Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.

Bild:
<< vorherige Seite

juncta esse noverat, anno superiori, in primo mensis Octobris limine, ad ipsa[m]
aeternitatis aulam a Rege suo coelesti evocatus, universa imperia ac regna, o-
mnemque aularum terrenarum luxum ac
phantasian vultu laetissimo deridere ac
contemnere coepit. Licet itaque nec florentissima nostra Zittavia, nec inclyta
haec bonarum Dearum sedes, optimo Hoffmanno tantam felicitatem tamque
exoptatas rerum vices invideat, Musae tamen jacturae gravissimae, quam per in-
opinatam ejus & immaturam plane mortem passae fuerunt, nondum oblitae.
nihil prius habent ant antiquius, quam ut optima Optimi sui patris memoria
monumento aliquo gratae pietatis, in hac bonarum artium & spei publicae palae-
stra, conservetur, & ad seros usque posteros, si quos sperare licet, proferatur.
Sed videte, quam feliciter voto suo pio ac debito potiri coeperint! Nonnulli ex
amplissimo, & pene innumerabili ordiue, quibus olim licuit esse tam felicibus,
ut a Beato Viro non favore saltem vere paterno foverentur, sed in optimis et-
jam artibus ac liuguis sedulo & side summa erudirentur, acceptorum benesicio-
rum memores, legato aliquo certo, & eo quidem satis liberali, me illosque, quos,
si visum numini, in hoc munere habiturus sum successores, obstrinxerunt, ut
diem illam, quae omnium noctium caliginem superare, & in pluribus lucem
spei ae fiduciae in densissimas tenebras transmutasse videbatur, quoties ver-
tente anno reduceretur, sermone aliquo parentali colamus ac celebremus. Lau-
datissimae huic & in exemplum omnibus commendandae pietati, dum velifica-
turi accessi mus, Vobis non ingratum fore arbitror, A. O. O. Honoratissimi! bea-
tum Hoffmannum sub imagine AULICI PII ET FELICIS, mecum breviter
contemplari. Neque autem opus esse video, favorem Vestrum & indulgen-
tiam operosius exorare, cum certo confidam, omnem meam infacundiam ac
balbatiem, vel solo Hoffmanni meritissimi amore, inusitatoque in qualiacunque
mea studia, favore ac propensione, haud difficulter iri excusatum.

Cum Hoffmannus noster in lavacri coelestis fonte purpuram sangvinis
JESU CHRISTI induisset, auctoque jam rationis usu intelligeret, inter ami-
cos Dei & purputatos ejus se esse receptum, ante omnia, partim ex dulcissi-
morum parentum, quos e Patria Silesia, ob constantem religionis verae amo-
rem, proscriptio JESULO exuli similes reddiderat, partim e praeceptcrum si-
delium ore discebat, quaenam aulae illius, in qua in posterum versandum esset,
constitutio, quae juta, qui rerum omnium ordo foret. Sibi enim dedecori fo-
re, facile sentiebat, Domino alicui servitia sua & operam addicere, priusquam
voluntatem ejus & decreta exacte calleret: dedecori, nomen suum familiae au-
licorum dare, neque amictum illorum, coloremve quasi tesserae loco ab illis

gestari
b

juncta eſſe noverat, anno ſuperiori, in primo menſis Octobris limine, ad ipſa[m]
æternitatis aulam à Rege ſuo cœleſti evocatus, univerſa imperia ac regna, o-
mnemque aularum terrenarum luxum ac
φαντασίαν vultu lætiſſimo deridere ac
contemnere cœpit. Licet itaque nec florentiſſima noſtra Zittavia, nec inclyta
hæc bonarum Dearum ſedes, optimo Hoffmanno tantam felicitatem tamque
exoptatas rerum vices invideat, Muſæ tamen jacturæ gravisſimæ, quam per in-
opinatam ejus & immaturam plane mortem paſſæ fuerunt, nondum oblitæ.
nihil prius habent ant antiquius, quam ut optima Optimi ſui patris memoria
monumento aliquo gratæ pietatis, in hac bonarum artium & ſpei publicæ palæ-
ſtra, conſervetur, & ad ſeros usque poſteros, ſi quos ſperare licet, proferatur.
Sed videte, quam feliciter voto ſuo pio ac debito potiri cœperint! Nonnulli ex
amplisſimo, & pene innumerabili ordiue, quibus olim licuit eſſe tam felicibus,
ut à Beato Viro non favore ſaltem veré paterno foverentur, ſed in optimis et-
jam artibus ac liuguis ſedulo & ſide ſumma erudirentur, acceptorum beneſicio-
rum memores, legato aliquo certo, & eo quidem ſatis liberali, me illosque, quos,
ſi viſum numini, in hoc munere habiturus ſum ſucceſſores, obſtrinxerunt, ut
diem illam, quæ omnium noctium caliginem ſuperare, & in pluribus lucem
ſpei ae fiduciæ in denſiſſimas tenebras transmutaſſe videbatur, quoties ver-
tente anno reduceretur, ſermone aliquo parentali colamus ac celebremus. Lau-
datisſimæ huic & in exemplum omnibus commendandæ pietati, dum velifica-
turi accesſi mus, Vobis non ingratum fore arbitror, A. O. O. Honoratiſſimi! bea-
tum Hoffmannum ſub imagine AULICI PII ET FELICIS, mecum breviter
contemplari. Neque autem opus eſſe video, favorem Veſtrum & indulgen-
tiam operoſius exorare, cum certo confidam, omnem meam infacundiam ac
balbatiem, vel ſolo Hoffmanni meritisſimi amore, inuſitatoque in qualiacunque
mea ſtudia, favore ac propenſione, haud difficulter iri excuſatum.

Cum Hoffmannus noſter in lavacri cœleſtis fonte purpuram ſangvinis
JESU CHRISTI induiſſet, auctoque jam rationis uſu intelligeret, inter ami-
cos Dei & purputatos ejus ſe eſſe receptum, ante omnia, partim ex dulcisſi-
morum parentum, quos è Patria Sileſia, ob conſtantem religionis veræ amo-
rem, proſcriptio JESULO exuli ſimiles reddiderat, partim è præceptcrum ſi-
delium ore diſcebat, quænam aulæ illius, in qua in poſterum verſandum eſſet,
conſtitutio, quæ juta, qui rerum omnium ordo foret. Sibi enim dedecori fo-
re, facile ſentiebat, Domino alicui ſervitia ſua & operam addicere, priusquam
voluntatem ejus & decreta exacte calleret: dedecori, nomen ſuum familiæ au-
licorum dare, neque amictum illorum, coloremve quaſi teſſeræ loco ab illis

geſtari
b
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsOtherPublication" n="1">
        <p><pb facs="#f0009" n="9"/><hi rendition="#aq">juncta e&#x017F;&#x017F;e noverat, anno &#x017F;uperiori, in primo men&#x017F;is Octobris limine, ad ip&#x017F;a<supplied>m</supplied><lb/>
æternitatis aulam à Rege &#x017F;uo c&#x0153;le&#x017F;ti evocatus, univer&#x017F;a imperia ac regna, o-<lb/>
mnemque aularum terrenarum luxum ac</hi> &#x03C6;&#x03B1;&#x03BD;&#x03C4;&#x03B1;&#x03C3;&#x03AF;&#x03B1;&#x03BD; <hi rendition="#aq">vultu læti&#x017F;&#x017F;imo deridere ac<lb/>
contemnere c&#x0153;pit. Licet itaque nec florenti&#x017F;&#x017F;ima no&#x017F;tra Zittavia, nec inclyta<lb/>
hæc bonarum Dearum &#x017F;edes, optimo Hoffmanno tantam felicitatem tamque<lb/>
exoptatas rerum vices invideat, Mu&#x017F;æ tamen jacturæ gravis&#x017F;imæ, quam per in-<lb/>
opinatam ejus &amp; immaturam plane mortem pa&#x017F;&#x017F;æ fuerunt, nondum oblitæ.<lb/>
nihil prius habent ant antiquius, quam ut optima Optimi &#x017F;ui patris memoria<lb/>
monumento aliquo gratæ pietatis, in hac bonarum artium &amp; &#x017F;pei publicæ palæ-<lb/>
&#x017F;tra, con&#x017F;ervetur, &amp; ad &#x017F;eros usque po&#x017F;teros, &#x017F;i quos &#x017F;perare licet, proferatur.<lb/>
Sed videte, quam feliciter voto &#x017F;uo pio ac debito potiri c&#x0153;perint! Nonnulli ex<lb/>
amplis&#x017F;imo, &amp; pene innumerabili ordiue, quibus olim licuit e&#x017F;&#x017F;e tam felicibus,<lb/>
ut à <hi rendition="#i">Beato Viro</hi> non favore &#x017F;altem veré paterno foverentur, &#x017F;ed in optimis et-<lb/>
jam artibus ac liuguis &#x017F;edulo &amp; &#x017F;ide &#x017F;umma erudirentur, acceptorum bene&#x017F;icio-<lb/>
rum memores, legato aliquo certo, &amp; eo quidem &#x017F;atis liberali, me illosque, quos,<lb/>
&#x017F;i vi&#x017F;um numini, in hoc munere habiturus &#x017F;um &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;ores, ob&#x017F;trinxerunt, ut<lb/>
diem illam, quæ omnium noctium caliginem &#x017F;uperare, &amp; in pluribus lucem<lb/>
&#x017F;pei ae fiduciæ in den&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imas tenebras transmuta&#x017F;&#x017F;e videbatur, quoties ver-<lb/>
tente anno reduceretur, &#x017F;ermone aliquo parentali colamus ac celebremus. Lau-<lb/>
datis&#x017F;imæ huic &amp; in exemplum omnibus commendandæ pietati, dum velifica-<lb/>
turi acces&#x017F;i mus, <hi rendition="#i">Vobis</hi> non ingratum fore arbitror, <hi rendition="#i">A. O. O. Honorati&#x017F;&#x017F;imi!</hi> bea-<lb/>
tum <hi rendition="#i">Hoffmannum</hi> &#x017F;ub imagine AULICI PII ET FELICIS, mecum breviter<lb/>
contemplari. Neque autem opus e&#x017F;&#x017F;e video, favorem Ve&#x017F;trum &amp; indulgen-<lb/>
tiam opero&#x017F;ius exorare, cum certo confidam, omnem meam infacundiam ac<lb/>
balbatiem, vel &#x017F;olo <hi rendition="#i">Hoffmanni</hi> meritis&#x017F;imi amore, inu&#x017F;itatoque in qualiacunque<lb/>
mea &#x017F;tudia, favore ac propen&#x017F;ione, haud difficulter iri excu&#x017F;atum.</hi></p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Cum <hi rendition="#i">Hoffmannus</hi> no&#x017F;ter in lavacri c&#x0153;le&#x017F;tis fonte purpuram &#x017F;angvinis<lb/>
JESU CHRISTI indui&#x017F;&#x017F;et, auctoque jam rationis u&#x017F;u intelligeret, inter ami-<lb/>
cos Dei &amp; purputatos ejus &#x017F;e e&#x017F;&#x017F;e receptum, ante omnia, partim ex dulcis&#x017F;i-<lb/>
morum parentum, quos è Patria Sile&#x017F;ia, ob con&#x017F;tantem religionis veræ amo-<lb/>
rem, pro&#x017F;criptio JESULO exuli &#x017F;imiles reddiderat, partim è præceptcrum &#x017F;i-<lb/>
delium ore di&#x017F;cebat, quænam aulæ illius, in qua in po&#x017F;terum ver&#x017F;andum e&#x017F;&#x017F;et,<lb/>
con&#x017F;titutio, quæ juta, qui rerum omnium ordo foret. Sibi enim dedecori fo-<lb/>
re, facile &#x017F;entiebat, Domino alicui &#x017F;ervitia &#x017F;ua &amp; operam addicere, priusquam<lb/>
voluntatem ejus &amp; decreta exacte calleret: dedecori, nomen &#x017F;uum familiæ au-<lb/>
licorum dare, neque amictum illorum, coloremve qua&#x017F;i te&#x017F;&#x017F;eræ loco ab illis</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig"> <hi rendition="#aq">b</hi> </fw>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">ge&#x017F;tari</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[9/0009] juncta eſſe noverat, anno ſuperiori, in primo menſis Octobris limine, ad ipſam æternitatis aulam à Rege ſuo cœleſti evocatus, univerſa imperia ac regna, o- mnemque aularum terrenarum luxum ac φαντασίαν vultu lætiſſimo deridere ac contemnere cœpit. Licet itaque nec florentiſſima noſtra Zittavia, nec inclyta hæc bonarum Dearum ſedes, optimo Hoffmanno tantam felicitatem tamque exoptatas rerum vices invideat, Muſæ tamen jacturæ gravisſimæ, quam per in- opinatam ejus & immaturam plane mortem paſſæ fuerunt, nondum oblitæ. nihil prius habent ant antiquius, quam ut optima Optimi ſui patris memoria monumento aliquo gratæ pietatis, in hac bonarum artium & ſpei publicæ palæ- ſtra, conſervetur, & ad ſeros usque poſteros, ſi quos ſperare licet, proferatur. Sed videte, quam feliciter voto ſuo pio ac debito potiri cœperint! Nonnulli ex amplisſimo, & pene innumerabili ordiue, quibus olim licuit eſſe tam felicibus, ut à Beato Viro non favore ſaltem veré paterno foverentur, ſed in optimis et- jam artibus ac liuguis ſedulo & ſide ſumma erudirentur, acceptorum beneſicio- rum memores, legato aliquo certo, & eo quidem ſatis liberali, me illosque, quos, ſi viſum numini, in hoc munere habiturus ſum ſucceſſores, obſtrinxerunt, ut diem illam, quæ omnium noctium caliginem ſuperare, & in pluribus lucem ſpei ae fiduciæ in denſiſſimas tenebras transmutaſſe videbatur, quoties ver- tente anno reduceretur, ſermone aliquo parentali colamus ac celebremus. Lau- datisſimæ huic & in exemplum omnibus commendandæ pietati, dum velifica- turi accesſi mus, Vobis non ingratum fore arbitror, A. O. O. Honoratiſſimi! bea- tum Hoffmannum ſub imagine AULICI PII ET FELICIS, mecum breviter contemplari. Neque autem opus eſſe video, favorem Veſtrum & indulgen- tiam operoſius exorare, cum certo confidam, omnem meam infacundiam ac balbatiem, vel ſolo Hoffmanni meritisſimi amore, inuſitatoque in qualiacunque mea ſtudia, favore ac propenſione, haud difficulter iri excuſatum. Cum Hoffmannus noſter in lavacri cœleſtis fonte purpuram ſangvinis JESU CHRISTI induiſſet, auctoque jam rationis uſu intelligeret, inter ami- cos Dei & purputatos ejus ſe eſſe receptum, ante omnia, partim ex dulcisſi- morum parentum, quos è Patria Sileſia, ob conſtantem religionis veræ amo- rem, proſcriptio JESULO exuli ſimiles reddiderat, partim è præceptcrum ſi- delium ore diſcebat, quænam aulæ illius, in qua in poſterum verſandum eſſet, conſtitutio, quæ juta, qui rerum omnium ordo foret. Sibi enim dedecori fo- re, facile ſentiebat, Domino alicui ſervitia ſua & operam addicere, priusquam voluntatem ejus & decreta exacte calleret: dedecori, nomen ſuum familiæ au- licorum dare, neque amictum illorum, coloremve quaſi teſſeræ loco ab illis geſtari b

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360150
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360150/9
Zitationshilfe: Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 9. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/9>, abgerufen am 24.11.2024.