Hayn, Johann: Liebliches Seelen-Gespräch. Lissa, 1649.Christliche Abdanckung. hen oder umbwenden/ ist der Todt dar. Und: Quot po-ri corporis tot ostiola sunt mortis. Non ubiq; se mors proprie ostendit, ubiq; autem prope est. QuidIdem ibidem autem stultius quan mirari id ullo die factum quod omni potest fieri? Stat quidem terminus nobis, ubi illum inexorabilis fatorum necessitas fixit: Sed nemo scit nostrum, quam prope versetur. Sic itaq; formemus animum, tanquam ad extremum ventum sit. Es ist aber ein geschwinder und plötzlicher Todt beySubita mors qui H iij
Chriſtliche Abdanckung. hen oder umbwenden/ iſt der Todt dar. Und: Quot po-ri corporis tot oſtiola ſunt mortis. Non ubiq́; ſe mors propriè oſtendit, ubiq́; autem propè eſt. QuidIdem ibidem autem ſtultius quã mirari id ullo die factum quod omni poteſt fieri? Stat quidem terminus nobis, ubi illum inexorabilis fatorum neceſſitas fixit: Sed nemo ſcit noſtrum, quam propè verſetur. Sic itaq; formemus animum, tanquam ad extremum ventum ſit. Es iſt aber ein geſchwinder und ploͤtzlicher Todt beySubita mors qui H iij
<TEI> <text> <body> <div type="fsThanks" n="1"> <p><pb facs="#f0061"/><fw place="top" type="header">Chriſtliche Abdanckung.</fw><lb/> hen oder umbwenden/ iſt der Todt dar. <hi rendition="#aq">U</hi>nd: <hi rendition="#aq">Quot po-<lb/> ri corporis tot oſtiola ſunt mortis. Non ubiq́; ſe<lb/> mors propriè oſtendit, ubiq́; autem propè eſt. Quid</hi><note place="right"><hi rendition="#aq">Idem ibidem</hi></note><lb/><hi rendition="#aq">autem ſtultius quã mirari id ullo die factum quod<lb/> omni poteſt fieri? Stat quidem terminus nobis,<lb/> ubi illum inexorabilis fatorum neceſſitas fixit:<lb/> Sed nemo ſcit noſtrum, quam propè verſetur. Sic<lb/> itaq; formemus animum, tanquam ad extremum<lb/> ventum ſit.</hi></p><lb/> <p>Es iſt aber ein geſchwinder und ploͤtzlicher Todt bey<note place="right"><hi rendition="#aq">Subita mors<lb/> non eſt im-<lb/> proviſa.</hi></note><lb/> frommen Chriſten nicht etwa ein unverſehener Todt/<lb/> Denn <hi rendition="#aq">improviſa mors non eſt, cujus vita fuit pro-<lb/> vida,</hi> Dem kompt der Todt nicht unvorſehens/ der ein<lb/> vorſichtig Leben gefuͤhret/ und weiß/ <hi rendition="#aq">à <hi rendition="#g">DEO</hi> & accipi-</hi><note place="right"><hi rendition="#aq">Val. Max.<lb/> lib. 5. c.</hi> 10.</note><lb/><hi rendition="#aq">endi ſpiritus & reddendi eodem momento tempo-<lb/> ris ſibi legem dictam: atq́; ut mori nemo ſoleat,<lb/> qui non vixerit, ita nec vivere aliquem quidem<lb/> poſſe, qui non ſit moriturus,</hi> Wie der <hi rendition="#aq">Hiſtoricus</hi> gar<lb/> ſchoͤne redet/ das iſt: GOtt habe in einer Stunde dem<lb/> Menſchen den Todt und Leben beſtimmet/ und gleich wie<lb/> niemand ſterben koͤnne/ der nicht zuvor gelebet; Alſo<lb/> koͤnne auch niemands leben/ der nicht dermaleines ſter-<lb/> ben muͤſſe. <hi rendition="#aq">U</hi>nd ſolche Leuthe wiſſen das Leben recht<lb/> zugebrauchen: <hi rendition="#aq">Is demum profectò vitam æquâ<lb/> lance penſitabit, qui ſemper fragilitatis humanæ</hi><note place="right"><hi rendition="#aq">Lib. 7. nat.<lb/> hiſt. c. 7. S.</hi></note><lb/><hi rendition="#aq">memor fuerit/</hi> ſagt <hi rendition="#aq">Plinius.</hi> <hi rendition="#fr">E</hi>s iſt auch ein geſchwin-<lb/> der und ploͤtzlicher Todt bey fromen Chriſten nicht ein<note place="right"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">m.</hi> non mals.<lb/> Auguſtinus.</hi></note><lb/> boͤſer Todt. <hi rendition="#aq">Vix enim poßibile eſt ut malè moriatur</hi><lb/> <fw place="bottom" type="sig">H iij</fw><fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">qui</hi></fw><lb/></p> </div> </body> </text> </TEI> [0061]
Chriſtliche Abdanckung.
hen oder umbwenden/ iſt der Todt dar. Und: Quot po-
ri corporis tot oſtiola ſunt mortis. Non ubiq́; ſe
mors propriè oſtendit, ubiq́; autem propè eſt. Quid
autem ſtultius quã mirari id ullo die factum quod
omni poteſt fieri? Stat quidem terminus nobis,
ubi illum inexorabilis fatorum neceſſitas fixit:
Sed nemo ſcit noſtrum, quam propè verſetur. Sic
itaq; formemus animum, tanquam ad extremum
ventum ſit.
Idem ibidem
Es iſt aber ein geſchwinder und ploͤtzlicher Todt bey
frommen Chriſten nicht etwa ein unverſehener Todt/
Denn improviſa mors non eſt, cujus vita fuit pro-
vida, Dem kompt der Todt nicht unvorſehens/ der ein
vorſichtig Leben gefuͤhret/ und weiß/ à DEO & accipi-
endi ſpiritus & reddendi eodem momento tempo-
ris ſibi legem dictam: atq́; ut mori nemo ſoleat,
qui non vixerit, ita nec vivere aliquem quidem
poſſe, qui non ſit moriturus, Wie der Hiſtoricus gar
ſchoͤne redet/ das iſt: GOtt habe in einer Stunde dem
Menſchen den Todt und Leben beſtimmet/ und gleich wie
niemand ſterben koͤnne/ der nicht zuvor gelebet; Alſo
koͤnne auch niemands leben/ der nicht dermaleines ſter-
ben muͤſſe. Und ſolche Leuthe wiſſen das Leben recht
zugebrauchen: Is demum profectò vitam æquâ
lance penſitabit, qui ſemper fragilitatis humanæ
memor fuerit/ ſagt Plinius. Es iſt auch ein geſchwin-
der und ploͤtzlicher Todt bey fromen Chriſten nicht ein
boͤſer Todt. Vix enim poßibile eſt ut malè moriatur
qui
Subita mors
non eſt im-
proviſa.
Val. Max.
lib. 5. c. 10.
Lib. 7. nat.
hiſt. c. 7. S.
m. non mals.
Auguſtinus.
H iij
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/360994 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/360994/61 |
Zitationshilfe: | Hayn, Johann: Liebliches Seelen-Gespräch. Lissa, 1649, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360994/61>, abgerufen am 05.07.2024. |