Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.sem, quorum aeternitate simul perennaret? A qua au- quantum lenta solent inter viburna cupressi. Igitur gratiae agendae Tibi Tuisque, quod conatui ma- Officioq, levem non aversatus honorem, huic Tibidevoto, numine dexter ades! A magnis Vestro splendori propioribus Vos coli, quo- si canimus sylvas, sylvae sint Principe dignae. Vale, Illustrissime Princeps, & quo tua te Virtus, Ilustriss. Tuae Celsitud. Devotiß. Cliens Sigismundus Betulius Aurai + +
ſem, quorum æternitate ſimul perennaret? A quâ au- quantum lenta ſolent inter viburna cupreſſi. Igitur gratiæ agendæ Tibi Tuisq́ue, quod conatui ma- Officioq́, levem non averſatus honorem, huic Tibidevoto, numine dexter ades! A magnis Veſtro ſplendori propioribus Vos coli, quo- ſi canimus ſylvas, ſylvæ ſint Principe dignæ. Vale, Illustrissime Princeps, & quo tua te Virtus, Iluſtriſs. Tuæ Celſitud. Devotiß. Cliens Sigiſmundus Betulius Aurai † †
<TEI> <text> <front> <div n="1"> <p> <pb facs="#f0015"/> <hi rendition="#aq">ſem, quorum æternitate ſimul perennaret? A quâ au-<lb/> tem domo certiùs manſuros peterem, quàm à Tuâ?<lb/> adeoq; ut, dignè à me coli poſſes, <hi rendition="#i">Domus Tua</hi>laudanda<lb/> erat, quæ tantum inter ceteras caput extulit, (Virg.<lb/> Ecl. 1, 26.)</hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">quantum lenta ſolent inter viburna cupreſſi.</hi> </hi> </l> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Igitur gratiæ agendæ Tibi Tuisq́ue, quod conatui ma-<lb/> teriam, dictioni pondus, autori vigorem addidiſtis, &<lb/> quod gratias agere me docuiſtis. <hi rendition="#i">A</hi>ccipe ergò Tua,<lb/> quæreddo, & meis, quæ addidi, lucis aliquid de Sereni-<lb/> tate Tua adſperge, <hi rendition="#i">(</hi>Ovid. Faſt. 1, 5.)</hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Officioq́, levem non averſatus honorem,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">huic Tibidevoto, numine dexter ades!</hi> </hi> </l> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq">A magnis Veſtro ſplendori propioribus Vos coli, quo-<lb/> tidianum eſt: hoc ſingulare ſit, rivum aliquem, juxta<lb/> amnes iſtos, in Laudum Veſtrarum mare ſeſe effundere.<lb/> Cogita, Te <hi rendition="#i">Artaxerxem</hi>eſſe, (Ælian. 1, 32.) me <hi rendition="#i">Sinetam.</hi><lb/> Hunc, cum nemo ſine munere Regem ſalutaturus ad-<lb/> mitteretur, & nihil eſſet, quod daret, utraque manu<lb/> aquam è rivo proximo offerentem non adſpernatuseſt<lb/> ſummus Monarcha. Sic nec <hi rendition="#k">t</hi>u rus hocaverſare. quam-<lb/> vis etiam, <hi rendition="#i">(</hi>Virg. Ecl. 4, 3.)</hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">ſi canimus ſylvas, ſylvæ ſint Principe dignæ.</hi> </hi> </l> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Vale, <hi rendition="#k">Illustrissime Princeps,</hi> & quo <hi rendition="#k">t</hi>ua <hi rendition="#k">t</hi>e Virtus,<lb/> Majorumq́; Exemplum vocat, ſtrenuè enitere. Dabam<lb/><hi rendition="#i">A</hi>uguſtæ Noricorum, proprid. Kal. Apr. <hi rendition="#k">a. æ.</hi> <hi rendition="#i">C</hi> ∞ Iↄ CL.</hi> </p><lb/> <closer> <salute> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq">Iluſtriſs. Tuæ Celſitud.<lb/><hi rendition="#i">Devotiß. Cliens<lb/> Sigiſmundus Betulius</hi></hi> </hi> </salute> </closer> </div><lb/> <fw place="bottom" type="sig">† †</fw> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Aurai</hi> </hi> </fw><lb/> </front> </text> </TEI> [0015]
ſem, quorum æternitate ſimul perennaret? A quâ au-
tem domo certiùs manſuros peterem, quàm à Tuâ?
adeoq; ut, dignè à me coli poſſes, Domus Tualaudanda
erat, quæ tantum inter ceteras caput extulit, (Virg.
Ecl. 1, 26.)
quantum lenta ſolent inter viburna cupreſſi.
Igitur gratiæ agendæ Tibi Tuisq́ue, quod conatui ma-
teriam, dictioni pondus, autori vigorem addidiſtis, &
quod gratias agere me docuiſtis. Accipe ergò Tua,
quæreddo, & meis, quæ addidi, lucis aliquid de Sereni-
tate Tua adſperge, (Ovid. Faſt. 1, 5.)
Officioq́, levem non averſatus honorem,
huic Tibidevoto, numine dexter ades!
A magnis Veſtro ſplendori propioribus Vos coli, quo-
tidianum eſt: hoc ſingulare ſit, rivum aliquem, juxta
amnes iſtos, in Laudum Veſtrarum mare ſeſe effundere.
Cogita, Te Artaxerxemeſſe, (Ælian. 1, 32.) me Sinetam.
Hunc, cum nemo ſine munere Regem ſalutaturus ad-
mitteretur, & nihil eſſet, quod daret, utraque manu
aquam è rivo proximo offerentem non adſpernatuseſt
ſummus Monarcha. Sic nec tu rus hocaverſare. quam-
vis etiam, (Virg. Ecl. 4, 3.)
ſi canimus ſylvas, ſylvæ ſint Principe dignæ.
Vale, Illustrissime Princeps, & quo tua te Virtus,
Majorumq́; Exemplum vocat, ſtrenuè enitere. Dabam
Auguſtæ Noricorum, proprid. Kal. Apr. a. æ. C ∞ Iↄ CL.
Iluſtriſs. Tuæ Celſitud.
Devotiß. Cliens
Sigiſmundus Betulius
Aurai
† †
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/15 |
Zitationshilfe: | Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/15>, abgerufen am 16.07.2024. |