Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite

IIX. Ejus farinae duo, ut conspicabar, Poetae Pastorales
auribus meis delicias parabant. Constiti, post carecta latitans;
cum alter tibia arrepta proaulion luderet, alter nablio accingi
videretur. Dum moror, posterior hic sic infit:

Nymfa, feri juvenis nec quid redamantis amatrix,
Vox sine fauce loquax, os moriendo Satum,
huc ades, o nemorum nunquam-moritura querela,
ac measit tristis causa querela tuae!
Nunquid abes, nec ades? non vox vocatulla vocantem.
verba refer verbis! nil mihi Nais ais?
Vah! amor obriguit sonus & resonabilis Echaus
frigore. vos coryli plangite, Nymfa silet.

IX. Nulla ibi locorum, vocis repercussio, atque inde Pa-
storis silentium. Indignabar, jam libatas delicias auribus meis
eripi. Mox autem, ne plane obmutesceret Poeta, voce mea Echo
simulandam censui. Et jam immugiebant aurae voce Pastoris
clamitantis: Vbi es tu? cum ego eadem verba remitterem.
mox ille: Adsum veni! - & totidem, quot dixit, verba recepit (O-
vid. Metam. 3, 384
) Nec mora: ipsi, de Dee praesentia, ut reban-
tur, gavisi, barbiton & cicutas repetere; ego, de fraude mea
mihi gratulatus, aures arrigere: illi provocare, ego responsare
(Virg. Ecl. 9, 45.) numerosmemini, si verba tenerem! sed recondere
tentabo, fida fave Mnemosyne!

Heus, Dea, sylvarumq hospes rupisq cavatae,
te voco, vox nemorum, quae tacuere. E. quere.
Heu miser indomito, nunquam satiabilis Orci
invidia, premitur Marte colonus. E. onos.
Ipsa domus Superaum fletu miserata liquescit,
ceu sudat cordis nostra lagena. E. gena!
Vasta jacent, bobus quaelongum rura paterna haut
Possessor potuit scindere verus. E. herus.
Ipse bidente diu nonfossus vomere collis
torpet, pampinea haut vite decorus. E. onos.
Neglectaesic luxuriant telluris abortaus,
fertile & ante solum nil nisidumus. E. humus-
Nec

IIX. Ejus farinæ duo, ut conſpicabar, Poetæ Paſtorales
auribus meis delicias parabant. Conſtiti, poſt carecta latitans;
cum alter tibia arrepta ϖροάυλιον luderet, alter nablio accingi
videretur. Dum moror, poſterior hic ſic infit:

Nymfa, feri juvenis nec quid redamantis amatrix,
Vox ſine fauce loquax, os moriendo Satum,
huc ades, ó nemorum nunquam-moritura querela,
ac meaſit triſtis cauſa querela tuæ!
Nunquid abes, nec ades? non vox vocatulla vocantem.
verba refer verbis! nil mihi Nais ais?
Vah! amor obriguit ſonus & reſonabilis Echûs
frigore. vos coryli plangite, Nymfa ſilet.

IX. Nulla ibi locorum, vocis repercuſſio, atque inde Pa-
ſtoris ſilentium. Indignabar, jam libatas delicias auribus meis
eripi. Mox autem, ne plane obmuteſceret Poëta, voce mea Echo
ſimulandam cenſui. Et jam immugiebant auræ voce Paſtoris
clamitantis: Vbi es tu? cum ego eadem verba remitterem.
mox ille: Adſum veni! ‒ & totidem, quot dixit, verba recepit (O-
vid. Metam. 3, 384
) Nec mora: ipſi, de Deę præſentia, ut reban-
tur, gaviſi, barbiton & cicutas repetere; ego, de fraude mea
mihi gratulatus, aures arrigere: illi provocare, ego reſponſare
(Virg. Ecl. 9, 45.) numerosmemini, ſi verba tenerem! ſed recondere
tentabo, fida fave Mnemoſyne!

Heus, Dea, ſylvarumq́ hoſpes rupisq́ cavatæ,
te voco, vox nemorum, quæ tacuere. E. quere.
Heu miſer indomito, nunquam ſatiabilis Orci
invidiâ, premitur Marte colonus. E. ὄνος.
Ipſa domus Superûm fletu miſerata liqueſcit,
ceu ſudat cordis noſtra lagena. E. gena!
Vaſta jacent, bobus quælongum rura paterna haut
Poſſeſſor potuit ſcindere verus. E. herus.
Ipſe bidente diu nonfoſſus vomere collis
torpet, pampineâ haut vite decorus. E. ὄνος.
Neglectæſic luxuriant telluris abortûs,
fertile & ante ſolum nil niſidumus. E. humus-
Nec
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <pb facs="#f0020"/>
        <p> <hi rendition="#aq">IIX. Ejus farinæ duo, ut con&#x017F;picabar, Poetæ Pa&#x017F;torales<lb/>
auribus meis delicias parabant. Con&#x017F;titi, po&#x017F;t carecta latitans;<lb/>
cum alter tibia arrepta &#x03D6;&#x03C1;&#x03BF;&#x03AC;&#x03C5;&#x03BB;&#x03B9;&#x03BF;&#x03BD; luderet, alter nablio accingi<lb/>
videretur. Dum moror, po&#x017F;terior hic &#x017F;ic infit:</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Nymfa, feri juvenis nec quid redamantis amatrix,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vox &#x017F;ine fauce loquax, os moriendo Satum,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">huc ades, ó nemorum nunquam-moritura querela,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">ac mea&#x017F;it tri&#x017F;tis cau&#x017F;a querela tuæ</hi>!</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Nunquid abes, nec ades? non vox vocatulla vocantem.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">verba refer verbis! nil mihi Nais ais?</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Vah! amor obriguit &#x017F;onus &amp; re&#x017F;onabilis Echûs</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">frigore. vos coryli plangite, Nymfa &#x017F;ilet.</hi> </l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">IX. Nulla ibi locorum, vocis repercu&#x017F;&#x017F;io, atque inde Pa-<lb/>
&#x017F;toris &#x017F;ilentium. Indignabar, jam libatas delicias auribus meis<lb/>
eripi. Mox autem, ne plane obmute&#x017F;ceret Poëta, voce mea Echo<lb/>
&#x017F;imulandam cen&#x017F;ui. Et jam immugiebant auræ voce Pa&#x017F;toris<lb/>
clamitantis: <hi rendition="#i">Vbi es tu?</hi> cum ego eadem verba remitterem.<lb/>
mox ille: <hi rendition="#i">Ad&#x017F;um veni! &#x2012; &amp; totidem, quot dixit, verba recepit</hi> (<hi rendition="#i">O-<lb/>
vid. Metam. 3, 384</hi>) Nec mora: ip&#x017F;i, de De&#x0119; præ&#x017F;entia, ut reban-<lb/>
tur, gavi&#x017F;i, barbiton &amp; cicutas repetere; ego, de fraude mea<lb/>
mihi gratulatus, aures arrigere: illi provocare, ego re&#x017F;pon&#x017F;are<lb/>
(<hi rendition="#i">Virg. Ecl. 9, 45.</hi>) <hi rendition="#i">numerosmemini, &#x017F;i verba tenerem!</hi> &#x017F;ed recondere<lb/>
tentabo, fida fave Mnemo&#x017F;yne!</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Heus, Dea, &#x017F;ylvarumq&#x0301; ho&#x017F;pes rupisq&#x0301; cavatæ,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">te voco, vo</hi>x <hi rendition="#i">nemorum, quæ ta</hi>cuere. <hi rendition="#i">E.</hi> quere.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Heu mi&#x017F;er indomito, nunquam &#x017F;atiabilis Orci</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">invidiâ, premitur Marte co</hi>lonus. <hi rendition="#i">E.</hi> &#x1F44;&#x03BD;&#x03BF;&#x03C2;.</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ip&#x017F;a domus Superûm fletu mi&#x017F;erata lique&#x017F;cit,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">ceu &#x017F;udat cordis no&#x017F;tra la</hi>gena. <hi rendition="#i">E.</hi> gena!</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Va&#x017F;ta jacent, bobus quælongum rura paterna haut</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">Po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;or potuit &#x017F;cindere</hi> verus. <hi rendition="#i">E.</hi> herus.</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Ip&#x017F;e bidente diu nonfo&#x017F;&#x017F;us vomere collis</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">torpet, pampineâ haut vite de</hi>corus. <hi rendition="#i">E.</hi> &#x1F44;&#x03BD;&#x03BF;&#x03C2;.</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Neglectæ&#x017F;ic luxuriant telluris abortûs,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">fertile &amp; ante &#x017F;olum nil ni&#x017F;i</hi>dumus. <hi rendition="#i">E.</hi> humus-</hi> </l><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Nec</hi> </hi> </fw><lb/>
        </lg>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0020] IIX. Ejus farinæ duo, ut conſpicabar, Poetæ Paſtorales auribus meis delicias parabant. Conſtiti, poſt carecta latitans; cum alter tibia arrepta ϖροάυλιον luderet, alter nablio accingi videretur. Dum moror, poſterior hic ſic infit: Nymfa, feri juvenis nec quid redamantis amatrix, Vox ſine fauce loquax, os moriendo Satum, huc ades, ó nemorum nunquam-moritura querela, ac meaſit triſtis cauſa querela tuæ! Nunquid abes, nec ades? non vox vocatulla vocantem. verba refer verbis! nil mihi Nais ais? Vah! amor obriguit ſonus & reſonabilis Echûs frigore. vos coryli plangite, Nymfa ſilet. IX. Nulla ibi locorum, vocis repercuſſio, atque inde Pa- ſtoris ſilentium. Indignabar, jam libatas delicias auribus meis eripi. Mox autem, ne plane obmuteſceret Poëta, voce mea Echo ſimulandam cenſui. Et jam immugiebant auræ voce Paſtoris clamitantis: Vbi es tu? cum ego eadem verba remitterem. mox ille: Adſum veni! ‒ & totidem, quot dixit, verba recepit (O- vid. Metam. 3, 384) Nec mora: ipſi, de Deę præſentia, ut reban- tur, gaviſi, barbiton & cicutas repetere; ego, de fraude mea mihi gratulatus, aures arrigere: illi provocare, ego reſponſare (Virg. Ecl. 9, 45.) numerosmemini, ſi verba tenerem! ſed recondere tentabo, fida fave Mnemoſyne! Heus, Dea, ſylvarumq́ hoſpes rupisq́ cavatæ, te voco, vox nemorum, quæ tacuere. E. quere. Heu miſer indomito, nunquam ſatiabilis Orci invidiâ, premitur Marte colonus. E. ὄνος. Ipſa domus Superûm fletu miſerata liqueſcit, ceu ſudat cordis noſtra lagena. E. gena! Vaſta jacent, bobus quælongum rura paterna haut Poſſeſſor potuit ſcindere verus. E. herus. Ipſe bidente diu nonfoſſus vomere collis torpet, pampineâ haut vite decorus. E. ὄνος. Neglectæſic luxuriant telluris abortûs, fertile & ante ſolum nil niſidumus. E. humus- Nec

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/20
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/20>, abgerufen am 26.04.2024.