Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.Parentalis. diem: ut summo Academiae hujus patrono ac Mecaenati, emore vsitato, iusta per solvat longe me ad d[i]cendum aptior at- que exercitatior: Hawenreuterum vero, caetera feli- cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quod, cum non nisi a Demosthene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur: laudum suarum praeconem inopem admodum, jeiunum, in- disertum sit natus. Licet enim prompte lubenterque hoc ad me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego voluntatem legis habere loco soleo: nutum religionis: licet nullum non, quantum vis humilis servitij genus, me jure ei de- bere agnoscam: qui me, ceu filium amavit complexusq; est ar- ctissime: quemq; ego vicissim, & propter illan in me charitatem, & propter innumera collata in me beneficia, ut patrem sum veneratus: attamen, quin vehementer instituto huic meo, hinc quidem animus resistat maerore circumfusus ac debilitatus: illinc plus quam infra mediocritatem posita dicendi facultas, diffiteri nequeo. Est namq; ita comparatun, ut vero, non ficto dolori verba desint: isq; horrore sacri silentij obsignari malit, aut parciloquio designari, quam copioso orationis flumine explicari: Qui vero ad justa, summo huic viro exolvenda, minus me idoneum arbitratur, ab eo tantun abest, ut dissentian: admo- dun ut ipse verear, ne res dicendae, vitio paupertinae orationis ingenijq; culpa deterantur potius, quam extollantur: obscu- rentur, quam illustrentur. Rursus, cum liberis elugendorun pa- rentun necessitatem (parentibus ego annumero Praeceptores fidos atque industrios) non tam sanctio civilis, quam lex na- turae im ponat: cum absque ingrati animi, ac pene perduelli- onis crimine fieri nequeat: ut qui in Academia nostra primas tenebat, supremo isthocce humanitatis officio defraudetur: cum in rebus magnis & arduis, conatus, licet infra meritum: E
Parentalis. diem: ut ſummo Academiæ hujus patrono ac Mecænati, èmore vſitato, iuſta per ſolvat longè me ad d[i]cendum aptior at- que exercitatior: Hawenreuterum verò, cætera feli- cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quòd, cum non niſi à Demoſthene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur: laudum ſuarum præconem inopem admodum, jeiunum, in- diſertum ſit natus. Licet enim promptè lubenterque hoc ad me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego voluntatem legis habere loco ſoleo: nutum religionis: licet nullum non, quantum vis humilis ſervitij genus, me jure ei de- bere agnoſcam: qui me, ceu filium amavit complexusq; eſt ar- ctiſſimè: quemq; ego viciſſim, & propter illã in me charitatem, & propter innumera collata in me beneficia, ut patrem ſum veneratus: attamẽ, quin vehementer inſtituto huic meo, hinc quidem animus reſiſtat mærore circumfuſus ac debilitatus: illinc plus quam infra mediocritatem poſita dicendi facultas, diffiteri nequeo. Eſt namq; ita comparatũ, ut vero, non ficto dolori verba deſint: iſq; horrore ſacri ſilentij obſignari malit, aut parciloquio deſignari, quàm copioſo orationis flumine explicari: Qui verò ad juſta, ſum̃o huic viro exolvenda, minus me idoneum arbitratur, ab eo tantũ abeſt, ut diſſentiã: admo- dũ ut ipſe verear, ne res dicendæ, vitio paupertinæ orationis ingenijq; culpâ deterantur potius, quàm extollantur: obſcu- rentur, quàm illuſtrentur. Rurſus, cum liberis elugendorũ pa- rentũ neceſſitatem (parentibus ego annumero Præceptores fidos atque induſtrios) non tàm ſanctio civilis, quàm lex na- turæ im ponat: cùm absque ingrati animi, ac penè perduelli- onis crimine fieri nequeat: ut qui in Academia noſtrâ primas tenebat, ſupremo iſthocce humanitatis officio defraudetur: cùm in rebus magnis & arduis, conatus, licet infra meritum: E
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <floatingText> <body> <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1"> <p> <pb facs="#f0033" n="31"/> <fw type="header" place="top"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Parentalis.</hi> </hi> </hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">diem<hi rendition="#i">:</hi> ut ſummo Academiæ hujus patrono ac Mecænati, è<lb/> more vſitato, iuſta per ſolvat longè me ad d<supplied>i</supplied>cendum aptior at-<lb/> que exercitatior<hi rendition="#i">:</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Hawenreuterum</hi></hi> verò, cætera feli-<lb/> cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quòd, cum non<lb/> niſi à Demoſthene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur:<lb/> laudum ſuarum præconem inopem admodum, jeiunum, in-<lb/> diſertum ſit natus. Licet enim promptè lubenterque hoc ad<lb/> me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego<lb/> voluntatem legis habere loco ſoleo: nutum religionis: licet<lb/> nullum non, quantum vis humilis ſervitij genus, me jure ei de-<lb/> bere agnoſcam: qui me, ceu filium amavit complexusq; eſt ar-<lb/> ctiſſimè: quemq; ego viciſſim, & propter illã in me charitatem,<lb/> & propter innumera collata in me beneficia, ut patrem ſum<lb/> veneratus: attamẽ, quin vehementer inſtituto huic meo, hinc<lb/> quidem animus reſiſtat mærore circumfuſus ac debilitatus:<lb/> illinc plus quam infra mediocritatem poſita dicendi facultas,<lb/> diffiteri nequeo. Eſt namq; ita comparatũ, ut vero, non ficto<lb/> dolori verba deſint: iſq; horrore ſacri ſilentij obſignari malit,<lb/> aut parciloquio deſignari, quàm copioſo orationis flumine<lb/> explicari: Qui verò ad juſta, ſum̃o huic viro exolvenda, minus<lb/> me idoneum arbitratur, ab eo tantũ abeſt, ut diſſentiã: admo-<lb/> dũ ut ipſe verear, ne res dicendæ, vitio paupertinæ orationis<lb/> ingenijq; culpâ deterantur potius, quàm extollantur: obſcu-<lb/> rentur, quàm illuſtrentur. Rurſus, cum liberis elugendorũ pa-<lb/> rentũ neceſſitatem (parentibus ego annumero Præceptores<lb/> fidos atque induſtrios) non tàm ſanctio civilis, quàm lex na-<lb/> turæ im ponat: cùm absque ingrati animi, ac penè perduelli-<lb/> onis crimine fieri nequeat<hi rendition="#i">:</hi> ut qui in Academia noſtrâ primas<lb/> tenebat, ſupremo iſthocce humanitatis officio defraudetur:<lb/> cùm in rebus magnis & arduis, conatus, licet infra meritum<hi rendition="#i">:</hi></hi><lb/> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">E</hi> </fw><lb/> </p> </div> </body> </floatingText> </div> </body> </text> </TEI> [31/0033]
Parentalis.
diem: ut ſummo Academiæ hujus patrono ac Mecænati, è
more vſitato, iuſta per ſolvat longè me ad dicendum aptior at-
que exercitatior: Hawenreuterum verò, cætera feli-
cem, quis non hoc nomine infelicem dixerit: quòd, cum non
niſi à Demoſthene aliquo, aut Cicerone depingi mereatur:
laudum ſuarum præconem inopem admodum, jeiunum, in-
diſertum ſit natus. Licet enim promptè lubenterque hoc ad
me delatum parentandi munus ab ijs recipiam, quorum ego
voluntatem legis habere loco ſoleo: nutum religionis: licet
nullum non, quantum vis humilis ſervitij genus, me jure ei de-
bere agnoſcam: qui me, ceu filium amavit complexusq; eſt ar-
ctiſſimè: quemq; ego viciſſim, & propter illã in me charitatem,
& propter innumera collata in me beneficia, ut patrem ſum
veneratus: attamẽ, quin vehementer inſtituto huic meo, hinc
quidem animus reſiſtat mærore circumfuſus ac debilitatus:
illinc plus quam infra mediocritatem poſita dicendi facultas,
diffiteri nequeo. Eſt namq; ita comparatũ, ut vero, non ficto
dolori verba deſint: iſq; horrore ſacri ſilentij obſignari malit,
aut parciloquio deſignari, quàm copioſo orationis flumine
explicari: Qui verò ad juſta, ſum̃o huic viro exolvenda, minus
me idoneum arbitratur, ab eo tantũ abeſt, ut diſſentiã: admo-
dũ ut ipſe verear, ne res dicendæ, vitio paupertinæ orationis
ingenijq; culpâ deterantur potius, quàm extollantur: obſcu-
rentur, quàm illuſtrentur. Rurſus, cum liberis elugendorũ pa-
rentũ neceſſitatem (parentibus ego annumero Præceptores
fidos atque induſtrios) non tàm ſanctio civilis, quàm lex na-
turæ im ponat: cùm absque ingrati animi, ac penè perduelli-
onis crimine fieri nequeat: ut qui in Academia noſtrâ primas
tenebat, ſupremo iſthocce humanitatis officio defraudetur:
cùm in rebus magnis & arduis, conatus, licet infra meritum:
E
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/523602/33 |
Zitationshilfe: | Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 31. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/33>, abgerufen am 25.07.2024. |