Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.

Bild:
<< vorherige Seite

Parentalis.
omni in sermone factoque sibi tenendum existimabat. Lau-
dabo aequitatis justitiaeque amorem, quem normamac regu-
lam sibi constituebat, ad quam actiones suas dirigeret? At to-
lerantia occurrit, non multi modo vereq; Herculei laboris,
sed & lividi atque maligni dentis, quem non etiam modestis-
sima felicitas (juxta veterum illud) effugerit, ac declinatit.
Referam bene de jis merendi studium, quibus se beneficio
aliquo devinctum putarat? At reticeri nolet mansuetudo ac
placabilitas, qua offensas, si quae obortae, plus quam Spartana
nobilitate concoquebat. Verum & has virtutes, & similes, ut
alto silentio involvero, nihil tamen omnino de Havvenreutero
nostro me dixisse existimarem, nisi qua in Deum pietate, quo-
que religionis studio flagrarit, paucis ostenderem. Cum enim
duo potissimum capita summi illius Praetoris albo contineri
sciret: recte Deum nosse: & lethali aliqua noxa vitam non de-
faedare, utrique, quantum quidem humana fert imbecillitas,
satisfacere connitebatur. Hujus generis solennia ipsi, stata,
quotidiana: rerum agendarum initium pijs a precibus cape-
re: evolvere assidue cum veteris, tum novelli faederis monu-
menta: nulla a concionibus sacris, pijsque exercitijs alijs, vel
voluptate abstrahi, vel negotiorum turba avocari: crebius, pia
confessione sordes contractas emaculare, caelestique epulo
illi accumbere, quo verum nobis corpus & sanguis Christi Ser-
vatoris nostri
exhibetur. Deinde vero, quid cure magis eidem,
quid cordi fuit: quam ut, quod sibi decretum fixerat, nullum
se mortiferum peccatum, etsi vel celandi spes, vel excusatio-
nis praetextus impunitatem polliceretur, in sese admissurum,
quo ad vitae vsque finem retineret: praecluderet januam affe-
ctibus a lege Dei: a recta ratione: ab honestate aversis: recon-
deret nunquam non cogitationes ejusmodi in thesauro cor-

G

Parentalis.
omni in ſermone factoque ſibi tenendum exiſtimabat. Lau-
dabo æquitatis juſtitiæque amorem, quem normamac regu-
lam ſibi conſtituebat, ad quam actiones ſuas dirigeret? At to-
lerantia occurrit, non multi modò vereq́; Herculei laboris,
ſed & lividi atque maligni dentis, quem non etiam modeſtiſ-
ſima felicitas (juxta veterum illud) effugerit, ac declinâtit.
Referam benè de jis merendi ſtudium, quibus ſe beneficio
aliquo devinctum putârat? At reticeri nolet manſuetudo ac
placabilitas, quâ offenſas, ſi quæ obortæ, plus quàm Spartanâ
nobilitate concoquebat. Verùm & has virtutes, & ſimiles, ut
alto ſilentio involvero, nihil tamen omninô de Havvenreutero
noſtro me dixiſſe exiſtimarem, niſi quâ in Deum pietate, quo-
que religionis ſtudio flagrârit, paucis oſtenderem. Cum enim
duo potiſſimum capita ſummi illius Prætoris albo contineri
ſciret: rectè Deum noſſe: & lethali aliquâ noxâ vitam non de-
fædare, utrique, quantum quidem humana fert imbecillitas,
ſatisfacere connitebatur. Hujus generis ſolennia ipſi, ſtata,
quotidiana: rerum agendarum initium pijs à precibus cape-
re: evolvere aſſiduè cùm veteris, tùm novelli fæderis monu-
menta: nullâ à concionibus ſacris, pijsque exercitijs alijs, vel
voluptate abſtrahi, vel negotiorum turbâ avocari: crebius, piâ
confeſſione ſordes contractas emaculare, cæleſtique epulo
illi accumbere, quo verum nobis corpus & ſanguis Chriſti Ser-
vatoris noſtri
exhibetur. Deinde verò, quid curę magis eidem,
quid cordi fuit: quàm ut, quod ſibi decretum fixerat, nullum
ſe mortiferum peccatum, etſi vel celandi ſpes, vel excuſatio-
nis prætextus impunitatem polliceretur, in ſeſe admiſſurum,
quo ad vitæ vſque finem retineret: præcluderet januam affe-
ctibus à lege Dei: à recta ratione: ab honeſtate averſis: recon-
deret nunquam non cogitationes ejusmodi in theſauro cor-

G
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <floatingText>
          <body>
            <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1">
              <p>
                <pb facs="#f0049" n="47"/>
                <fw type="header" place="top"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Parentalis.</hi> </hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">omni in &#x017F;ermone factoque &#x017F;ibi tenendum exi&#x017F;timabat. Lau-<lb/>
dabo æquitatis ju&#x017F;titiæque amorem, quem normamac regu-<lb/>
lam &#x017F;ibi con&#x017F;tituebat, ad quam actiones &#x017F;uas dirigeret<hi rendition="#i">?</hi> At to-<lb/>
lerantia occurrit, non multi modò vereq&#x0301;; Herculei laboris,<lb/>
&#x017F;ed &amp; lividi atque maligni dentis, quem non etiam mode&#x017F;ti&#x017F;-<lb/>
&#x017F;ima felicitas (juxta veterum illud) effugerit, ac declinâtit.<lb/>
Referam benè de jis merendi &#x017F;tudium, quibus &#x017F;e beneficio<lb/>
aliquo devinctum putârat<hi rendition="#i">?</hi> At reticeri nolet man&#x017F;uetudo ac<lb/>
placabilitas, quâ offen&#x017F;as, &#x017F;i quæ obortæ, plus quàm Spartanâ<lb/>
nobilitate concoquebat. Verùm &amp; has virtutes, &amp; &#x017F;imiles, ut<lb/>
alto &#x017F;ilentio involvero, nihil tamen omninô de <hi rendition="#i">Havvenreutero</hi><lb/>
no&#x017F;tro me dixi&#x017F;&#x017F;e exi&#x017F;timarem, ni&#x017F;i quâ in Deum pietate, quo-<lb/>
que religionis &#x017F;tudio flagrârit, paucis o&#x017F;tenderem. Cum enim<lb/>
duo poti&#x017F;&#x017F;imum capita &#x017F;ummi illius Prætoris albo contineri<lb/>
&#x017F;ciret: rectè Deum no&#x017F;&#x017F;e: &amp; lethali aliquâ noxâ vitam non de-<lb/>
fædare, utrique, quantum quidem humana fert imbecillitas,<lb/>
&#x017F;atisfacere connitebatur. Hujus generis &#x017F;olennia ip&#x017F;i, &#x017F;tata,<lb/>
quotidiana: rerum agendarum initium pijs à precibus cape-<lb/>
re: evolvere a&#x017F;&#x017F;iduè cùm veteris, tùm novelli fæderis monu-<lb/>
menta: nullâ à concionibus &#x017F;acris, pijsque exercitijs alijs, vel<lb/>
voluptate ab&#x017F;trahi, vel negotiorum turbâ avocari: crebius, piâ<lb/>
confe&#x017F;&#x017F;ione &#x017F;ordes contractas emaculare, cæle&#x017F;tique epulo<lb/>
illi accumbere, quo verum nobis corpus &amp; &#x017F;anguis <hi rendition="#i">Chri&#x017F;ti Ser-<lb/>
vatoris no&#x017F;tri</hi> exhibetur. Deinde verò, quid cur&#x0119; magis eidem,<lb/>
quid cordi fuit: quàm ut, quod &#x017F;ibi decretum fixerat, nullum<lb/>
&#x017F;e mortiferum peccatum, et&#x017F;i vel celandi &#x017F;pes, vel excu&#x017F;atio-<lb/>
nis prætextus impunitatem polliceretur, in &#x017F;e&#x017F;e admi&#x017F;&#x017F;urum,<lb/>
quo ad vitæ v&#x017F;que finem retineret: præcluderet januam affe-<lb/>
ctibus à lege Dei<hi rendition="#i">:</hi> à recta ratione: ab hone&#x017F;tate aver&#x017F;is: recon-<lb/>
deret nunquam non cogitationes ejusmodi in the&#x017F;auro cor-</hi><lb/>
                <fw type="sig" place="bottom"> <hi rendition="#aq">G</hi> </fw><lb/>
              </p>
            </div>
          </body>
        </floatingText>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[47/0049] Parentalis. omni in ſermone factoque ſibi tenendum exiſtimabat. Lau- dabo æquitatis juſtitiæque amorem, quem normamac regu- lam ſibi conſtituebat, ad quam actiones ſuas dirigeret? At to- lerantia occurrit, non multi modò vereq́; Herculei laboris, ſed & lividi atque maligni dentis, quem non etiam modeſtiſ- ſima felicitas (juxta veterum illud) effugerit, ac declinâtit. Referam benè de jis merendi ſtudium, quibus ſe beneficio aliquo devinctum putârat? At reticeri nolet manſuetudo ac placabilitas, quâ offenſas, ſi quæ obortæ, plus quàm Spartanâ nobilitate concoquebat. Verùm & has virtutes, & ſimiles, ut alto ſilentio involvero, nihil tamen omninô de Havvenreutero noſtro me dixiſſe exiſtimarem, niſi quâ in Deum pietate, quo- que religionis ſtudio flagrârit, paucis oſtenderem. Cum enim duo potiſſimum capita ſummi illius Prætoris albo contineri ſciret: rectè Deum noſſe: & lethali aliquâ noxâ vitam non de- fædare, utrique, quantum quidem humana fert imbecillitas, ſatisfacere connitebatur. Hujus generis ſolennia ipſi, ſtata, quotidiana: rerum agendarum initium pijs à precibus cape- re: evolvere aſſiduè cùm veteris, tùm novelli fæderis monu- menta: nullâ à concionibus ſacris, pijsque exercitijs alijs, vel voluptate abſtrahi, vel negotiorum turbâ avocari: crebius, piâ confeſſione ſordes contractas emaculare, cæleſtique epulo illi accumbere, quo verum nobis corpus & ſanguis Chriſti Ser- vatoris noſtri exhibetur. Deinde verò, quid curę magis eidem, quid cordi fuit: quàm ut, quod ſibi decretum fixerat, nullum ſe mortiferum peccatum, etſi vel celandi ſpes, vel excuſatio- nis prætextus impunitatem polliceretur, in ſeſe admiſſurum, quo ad vitæ vſque finem retineret: præcluderet januam affe- ctibus à lege Dei: à recta ratione: ab honeſtate averſis: recon- deret nunquam non cogitationes ejusmodi in theſauro cor- G

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/523602
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/523602/49
Zitationshilfe: Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 47. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/49>, abgerufen am 27.04.2024.