Kheil, Matthias: Patientia Hiobi, Die geduldige Jobbe. Liegnitz, 1614.Spes effulgebat, quondam te, Dive, futurum Nobilis haeredem nominis, atq; rei: Immo spes cunctis etiam fiebat amicis Momentum patriae te fore grande tuae. Sed linquenda tibi liquisti cuncta parenti, Haerediq; tuo; tu meliora tenes. Ingratum est patri caro succedere nato!" Non haec naturae est, quae solet esse, via." Nec tantum patri, sed & es praereptus amicis: Deplorat funus patria tota tuum. Vaegrandis sed enim retro spem morbus agebat, Ossibus implicitus visceribusq; tuis. Hactenus & multos te sic exercuit annos, Dixeris ut vere, Mors mea vita fuit. Ringitur, heu! nimium pater affectissimus: ipse Quam vellet plagam carne subire sua! Omnis in aegrotis carorum cura parentum" Stat natis, solos ardet & omnis amor." Inquirit medicos cura non deside cunctos, Quos habuisse licet, deq; malo queritur. Nil profecturis sed sumtibus omnia tentat, Nullius hoc medici vincitur arte malum. Ergo ubi jam nullis Podalirius adjuvat herbis, Atq; Machaonia nil reparatur ope. Is K 3
Spes effulgebat, quondam te, Dive, futurum Nobilis hæredem nominis, atq; rei: Immò ſpes cunctis etiam fiebat amicis Momentum patriæ te fore grande tuæ. Sed linquenda tibi liquiſti cuncta parenti, Hærediq; tuo; tu meliora tenes. Ingratum eſt patri caro ſuccedere nato!” Non hæc naturæ eſt, quæ ſolet eſſe, via.” Nec tantum patri, ſed & es præreptus amicis: Deplorat funus patria tota tuum. Vægrandis ſed enim retrò ſpem morbus agebat, Oſſibus implicitus viſceribusq; tuis. Hactenus & multos te ſic exercuit annos, Dixeris ut verè, Mors mea vita fuit. Ringitur, heu! nimium pater affectiſſimus: ipſe Quàm vellet plagam carne ſubire ſuâ! Omnis in ægrotis carorum cura parentum” Stat natis, ſolos ardet & omnis amor.” Inquirit medicos curâ non deſide cunctos, Quos habuiſſe licet, deq; malo queritur. Nil profecturis ſed ſumtibus omnia tentat, Nullius hoc medici vincitur arte malum. Ergò ubi jam nullis Podalirius adjuvat herbis, Atq; Machaoniâ nil reparatur ope. Is K 3
<TEI> <text> <body> <div type="fsEpicedia" n="1"> <div n="2"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0077" n="[77]"/> <l> <hi rendition="#aq">Spes effulgebat, quondam te, Dive, futurum</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nobilis hæredem nominis, atq; rei:</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Immò ſpes cunctis etiam fiebat amicis</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Momentum patriæ te fore grande tuæ.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sed linquenda tibi liquiſti cuncta parenti,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Hærediq; tuo; tu meliora tenes.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ingratum eſt patri caro ſuccedere nato!”</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Non hæc naturæ eſt, quæ ſolet eſſe, via.”</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nec tantum patri, ſed & es præreptus amicis:</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Deplorat funus patria tota tuum.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Vægrandis ſed enim retrò ſpem morbus agebat,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Oſſibus implicitus viſceribusq; tuis.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Hactenus & multos te ſic exercuit annos,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Dixeris ut verè, Mors mea vita fuit.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ringitur, heu! nimium pater affectiſſimus: ipſe</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Quàm vellet plagam carne ſubire ſuâ!</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Omnis in ægrotis carorum cura parentum”</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Stat natis, ſolos ardet & omnis amor.”</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Inquirit medicos curâ non deſide cunctos,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Quos habuiſſe licet, deq; malo queritur.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nil profecturis ſed ſumtibus omnia tentat,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nullius hoc medici vincitur arte malum.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ergò ubi jam nullis Podalirius adjuvat herbis,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Atq; Machaoniâ nil reparatur ope.</hi> </l><lb/> <fw type="sig" place="bottom"><hi rendition="#aq">K</hi> 3</fw> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">Is</hi> </fw><lb/> </lg> </div> </div> </body> </text> </TEI> [[77]/0077]
Spes effulgebat, quondam te, Dive, futurum
Nobilis hæredem nominis, atq; rei:
Immò ſpes cunctis etiam fiebat amicis
Momentum patriæ te fore grande tuæ.
Sed linquenda tibi liquiſti cuncta parenti,
Hærediq; tuo; tu meliora tenes.
Ingratum eſt patri caro ſuccedere nato!”
Non hæc naturæ eſt, quæ ſolet eſſe, via.”
Nec tantum patri, ſed & es præreptus amicis:
Deplorat funus patria tota tuum.
Vægrandis ſed enim retrò ſpem morbus agebat,
Oſſibus implicitus viſceribusq; tuis.
Hactenus & multos te ſic exercuit annos,
Dixeris ut verè, Mors mea vita fuit.
Ringitur, heu! nimium pater affectiſſimus: ipſe
Quàm vellet plagam carne ſubire ſuâ!
Omnis in ægrotis carorum cura parentum”
Stat natis, ſolos ardet & omnis amor.”
Inquirit medicos curâ non deſide cunctos,
Quos habuiſſe licet, deq; malo queritur.
Nil profecturis ſed ſumtibus omnia tentat,
Nullius hoc medici vincitur arte malum.
Ergò ubi jam nullis Podalirius adjuvat herbis,
Atq; Machaoniâ nil reparatur ope.
Is
K 3
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/510589 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/510589/77 |
Zitationshilfe: | Kheil, Matthias: Patientia Hiobi, Die geduldige Jobbe. Liegnitz, 1614, S. [77]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/510589/77>, abgerufen am 05.07.2024. |