Gregorius, Daniel: Studenten Predigt. Marburg, 1615.insignis animi & ingenii tum summae spei juvenem doctißi- Hunc tamen luctuosa & immatura Morte, in ipso aetatis Inde concludo firmiter, quod mortuus humanae fragilita- Quid E 2
inſignis animi & ingenii tum ſummæ ſpei juvenem doctißi- Hunc tamen luctuoſa & immatura Morte, in ipſo ætatis Inde concludo firmiter, quod mortuus humanæ fragilita- Quid E 2
<TEI> <text> <body> <div type="fsOtherPublication" n="1"> <p> <pb facs="#f0035" n="[35]"/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">inſignis animi & ingenii tum ſummæ ſpei juvenem doctißi-<lb/> mum Dominum</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Henricum</hi></hi> à <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Bobert</hi></hi> <hi rendition="#i">Dantiſco-Bo-<lb/> ruſſum, in quo omnia bona ſic conſpirabant, ut ſi cuiquam huic<lb/> certè ſecundum nos à morte paululum parcendum fuiſſe, res<lb/> ipſæ loquatur. Si dignitatem originis ſpectare velimus, honeſtis<lb/> Parentibus prognatum reperiemus; Si naturæ vigorem intueri<lb/> libeat, ætas ut vegeta ſic docta effloruit, in ingeniofelicitas ab<lb/> ipſo ineuntis ætatis principio, in judicio dexteritas, in dictis &<lb/> moribus humana gravitas, in toto deniꝙ corpore condecentia<lb/> amabilis, ut nihil non laudandum, nihil non amandum</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deus</hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Naturaꝙ́ ipſi conceſſiſſe videantnr.</hi></hi> </p><lb/> <p><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hunc tamen luctuoſa & immatura Morte, in ipſo ætatis<lb/> flore, febrilibus ardoribus extinctum amiſimus, imò hic amit-<lb/> tendo in verã vitam præmiſimus, ad æternas illas Beatorum<lb/> ſedes: Non n. amitti, ſed præmitti videntur, quos non abſorptu-<lb/> ra mors, ſed æternitas ipſa receptura eſt, & ſic diſceſſus verè ſe-<lb/> ceſſus ad Deum, ſic obitus abitus ad immortalitatem, ſic amiſſio<lb/> præmiſſio in verã vitam erit. Qua de cauſa & hoc ſolatij no-<lb/> bisrelinquit, optimè de ſe nunc actũ eſſe, poſtquã de voluntate<lb/> ſummi Parentis ex hac miſeriarum valle, placidiſſimè ac ve-<lb/> lut per ſoporem ad ſuperna gaudia transmiſſus eſt, & id qui-<lb/> dem inter ardentes preces, cygneas Cantilenas, pios gemitus &<lb/> devota ſuſpiria,</hi></hi> ϖληροφορίαν <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">fidei ſalutaris ſui, cum ſpirituali<lb/> gaudio conteſtantia, & ſuum morbum nil aliud, quam</hi></hi> εἰσελα-<lb/> στικόν <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">triumphale in poſſeſſionem regni paterni futurum pro-<lb/> bantia.</hi></hi></p><lb/> <p> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Inde concludo firmiter, quod mortuus humanæ fragilita-<lb/> tis eſſe, quod ita mortuus divinæ cujusdam felicit atis, bonum<lb/> certamen certaverit, curſum conſumma verit, fidem ſerva-<lb/> verit, invictum athletam ſe præſtiterit, & ad omnes impetus<lb/> uno ſpiritu pancratiaſten fortiſſimum, quo vit ãlaudabiliter<lb/> actam, non minus laudabili fine virtute Spiritus Sancti con-<lb/> cluſit, exhibuerit.</hi> </hi> </p><lb/> <fw type="sig" place="bottom"> <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">E</hi> 2</hi> </fw> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Quid</hi> </hi> </fw><lb/> </div> </body> </text> </TEI> [[35]/0035]
inſignis animi & ingenii tum ſummæ ſpei juvenem doctißi-
mum Dominum Henricum à Bobert Dantiſco-Bo-
ruſſum, in quo omnia bona ſic conſpirabant, ut ſi cuiquam huic
certè ſecundum nos à morte paululum parcendum fuiſſe, res
ipſæ loquatur. Si dignitatem originis ſpectare velimus, honeſtis
Parentibus prognatum reperiemus; Si naturæ vigorem intueri
libeat, ætas ut vegeta ſic docta effloruit, in ingeniofelicitas ab
ipſo ineuntis ætatis principio, in judicio dexteritas, in dictis &
moribus humana gravitas, in toto deniꝙ corpore condecentia
amabilis, ut nihil non laudandum, nihil non amandum Deus
Naturaꝙ́ ipſi conceſſiſſe videantnr.
Hunc tamen luctuoſa & immatura Morte, in ipſo ætatis
flore, febrilibus ardoribus extinctum amiſimus, imò hic amit-
tendo in verã vitam præmiſimus, ad æternas illas Beatorum
ſedes: Non n. amitti, ſed præmitti videntur, quos non abſorptu-
ra mors, ſed æternitas ipſa receptura eſt, & ſic diſceſſus verè ſe-
ceſſus ad Deum, ſic obitus abitus ad immortalitatem, ſic amiſſio
præmiſſio in verã vitam erit. Qua de cauſa & hoc ſolatij no-
bisrelinquit, optimè de ſe nunc actũ eſſe, poſtquã de voluntate
ſummi Parentis ex hac miſeriarum valle, placidiſſimè ac ve-
lut per ſoporem ad ſuperna gaudia transmiſſus eſt, & id qui-
dem inter ardentes preces, cygneas Cantilenas, pios gemitus &
devota ſuſpiria, ϖληροφορίαν fidei ſalutaris ſui, cum ſpirituali
gaudio conteſtantia, & ſuum morbum nil aliud, quam εἰσελα-
στικόν triumphale in poſſeſſionem regni paterni futurum pro-
bantia.
Inde concludo firmiter, quod mortuus humanæ fragilita-
tis eſſe, quod ita mortuus divinæ cujusdam felicit atis, bonum
certamen certaverit, curſum conſumma verit, fidem ſerva-
verit, invictum athletam ſe præſtiterit, & ad omnes impetus
uno ſpiritu pancratiaſten fortiſſimum, quo vit ãlaudabiliter
actam, non minus laudabili fine virtute Spiritus Sancti con-
cluſit, exhibuerit.
Quid
E 2
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/523920 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/523920/35 |
Zitationshilfe: | Gregorius, Daniel: Studenten Predigt. Marburg, 1615, S. [35]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523920/35>, abgerufen am 16.02.2025. |