquem
ex presbyteris advoca ad me. Quæ cum dixiſſet, iterum fuit mu-
tus. Puer currit ad presbyterum: nox jam erat. Ille fortè mor-
bo vexatus, accedere ad eum non poterat: ſed tamen quoniam
à me quidem mandatum dabatur, ut, qui jam eſſent è vita migra-
turi, ſanctorum myſteriorum (dummodò peterent, & vel maxi-
mè ſi anteà, dum in integrâ valetudine erant, ſupplices petiviſ-
ſent) participes fierent, ſicque cum pace dimiſſi, & bonâ ſpe
confirmati ex hac luce decederent; puero exigdam quandam
Euchariſtiæ partem dedit, præcipiens, ut eam madefactam in os
ſenis infunderet. Quam puer ſecum afferens, rediit. Cui jam
appropinquanti, priuſquam cum eo, quod geſtabat, intraret
ædes; Serapion denuò voce recuperatâ, dixit: Veniſti Fili? tam-
etſi presbyter non poteſt venire, tu tamen præſta, quod tibi in
mandatis dedit, & dimitte me abire. Particulam igitur puer,
quam apportârat, madefacta in os ſenis infudit. Atque ille ſi-
mul atque eam pedetentim per fauces dimiſerat, illicò extremum
ſpiritum edidit.

auch nicht Brod und Blut/ ſondern Brod und Leib/ Wein und Blut.
Was nun Gott zuſammen gefuͤget oder geſcheiden/ ſoll der Menſch nicht
trennen/ noch zuſammen fuͤgen.

Daß nun uͤber die 1000. Jahr in der Kirchen Gottes/ nach ermeltem
Verſtand/ und in beeder Geſtalt das H. Abendmahl außgeſpendet worden/

iſt
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <pb facs="#f0364" n="344"/>
        <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Die Fu&#x0364;nffzehende</hi> </fw><lb/>
        <p><hi rendition="#aq">II. In explicatione Paulina, 1. Cor.</hi> 10, 16. <hi rendition="#fr">Der ge&#x017F;egnete<lb/>
Kelch/ welchen wir &#x017F;egnen/ i&#x017F;t der nicht die Gemein&#x017F;chafft des<lb/>
Bluts Chri&#x017F;ti?</hi> Was nun <hi rendition="#k">Gott</hi> zu&#x017F;ammen gefu&#x0364;get/ das &#x017F;oll der<lb/>
Men&#x017F;ch nicht &#x017F;cheiden. Es hat aber <hi rendition="#k">Gott</hi> im H. Abendmahl nicht<lb/>
zu&#x017F;ammen gefu&#x0364;gt Brod und Wein/ wie in der <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;toriâ Serapionis</hi> ge-<lb/>
&#x017F;chehen/ <hi rendition="#aq">apud Eu&#x017F;ebium lib. 6. c.</hi> 36.</p><lb/>
        <note place="left"><hi rendition="#aq">Baron. ad<lb/>
ann. Chri-<lb/>
&#x017F;ti 255. n.</hi> 32.</note>
        <cit>
          <quote> <hi rendition="#aq">Erat, inquit, quidam Serapion apud nos fidelis &#x017F;enex, qui licet ma-<lb/>
gnam vitæ partem integrè &amp; incorruptè tran&#x017F;egi&#x017F;&#x017F;et, tempore<lb/>
tamen per&#x017F;ecutionis præ imbecillitate animi lap&#x017F;us e&#x017F;t. Hic &#x017F;æpe-<lb/>
numero in Eccle&#x017F;iam denuò recipi &#x017F;upplex po&#x017F;tulabat: &#x017F;ed ne-<lb/>
mo, quia idolis &#x017F;acrifica&#x017F;&#x017F;et, ejus po&#x017F;tulationi aliquando au&#x017F;cul-<lb/>
tavit. Quin in gravem morbum delabens, triduo deinceps mu-<lb/>
tus &amp; ab&#x017F;que &#x017F;en&#x017F;u vixit: quarto autem die paulum relevatus,<lb/>
nepotem ad &#x017F;e accer&#x017F;ivit, &#x017F;icque alloquitur: Quou&#x017F;que me filii<lb/>
detinetis? præparate, ob&#x017F;ecro, &amp; me ocyus dimittite; aliquem<lb/>
ex presbyteris advoca ad me. Quæ cum dixi&#x017F;&#x017F;et, iterum fuit mu-<lb/>
tus. Puer currit ad presbyterum: nox jam erat. Ille fortè mor-<lb/>
bo vexatus, accedere ad eum non poterat: &#x017F;ed tamen quoniam<lb/>
à me quidem mandatum dabatur, ut, qui jam e&#x017F;&#x017F;ent è vita migra-<lb/>
turi, &#x017F;anctorum my&#x017F;teriorum (dummodò peterent, &amp; vel maxi-<lb/>&#x017F;i anteà, dum in integrâ valetudine erant, &#x017F;upplices petivi&#x017F;-<lb/>
&#x017F;ent) participes fierent, &#x017F;icque cum pace dimi&#x017F;&#x017F;i, &amp; bonâ &#x017F;pe<lb/>
confirmati ex hac luce decederent; puero exigdam quandam<lb/>
Euchari&#x017F;tiæ partem dedit, præcipiens, ut eam madefactam in os<lb/>
&#x017F;enis infunderet. Quam puer &#x017F;ecum afferens, rediit. Cui jam<lb/>
appropinquanti, priu&#x017F;quam cum eo, quod ge&#x017F;tabat, intraret<lb/>
ædes; Serapion denuò voce recuperatâ, dixit: Veni&#x017F;ti Fili? tam-<lb/>
et&#x017F;i presbyter non pote&#x017F;t venire, tu tamen præ&#x017F;ta, quod tibi in<lb/>
mandatis dedit, &amp; dimitte me abire. Particulam igitur puer,<lb/>
quam apportârat, madefacta in os &#x017F;enis infudit. Atque ille &#x017F;i-<lb/>
mul atque eam pedetentim per fauces dimi&#x017F;erat, illicò extremum<lb/>
&#x017F;piritum edidit.</hi> </quote>
          <bibl/>
        </cit><lb/>
        <p>auch nicht Brod und Blut/ &#x017F;ondern Brod und Leib/ Wein und Blut.<lb/>
Was nun <hi rendition="#k">Gott</hi> zu&#x017F;ammen gefu&#x0364;get oder ge&#x017F;cheiden/ &#x017F;oll der Men&#x017F;ch nicht<lb/>
trennen/ noch zu&#x017F;ammen fu&#x0364;gen.</p><lb/>
        <p>Daß nun u&#x0364;ber die 1000. Jahr in der Kirchen <hi rendition="#k">Go</hi>ttes/ nach ermeltem<lb/>
Ver&#x017F;tand/ und in beeder Ge&#x017F;talt das H. Abendmahl außge&#x017F;pendet worden/<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">i&#x017F;t</fw><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[344/0364] Die Fuͤnffzehende II. In explicatione Paulina, 1. Cor. 10, 16. Der geſegnete Kelch/ welchen wir ſegnen/ iſt der nicht die Gemeinſchafft des Bluts Chriſti? Was nun Gott zuſammen gefuͤget/ das ſoll der Menſch nicht ſcheiden. Es hat aber Gott im H. Abendmahl nicht zuſammen gefuͤgt Brod und Wein/ wie in der Hiſtoriâ Serapionis ge- ſchehen/ apud Euſebium lib. 6. c. 36. Erat, inquit, quidam Serapion apud nos fidelis ſenex, qui licet ma- gnam vitæ partem integrè & incorruptè tranſegiſſet, tempore tamen perſecutionis præ imbecillitate animi lapſus eſt. Hic ſæpe- numero in Eccleſiam denuò recipi ſupplex poſtulabat: ſed ne- mo, quia idolis ſacrificaſſet, ejus poſtulationi aliquando auſcul- tavit. Quin in gravem morbum delabens, triduo deinceps mu- tus & abſque ſenſu vixit: quarto autem die paulum relevatus, nepotem ad ſe accerſivit, ſicque alloquitur: Quouſque me filii detinetis? præparate, obſecro, & me ocyus dimittite; aliquem ex presbyteris advoca ad me. Quæ cum dixiſſet, iterum fuit mu- tus. Puer currit ad presbyterum: nox jam erat. Ille fortè mor- bo vexatus, accedere ad eum non poterat: ſed tamen quoniam à me quidem mandatum dabatur, ut, qui jam eſſent è vita migra- turi, ſanctorum myſteriorum (dummodò peterent, & vel maxi- mè ſi anteà, dum in integrâ valetudine erant, ſupplices petiviſ- ſent) participes fierent, ſicque cum pace dimiſſi, & bonâ ſpe confirmati ex hac luce decederent; puero exigdam quandam Euchariſtiæ partem dedit, præcipiens, ut eam madefactam in os ſenis infunderet. Quam puer ſecum afferens, rediit. Cui jam appropinquanti, priuſquam cum eo, quod geſtabat, intraret ædes; Serapion denuò voce recuperatâ, dixit: Veniſti Fili? tam- etſi presbyter non poteſt venire, tu tamen præſta, quod tibi in mandatis dedit, & dimitte me abire. Particulam igitur puer, quam apportârat, madefacta in os ſenis infudit. Atque ille ſi- mul atque eam pedetentim per fauces dimiſerat, illicò extremum ſpiritum edidit. auch nicht Brod und Blut/ ſondern Brod und Leib/ Wein und Blut. Was nun Gott zuſammen gefuͤget oder geſcheiden/ ſoll der Menſch nicht trennen/ noch zuſammen fuͤgen. Daß nun uͤber die 1000. Jahr in der Kirchen Gottes/ nach ermeltem Verſtand/ und in beeder Geſtalt das H. Abendmahl außgeſpendet worden/ iſt

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus09_1672
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus09_1672/364
Zitationshilfe: Dannhauer, Johann Conrad: Catechismus-Milch. Bd. 9. Straßburg, 1672, S. 344. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus09_1672/364>, abgerufen am 04.07.2024.