Bernhertz, Michael: Exequiae Lothiniane. Nürnberg, 1615.Vorrede. angefangen zu lachen etc. da er nun vmb die vrsachdeß lachens gefraget ward/ hat er geantwortet: Erstlich hab er gelacht/ daß niemand gedencke/ daß er auch sterben müsse. Zum andernmal hab er ge- lacht/ daß sich jederman für dem todt zu sehr fürch- te/ vnd kündte jm doch keiner entlauffen. Zum dritten hab er für grossen frewden gelacht/ daß er nur ein- mal auß diesem Jammerthal/ zur ewigen Frewd/ da- hin jn vnser lieber Herr Christus bald holen wirdt/ kommen soll. Wir sollen vns bey zeit zu sterben schicken/ vnd Aristoteles der hochgelerte Philosophus pflegte zu Viel mehr der an Christum glaubet/ wirdt den Von S. Martino steht geschrieben/ da er sterben Das (:) (:) ij
Vorrede. angefangen zu lachen ꝛc. da er nun vmb die vrſachdeß lachens gefraget ward/ hat er geantwortet: Erſtlich hab er gelacht/ daß niemand gedencke/ daß er auch ſterben muͤſſe. Zum andernmal hab er ge- lacht/ daß ſich jederman fuͤr dem todt zu ſehr fuͤrch- te/ vnd kuͤndte jm doch keiner entlauffen. Zum drittẽ hab er fuͤr groſſen frewden gelacht/ daß er nur ein- mal auß dieſem Jam̃erthal/ zur ewigen Frewd/ da- hin jn vnſer lieber Herꝛ Chriſtus bald holen wirdt/ kommen ſoll. Wir ſollen vns bey zeit zu ſterben ſchicken/ vnd Ariſtoteles der hochgelerte Philoſophus pflegte zu Viel mehr der an Chriſtum glaubet/ wirdt den Von S. Martino ſteht geſchrieben/ da er ſterben Das (:) (:) ij
<TEI> <text> <body> <div type="preface" n="1"> <p><pb facs="#f0011" n="[11]"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vorrede.</hi></fw><lb/> angefangen zu lachen ꝛc. da er nun vmb die vrſach<lb/> deß lachens gefraget ward/ hat er geantwortet:<lb/> Erſtlich hab er gelacht/ daß niemand gedencke/ daß<lb/> er auch ſterben muͤſſe. Zum andernmal hab er ge-<lb/> lacht/ daß ſich jederman fuͤr dem todt zu ſehr fuͤrch-<lb/> te/ vnd kuͤndte jm doch keiner entlauffen. Zum drittẽ<lb/> hab er fuͤr groſſen frewden gelacht/ daß er nur ein-<lb/> mal auß dieſem Jam̃erthal/ zur ewigen Frewd/ da-<lb/> hin jn vnſer lieber Herꝛ Chriſtus bald holen wirdt/<lb/> kommen ſoll.</p><lb/> <p>Wir ſollen vns bey zeit zu ſterben ſchicken/ vnd<lb/> mit dem todt gute kundtſchafft machẽ/ vns fuͤr dem-<lb/> ſelbigen nicht zu ſehr fuͤrchten/ weil er nur die thuͤr<lb/> vnnd pforten iſt/ dadurch wir zum ewigen Leben<lb/> eingehen.</p><lb/> <p><hi rendition="#aq">Ariſtoteles</hi> der hochgelerte <hi rendition="#aq">Philoſophus</hi> pflegte zu<lb/> ſagen: die ding ſo gar weit von vns ſeynd/ fuͤrchtet<lb/> man nicht/ vnd achtet ſie gering. Ob wir Menſchẽ<note place="right"><hi rendition="#aq">Stobœuſ</hi></note><lb/> wol alle wiſſen/ daß vns nichts naͤhers iſt als der<lb/> todt/ ſo ſoll man jn doch nicht fuͤrchten/ ſondern ge-<lb/> ring achten.</p><lb/> <p>Viel mehr der an Chriſtum glaubet/ wirdt den<lb/> todt wenig fuͤrchten/ ſondern jn getroſt verachten.</p><lb/> <p>Von <hi rendition="#aq">S. Martino</hi> ſteht geſchrieben/ da er ſterben<lb/> ſolt/ da ſtundt der Todt abſchewlich bey ſeinem bett<lb/> zum fuͤſſen/ da ſprach <hi rendition="#aq">Martinus</hi> vnerſchrocken zu jm:<lb/><hi rendition="#aq">Quid tu hîc ſtas horrenda beſtia? nihil habes in me.</hi><lb/> <fw place="bottom" type="sig">(:) (:) ij</fw><fw place="bottom" type="catch">Das</fw><lb/></p> </div> </body> </text> </TEI> [[11]/0011]
Vorrede.
angefangen zu lachen ꝛc. da er nun vmb die vrſach
deß lachens gefraget ward/ hat er geantwortet:
Erſtlich hab er gelacht/ daß niemand gedencke/ daß
er auch ſterben muͤſſe. Zum andernmal hab er ge-
lacht/ daß ſich jederman fuͤr dem todt zu ſehr fuͤrch-
te/ vnd kuͤndte jm doch keiner entlauffen. Zum drittẽ
hab er fuͤr groſſen frewden gelacht/ daß er nur ein-
mal auß dieſem Jam̃erthal/ zur ewigen Frewd/ da-
hin jn vnſer lieber Herꝛ Chriſtus bald holen wirdt/
kommen ſoll.
Wir ſollen vns bey zeit zu ſterben ſchicken/ vnd
mit dem todt gute kundtſchafft machẽ/ vns fuͤr dem-
ſelbigen nicht zu ſehr fuͤrchten/ weil er nur die thuͤr
vnnd pforten iſt/ dadurch wir zum ewigen Leben
eingehen.
Ariſtoteles der hochgelerte Philoſophus pflegte zu
ſagen: die ding ſo gar weit von vns ſeynd/ fuͤrchtet
man nicht/ vnd achtet ſie gering. Ob wir Menſchẽ
wol alle wiſſen/ daß vns nichts naͤhers iſt als der
todt/ ſo ſoll man jn doch nicht fuͤrchten/ ſondern ge-
ring achten.
Stobœuſ
Viel mehr der an Chriſtum glaubet/ wirdt den
todt wenig fuͤrchten/ ſondern jn getroſt verachten.
Von S. Martino ſteht geſchrieben/ da er ſterben
ſolt/ da ſtundt der Todt abſchewlich bey ſeinem bett
zum fuͤſſen/ da ſprach Martinus vnerſchrocken zu jm:
Quid tu hîc ſtas horrenda beſtia? nihil habes in me.
Das
(:) (:) ij
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/524263 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/524263/11 |
Zitationshilfe: | Bernhertz, Michael: Exequiae Lothiniane. Nürnberg, 1615, S. [11]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/524263/11>, abgerufen am 23.07.2024. |