Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.corrigi. Simulac Schola flore suo gaude re coepit, bone Deus, qui-
corrigi. Simulac Schola flore ſuo gaude re cœpit, bone Deus, qui-
<TEI> <text> <body> <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1"> <p> <pb facs="#f0004" n="4"/> <hi rendition="#aq">corrigi. Simulac Schola flore ſuo gaude re cœpit, bone Deus,<lb/> quas artes alliciendi, quas blanditias, nugas venales, jocos ſcur-<lb/> riles, ſi non mimos & acroamata, comminiſcuntur, quibus Re-<lb/> ctorem adoleſcentulos ineſcare, & in retia ſua pertrahere, ſine<lb/> fronte adſeverant. Modo ipſum ampullas projicere & ſesquipeda-<lb/> lia verba, quid? quod omnia ejus dicta deauratis medicorum ca-<lb/> tapotiis ſimilia eſſe, clamitant. Mox conductores quosdam, præ-<lb/> cones ac pararios emitti mentiuntut, qui propoſitis ac promiſſis<lb/> neſcio quibus deliciis, incautis & curioſulis ingeniis vafre impo-<lb/> nant. Nunc indulgentiam, & diſciplinam juſto laxiorem vitupe-<lb/> rant, cujus ſva vitate juvenum animi libertatem perdite amantes,<lb/> quaſi faſcino quodam, ac poculo Circæo, demententur, illician-<lb/> turque. Nunc loci genium ad voluptates compoſitum, hoſpiti-<lb/> orum commoditates, civium liberalitatem & favorem in Schola-<lb/> ſticos pronum, pro vera ſtatus florentis cauſa agnoſci volunt, pau-<lb/> cis ad eos, qui Scholæ vel præſunt, vel docendo proſunt, laudem<lb/> promeritam referentibus. Aſt, ſi ex adverſo Schola flore ſuo de-<lb/> cidat, aut omnino ad eum non aſſurgat, id quod mille fere tempo-<lb/> rum fatorumque converſionibus, bello, annonæ caritate, Scho-<lb/> larum vicinarum celebritate ac frequentia, quid? quod ipſorum<lb/> juvenum levitate ac pruritu, & non raro diſciplinæ adſtrictioris a-<lb/> verſatione, contingere poteſt & ſolet: quam facile vitium aliquod<lb/> aut defectum Rectori imputant malevoli, cui in acceptis referenda<lb/> ſit rei ſcholaſticæ infelicitas. Verum, prout publica voce fatendum<lb/> eſt, <hi rendition="#i">Beatum Hoffmannum</hi> a communibus hiſce Rectorum fatis ac<lb/> adverſitatibus fere fuiſſe immunem, adeo, ut non una aſteruerit vi-<lb/> ce, ſe per univerſum vivendi ſpatium (ſi acerbiſſimam <hi rendition="#i">Guntheriæ</hi><lb/> ſuæ, uxoris prioris, mortem exeipiat) nullam fere ſenſiſie calami-<lb/> tatem: Sic, negata etiam hac felicitate, ſcribendum erat: <hi rendition="#i">Diu & be-<lb/> ne.</hi> Per viginti annorum ſpatium in Lyceo Laubanenſi deſudabat,<lb/> primum Con-Rectoris, deinde Rectoris munere defungens, & ea</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">qui-</hi> </fw><lb/> </p> </div> </body> </text> </TEI> [4/0004]
corrigi. Simulac Schola flore ſuo gaude re cœpit, bone Deus,
quas artes alliciendi, quas blanditias, nugas venales, jocos ſcur-
riles, ſi non mimos & acroamata, comminiſcuntur, quibus Re-
ctorem adoleſcentulos ineſcare, & in retia ſua pertrahere, ſine
fronte adſeverant. Modo ipſum ampullas projicere & ſesquipeda-
lia verba, quid? quod omnia ejus dicta deauratis medicorum ca-
tapotiis ſimilia eſſe, clamitant. Mox conductores quosdam, præ-
cones ac pararios emitti mentiuntut, qui propoſitis ac promiſſis
neſcio quibus deliciis, incautis & curioſulis ingeniis vafre impo-
nant. Nunc indulgentiam, & diſciplinam juſto laxiorem vitupe-
rant, cujus ſva vitate juvenum animi libertatem perdite amantes,
quaſi faſcino quodam, ac poculo Circæo, demententur, illician-
turque. Nunc loci genium ad voluptates compoſitum, hoſpiti-
orum commoditates, civium liberalitatem & favorem in Schola-
ſticos pronum, pro vera ſtatus florentis cauſa agnoſci volunt, pau-
cis ad eos, qui Scholæ vel præſunt, vel docendo proſunt, laudem
promeritam referentibus. Aſt, ſi ex adverſo Schola flore ſuo de-
cidat, aut omnino ad eum non aſſurgat, id quod mille fere tempo-
rum fatorumque converſionibus, bello, annonæ caritate, Scho-
larum vicinarum celebritate ac frequentia, quid? quod ipſorum
juvenum levitate ac pruritu, & non raro diſciplinæ adſtrictioris a-
verſatione, contingere poteſt & ſolet: quam facile vitium aliquod
aut defectum Rectori imputant malevoli, cui in acceptis referenda
ſit rei ſcholaſticæ infelicitas. Verum, prout publica voce fatendum
eſt, Beatum Hoffmannum a communibus hiſce Rectorum fatis ac
adverſitatibus fere fuiſſe immunem, adeo, ut non una aſteruerit vi-
ce, ſe per univerſum vivendi ſpatium (ſi acerbiſſimam Guntheriæ
ſuæ, uxoris prioris, mortem exeipiat) nullam fere ſenſiſie calami-
tatem: Sic, negata etiam hac felicitate, ſcribendum erat: Diu & be-
ne. Per viginti annorum ſpatium in Lyceo Laubanenſi deſudabat,
primum Con-Rectoris, deinde Rectoris munere defungens, & ea
qui-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/360150 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/360150/4 |
Zitationshilfe: | Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 4. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/4>, abgerufen am 27.07.2024. |