Schmuck, Vincentius: Leichpredigt/ Von dem guten Lande. Leipzig, 1611.Quae modo mater erat fido sociata marito, Occidit, ut prati flos cadit, umbra fugit. Quiq maritus erat, viduus modo tristis & orbus Filiolus vera matre relictus adest. Quis non ingentes gemitus det pectore ab im o? Quis nolit lachrymis ora rigare pijs? Ah importune cadis heu sidißima conjunx Unica spes decus atque una columna domus. Binos jam linquis teneros, maestumq parentem Filiolos, veri foedera coniugij. Sed licet haud nimium querulo indulgere dolori, Luctus enim certum debet habere modum. Sic visum superis, sic fert Prudentia vitae Nostrae cum Christo vivere cumq mori. Sic visum superis divino Numine cuncta Fiunt. Hoc Christo, est dulce, vocante mori Siste igitur lachrymas, aegrum nunc siste dolorem: Morigeros etenim nos decet esse Deo. Siste precor lachrymas, placidus te subjice Christo, Et placidus placide hoc pergrave perfer onus. Interea corpus placide requiescit in urna, Expectans reditum Christe benigne tuum. Tempore postremo tunc glorificata resurget, Quae jam fit foedis vermibus esca, caro. Adponit Paulus Vockelius LL. stud. affinis. Vita
Quæ modò mater erat fido ſociata marito, Occidit, ut prati flos cadit, umbra fugit. Quiq́ maritus erat, viduus modò triſtis & orbus Filiolus verâ matre relictus adeſt. Quis non ingentes gemitus det pectore ab im o? Quis nolit lachrymis ora rigare pijs? Ah importunè cadis heu ſidißima conjunx Unica ſpes decus atque una columna domus. Binos jam linquis teneros, mæſtumq́ parentem Filiolos, veri fœdera coniugij. Sed licet haud nimium querulo indulgere dolori, Luctus enim certum debet habere modum. Sic viſum ſuperis, ſic fert Prudentia vitæ Noſtræ cum Chriſto vivere cumq́ mori. Sic viſum ſuperis divino Numine cuncta Fiunt. Hoc Christo, eſt dulce, vocante mori Siſte igitur lachrymas, ægrum nunc ſiſte dolorem: Morigeros etenim nos decet eſſe Deo. Siſte precor lachrymas, placidus te ſubjice Christo, Et placidus placidè hoc pergrave perfer onus. Intereà corpus placidè requieſcit in urna, Expectans reditum Christe benigne tuum. Tempore poſtremo tunc glorificata reſurget, Quæ jam fit fœdis vermibus eſca, caro. Adponit Paulus Vockelius LL. ſtud. affinis. Vita
<TEI> <text> <body> <div type="fsEpicedia" n="1"> <div n="2"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0024"/> <l> <hi rendition="#aq">Quæ modò mater erat fido ſociata marito,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Occidit, ut prati flos cadit, umbra fugit.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Quiq́ maritus erat, viduus modò triſtis & orbus</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Filiolus verâ matre relictus adeſt.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Quis non ingentes gemitus det pectore ab im o?</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Quis nolit lachrymis ora rigare pijs?</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ah importunè cadis heu ſidißima conjunx</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Unica ſpes decus atque una columna domus.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Binos jam linquis teneros, mæſtumq́ parentem</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Filiolos, veri fœdera coniugij.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sed licet haud nimium querulo indulgere dolori,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Luctus enim certum debet habere modum.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sic viſum ſuperis, ſic fert Prudentia vitæ</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Noſtræ cum Chriſto vivere cumq́ mori.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sic viſum ſuperis divino Numine cuncta</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Fiunt. Hoc <hi rendition="#k"><hi rendition="#g">C<hi rendition="#i">hristo,</hi></hi></hi> eſt dulce, vocante mori</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Siſte igitur lachrymas, ægrum nunc ſiſte dolorem:</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#i">Morigeros etenim nos decet eſſe Deo.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Siſte precor lachrymas, placidus te ſubjice <hi rendition="#k"><hi rendition="#g">C<hi rendition="#i">hristo,</hi></hi></hi></hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Et placidus placidè hoc pergrave perfer onus.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Intereà corpus placidè requieſcit in urna,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Expectans reditum <hi rendition="#k">C<hi rendition="#i">hriste</hi></hi> benigne tuum.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Tempore poſtremo tunc glorificata reſurget,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Quæ jam fit fœdis vermibus eſca, caro.</hi> </l> </lg><lb/> <closer> <salute> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Adponit<lb/> Paulus Vockelius LL. ſtud.<lb/> affinis.</hi> </hi> </hi> </salute> </closer> </div><lb/> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vita</hi> </hi> </fw><lb/> </div> </body> </text> </TEI> [0024]
Quæ modò mater erat fido ſociata marito,
Occidit, ut prati flos cadit, umbra fugit.
Quiq́ maritus erat, viduus modò triſtis & orbus
Filiolus verâ matre relictus adeſt.
Quis non ingentes gemitus det pectore ab im o?
Quis nolit lachrymis ora rigare pijs?
Ah importunè cadis heu ſidißima conjunx
Unica ſpes decus atque una columna domus.
Binos jam linquis teneros, mæſtumq́ parentem
Filiolos, veri fœdera coniugij.
Sed licet haud nimium querulo indulgere dolori,
Luctus enim certum debet habere modum.
Sic viſum ſuperis, ſic fert Prudentia vitæ
Noſtræ cum Chriſto vivere cumq́ mori.
Sic viſum ſuperis divino Numine cuncta
Fiunt. Hoc Christo, eſt dulce, vocante mori
Siſte igitur lachrymas, ægrum nunc ſiſte dolorem:
Morigeros etenim nos decet eſſe Deo.
Siſte precor lachrymas, placidus te ſubjice Christo,
Et placidus placidè hoc pergrave perfer onus.
Intereà corpus placidè requieſcit in urna,
Expectans reditum Christe benigne tuum.
Tempore poſtremo tunc glorificata reſurget,
Quæ jam fit fœdis vermibus eſca, caro.
Adponit
Paulus Vockelius LL. ſtud.
affinis.
Vita
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/385105 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/385105/24 |
Zitationshilfe: | Schmuck, Vincentius: Leichpredigt/ Von dem guten Lande. Leipzig, 1611, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/385105/24>, abgerufen am 05.07.2024. |