Scheurl, Lorenz: Christliche Leichpredigt Bey der Begrebnuß/ des Edlen/ Gestrengen vnd Ehrnvesten Jungkern/ Sigmund Juliussen Mynsingern von Frundeck/ [...]. Magdeburg, 1597.
I. VICERECTOR FRANCISCVS PARCOVIVS MED. D. ET SENAtus Acad. IV L.
S. S. VERISSIME a Sanctissimo vate & Ecclesiae veteris duce dictum esse, vitam hominis cogitatu prope ocyus citatis alis aufugere, vt transitus noster celerrimus sit, saepius experimur, dum cotidie videmus aetatem florentissimam non tam absumi curis & laboribus, quam propria inconstantia fragilitatequeue labi. Nec vero dum vita vel primum vel tantum labefactatur aut deficit, quando praesidijs extrin secus adsumptis destituitur, vt in ipsa potius causa interitus quaerenda sit, quam aliunde adducenda. Non paucos videas in ipso vitae exordio, multos in crescente, plurimos in corroborata aetate exstingui, paucissimos ad canitiem sic peruenire vt defatigari molestijs; non refici bonis videantur, eaqueue pars optima vitae iudicetur, quae sine sensu vitae transacta sit. Ex Philosophis multi vitam potius mortem, nihilqueue optandum magis homini, quam vt hinc, fine etiam certa alterius spe emigrare quam citissime queat, putarunt. Verum enimuero si rem paulo attentius consideres, causasqueue instabilitatis huius meditere, ipsa te infirmitas ad firmitatis considerationem perduxerit. Principium ortus nostri horribiliter peccatis atrocissimis defaedatum est, adeo vt Filij irae nascamur, nec in prolem a parentibus quicquam vitae propagari absque venenatissima peccati labe possit. Vitam sic ortam ira Dei saeuissima excipit, atque in limine statim primoqueue ortu morti, quae eius est destructio adiudicat. Hinc vt intima quaeque & vita ipsa in [fremdsprachliches Material] , malitia, deprauatione gignuntur, sanitatisqueue nihil obtinent, ita interiori instabilitate laboramus, vt nil firmum in quoquam nostrum sit, nil fixum, caduca omnia, & quibusuis folijs leuiora. Atqui commune hoc malum tanta vi in omnes redundat, vt, si vita sibi I. VICERECTOR FRANCISCVS PARCOVIVS MED. D. ET SENAtus Acad. IV L.
S. S. VERISSIME à Sanctissimo vate & Ecclesiae veteris duce dictum esse, vitam hominis cogitatu propè ocyus citatis alis aufugere, vt transitus noster celerrimus sit, saepiùs experimur, dum cotidie videmus aetatem florentissimam non tam absumi curis & laboribùs, quàm propria inconstantia fragilitatequeue labi. Nec verò dum vita vel primùm vel tantùm labefactatur aut deficit, quando praesidijs extrin secus adsumptis destituitur, vt in ipsa potius causa interitus quaerenda sit, quàm aliunde adducenda. Non paucos videas in ipso vitae exordio, multos in crescente, plurimos in corroborata aetate exstingui, paucissimos ad canitiem sic peruenire vt defatigari molestijs; non refici bonis videantur, eaqueue pars optima vitae iudicetur, quae sine sensu vitae transacta sit. Ex Philosophis multi vitam potius mortem, nihilqueue optandum magis homini, quàm vt hinc, fine etiam certâ alterius spe emigrare quam citissimè queat, putarunt. Verum enimuerò si rem paulò attentius consideres, causasqueue instabilitatis huius meditëre, ipsa te infirmitas ad firmitatis considerationem perduxerit. Principium ortus nostri horribiliter peccatis atrocissimis defaedatum est, adeò vt Filij irae nascamur, nec in prolem à parentibus quicquam vitae propagari absque venenatissima peccati labe possit. Vitam sic ortam ira Dei saeuissima excipit, atque in limine statim primoqueue ortu morti, quae eius est destructio adiudicat. Hinc vt intima quaeque & vita ipsa in [fremdsprachliches Material] , malitia, deprauatione gignuntur, sanitatisqueue nihil obtinent, ita interiori instabilitate laboramus, vt nil firmum in quoquam nostrum sit, nil fixum, caduca omnia, & quibusuis folijs leuiora. Atqui commune hoc malum tanta vi in omnes redundat, vt, si vita sibi <TEI> <text> <body> <div> <pb facs="#f0069" n="35"/> </div> <div> <head> I. <hi rendition="#i">VICERECTOR FRANCISCVS PARCOVIVS MED. D. ET SENAtus Acad. IV L. S. S.</hi><lb/></head> <p>VERISSIME à Sanctissimo vate & Ecclesiae veteris duce dictum esse, vitam hominis cogitatu propè ocyus citatis alis aufugere, vt transitus noster celerrimus sit, saepiùs experimur, dum cotidie videmus aetatem florentissimam non tam absumi curis & laboribùs, quàm propria inconstantia fragilitatequeue labi. Nec verò dum vita vel primùm vel tantùm labefactatur aut deficit, quando praesidijs extrin secus adsumptis destituitur, vt in ipsa potius causa interitus quaerenda sit, quàm aliunde adducenda. Non paucos videas in ipso vitae exordio, multos in crescente, plurimos in corroborata aetate exstingui, paucissimos ad canitiem sic peruenire vt defatigari molestijs; non refici bonis videantur, eaqueue pars optima vitae iudicetur, quae sine sensu vitae transacta sit. Ex Philosophis multi vitam potius mortem, nihilqueue optandum magis homini, quàm vt hinc, fine etiam certâ alterius spe emigrare quam citissimè queat, putarunt. Verum enimuerò si rem paulò attentius consideres, causasqueue instabilitatis huius meditëre, ipsa te infirmitas ad firmitatis considerationem perduxerit. Principium ortus nostri horribiliter peccatis atrocissimis defaedatum est, adeò vt Filij irae nascamur, nec in prolem à parentibus quicquam vitae propagari absque venenatissima peccati labe possit. Vitam sic ortam ira Dei saeuissima excipit, atque in limine statim primoqueue ortu morti, quae eius est destructio adiudicat. Hinc vt intima quaeque & vita ipsa in <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> , malitia, deprauatione gignuntur, sanitatisqueue nihil obtinent, ita interiori instabilitate laboramus, vt nil firmum in quoquam nostrum sit, nil fixum, caduca omnia, & quibusuis folijs leuiora. Atqui commune hoc malum tanta vi in omnes redundat, vt, si vita sibi </p> </div> </body> </text> </TEI> [35/0069]
I. VICERECTOR FRANCISCVS PARCOVIVS MED. D. ET SENAtus Acad. IV L. S. S.
VERISSIME à Sanctissimo vate & Ecclesiae veteris duce dictum esse, vitam hominis cogitatu propè ocyus citatis alis aufugere, vt transitus noster celerrimus sit, saepiùs experimur, dum cotidie videmus aetatem florentissimam non tam absumi curis & laboribùs, quàm propria inconstantia fragilitatequeue labi. Nec verò dum vita vel primùm vel tantùm labefactatur aut deficit, quando praesidijs extrin secus adsumptis destituitur, vt in ipsa potius causa interitus quaerenda sit, quàm aliunde adducenda. Non paucos videas in ipso vitae exordio, multos in crescente, plurimos in corroborata aetate exstingui, paucissimos ad canitiem sic peruenire vt defatigari molestijs; non refici bonis videantur, eaqueue pars optima vitae iudicetur, quae sine sensu vitae transacta sit. Ex Philosophis multi vitam potius mortem, nihilqueue optandum magis homini, quàm vt hinc, fine etiam certâ alterius spe emigrare quam citissimè queat, putarunt. Verum enimuerò si rem paulò attentius consideres, causasqueue instabilitatis huius meditëre, ipsa te infirmitas ad firmitatis considerationem perduxerit. Principium ortus nostri horribiliter peccatis atrocissimis defaedatum est, adeò vt Filij irae nascamur, nec in prolem à parentibus quicquam vitae propagari absque venenatissima peccati labe possit. Vitam sic ortam ira Dei saeuissima excipit, atque in limine statim primoqueue ortu morti, quae eius est destructio adiudicat. Hinc vt intima quaeque & vita ipsa in _ , malitia, deprauatione gignuntur, sanitatisqueue nihil obtinent, ita interiori instabilitate laboramus, vt nil firmum in quoquam nostrum sit, nil fixum, caduca omnia, & quibusuis folijs leuiora. Atqui commune hoc malum tanta vi in omnes redundat, vt, si vita sibi
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597/69 |
| Zitationshilfe: | Scheurl, Lorenz: Christliche Leichpredigt Bey der Begrebnuß/ des Edlen/ Gestrengen vnd Ehrnvesten Jungkern/ Sigmund Juliussen Mynsingern von Frundeck/ [...]. Magdeburg, 1597, S. 35. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597/69>, abgerufen am 03.12.2024. |
