Neomenius, Johann: Exilii humani Miseria & Consolatio. [Brieg], 1622.Aqvibus at ipsi capiunt stipendia certa, Audent, eorum, inhiare turpiter, bonis. Rarus amor patriae, pietatis cura rara, Et conscientiae: ad arma spes lucri incitat. Nusqvam tuta fides, sunt omnia glena periclis: His liberata qvod tua est, haut improba. Felix, cui, Ihovae concessu, gratia tanta Contingit, ut mortem oppetat eito, & pie. Nos aerumnosos, & ad extrema omnia natos, Superesse qvos, & interesse his vult malis. Et nos eripiet tandem, junget vicißim Jn empyreo coelo, ubi sedes Dei est. Illeic nil cladis, nullae & distractio, semper Flagrabit ast amor, juge erit & gaudium. Christe, veni, miseros nos adte suscipe: acerba Fac interea feramus heic, sine murmure. Durum est; dura pati: vicisse sed aspera, dulce est: Frui trophaeo perpete, est dulcissimum. Manibus Dn. Johan. Gebhart. PRaefixum qvi ideo tempus non rentur esse certum Viduo, ad dolendum funus uxoris probae, Nullum
Aqvibus atꝙ́ ipſi capiunt ſtipendia certa, Audent, eorum, inhiare turpiter, bonis. Rarus amor patriæ, pietatis curaꝙ́ rara, Et conſcientiæ: ad arma ſpes lucri incitat. Nusqvàm tuta fides, ſunt omnia glena periclis: His liberata qvod tua eſt, haut improba. Felix, cui, Ihovæ conceſſu, gratia tànta Contingit, ut mortem oppetat eitò, & piè. Nos ærumnoſos, & ad extrema omnia natos, Supereſſe qvos, & intereſſe his vult malis. Et nos eripiet tandem, jungetꝙ́ vicißim Jn empyreo cœlo, ubi ſedes Dei eſt. Illîc nil cladis, nullæ & diſtractio, ſemper Flagrabit aſt amor, juge erit & gaudium. Chriſte, veni, miſeros nos adte ſuſcipe: acerba Fac interea feramus hîc, ſine murmure. Durum eſt; dura pati: viciſſe ſed aſpera, dulce eſt: Frui trophæo perpete, eſt dulciſsimum. Manibus Dn. Johan. Gebhart. PRæfixum qvi ideò tempus non rentur eſſe certum Viduo, ad dolendum funus uxoris probæ, Nullum
<TEI> <text> <body> <div type="fsEpicedia" n="1"> <div n="2"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0048"/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Aqvibus atꝙ́ ipſi capiunt ſtipendia certa,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Audent, eorum, inhiare turpiter, bonis.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Rarus amor patriæ, pietatis curaꝙ́ rara,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Et conſcientiæ: ad arma ſpes lucri incitat.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Nusqvàm tuta fides, ſunt omnia glena periclis:</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">His liberata qvod tua eſt, haut improba.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Felix, cui, Ihovæ conceſſu, gratia tànta</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Contingit, ut mortem oppetat eitò, & piè.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Nos ærumnoſos, & ad extrema omnia natos,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Supereſſe qvos, & intereſſe his vult malis.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Et nos eripiet tandem, jungetꝙ́ vicißim</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Jn empyreo cœlo, ubi ſedes Dei eſt.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Illîc nil cladis, nullæ & diſtractio, ſemper</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Flagrabit aſt amor, juge erit & gaudium.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Chriſte, veni, miſeros nos adte ſuſcipe: acerba</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Fac interea feramus hîc, ſine murmure.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Durum eſt; dura pati: viciſſe ſed aſpera, dulce eſt:</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Frui trophæo perpete, eſt dulciſsimum.</hi> </hi> </l><lb/> <byline> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq">Chriſtoph. Rôſsler D.</hi> </hi> </byline> </lg> </div><lb/> <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/> <div n="2"> <head> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Manibus Dn. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Johan. Gebhart.</hi></hi></hi> </hi> </head><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#in">P</hi>Ræfixum qvi ideò tempus non rentur eſſe certum</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Viduo, ad dolendum funus uxoris probæ,</hi> </l><lb/> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">Nullum</hi> </fw><lb/> </lg> </div> </div> </body> </text> </TEI> [0048]
Aqvibus atꝙ́ ipſi capiunt ſtipendia certa,
Audent, eorum, inhiare turpiter, bonis.
Rarus amor patriæ, pietatis curaꝙ́ rara,
Et conſcientiæ: ad arma ſpes lucri incitat.
Nusqvàm tuta fides, ſunt omnia glena periclis:
His liberata qvod tua eſt, haut improba.
Felix, cui, Ihovæ conceſſu, gratia tànta
Contingit, ut mortem oppetat eitò, & piè.
Nos ærumnoſos, & ad extrema omnia natos,
Supereſſe qvos, & intereſſe his vult malis.
Et nos eripiet tandem, jungetꝙ́ vicißim
Jn empyreo cœlo, ubi ſedes Dei eſt.
Illîc nil cladis, nullæ & diſtractio, ſemper
Flagrabit aſt amor, juge erit & gaudium.
Chriſte, veni, miſeros nos adte ſuſcipe: acerba
Fac interea feramus hîc, ſine murmure.
Durum eſt; dura pati: viciſſe ſed aſpera, dulce eſt:
Frui trophæo perpete, eſt dulciſsimum.
Chriſtoph. Rôſsler D.
Manibus Dn. Johan. Gebhart.
PRæfixum qvi ideò tempus non rentur eſſe certum
Viduo, ad dolendum funus uxoris probæ,
Nullum
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/508305 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/508305/48 |
Zitationshilfe: | Neomenius, Johann: Exilii humani Miseria & Consolatio. [Brieg], 1622, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/508305/48>, abgerufen am 16.02.2025. |