Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1790.

Bild:
<< vorherige Seite
1. Buch. 1. Tit.

Was ist nun ius? dieses Wort hat in unsern Ge-
setzen mancherley Bedeutungen. Verschiedene derselben
hat Paulus in L. 11. D. b. t. angegeben, jedoch ist
damit L. 1. und L. 12. eod. zu verbinden. Die vor-
nehmsten sind folgende.

1) Bedeutet ius so viel als Gesetz, oder iede an-
dere verbindliche Norm, welche Gesetzeskraft hat. So
sagt z. B. Ulpian in L. 9. D. de Legib. non
ambigitur, Senatum ius facere posse.
Noch zu Ul-
pians
Zeiten zweifelte man nicht, daß der Senat
Gesetze machen könne; nur muste er eine Veranlassung
dazu vom Kaiser bekommen, welcher demselben seinen
Willen entweder selbst durch eine deßhalb im Senat
gehaltene Rede bekannt machte, oder durch seinen
Quaestorem Candidatum eröfnen ließ 3). Zu dieser
Bedeutung gehört auch die bekannte Decemviralsanction:
Paterfamilias uti legassit, ita ius esto; und in L. 50.
§. 1. D. de legat.
1. deßgleichen in L. 17. § 1.
D. de inoff. testam
heist es, ius ex sententia iudicis
fieri
4). In eben dieser Bedeutung sagt man auch,

daß
3) M. C. curtius in Commentar. de Senatu Rom.
post tempora lib. reip.
Lib. III. c. 2. §. 57. zach.
richter
in Diss. de Oratione Antonini de donationibus
inter Vir. et Vxor. confirmandis Lipsiae 1759. §. 10.
Pet. burmann de vectigal. Pop. Rom. cap. 6.
p. 85. sqq. van wachendorf de principe legibus
soluto
cap. III. §. 2. p. 101.
4) Wenn in L. 16. D. de condit. et demonstrat. gesagt wird,
ea, quae ex ipso testamento orientur, necesse est, se-
cundum scripti iuris rationem expediri,
so haben viel
unter der scripti iuris ratione den Buchstaben des Testa-
ments verstehen wollen, als Io. cannegieter ad dif-
ficiliora iuris capita
c. 1. schroderus in Ob-

servat.
1. Buch. 1. Tit.

Was iſt nun ius? dieſes Wort hat in unſern Ge-
ſetzen mancherley Bedeutungen. Verſchiedene derſelben
hat Paulus in L. 11. D. b. t. angegeben, jedoch iſt
damit L. 1. und L. 12. eod. zu verbinden. Die vor-
nehmſten ſind folgende.

1) Bedeutet ius ſo viel als Geſetz, oder iede an-
dere verbindliche Norm, welche Geſetzeskraft hat. So
ſagt z. B. Ulpian in L. 9. D. de Legib. non
ambigitur, Senatum ius facere poſſe.
Noch zu Ul-
pians
Zeiten zweifelte man nicht, daß der Senat
Geſetze machen koͤnne; nur muſte er eine Veranlaſſung
dazu vom Kaiſer bekommen, welcher demſelben ſeinen
Willen entweder ſelbſt durch eine deßhalb im Senat
gehaltene Rede bekannt machte, oder durch ſeinen
Quaeſtorem Candidatum eroͤfnen ließ 3). Zu dieſer
Bedeutung gehoͤrt auch die bekannte Decemviralſanction:
Paterfamilias uti legaſſit, ita ius eſto; und in L. 50.
§. 1. D. de legat.
1. deßgleichen in L. 17. § 1.
D. de inoff. teſtam
heiſt es, ius ex ſententia iudicis
fieri
4). In eben dieſer Bedeutung ſagt man auch,

daß
3) M. C. curtius in Commentar. de Senatu Rom.
poſt tempora lib. reip.
Lib. III. c. 2. §. 57. zach.
richter
in Diſſ. de Oratione Antonini de donationibus
inter Vir. et Vxor. confirmandis Lipſiae 1759. §. 10.
Pet. burmann de vectigal. Pop. Rom. cap. 6.
p. 85. ſqq. van wachendorf de principe legibus
ſoluto
cap. III. §. 2. p. 101.
4) Wenn in L. 16. D. de condit. et demonſtrat. geſagt wird,
ea, quae ex ipſo teſtamento orientur, neceſſe eſt, ſe-
cundum ſcripti iuris rationem expediri,
ſo haben viel
unter der ſcripti iuris ratione den Buchſtaben des Teſta-
ments verſtehen wollen, als Io. cannegieter ad dif-
ficiliora iuris capita
c. 1. schroderus in Ob-

ſervat.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <pb facs="#f0024" n="4"/>
            <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#fr">1. Buch. 1. Tit.</hi> </fw><lb/>
            <p>Was i&#x017F;t nun <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ius</hi></hi>?</hi> die&#x017F;es Wort hat in un&#x017F;ern Ge-<lb/>
&#x017F;etzen mancherley Bedeutungen. Ver&#x017F;chiedene der&#x017F;elben<lb/>
hat <hi rendition="#fr">Paulus</hi> in <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">L. 11. D. b. t.</hi></hi> angegeben, jedoch i&#x017F;t<lb/>
damit <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">L. 1.</hi></hi> und <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">L. 12. eod.</hi></hi> zu verbinden. Die vor-<lb/>
nehm&#x017F;ten &#x017F;ind folgende.</p><lb/>
            <p>1) Bedeutet <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">ius</hi></hi> &#x017F;o viel als Ge&#x017F;etz, oder iede an-<lb/>
dere verbindliche Norm, welche Ge&#x017F;etzeskraft hat. So<lb/>
&#x017F;agt z. B. <hi rendition="#fr">Ulpian</hi> <hi rendition="#aq">in <hi rendition="#i">L. 9. D. de Legib.</hi> non<lb/>
ambigitur, Senatum <hi rendition="#i">ius</hi> facere po&#x017F;&#x017F;e.</hi> Noch zu <hi rendition="#fr">Ul-<lb/>
pians</hi> Zeiten zweifelte man nicht, daß der Senat<lb/><hi rendition="#fr">Ge&#x017F;etze</hi> machen ko&#x0364;nne; nur mu&#x017F;te er eine Veranla&#x017F;&#x017F;ung<lb/>
dazu vom Kai&#x017F;er bekommen, welcher dem&#x017F;elben &#x017F;einen<lb/>
Willen entweder &#x017F;elb&#x017F;t durch eine deßhalb im Senat<lb/>
gehaltene Rede bekannt machte, oder durch &#x017F;einen<lb/><hi rendition="#aq">Quae&#x017F;torem Candidatum</hi> ero&#x0364;fnen ließ <note place="foot" n="3)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">M. C.</hi><hi rendition="#k">curtius</hi><hi rendition="#g">in Commentar. de Senatu Rom.<lb/>
po&#x017F;t tempora lib. reip.</hi> Lib. III. c. 2. §. 57. <hi rendition="#k">zach.<lb/>
richter</hi> in Di&#x017F;&#x017F;. de Oratione Antonini de donationibus<lb/>
inter Vir. et Vxor. confirmandis Lip&#x017F;iae 1759. §. 10.<lb/><hi rendition="#i">Pet.</hi> <hi rendition="#k">burmann</hi> <hi rendition="#g">de vectigal. Pop. Rom.</hi> cap. 6.<lb/>
p. 85. &#x017F;qq. <hi rendition="#i">van</hi> <hi rendition="#k">wachendorf</hi> <hi rendition="#g">de principe legibus<lb/>
&#x017F;oluto</hi> cap. III. §. 2. p. 101.</hi></note>. Zu die&#x017F;er<lb/>
Bedeutung geho&#x0364;rt auch die bekannte Decemviral&#x017F;anction:<lb/><hi rendition="#aq">Paterfamilias uti lega&#x017F;&#x017F;it, ita ius e&#x017F;to;</hi> und <hi rendition="#aq">in <hi rendition="#i">L. 50.<lb/>
§. 1. D. de legat.</hi></hi> 1. deßgleichen <hi rendition="#aq">in <hi rendition="#i">L. 17. § 1.<lb/>
D. de inoff. te&#x017F;tam</hi></hi> hei&#x017F;t es, <hi rendition="#aq">ius ex &#x017F;ententia iudicis<lb/>
fieri</hi> <note xml:id="seg2pn_3_1" next="#seg2pn_3_2" place="foot" n="4)">Wenn in <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">L. 16. D. de condit. et demon&#x017F;trat.</hi></hi> ge&#x017F;agt wird,<lb/><hi rendition="#aq">ea, quae ex ip&#x017F;o te&#x017F;tamento orientur, nece&#x017F;&#x017F;e e&#x017F;t, &#x017F;e-<lb/>
cundum &#x017F;cripti iuris rationem expediri,</hi> &#x017F;o haben viel<lb/>
unter der <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">&#x017F;cripti iuris ratione</hi></hi> den Buch&#x017F;taben des Te&#x017F;ta-<lb/>
ments ver&#x017F;tehen wollen, als <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Io.</hi><hi rendition="#k">cannegieter</hi><hi rendition="#g">ad dif-<lb/>
ficiliora iuris capita</hi> c. 1. <hi rendition="#k">schroderus</hi> <hi rendition="#g">in Ob-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">&#x017F;ervat.</hi></hi></fw></note>. In eben die&#x017F;er Bedeutung &#x017F;agt man auch,<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">daß</fw><lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[4/0024] 1. Buch. 1. Tit. Was iſt nun ius? dieſes Wort hat in unſern Ge- ſetzen mancherley Bedeutungen. Verſchiedene derſelben hat Paulus in L. 11. D. b. t. angegeben, jedoch iſt damit L. 1. und L. 12. eod. zu verbinden. Die vor- nehmſten ſind folgende. 1) Bedeutet ius ſo viel als Geſetz, oder iede an- dere verbindliche Norm, welche Geſetzeskraft hat. So ſagt z. B. Ulpian in L. 9. D. de Legib. non ambigitur, Senatum ius facere poſſe. Noch zu Ul- pians Zeiten zweifelte man nicht, daß der Senat Geſetze machen koͤnne; nur muſte er eine Veranlaſſung dazu vom Kaiſer bekommen, welcher demſelben ſeinen Willen entweder ſelbſt durch eine deßhalb im Senat gehaltene Rede bekannt machte, oder durch ſeinen Quaeſtorem Candidatum eroͤfnen ließ 3). Zu dieſer Bedeutung gehoͤrt auch die bekannte Decemviralſanction: Paterfamilias uti legaſſit, ita ius eſto; und in L. 50. §. 1. D. de legat. 1. deßgleichen in L. 17. § 1. D. de inoff. teſtam heiſt es, ius ex ſententia iudicis fieri 4). In eben dieſer Bedeutung ſagt man auch, daß 3) M. C. curtius in Commentar. de Senatu Rom. poſt tempora lib. reip. Lib. III. c. 2. §. 57. zach. richter in Diſſ. de Oratione Antonini de donationibus inter Vir. et Vxor. confirmandis Lipſiae 1759. §. 10. Pet. burmann de vectigal. Pop. Rom. cap. 6. p. 85. ſqq. van wachendorf de principe legibus ſoluto cap. III. §. 2. p. 101. 4) Wenn in L. 16. D. de condit. et demonſtrat. geſagt wird, ea, quae ex ipſo teſtamento orientur, neceſſe eſt, ſe- cundum ſcripti iuris rationem expediri, ſo haben viel unter der ſcripti iuris ratione den Buchſtaben des Teſta- ments verſtehen wollen, als Io. cannegieter ad dif- ficiliora iuris capita c. 1. schroderus in Ob- ſervat.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten01_1790
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten01_1790/24
Zitationshilfe: Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1790, S. 4. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten01_1790/24>, abgerufen am 26.04.2024.