Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.Oratio vitae cursum, graviore morbo, quam quicaput nonnunquaminfestaret, tentaretur: non minus tamen caute soliciteque, tantum hoc integrae sanitatis bonum frugalitate atque tem- perantia conservandum putavit. Et, quid opus est per conje- cturas haec talia exquirere: cum hominum consensus, omni exceptione major, quod ei testimonium perhibetur, abunde confirmarit, stabilierit, consolidarit? Fuit Jureconsulti Ro- mani, Q. Mutij Scaevolae domus totius oraculum civitatis appel- lata: quod in ejus infirmissima valetudine, affecta que jam aeta- te, maxima quotidie frequentia civium ac summorum ho- minum splendore celebraretur. Similem ad modum, & non nisi mutato professionis genere, Havvenreuteri nostri domus oraculum quoddam erat, ad quod valetudini suae consulturi tanto numero confluebant, ut limen subinde obsideretur: campanula resonaret: solicitarentur fores, atrium implere- tur. Vtinam vero nomenclatoris hic vice fungi: & Principes eos, Comites, Barones, Dynastas, Nobiles, viros claros, faeminasque recensere mihi liceat: qui, quaeve vitiata valetudine, ad hunc nostrum, quasi Podalgrium alterum, atque Machaonem confu- giebant: fiducia peritiae ejus jam respirare: spe ad ventus leva- ri: intuitu convalescere sibi videbantur. Verendum namque mihi est, ne, dum paucos enumero, plures qui se nominari volunt, silentio praeteream. Te, qui possum, Jllustrissima Se- renissimaque Princeps, Catharina Burbonia: sexus faeminei de- cus insigne: soboles vera generosae stirpis: digna Soror Magni illius invictique Herois Henrici Quarti, Galliarum Regis: uxor mellita Jllustrissimi Serenissimique Principis ac Domini: Do- mini Henrici Lotharingiae Barrique Ducis &c. beatorum nunc cae- tui ascripta? Tu namque, ex morbo decumbens periculoso, Medicorum licet peritissimorum arte consilioque non indi- geres:
Oratio vitæ curſum, graviore morbo, quàm quicaput nonnunquaminfeſtaret, tentaretur: non minus tamen cautè ſolicitèque, tantum hoc integræ ſanitatis bonum frugalitate atque tem- perantiâ conſervandum putavit. Et, quid opus eſt per conje- cturas hæc talia exquirere: cùm hominum conſenſus, omni exceptione major, quod ei teſtimonium perhibetur, abundè confirmarit, ſtabilierit, conſolidarit? Fuit Jureconſulti Ro- mani, Q. Mutij Scævolæ domus totius oraculum civitatis appel- lata: quòd in ejus infirmiſſima valetudine, affectâ que jam æta- te, maximâ quotidiè frequentiâ civium ac ſummorum ho- minum ſplendore celebraretur. Similem ad modum, & non niſi mutato profeſſionis genere, Havvenreuteri noſtri domus oraculum quoddam erat, ad quod valetudini ſuæ conſulturi tanto numero confluebant, ut limen ſubinde obſideretur: campanula reſonaret: ſolicitarentur fores, atrium implere- tur. Vtinam verò nomenclatoris hic vice fungi: & Principes eos, Comites, Barones, Dynaſtas, Nobiles, viros claros, fæminasque recenſere mihi liceat: qui, quæve vitiatâ valetudine, ad hunc noſtrum, quaſi Podalgrium alterum, atque Machaonem confu- giebant: fiduciâ peritiæ ejus jam reſpirare: ſpe ad ventus leva- ri: intuitu convaleſcere ſibi videbantur. Verendum namque mihi eſt, ne, dum paucos enumero, plures qui ſe nominari volunt, ſilentiô præteream. Te, qui poſſum, Jlluſtriſſima Se- reniſſimaque Princeps, Catharina Burbonia: ſexus fæminei de- cus inſigne: ſoboles vera generoſæ ſtirpis: digna Soror Magni illius invictique Herois Henrici Quarti, Galliarum Regis: uxor mellita Jlluſtriſſimi Sereniſſimique Principis ac Domini: Do- mini Henrici Lotharingiæ Barrique Ducis &c. beatorum nunc cæ- tui aſcripta? Tu namque, ex morbo decumbens periculoſo, Medicorum licet peritiſſimorum arte conſilioque non indi- geres:
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <floatingText> <body> <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1"> <p> <pb facs="#f0046" n="44"/> <fw type="header" place="top"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Oratio</hi> </hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">vitæ curſum, graviore morbo, quàm quicaput nonnunquam<lb/> infeſtaret, tentaretur<hi rendition="#i">:</hi> non minus tamen cautè ſolicitèque,<lb/> tantum hoc integræ ſanitatis bonum frugalitate atque tem-<lb/> perantiâ conſervandum putavit. Et, quid opus eſt per conje-<lb/> cturas hæc talia exquirere: cùm hominum conſenſus, omni<lb/> exceptione major, quod ei teſtimonium perhibetur, abundè<lb/> confirmarit, ſtabilierit, conſolidarit<hi rendition="#i">?</hi> Fuit Jureconſulti Ro-<lb/> mani, <hi rendition="#i">Q. Mutij Scævolæ</hi> domus totius oraculum civitatis appel-<lb/> lata: quòd in ejus infirmiſſima valetudine, affectâ que jam æta-<lb/> te, maximâ quotidiè frequentiâ civium ac ſummorum ho-<lb/> minum ſplendore celebraretur. Similem ad modum, & non<lb/> niſi mutato profeſſionis genere, <hi rendition="#i">Havvenreuteri</hi> noſtri domus<lb/> oraculum quoddam erat, ad quod valetudini ſuæ conſulturi<lb/> tanto numero confluebant, ut limen ſubinde obſideretur:<lb/> campanula reſonaret: ſolicitarentur fores, atrium implere-<lb/> tur. Vtinam verò nomenclatoris hic vice fungi<hi rendition="#i">:</hi> & <hi rendition="#i">Principes</hi><lb/> eos, <hi rendition="#i">Comites, Barones, Dynaſtas, Nobiles, viros claros, fæminasque</hi><lb/> recenſere mihi liceat: qui, quæve vitiatâ valetudine, ad hunc<lb/> noſtrum, quaſi <hi rendition="#i">Podalgrium</hi> alterum, atque <hi rendition="#i">Machaonem</hi> confu-<lb/> giebant<hi rendition="#i">:</hi> fiduciâ peritiæ ejus jam reſpirare: ſpe ad ventus leva-<lb/> ri: intuitu convaleſcere ſibi videbantur. Verendum namque<lb/> mihi eſt, ne, dum paucos enumero, plures qui ſe nominari<lb/> volunt, ſilentiô præteream. Te, qui poſſum, Jlluſtriſſima Se-<lb/> reniſſimaque Princeps, <hi rendition="#i">Catharina Burbonia:</hi> ſexus fæminei de-<lb/> cus inſigne<hi rendition="#i">:</hi> ſoboles vera generoſæ ſtirpis: digna Soror Magni<lb/> illius invictique Herois <hi rendition="#i">Henrici Quarti,</hi> Galliarum Regis: uxor<lb/> mellita Jlluſtriſſimi Sereniſſimique Principis ac Domini<hi rendition="#i">:</hi> Do-<lb/> mini <hi rendition="#i">Henrici Lotharingiæ Barrique Ducis</hi> &c. beatorum nunc cæ-<lb/> tui aſcripta<hi rendition="#i">?</hi> Tu namque, ex morbo decumbens periculoſo,<lb/> Medicorum licet peritiſſimorum arte conſilioque non indi-</hi><lb/> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">geres<hi rendition="#i">:</hi></hi> </fw><lb/> </p> </div> </body> </floatingText> </div> </body> </text> </TEI> [44/0046]
Oratio
vitæ curſum, graviore morbo, quàm quicaput nonnunquam
infeſtaret, tentaretur: non minus tamen cautè ſolicitèque,
tantum hoc integræ ſanitatis bonum frugalitate atque tem-
perantiâ conſervandum putavit. Et, quid opus eſt per conje-
cturas hæc talia exquirere: cùm hominum conſenſus, omni
exceptione major, quod ei teſtimonium perhibetur, abundè
confirmarit, ſtabilierit, conſolidarit? Fuit Jureconſulti Ro-
mani, Q. Mutij Scævolæ domus totius oraculum civitatis appel-
lata: quòd in ejus infirmiſſima valetudine, affectâ que jam æta-
te, maximâ quotidiè frequentiâ civium ac ſummorum ho-
minum ſplendore celebraretur. Similem ad modum, & non
niſi mutato profeſſionis genere, Havvenreuteri noſtri domus
oraculum quoddam erat, ad quod valetudini ſuæ conſulturi
tanto numero confluebant, ut limen ſubinde obſideretur:
campanula reſonaret: ſolicitarentur fores, atrium implere-
tur. Vtinam verò nomenclatoris hic vice fungi: & Principes
eos, Comites, Barones, Dynaſtas, Nobiles, viros claros, fæminasque
recenſere mihi liceat: qui, quæve vitiatâ valetudine, ad hunc
noſtrum, quaſi Podalgrium alterum, atque Machaonem confu-
giebant: fiduciâ peritiæ ejus jam reſpirare: ſpe ad ventus leva-
ri: intuitu convaleſcere ſibi videbantur. Verendum namque
mihi eſt, ne, dum paucos enumero, plures qui ſe nominari
volunt, ſilentiô præteream. Te, qui poſſum, Jlluſtriſſima Se-
reniſſimaque Princeps, Catharina Burbonia: ſexus fæminei de-
cus inſigne: ſoboles vera generoſæ ſtirpis: digna Soror Magni
illius invictique Herois Henrici Quarti, Galliarum Regis: uxor
mellita Jlluſtriſſimi Sereniſſimique Principis ac Domini: Do-
mini Henrici Lotharingiæ Barrique Ducis &c. beatorum nunc cæ-
tui aſcripta? Tu namque, ex morbo decumbens periculoſo,
Medicorum licet peritiſſimorum arte conſilioque non indi-
geres:
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602/46 |
Zitationshilfe: | Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 44. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/46>, abgerufen am 25.07.2024. |