Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Brockes, Barthold Heinrich: Jrdisches Vergnügen in Gott, bestehend in Physicalisch- und Moralischen Gedichten. Bd. 4. 2. Aufl. Hamburg, 1735.

Bild:
<< vorherige Seite


Nec mora, dum calamum sumit, dum carmina pangit.
Carmina, quae scribit, fingere nemo potest.
Adsurgit totus, qua sanus panditur, orbis,
Concinit & vatum tam veneranda cohors.
Sic princeps vatum BROCKESIUS audit ubique,
Et neque qui contra sentiat, vnus adest.
Hunc gaudent totum iuuenes triuisse senesque,
Hunc cum matre pia virgo pudica legit.
Vidit, & obstupuit foetus natura poetae,
Artes qui visus vincere posse suas.
Indignata suos tantum valuisse favores,
Se tam largifluam pene fuisse dolet.
Quin dolet, excelsa se vatis ab arte relinqui,
Istis non credens ausibus esse parem.
Tanto parce tamen, mater blandissima, nato,
Qui tibi dat summum, cui tribuisque decus.
Si te scribendo tibi nunc superare videtur,
Pulchrius ast nemo pingere, crede, potest.
Quantum laudis habet, miracula tanta Tonantis
Quod mens coelestis, te duce, laude vehit?


Gedan-


Nec mora, dum calamum ſumit, dum carmina pangit.
Carmina, quae ſcribit, fingere nemo poteſt.
Adſurgit totus, qua ſanus panditur, orbis,
Concinit & vatum tam veneranda cohors.
Sic princeps vatum BROCKESIUS audit ubique,
Et neque qui contra ſentiat, vnus adeſt.
Hunc gaudent totum iuuenes triuiſſe ſenesque,
Hunc cum matre pia virgo pudica legit.
Vidit, & obſtupuit fœtus natura poetæ,
Artes qui viſus vincere poſſe ſuas.
Indignata ſuos tantum valuiſſe favores,
Se tam largifluam pene fuiſſe dolet.
Quin dolet, excelſa ſe vatis ab arte relinqui,
Iſtis non credens auſibus eſſe parem.
Tanto parce tamen, mater blandiſſima, nato,
Qui tibi dat ſummum, cui tribuisque decus.
Si te ſcribendo tibi nunc ſuperare videtur,
Pulchrius aſt nemo pingere, crede, poteſt.
Quantum laudis habet, miracula tanta Tonantis
Quod mens cœleſtis, te duce, laude vehit?


Gedan-
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div n="1">
        <lg type="poem">
          <pb facs="#f0016"/>
          <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Nec mora, dum calamum &#x017F;umit, dum carmina pangit.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Carmina, quae &#x017F;cribit, fingere nemo pote&#x017F;t.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Ad&#x017F;urgit totus, qua &#x017F;anus panditur, orbis,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Concinit &amp; vatum tam veneranda cohors.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Sic princeps vatum <hi rendition="#g">BROCKESIUS</hi> audit ubique,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Et neque qui contra &#x017F;entiat, vnus ade&#x017F;t.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Hunc gaudent totum iuuenes triui&#x017F;&#x017F;e &#x017F;enesque,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Hunc cum matre pia virgo pudica legit.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Vidit, &amp; ob&#x017F;tupuit f&#x0153;tus natura poetæ,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Artes qui vi&#x017F;us vincere po&#x017F;&#x017F;e &#x017F;uas.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Indignata &#x017F;uos tantum valui&#x017F;&#x017F;e favores,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Se tam largifluam pene fui&#x017F;&#x017F;e dolet.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Quin dolet, excel&#x017F;a &#x017F;e vatis ab arte relinqui,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">I&#x017F;tis non credens au&#x017F;ibus e&#x017F;&#x017F;e parem.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Tanto parce tamen, mater blandi&#x017F;&#x017F;ima, nato,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Qui tibi dat &#x017F;ummum, cui tribuisque decus.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Si te &#x017F;cribendo tibi nunc &#x017F;uperare videtur,</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Pulchrius a&#x017F;t nemo pingere, crede, pote&#x017F;t.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Quantum laudis habet, miracula tanta Tonantis</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq">Quod mens c&#x0153;le&#x017F;tis, te duce, laude vehit?</hi> </l>
        </lg>
      </div><lb/>
      <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
      <fw place="bottom" type="catch">Gedan-</fw><lb/>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0016] Nec mora, dum calamum ſumit, dum carmina pangit. Carmina, quae ſcribit, fingere nemo poteſt. Adſurgit totus, qua ſanus panditur, orbis, Concinit & vatum tam veneranda cohors. Sic princeps vatum BROCKESIUS audit ubique, Et neque qui contra ſentiat, vnus adeſt. Hunc gaudent totum iuuenes triuiſſe ſenesque, Hunc cum matre pia virgo pudica legit. Vidit, & obſtupuit fœtus natura poetæ, Artes qui viſus vincere poſſe ſuas. Indignata ſuos tantum valuiſſe favores, Se tam largifluam pene fuiſſe dolet. Quin dolet, excelſa ſe vatis ab arte relinqui, Iſtis non credens auſibus eſſe parem. Tanto parce tamen, mater blandiſſima, nato, Qui tibi dat ſummum, cui tribuisque decus. Si te ſcribendo tibi nunc ſuperare videtur, Pulchrius aſt nemo pingere, crede, poteſt. Quantum laudis habet, miracula tanta Tonantis Quod mens cœleſtis, te duce, laude vehit? Gedan-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/brockes_vergnuegen04_1735
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/brockes_vergnuegen04_1735/16
Zitationshilfe: Brockes, Barthold Heinrich: Jrdisches Vergnügen in Gott, bestehend in Physicalisch- und Moralischen Gedichten. Bd. 4. 2. Aufl. Hamburg, 1735, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/brockes_vergnuegen04_1735/16>, abgerufen am 26.04.2024.