Martens, Eduard von: Die preussische Expedition nach Ost-Asien. Nach amtlichen Quellen. Zoologischer Teil. Zweiter Band. Berlin, 1867.des indischen Archipels. Diam. maj. 8, min. 63/4, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill. Amboina, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis. Helicina Borneensis m. Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum. Testa parva, globoso-conoidea, obtuse angulata, oblique Diam. maj. 41/2, min. 4, alt. 3; apert. long. 11/2, alt. s. lat. 2 Mill. WBorneo, Singkawang, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden. Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung. C) Letzter Umgang ohne alle Kante. Helicina parva Sow. Taf. 4., Fig. 22. Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367. Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum ? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124. Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira Diam. maj. 7, min. 51/2, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 31/2 Mill. a) lutea, apice rubicunda. b) aurantiorubens, basi et apice lutea. Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn, des indischen Archipels. Diam. maj. 8, min. 6¾, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill. Amboina, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis. Helicina Borneensis m. Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum. Testa parva, globoso-conoidea, obtuse angulata, oblique Diam. maj. 4½, min. 4, alt. 3; apert. long. 1½, alt. s. lat. 2 Mill. WBorneo, Singkawang, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden. Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung. C) Letzter Umgang ohne alle Kante. Helicina parva Sow. Taf. 4., Fig. 22. Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367. Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum ? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124. Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira Diam. maj. 7, min. 5½, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 3½ Mill. a) lutea, apice rubicunda. b) aurantiorubens, basi et apice lutea. Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn, <TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <div n="4"> <div n="5"> <pb facs="#f0191" n="171"/> <fw place="top" type="header">des indischen Archipels.</fw><lb/> <p>Diam. maj. 8, min. 6¾, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill.</p><lb/> <p><hi rendition="#i">Amboina</hi>, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis.<lb/><hi rendition="#i">Wahai</hi> auf <hi rendition="#i">Ceram</hi> mit der vorigen. Schon Frau Ida Pfeiffer brachte<lb/> diese hübsche Art von ihrer Fussreise mitten durch Ceram mit.<lb/> Halmaheira nach Lorquin bei Pfeiffer.</p><lb/> <p><hi rendition="#i">Helicina Borneensis m</hi>.</p><lb/> <p> <hi rendition="#et">Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum.<lb/> suppl. II. p. 238.</hi> </p><lb/> <p>Testa parva, globoso-conoidea, <hi rendition="#g">obtuse angulata</hi>, oblique<lb/> leviter striatula, nitida, carnea vel pallide flava, <hi rendition="#g">fascia suturali et<lb/> altera peripherica opace albis</hi>; spira convexa, obtusa; anfr. 4,<lb/> planiusculi, ultimus basi tumidus, ad aperturam haud descendens;<lb/> apertura diagonalis, semicircularis; peristoma leviter incrassatum,<lb/> levissime expansum, albidum; columella subarcuata, brevis; callus<lb/> parvus, circumscriptus, rubicundus.</p><lb/> <p>Diam. maj. 4½, min. 4, alt. 3; apert. long. 1½, alt. s. lat. 2 Mill.</p><lb/> <p><hi rendition="#i">WBorneo, Singkawang</hi>, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden.</p><lb/> <p>Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach<lb/> umgeschlagen.</p><lb/> <p>Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung.</p> </div><lb/> <div n="5"> <head>C) Letzter Umgang ohne alle Kante.</head><lb/> <p><hi rendition="#i">Helicina parva Sow</hi>. Taf. 4., Fig. 22.</p><lb/> <p> <hi rendition="#et">Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367.</hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#et">Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum<lb/> fälschlich nach jüngeren Exemplaren als gerade angegeben); Pfr. mon. pneum.<lb/> suppl. II. p. 218.</hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#et">? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124.</hi> </p><lb/> <p>Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira<lb/> convexo-conica, brevis, obtusa; anfr. 4, sutura mediocriter impressa,<lb/> superiores vix convexi, ultimus rotundatus, basi inflatus, ad aper-<lb/> turam descendens; apertura parum obliqua, semicircularis; peristoma<lb/> breviter reflexum, prope suturam rectum, albidum; margo columellaris<lb/> brevissimus: callus sat magnus, gibbus, luteus.</p><lb/> <p>Diam. maj. 7, min. 5½, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 3½ Mill.</p><lb/> <list> <item>a) lutea, apice rubicunda.</item><lb/> <item>b) aurantiorubens, basi et apice lutea.</item> </list><lb/> <p>Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn,<lb/> die Augen an deren Basis nach aussen, gross. Deckel halb elliptisch.<lb/> dünn, weisslich.</p><lb/> </div> </div> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [171/0191]
des indischen Archipels.
Diam. maj. 8, min. 6¾, alt. 6; apert. long. et lat. 4 Mill.
Amboina, gemeinschaftlich mit H. oxystoma und suturalis.
Wahai auf Ceram mit der vorigen. Schon Frau Ida Pfeiffer brachte
diese hübsche Art von ihrer Fussreise mitten durch Ceram mit.
Halmaheira nach Lorquin bei Pfeiffer.
Helicina Borneensis m.
Monatsberichte der Akademie, Berlin 1864, Febr. S. 120; Pfr. mon. pneum.
suppl. II. p. 238.
Testa parva, globoso-conoidea, obtuse angulata, oblique
leviter striatula, nitida, carnea vel pallide flava, fascia suturali et
altera peripherica opace albis; spira convexa, obtusa; anfr. 4,
planiusculi, ultimus basi tumidus, ad aperturam haud descendens;
apertura diagonalis, semicircularis; peristoma leviter incrassatum,
levissime expansum, albidum; columella subarcuata, brevis; callus
parvus, circumscriptus, rubicundus.
Diam. maj. 4½, min. 4, alt. 3; apert. long. 1½, alt. s. lat. 2 Mill.
WBorneo, Singkawang, auf bewaldeten Hügeln mit Thonboden.
Deckel dünn, weisslich, halbrund. Mundsaum sehr schwach
umgeschlagen.
Gehört zu den kleinsten Arten der Gattung.
C) Letzter Umgang ohne alle Kante.
Helicina parva Sow. Taf. 4., Fig. 22.
Sow. Proc. zool. soc. 1842; thes. fig. 82.; Pfr. mon. pneum. p. 367.
Helicina pulla Martens Malakol. Blätter X. 1863 S. 86 (hier ist der Mundsaum
fälschlich nach jüngeren Exemplaren als gerade angegeben); Pfr. mon. pneum.
suppl. II. p. 218.
? Helicina guttula Pfr. Mal. Blätt. XII. 1865 S. 124.
Testa globosa, leviter striatula, nitida, lutea vel rubella, spira
convexo-conica, brevis, obtusa; anfr. 4, sutura mediocriter impressa,
superiores vix convexi, ultimus rotundatus, basi inflatus, ad aper-
turam descendens; apertura parum obliqua, semicircularis; peristoma
breviter reflexum, prope suturam rectum, albidum; margo columellaris
brevissimus: callus sat magnus, gibbus, luteus.
Diam. maj. 7, min. 5½, alt. 5; apert. long. 2, lat. s. alt. 3½ Mill.
a) lutea, apice rubicunda.
b) aurantiorubens, basi et apice lutea.
Weichtheile blass schwefelgelb, Fühler sehr lang und dünn,
die Augen an deren Basis nach aussen, gross. Deckel halb elliptisch.
dünn, weisslich.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/berg_ostasienzoologie02_1867 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/berg_ostasienzoologie02_1867/191 |
Zitationshilfe: | Martens, Eduard von: Die preussische Expedition nach Ost-Asien. Nach amtlichen Quellen. Zoologischer Teil. Zweiter Band. Berlin, 1867, S. 171. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/berg_ostasienzoologie02_1867/191>, abgerufen am 22.02.2025. |